Kostbare lessen

In de tijd dat ik samen met een vriendin bezig was met het leesrooster The Hope Quotient  en daarnaast het gelijknamige boek las las ik ook de  boeken van Edith Eva Eger, een vrouw die Auschwitz overleefde als 16 jarige. Ik had wel eens iets over haar gehoord, maar toen ik haar zag in een gesprek bij Jocobine op 2 heb ik haar boeken gekocht, daar wilde ik meer van weten, ik begreep dat ik veel van deze vrouw zou kunnen leren. Ik begon met haar boek "De Keuze" en dat kwam binnen. 

Een paar dingen die bij me bleven haken wil ik in deze blog delen : Het slachtoffer zijn van een bepaalde situatie is iets heel anders dan de slachtoffer rol. De rol van slachtoffer aannemen is een eigen keuze. Edith's moeder zei toen ze weg werden gevoerd : "We weten niet waar we naartoe gaan. We weten niet wat er gaat gebeuren. Maar onthoud dat dat niemand dat wat je in je gedachten hebt van je kan afpakken." 

In wat voor situatie je ook terecht komt, wat je denkt is jou keuze. Ons denken is alles bepalend. Efeze 4:23 roept op "En dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken." Vernieuw je denken, dan zult je je bewust moeten worden van wat je denkt. Bewust worden, bewustzijn zijn woorden die steeds weer bij me boven komen, dit is zo essentieel belangrijk. Jij bent zelf de enige die het recht en de mogelijkheid heeft de regie te voeren over je eigen denken. Daarom is ons denken ook de plaats waar de boze zijn pijlen op afvuurt, hij wil ons denken beïnvloeden, ons afleiden zodat we niet denken aan Gods principes, Gods plannen, Zijn Koninkrijk. 

Je bent niet het slachtoffer van alles wat die leugenaar op je afvuurt, jij bepaalt welke gedachten je toelaat om wortel te schieten in jou denken. Ik hoorde laatst een opmerking die me aan het denken zette : de boze is niet op z'n gevaarlijkst als hij komt als een brullende leeuw, hij is het meest gevaarlijk als hij komt in de gedaante van een zacht lispelende slang met gladde praatjes. Lees maar in Genesis 3, het klonk allemaal zo logisch de halve waarheid, wie zou er niet in getrapt zijn ? Eva was niets dommer als wij heden te dagen, Adam was ook niet alert en nam ook zijn verantwoordelijkheid niet. Hij wist net zo goed als Eva wat God had geboden, God had hun een vrije wil gegeven om te kiezen. 

En dan schrijft Edith aan het eind van het boek nog een zin die ik opschreef omdat ik 'm wilde onthouden : "Je kunt niet veranderen wat er is gebeurd, je kunt niet veranderen wat je hebt gedaan. Maar je kunt ervoor kiezen hoe je nú leeft. Je kunt ervoor kiezen om vrij te zijn." Is dat niet hoopvol, dat doet me denken aan een enorme les voor mij uit The Hope Quotient : Kijk naar wat het worden kan, ik schreef daarover in mijn vorige blog.  Edith zegt : "Genezen draait niet om herstel, maar om vinden. De hoop vinden in hopeloosheid, een antwoord vinden waar er geen lijkt te zijn, ontdekken dat het er niet toe doet wat er gebeurd, het gaat erom wat je er mee doet."  Wat een hoopvolle boodschap.

Hoop bouwen door je aandacht op de juiste dingen te richten, de juiste prioriteiten, een goede balans. Bewust worden van wat écht belangrijk is, bewustzijn ontwikkelen. We hebben het wel eens over "ballen in de lucht houden" In The Hope Quotient las ik een mooi beeld over 5 ballen, 1 van rubber (werk) die stuitert wel door, en 4 van glas (familie, gezondheid, vrienden en geest/geestelijke gezondheid) Die van glas zijn kwetsbaar en veel meer waardevol dan de rubberen bal. Wees heel zuinig op die glazen ballen. Relaties zijn als glazen ballen, niets kan hun plaats innemen, roem niet, rijkdom niet, succes niet. 

