Zoeken in deze blog

dinsdag 25 januari 2022

Worstelen

In de tijd dat de blog Twijfel niet ! online kwam begon ik steeds meer te twijfelen. Ik verbaas me steeds weer hoe accuraat een blog dat zo'n 3 maanden eerder is geschreven kan zijn als het online komt. Het was in mij een enorme mengelmoes van emoties en diep in mij zou ik het liefst op de vlucht slaan.....maar wat schiet ik daar mee op ? Na verloop van tijd loop ik dan weer tegen dit punt aan, dat heeft de ervaring me wel geleerd. Het is zo'n kruispunt waar je een keuze moet maken, en geen keuze maken is ook een keuze maken. Ik bad vaak : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan.

Versta ik Gods Stem echt wel goed, het lijkt soms of Zijn Stem minder duidelijk is voor me. Heeft het te maken met het gevoel dat de stretch-zone waar ik in zit nog wat gestretcht wordt ? Het voelt alsof m'n bordje nu wel erg vol komt met dingen die ik enorm spannend en eng vind. Het grappige is dat God me op mijn taalgebruik aanspraak, ik zei anders vaak "it scars the hell out of me", en het was of God zei : hoezo de hel, jij bent niet van de hel, waarom zeg je niet gewoon dat je het heel eng vind, en dat ben ik dus ook gaan doen. 

Ik ontdekte dat ik het nog zo belangrijk vond om het goed te doen, op zich niet erg maar het moet niet iets worden waar je je identiteit aan op hangt. In het Engelstalige leesplan I am : 7 key's to unlock your future (Ik ben : 7 sleutels om je toekomst te ontgrendelen) iets wat enorm bij me binnenkwam over zelfverzekerd zijn : Zelfverzekerd zijn / zelfvertrouwen hebben geeft ons de vrijheid om te leren, groeien en te ontwikkelen. Het staat ons toe om falen te riskeren als onderdeel van het leerproces, omdat we het niet nodig hebben om perfect over te komen om een goede indruk op een ander te maken of om een goed gevoel te hebben over onszelf. 

Ik denk dat God daar een stukje blootlegde wat nog steeds diep in mijn hart verankert zit en waar ik steeds weer tegenaan loop, en tegelijk vind ik de woorden die ik eraan geef zijn het eigenlijk net niet. Ik denk dat het er in de kern op neerkomt dat ik worstel met het dieper aanvaarden van mijn identiteit in Christus, en dat ik daar helemaal niet aan kan en hoef bij te dragen, dat niets doen is blijkbaar iets wat ik moeilijk kan aanvaarden. Als ik dat niet doe, geloof ik het eigenlijk niet als Gods Waarheid, dat komt neer op ongeloof, en dat vind ik een pittige om onder ogen te zien. Waarom worstel ik hier zo mee, waar komt dit vandaan.....die vraag daar heb ik nog geen antwoord op. 

Mijn hart, mijn gevoel en mijn verstand kunnen soms mijlenver uit elkaar liggen en dat is best lastig als je het zo graag goed wil doen omdat je al zoveel jaren hebt "verspeeld" met overleven, nee dat was geen vrije keus, dat was wat het was, maar het voelt een beetje zo, alsof ik wat in moet/mag halen. In de blog Tandje langzamer schreef ik over de ervaring dat Jezus me achter Hem vandaan haalde en me naast zich neerzette, en in dit hele geworstel lijkt het of Hij zegt : je mag rechtop staan met je hoofd omhoog, en dan denk ik aan Psalm 3:4 "U echter, Heere, bent een schild voor mij, mijn eer, U heft mijn hoofd omhoog." Steeds weer is het of Hij zegt : Je mag er zijn, Ik heb je gekozen, Ik heb je gekocht en betaald met Mijn bloed, je bent van Mij, hef je hoofd maar op, kijk maar om je heen naar alles wat Ik voor je heb. Kijk maar in je geest naar alles, alle werken die Ik voor jou heb voorbereid, waar ik de potentie voor in jou heb gelegd, waarvan Ik weet wat Ik er van maken kan. 

Een van de dingen die Hij mij vraagt is om meer achter mijn veilige muurtje weg te komen en me kwetsbaar op te stellen en te verbinden met de mensen om me heen. En hoe raar dat ook klinkt, dat begint met mijn man, onze kinderen en kleinkinderen, mijn hart kwetsbaarder open stellen en open laten als dat lastige emoties oproept omdat er diepe herinneringen getriggerd worden die ik  opnieuw onder ogen mag komen en er nu samen met Hem doorheen mag gaan. Die emoties toelaten, ze doorleven en zoeken naar woorden om er met Papa over te praten, het is of Hij steeds weer zegt : vertel het me maar, Ik weet het, maar Ik wil het zo graag uit jou mond horen. 

