Met onze beste bedoelingen willen we vaak een ander helpen omdat iets niet goed gaat in onze ogen, maar de laatste tijd vraag ik me wel eens af of we met ons goedbedoelde helpen God ook niet flink voor de voeten kunnen lopen omdat we denken dat we Zijn plan begrijpen, maar er in werkelijkheid helemaal naast zitten en Hij een hele andere wending aan het verloop wil geven.
Ik moest denken aan Petrus - ik begin die man met z'n grote mond, maar met z'n hart op de goede plaats zo te waarderen -
Petrus heeft begrepen wie Jezus is, hij zegt : "U bent de Messias, de Zoon van de levende God" (Matteus 16: 16) en dan begint Jezus uit te leggen wat er te gebeuren staat. Dat Hij naar Jeruzalem moet gaan en dat Hij daar mishandeld moet worden door de leiders van het volk, de leiders van de priesters en de wetgeleerden. Dat Hij zelfs moet worden gedood, maar ook dat Hij op de derde dag uit de dood zou opstaan.
Petrus ziet dat scenario helemaal niet zitten en neemt Jezus apart om Hem eens streng toe te spreken, hij zei : "Heer God zal er voor zorgen dat dat niet zal gebeuren !"
Hij is er van overtuigd dat God dat nooit zal toestaan, dat kan niet waar zijn en hij zal er alles aan doen om dat te voorkomen.
Maar de reactie van Jezus valt 'm denk ik koud op z'n dak "Ga weg duivel! Je probeert Mij ongehoorzaam aan God te maken. Want jij wil niet wat God wil, maar wat mensen willen !"
Die laatste zin van Jezus zette me aan het denken, is wat ik met mijn goede bedoelingen wil altijd Gods wil, of is het wat mensen willen, wat ik als mens het liefste zou willen.
Zo graag zou ik zonder pijn en verdriet dingen zien opgelost, situaties zien veranderen omdat ik het scenario van wat zou kunnen gebeuren gewoon doodeng vind, en niet aan durf te denken omdat ik dan bang ben te verzuipen in m'n gevoelens en emoties.
Wat is dan "de Jezus manier" ?
Ik las ergens eens een quote uit dat gelijknamige boek : "Jezus dringt mensen niet de waarheid op, maar kiest ervoor om eerst en vooral hun metgezel te zijn in hun angst en hulpeloosheid. Hij wijst hun gedrag niet af, maar Hij loopt urenlang met hen de verkeerde kant op, om hen te kunnen helpen in hun worsteling"
Durf ik voorbij te gaan aan mijn eigen angsten en wensen om de weg te gaan die God voor ogen heeft, om het op Zijn manier te doen en te vertrouwen dat dan het eindresultaat vele male beter zal uitpakken dan als ik het op mijn eigen manier aanpak.
Durf ik ook als ik het doodeng vind te zeggen : Uw wil geschiede en niet de mijne.
ONDERWEG naar Hem en met Hem.