Mijn denken en emoties worden flink geschut door deze informatie die God naast de Bijbel onder mijn aandacht brengt en waar Hij me mee aan het denken zet. Hij verandert mijn denken door Zijn Woord over Wie Hij is, over wie ik ben en hoe ik door Hem bedoeld ben, maar ook over de mensen om me heen en hun waarde, in Zijn ogen maar ook voor mij en mijn waarde voor hen. Over de waarde van mijn niet altijd even fijne verleden, het is geen verloren tijd geweest, het is niet goed om me er vanaf te keren zonder er kostbare lessen uit te leren. Mijn vriendin zei het heel mooi : Het (het verleden) is zo en het zij zo, er kan niets meer aan worden veranderd dan alleen nu vooruit kijken en werken aan de toekomst. Kijk vooruit en pas de lessen toe die je geleerd hebt. 

Ik ben mijn Maker zo enorm dankbaar voor mijn vrije wil en de mogelijkheid mijn denken te vernieuwen, niet alleen voor mezelf maar om het door te geven. Wij hebben veel meer invloed dan dat we ons realiseren, onze keuzes hebben invloed op de mensen om ons heen. Ik heb de keuze gemaakt om na zo'n 16 jaar eind April te stoppen met het bezorgen van post, zo ontstond er meer ruimte in mijn agenda voor die kostbare glazen ballen. Ik realiseer me dat ik een de luxe positie verkeer dat ik deze beslissing kon maken toen er zulke ingrijpende veranderingen werden doorgevoerd die het voor mij een stuk minder leuk zouden maken. Nu is er meer rust en ruimte voor het bouwen van vriendschappen, voor de twee mooie oudere mensen waar ik met mee mag lopen om hen te ondersteunen in hun zelfstandigheid, voor onze kleinzoon waar ik 1 dag in de week voor mag zorgen en strakjes voor zijn broertje of zusje, voor tijd om dingen te doen waar ik blij van word en die hoop bouwen zoals lezen, tijd met God en mensen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zien wat het word

Het onderwerp hoop maakt enorm veel in mij los, tjonge dat vraagt een flinke verandering in mijn denken, in mijn kijken naar dingen. Het vraagt een hele andere focus, het vraagt denken in mogelijkheden i.p.v. onmogelijkheden. God is een God van het onmogelijke, bij Hem is alles mogelijk, ook wat ik niet voor mogelijk houd of denk te kunnen houden. Hij ziet dingen die ik van mezelf niet zie, maar die Hij me heel graag wil helpen zien. Hij wil een hoopvolle toekomst geven zegt Jeremia 29:11 "Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de Heer. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk : Ik zal je een hoopvolle toekomst geven."

Kijk niet naar wat is, maar naar wat het kan worden was een uitspraak uit het leesplan The Hope Quotient (Als je het gelijknamige boek ernaast leest wordt alles nog duidelijker, maar alleen het leesplan is al een echte aanrader. Je moet alleen wel met het Engels overweg kunnen) die best wel even slikken was om te lezen in de context van : Kijk niet waar je begon - waar je nu bent - maar naar wat je kan worden. 

Er waren twee voorbeelden die worden gegeven vanuit de Bijbel die me wel aanspraken omdat ik me daar wel een beetje in herkende : Johannes Marcus startte als een opgever (Pauls zegt dat in Handelingen 15:28) maar uiteindelijk schildert hij met woorden een portret van Jezus : het Markus evangelie. Ook ik heb nogal eens de neiging op te geven, weliswaar tijdelijk, maar toch.  Een ander voorbeeld is Petrus, hij begon als een man met een arrogante grote mond, Jezus zegt zelfs in Mattheus 16:23 : Ga weg achter Mij saten ! Maar hij werd een grote christelijke leider. Ook mijn mond heeft nogal eens de neiging te groot en te snel te zijn. Toen ik het zo las dacht ik : Het kwam goed met deze mannen, dat geeft me hoop.

God wil vrij zetten, dat is geweldig, maar Hij wil niet dat we daar blijven. Hij zet niet vrij zodat je de rest van je tijd hier op aarde gewoon uit kunt zitten. Hij zet vrij om tot actie aan te zetten, en om in actie te komen heb je energie nodig.  Als je je focust op wat het kan worden ben je vrij om te dromen, het geeft hoop en zet vrij, en van dromen krijg je energie. 