Jezelf zien zoals Hij je ziet, na wat ik de laatste jaren al heb doorgemaakt qua genezing, herstel, groei, ontwikkeling, had ik niet gedacht dat ik dit zo enorm lastig zou vinden, zowel het kijken zoals Hij mij ziet als het verwoorden wat er in me roert. Toch wil ik me blijven vasthouden aan Hem, weglopen is geen optie, Hij houd mij vast. 


ONDERWEG naar Hem en met Hem

dinsdag 18 januari 2022

Tandje langzamer

Het hele proces wat ik in de afgelopen 3 blogs (Zijn weg, Zijn weg (vervolg) en Zijn weg is confronterend) heb beschreven gaf me ook een beetje het gevoel van : Help, dit is veel.  Toen ik daar met m'n vriendin over sprak kreeg zij een beeld : God legt een wapenrusting op je, je hoeft 'm niet zelf aan te trekken, Hij zegt Ik doe het. Dat kwam enorm bij me binnen. 
En Hij zei : Je gaat voor 100 % voor Mij en je wilt maar door, maar wat Ik je vertel wil ik je over 5 jaar ook nog vertellen. Als je wilt dat Ik het je nu vertel, vertel Ik het je nu, maar je mag ook wat langzamer, Ik ben blij met je. Mijn eerste gedachte was : Heb ik die 5 jaar dan nog ?

Ik realiseerde me dat er in mij nog een gedachtekronkel die niet in lijn is met Gods Waarheid. Iets in mij denkt dat de eerste 50 jaar van mijn leven "verloren jaren" zijn geweest, omdat ik 50 jaar aan het overleven ben geweest. En het was of God zei : Hoezo verloren ? Ik was er bij. 
Sinds God mij Pasen 2016 zo bijzonder aanraakte ben ik gaan leven, innerlijk maar ook lichamelijk gaan genezen, gaan groeien en ontwikkelen. Ik wil niet anders, ik ben enorm hongerig geworden naar meer, het leven met God, Zijn Stem, Zijn Woord, enorm gedreven om niet te blijven waar ik ben maar te groeien, te ontwikkelen naar Hem toe, meer en meer in lijn te komen met Zijn wil voor mijn leven, die dieper ontdekken en me er naar uitstrekken. Ja ik ga er voor de volle 100 % voor, en steeds weer kom ik tot de conclusie dat ik de prijs wil betalen omdat Hij me zo enorm dierbaar is en ik meer van Hem wil. 
Maar aan de andere kant is er ook nog iets in me dat het denkt te moeten/willen verdienen, iets dat Hem niet teleur wil stellen, iets dat niet wil falen, iets dat z'n gezicht niet wil verliezen. 

In die zelfde tijd had Johanneke van Waardevol en uniek me gevraagd haar (vernieuwde) online curses "Ik ben waardvol niet om wat ik doe, maar om wie ik ben" nog eens te doen om er achteraf een recensie voor haar voor te schrijven, en de eerste week was het thema : In de rust, word ik bewust. Ik realiseerde dat God ook vanuit die kant zei : Doe het eens wat rustiger, tandje langzamer, word je bewust van alles wat het in je los maakt. Kijk naar je emoties, ze mogen er zijn. Ze zijn niet goed of fout, het is oké, kijk er eens naar zonder oordeel. Het was niet de eerste keer dat God hierover tegen me gesproken had, ik heb daar al eens over verteld in m'n blog Goed voelen blijkbaar was ik dat weer wat kwijtgeraakt en  weer teug in de "vol gas" modes. 
God heeft niet een reis met de sneltrein in gedachten, Hij dacht meer aan een gezellige wandeling. de berg op, genietend van elkaar en het uitzicht en met oog voor de andere wandelaars die we daar tegen zouden komen.   