Dromen is voor mij iets om te leren, allereerst om het te leren durven. Ik ben niet opgeroeid met het hebben van dromen. Waarom zou je dromen hebben als je denkt in tekort en onmogelijkheden, dat komt voort uit  armoede-denken. (ik schreef daarover in de blog De geest van armoede) Ik ben gaan bidden of God zelf Zijn droom voor mij in mijn hart wakker wilde maken zodat ik het mocht gaan zien zodat ik mee kon gaan dromen met Hem en zo energie zou krijgen om in beweging te komen om actief mee te gaan werken aan Zijn droom. 

Wat ik me ook realiseerde dat dit alleen zou kunnen als ik me helemaal zou voegen naar Zijn manier en mijn manier helemaal zou loslaten, geen voorwaarden van mijn kant, maar totale gehoorzaamheid aan Zijn wil en Zijn plan. Ik schreef daarover in m'n vorige blog. 

God gaf me een gedachte/beeld dat me niet meer losliet. Ik moest denken aan een koord om overheen te loopt. Soms ligt het koord een periode vlak boven de grond, maar later gaat de grond steeds dieper naar beneden, het lijkt wel een ravijn dat onder het koord ligt. God zei : Kijk naar Mij. Hij liep achterstevoren voor me uit zodat ik naar Zijn gezicht kon kijken. Hij moedigde me aan naar Hem te blijven kijken en zo Hem te volgen over het koord van het leven. Een paar dagen later zei Hij : Kijk naar Mijn ogen, niet naar Mijn handen. In Mijn ogen staat Mijn liefde voor jou te lezen, want Mijn handen doen is gemotiveerd door wat je in Mijn ogen ziet, maar blijf naar Mijn ogen kijken. Niet naar je voeten, niet naar de grond onder het koord, niet naar Mijn handen, Kijkt naar Mijn ogen, houd die vast. 

Ik wist : alleen op die manier gaat die droom en het werkelijkheid worden daarvan mogelijk worden, dit is de enige manier. Er begint zich een vaag beeld van een droom zichtbaar te worden. Ik heb absoluut geen idee hoe en wat, wanneer, alleen dat het met de oudere medemens te maken heeft. Het is een absoluut avontuur, ik vind het onvoorstelbaar, maar hoop en energie beginnen steeds meer te borrelen. 

Om hoop te laten groeien moet je uit de buurt blijven van ontmoediging, zorgen dat je niet blijft hangen in frustratie, verveling en spijt. Toen ik dat las raakte dat een snaar, dat vraagt bewustwording in mijn leven. Dan denk ik weer aan : ik ben niet op deze aarde om mijn tijd uit te zitten..... Dit vraagt bewust omgaan met mijn tijd, mijn denken, mijn hart, mijzelf steeds weer onder ge schijnwerper van Gods licht leggen om vuil op te sporen dat in het licht gebracht moet worden zodat het opgeruimd kan worden. Schoongewassen kan worden door Zijn bloed, Zijn verlossende liefde, de liefde die te lezen staat in Zijn ogen. 

Toen God me dit beeld gaf moest ik denken aan Pasen 2016 toen God mij zo bijzonder aanraakte, toen realiseerde ik me later dat het niet de ogen van deze vrouw waren die mij aan hadden gekeken, het waren Zijn ogen. Hoe graag zou ik me die ogen nog scherp voor de geest kunnen halen.

Papa God, dank U wel voor deze mooie reis met U, dat ik onderdeel mag zijn van Uw droom, en dat U daarin een droom hebt voor mij die ik met U mag uitwandelen. U leert mij U steeds dieper te vertrouwen en daarin te volharden.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Gods manier

Jeremia 29:11-13 "Ik immers, Ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de Heere. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u een toekomst en hoop te geven. Dan zult u Mij aanroepen en heengaan, u zult tot Mij bidden en Ik zal naar u luisteren. U zult Mij zoeken en vinden, wanneer u naar Mij zult vragen met heel uw hart." 

Naar God vragen met heel je hart. Ik geloof dat God alles vraagt, niet een beetje , alles. Al mijn vertrouwen dat Hij zal zorgen, dat Hij erbij is, dat ik volkomen veilig ben bij Hem wat er ook om me heen gebeurd, hoe hart het ook stormt. Dat Hij alleen meer dan genoeg is voor mij. God begon me steeds meer plekken in mijn leven aan te wijzen waarop ik nog niet volledig op Hem vertrouwde, waar ik nog reserves had of probeerde te houden.  Daar waar ik niet ten volle aan Hem ben overgegeven kan Hij niet ten volle door mij heen werken, stromen met Zijn Geest en Zijn kracht, en dat begon me meer en meer dwars te zitten want dat verdient Hij niet. Hij heeft alles voor mij gegeven, dan verdient Hij op z'n minst alles van mij. En eigenlijk, met minder wil Hij ook geen genoegen nemen. 

Openbaring 3:15-16 "Ik ken uw werken, en weet dat u niet koud en niet heet bent. Was u maar koud of heet ! Maar omdat u lauw bent en niet koud en ook niet heet, zal Ik u uit Mijn mond spuwen." Jezus is hier heel duidelijk, het is alles of niets. Stevige taal, niet politiek correct en niet aai-poes-achtig. Het is kiezen of delen, je geeft me alles of je hoort niet bij mij. In mijn jeugd werd er wel gezegd : lieverdere koekjes worden er niet gebakken. Je kan kiezen of delen, het is dit of niks. Ik denk dat we in een tijd leven waarin het hier op aan komt. Ja God is liefde, God is genade, maar God is ook rechtvaardig. Recht is recht en krom is krom. Aan de ene kant krijg ik daar de kriebels van want het is zo zwart - wit, en dat roept een heleboel herinneringen op die niet per definitie prettig zijn. Toch dwingt God ons niet, Hij bied ons iets aan, Hij laat ons de vrije keus, maar Hij wil niets liever dat we Hem vertrouwen en ons helemaal aan Hem overgeven.

Wat wij niet aan Hem overgeven, daar kan Hij niet doorheen werken. God zoekt mensen die zich willen voegen in Zijn plan zonder enkele eigen agenda. Hij zoekt mensen waar Hij op kan rekenen, die bereid zijn gewillig te gehoorzamen aan Zijn zachte stem. Die kwetsbaar willen en durven zijn, die erkennen : Heer dit kan alleen U door mij heen doen. 

Ja Hij heeft gedachten van vrede en hoop over mij, maar als ik me niet volledig aan Hem overgeef en in lijn laat brengen met Zijn liefde en Zijn wil kan Hij die plannen niet uitvoeren. Aan een dood paard kan je trekken wat je wil, dat is heel lastig om het te verplaatsen, werken met een onwillig kind is ook een hele klus. Waarom heb ik het over een dood paard ? Het klinkt inderdaad een beetje bot, maar alles wat niet aan Hem is overgegeven is nog dood, alles waar wij Hem niet hebben toegelaten in ons leven - om welke reden dan ook, dat kan door onwetendheid, pijn/trauma zijn, of gewoon door onwil - daar kan Zijn leven nog niet stromen en manifesteren, en kan Hij dus niet mee werken. 

Hij wil ons helemaal, Hij wil ons heiligen, schoonmaken zodat Hij door ons heen kan werken zonder het risico dat iets van ons vuil Zijn werk bevuild en het niet het resultaat heeft dat Hij het bedoeld te hebben. God heeft voor ieder mens een plan, daar geeft Hij die mens een speciale zalving (kracht van en door de Heilige Geest) voor om dat plan uit te voeren. 

Ik denk dat dit een proces is wat een mensen leven lang duurt, we leven in een gebroken wereld en elke dag lopen we daar bewust of onbewust smetten aan op die we  bij Hem mogen belijden. Hij heeft ze al vergeven maar het is nodig om ze in het licht bij Hem te brengen en er ons bewust van te zijn dat we van Zijn genade afhankelijk zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet altijd een prettig proces vind, maar me ook wel meer en meer bewust word hoe hart dit nodig is in mijn leven.