Vol voor Hem gaan is ook niet verkeerd, daar verlangt Hij ook naar 2 Kronieken 16:9 zegt "Want de ogen van de Heere trekken over de hele aarde, om Zich sterk te bewijzen aan hen van wie het hart volkomen is met Hem....", maar Hij verlangt een intieme relatie met zulke harten, intimiteit vind plaats in de rust. 
Ik realiseerde me dat Hij wel eens tegen me had gezegd : Doe nou eens één ding te gelijk, neem er de tijd voor, doe het bewust, geniet ervan. En Hij bracht me woorden uit een profetie uit 2019 in mijn gedachten waarin Hij zei : Ik heb alle tijd die jij wilt. En ik bedacht me ook : Dansen doe je ook om ervan te genieten, daar raas je ook niet snel doorheen om verder te gaan. Ik mag leren genieten van de reis, de wandeling en ik mag kijken naar de emoties die daar bij vrijkomen, ik mag met Hem praten over wat het met me doet. Ik mag ontspannen

Ik werd weer wakker met het lied Nimmer alleen, weer zei Papa God : Ik laat jou nooit alleen, wees maar niet bang. In de blog Zijn weg schreef ik hoe Jezus mij achter Zijn rug vandaan haalde en me naast Hem neerzette, op de ochtend dat ik weer wakker werd met dit lied moest ik ook denken aan de tekst uit Psalm 139:5 "U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij" Ik realiseerde me dat ik nog als een beetje in elkaar gedoken meisje naast Hem naast stond en het was of Hij zei : je mag rechtop staan, hoofd omhoog, en je mag gezien worden, je mag zonder angst rondkijken. Ik sta naast je, Mijn hand is op je, je bent waardevol en uniek, je mag je kroon op je hoofd zetten en die waardig dragen.  

Dank U wel Papa God, dank U wel Heer Jezus, dank U wel Heilige Geest, voor Wie U bent, dank U wel voor Uw werk in mij, dank U wel voor Uw weg met mij, dank U wel dat U mij bewust wil laten zijn van wat er in me roert en er zonder oordeel naar te kijken, dank U wel dat ik wat ik voel mag leren doorleven, dank U wel dat U wilt dat ik geniet van de reis met U door dit leven, de berg op. Dank U wel dat U nooit moe wordt om mij er opnieuw aan te herinneren, Dank U wel dat U alle tijd voor me heeft en dat U zo geduldig en liefdevol mij leert leven in een ander tempo, en dat U alle angst om niet genoeg te zijn en daardoor het beste meisje van de klas te willen zijn, verdrijft daar waar ik het aan U geef en me laat doorstromen met Uw liefde.   


ONDERWEG naar Hem en met Hem

dinsdag 11 januari 2022

Zijn weg is confronterend

Naast dat God onderwijs en boeken over de hemelse gewesten en de geestelijke wereld onder de aandacht bracht wist ik dat ik naast gebed ook uit moet gaan stappen in geloof en dat God vroeg of ik ook wilde gaan handelen zodat Zijn Koninkrijk zichtbaar zou worden door mij heen. Tijdens het eerste jaar van de online Bijbelschool kwam Marcus 16: 17-18 voorbij "En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen : in Mijn Naam zullen zij demonen uitdrijven, in vreemde talen zullen zij spreken, slangen zullen zij oppakken, en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden, op zieken zullen zij de handen leggen en ze zullen gezond worden." Toen zei God tegen me : Je spreekt in nieuwe tongen, waarom doe je de rest dan niet. Dat was best een schok, maar het heeft me niet meer los gelaten.

Het zal geen verassing zijn dat dit meer leren over de geestelijke wereld aardig wat in me los maakt. Demonen zijn nou niet bepaald iets wat ik op wil zoeken, maar ze zijn er wel en heel reëel. Zieken de handen op leggen, pfffff . Jezus zegt dat niet tegen een paar speciaal daar voor opgeleide mensen, Hij zegt het tegen elke mens die tot geloof in Hem komt. Iedere gelovige zou dat moeten doen als onderdeel van het gewone christelijke leven. Dat maakt aardig wat in me los, want mijn praktijk ziet er zo nog niet uit.

Wat is dan mijn geloof dat elk woord uit de Bijbel waar is en dat als Hij het zegt ik het ook doe waard ? Zegt Jacobus 2:14-26 niet heel duidelijk dat geloof zonder werken dood is.

Het is flink confronterend, God laat me zien wat er in mijn eigen hart is. Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te beschermen is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." In mijn hart zaten theologienen die verklaarde waarom ik het niet deed, en angst om in het leerproces mensen te beschadigen. Waar is de balans tussen Gods waarheid spreken en aanstoot geven. Mensen nemen heel makkelijk aanstoot, het lijkt wel of we steeds teerdere zieltjes krijgen in deze maatschappij, zeg vooral niets wat ik kan oppakken als een aanval, jij aanvaart mij niet. Ik vind het maar een ingewikkelde toestand geworden, je moet constant op eieren lopen. Waar is het met elkaar eens zijn dat je het niet eens bent en misschien ook niet zult worden maar elkaar nog wel kunnen respecteren, liefhebben zelfs zegt Jezus.  