Hij heeft een toekomst en hoop voor mij, het is mijn verantwoording m'n hoop te laten groeien en niet te laten roven  door een dief die daarin heel slinks te werk gaat. Het is zo belangrijk dat ik me bewust ben van mijn eigen denken en ik vind dat nog een hele klus. Ik merk dat ik de laatste tijd heel regelmatig verzucht of roep : Heer help ! HEER HELP ! maar ook de vraag : Heer, hoe dan ?!? Ik heb een vermoeden van welke kant Hij opgaat met mijn leven, maar het is me echt niet helemaal duidelijk en dat is lastig. Ik weet ook dat Hij me stap voor stap zal leiden en dat als ik op Hem vertrouw we dat doel samen gaan bereiken. Maar voor nu vraagt dat vertrouwen van mij in Hem, volharding daarin, volhardend geloof dat Hij zal doen wat Hij belooft in Zijn woord. 

Hij zegt in Jeremia dat als we Hem aanroepen en (heen)gaan, gehoorzamen dus. Als wij bidden, ook al zijn het maar een paar woorden : Heer help,  zal Hij luisteren. Als wij Hem zoeken zullen we Hem vinden, en dat alles als we naar Hem vragen met heel ons hart, dat is de voorwaarde. Een hart dus wat geen reserves zijn ingebouwd. Hij gaf alles, Hij heeft alles, maar Hij vraagt ook alles. Heer U bent een rechtvaardig God, U hebt het recht alles van ons te vragen want U gaf alles. Het is niet comfortabel, het is niet makkelijk, ik worstel ermee, maar U bent erbij en U bent trouw en vol geduld en liefde. Help me Heer te volharden en deze race te lopen en er ook alles voor over te hebben, er alles voor af te willen leggen. Er is maar één manier en dat is Uw manier, en U bent dat meer dan waard.

ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Hoop

Ik houd enorm van lezen en nadat God mij in 2016 heel bijzonder aanraakte ontstond er een enorme honger naar het woord van God in mij. Maar ook mijn smaak in boeken die ik lees is veranderd. Las ik eerst enorm veel historische romans en waargebeurde verhalen verschoof mijn interesse naar boeken die mij meer inzicht gaven in de Bijbel en die mij hielpen in mijn verwerkings en genezingsproces. Een van die boeken was "Laat los, vrij om te leven" van Sheila Walsh. Mijn leesgedrag is best bijzonder want ik kan in een hele stapel boeken tegelijk bezig zijn. Ik heb geleerd me daarin te laten leiden door Gods Geest. Ik "weet" gewoon dat ik een bepaald boek moet gaan lezen en binnen een paar bladzijden weet ik ook waarom. Ik heb wel 10 á 12 (of meer) boeken liggen waar ik in begonnen ben, ze ook zomaar onderop een stapel belanden tot nader order. 

Laat los, het boek van Sheila was er zo een die heel veel in mij losmaakte, ik heb er zelfs wel eens eerder over geschreven. Hij belande wat naar onderen in de stapel maar werd na verloop van tijd weer omhoog gehaald, maakte weer veel los en zakte weer dieper weg in de stapel. Tot ik 'm aan iemand wilde uitlenen en 'm weer van onderop haalde en zag dat ik nog een klein stukje moest voor ik 'm zelf uit zou hebben dus ik ging er voor zitten. Wat schetst mijn verbazing, zoals zo vaak : de spijker op z'n kop. God is echt super, Hij weet precies alles in elkaar te weven waarmee Hij tot je wil spreken.

God was begonnen te spreken tegen mij over hoop. zoals ik in de vorige blog vertelde over de Zoom-call die we op zondag hebben. Daar kwam een boek ter sprake : The Hope Quotient, alleen de titel al triggerde me enorm, daar wilde ik wel meer van weten. Samen met de vriendin waar ik vorige week iets over zei doe ik het gelijknamige Engelstalige leesplan in de Bijbelapp, voor mij een enorme eyeopener. Terug naar het boek wat ik nog even uit wilde lezen zodat ik het kon uitlenen, waar gaat achttiende hoofdstuk over : De schijnwerper op Gods hoop. Echt bij God is niets toevallig, het bracht een glimlach op mijn gezicht en het raakte me diep.

Wat heeft dit boek me geleerd ? Loslaten is een sleutel om verder te kunnen. Sheila vertelde wat God haar had geantwoord toen ze aan God had gevraagd wat ze dan moest loslaten. Toen ik de antwoorden las realiseerde ik me dat Hij mij hetzelfde heeft geleerd en dat ik nog regelmatig op herhalingscursus moet. Ze schreef : 

* Probeer niet langer om deze situatie op te lossen. 