Maar kloppen mijn ideeën met het Woord van God, dat is best zwart wit, je bent voor Mij of tegen Mij. Het is niet de eerste keer dat ik langs deze weg kom, maar hij wordt ook nog steeds niet eenvoudiger Mijn roep werd : Heer hoe dan !? Ik wil U gehoorzamen maar ook niemand voor het hoofd stoten, laat staan beschadigen. Wat is de beste manier, ik wil geen mensen in het harnas jagen, en ik realiseerde me dat ik graag een "maniertje" heb, dan weet je waar je aan toe bent, dat is veilig, maar God werkt niet met "maniertjes", Hij werkt door leiding van Heilige Geest. Jezus kwam niet met fluwelen handschoentjes, zeker niet als het om denkpatronen ging die het Koninkrijk van God verhinderde zichtbaar te worden.   

Dan komen er nog eens schepjes boven op door (Engelstalige) filmpjes als Is God sovereign ? - Is God soeverein ? - van Dutch Sheets, en Religie, de grootste vijand van de Heilige Geest van Tom de Wal. Ik moet heel eerlijk erkennen dat ik niet vrij ben van religieus denken en angst voor mensen. En dan is daar Gods vraag : Wil jij Mijn werk in /door jou (laten) beperken ? 

Dat is zoals dat wel vaker gebeurd met wat God in mijn leven spreekt weer iets waar ik flink op moest kauwen. Iets in mij zegt : Nee, want ik weet Wie en hoe Hij is, ik heb Zijn liefde ervaren. Maar daar is ook een ander deel in mij wat in elkaar krimpt. Naar welke stem ga ik luisteren. Deuteronomium 30:19 "Ik roep heden de hemel en de aarde tot getuigen tegen u : het leven en de dood heb ik u voorgehouden, de zegen en de vloek ! Kies dan het leven, opdat u leeft, u en uw nageslacht." Dit is zo'n kruispunt waar een keuze moet worden gemaakt. Mattheus 16:24 "Toen zei Jezus tegen Zijn discipelen : Als iemand achter Mij aan wil komen moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen." Mattheus 11:28-30 "Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht." 

Eigenlijk weet ik : Doe het op Gods manier, Hij weet waar Hij je voor gemaakt heeft, Hij weet wat Hij in je gelegd heeft en waarvoor, dat ik Hem in alles kan vertrouwen, ook als Hij mij vraagt om uit te stappen in geloof en te doen wat Hij als het gewone leven ziet van degene die gelooft.

Ik verlang naar groei, maar daar hangt een prijskaartje aan, en dan is de keus aan mij of ik de prijs wil betalen. Bij ieder opstapje naar diepere groei komt deze vraag weer voorbij, niet makkelijk maar wel nodig, groei gaat niet vanzelf, het gaat met opzet.


ONDERWEG naar Hem dan met Hem

dinsdag 4 januari 2022

Zijn weg (vervolg)

Als je m'n blog van vorige week nog niet heb gelezen is dat misschien wel handig om de verhaallijn wat makkelijker op te kunnen pakken. Ik vind dit nog steeds best een lastige om te schrijven maar ik weet dat ik het moet doen, ik wil nog steeds gewoon eerlijk zijn, maar soms voelt dat best ongemakkelijk en is het bijna pijnlijk.

Jezus had me dus achter Hem weg gehaald en naast Hem neer gezet en later sprak God : Fit in with Me -pas je aan aan Mij- en : Stand firm - sta vast - Ik realiseerde me dat Hij eerst heel liefdevol een basis van geliefd weten en vertrouwen bij me had gelegd door me te leren in Zijn ogen te kijken, me te leren op Zijn voeten te gaan staan en samen met Hem te leren dansen, ik schrijf daarover in de blog Dansen. In de blog Opzettelijk (vervolg) schrijf ik over de weg naar 3 maaltijden op een dag en hoe God me daar steeds meer in overwinning bracht. Deze blog ga ik van een pijnlijke struikel partij vertellen, maar vooral van Gods liefde en genadige vergeving. 

Maar eerst even naar een verassing, waar ik vergeet, vergeet God niet en kreeg ik van m'n vriendin een appje met een foto en de tekst : We hadden ervoor gebeden en God gaf een doorbraak, allebei de boeken, tweedehands voor 5 euro. Ik was best verbaasd en verrast, dit had ik niet aan zien komen. 

Ik wist : oké God wil dus dat ik ze lees, Hij wil me hier iets mee leren, Hij wil dat ik het weet.  En ik begon te lezen, het koste me wat moeite omdat het me in de eerste hoofstukken niet echt pakte. Ik bad ervoor en de volgende dag werd ik gelijk door het verhaal gegrepen, en meer, het begon flink wat in me los te maken en dat voelde niet prettig. Ik begon terug de denken aan de woelige jaren die ons gezin had doorgemaakt, en me te realiseren dat dit onder invloed was geweest van de strijd in de hemelse gewesten. Twee partijen doelbewust gericht op ons gezin, maar ook op ieder persoon afzonderlijk eropuit waren gestuurd met een duidelijke missie. De ene om te roven, te stelen en te vernietigen, en de andere om te redden en leven te geven. Regelmatig moest ik het boek wegleggen en een eind gaan fietsen om terwijl ik met God in gesprek was tot rust te komen, en dan bleef daarna het boek even voor wat het was tot de volgende dag. Maar ik zei ook : Heer wilt U hiermee, hierdoor maar uitwerken in mij wat U uit wilt werken, leer me maar, onderwijs me maar, open mijn ogen maar voor wat U wilt dat ik zie.

Op één van die dagen werd het geen fietstocht maar een paar wandelingen naar de keukenkast, ik wist dat ik moest stoppen , het moest weggooien maar ik ad het op. Waarom ? Ik realiseerde dat ik niet wilde dat mijn man zou zien dat ik het had weggegooid, ik wilde ook het stiekeme wegmoffelen niet, ik wist ook dat mijn man het waarschijnlijk niet eens zou zien omdat hij daar helemaal niet op let en dat ik eigenlijk mezelf aan het straffen was, het oude : je hebt een keuze gemaakt, je hebt het gepakt, nu zal je het opeten ook, weggooien is verspilling. Allemaal zo verschrikkelijk krom en onlogisch. Toen het op was wilde ik er niet mee rond blijven lopen en ben ik gelijk naar God toegegaan en om vergeving gevraagd.

Later liep ik er nog wat over te malen en vroeg God opnieuw om vergeving en in mijn achterhoofd zei Hij : Ik heb je al vergeven. Ik wist : ik moet mezelf vergeven. Dit had ik nog niet eerder zo gehoord van Hem, Hij leerde me hier : Als ik vergeef is het voor Mij weg, en mag jij het ook jezelf vergeven en loslaten. 

Ik ging wat op de pc kijken en kwam een Engelstalig filmpje tegen waarvan ik wist dat ik het moest kijken : Russ Taff : I still believe, ik had wel van deze man gehoord en ook wel eens van zijn depressies maar me er nooit in verdiept, en nu hoorde ik een verhaal dat me raakte. Een verhaal van gebrokenheid, depressie, verslaving, strijd, en Gods liefde en genade, diepe genezing, en het kwam enorm binnen.

Ik moest denken aan onderwijs dat ik de dag ervoor bij de online Bijbelschool had gehoord, waar de tekst uit 2 Kronieken 16:9 voorbij kwam "Want des Heren ogen gaan over de gehele aarde, om krachtig bij te staan hen, wier hart volkomen naar Hem uitgaat. ..." Hans Oudhoff die de les gaf zei : God lacht als Hij naar je kijkt als je hart volkomen naar Hem uitgaat, je alles opzij zet, daar wordt Hij blij van, dan zend Hij Zijn engelen om ons krachtig bij te staan. Het was of God niet alleen tegen me zei : Ik heb je al vergeven, maar ook zei : Ik ben blij met je. 

Heel eerlijk gezegd vind ik dat best nog lastig om me dat eigen te maken, zeker na wat er die middag was gebeurd, en dan zegt God : Wat is er gebeurd dan, Ik ben het al vergeten. Dat leert mij iets, ik mag anders leren kijken, mijn beeld van wie ik denk dat Hij is heeft het nodig om nog iets scherper bijgesteld te worden, nog meer in lijn te worden gebracht met wie Hij werkelijk is. Ik mag anders naar mezelf leren kijken, als ik van mezelf hou zoals Hij van mij houd brengt dat een lacht op Zijn gezicht. 

Dank U wel Heer voor de weg die U met me gaat, U weet wel hoe U het spannend houdt, het is een avontuur en ik mag er van leren genieten.


ONDERWEG naar Hem en met Hem

PS : Ik wens al degene die dit lezen en degene die me volgen een heel mooi en gezegend 2022, blijf dicht bij Papa God, Hij houd zo ontzettend veel van je en zorgt voor je.

Je kroon dragen

  Ik was te gast bij  Johanneke Plaggenmarsch  van  Waardevol en uniek  voor haar nieuwe serie " je kroon dragen " Hier de eerste ...