* Doe niet langer je best om controle te hebben over wat er gaat gebeuren.

* Doe niet langer je best om jezelf te beschermen.

Toen zij losliet kon God haar (uit)redden, en dat is een les die ik ook heb geleerd, of beter gezegd aan het leren is. Ze schrijft : Hij heeft me gered van wanhoop, Hij heeft me gered van zelfbescherming, en Hij heeft me gered van wrok. Dit is zo herkenbaar voor mij. 

Vooral het woord wanhoop kwam bij me binnen. Sinds ik meer over hoop leer zie ik hoe slinks de boze wanhoop inzet om levens te verwoesten. 1 Korinthe 13:13 is een heel bekent vers "Nu blijven dan geloof, HOOP en liefde, deze drie, maar de meeste daarvan is de liefde." Ik heb hoop expres met grote letters gezet, over geloof en liefde horen we veel in de kerk maar hoop is onderbelicht, was voor mij in ieder geval zwaar onderbelicht. En als God ergens over tegen je gaat spreken valt het ook ineens overal op lijk het wel, de Bijbel staat er vol van. Hebreeën 11:1 zegt "Het geloof nu is de vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet."  Romeinen 15:13 "De God nu van de hoop moge u vervullen met alle blijdschap en vrede in het geloven, opdat u overvloedig bent in de hoop, door de kracht van de Heilige geest."

God is liefde heb ik heel veel gehoord, maar het is nooit tot me door gedrongen dat God de God van hoop is, en dat Hij zelfs wil dat we overvloedig zijn in de hoop. Als wij onze hoop op Hem stellen, want dat is het geheim van hoop, datgene of Diegene waarin je je hoop zet is dat of Degene wat kracht geeft aan de hoop, en de enige die écht kracht kan geven in God. Bij mijn ouders thuis hing een bordje aan de muur van een tekst uit Romeinen 12:12 "Verblijd u in de hoop. Wees geduldig in de verdrukking. Volhard in het gebed." Deze tekst kwam ook weer bovendrijven bij mij. Toen was het vooral : wees geduldig in de verdrukking, niet klagen maar dragen en vragen om kracht waar ik het mee associeerde, maar ik miste het belangrijkste : Verblijd je in de hoop. Een mens kan niet zonder hoop en zodra de boze het voor elkaar krijgt dat jij de hoop, de moed verliest, heeft hij je waar hij je hebben wil. je word passief, want waar zou je het nog voor doen, het heeft toch allemaal geen zin. 

Verlies de hoop niet !

Houd vol !

Verslap niet,  laat de moed je niet in de schoenen zakken, geef je gedachten niet de ruimte om af te dwalen naar plekken van hopeloosheid en wanhoop. 

Wees je bewust van je gedachten want dat is het strijdtoneel waar de strijd gestreden word van wat er in je leven gebeurd. Efeze 4:23 "En dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken." Dat is een actief doorgaand proces, zodra je daarin verslapt om wat van reden dan ook staat de boze klaar om iedere zwakke plek te doorboren met één van zijn vurige pijlen om onze gedachten te bestoken met Zijn leugen-vergif.  God is de God van hoop, Hij heeft het allemaal, maar ik zal er actief uit moeten putten en in werking moeten zetten. 

Iemand zei iets wat ik niet meer ben vergeten : Als jij geen plan hebt voor jou leven, dan heeft iemand anders het wel. Ik bedacht me toen : als ik niet actief inhaakt op het plan dat God heeft met je leven, mijn plan in lijn breng met Zijn plan, dan is er wel iemand anders die zijn plan met mijn leven uit gaat voeren omdat ik te laks ben en het maar laat gebeuren. Dit vraagt bewustwording en herkenning en erkenning, gelukkig mag ik hierin groeien, de strech-zone waar ik het in eerdere blogs wel eens over heb gehad. 

Heer ik geniet van dit avontuur met U, dank U wel dat U me zo wakkerschut, U hebt mij hoop gegeven en wat mooier is U hebt me geleerd dat hoop kan groeien, en dat een klein beetje vermeerdering van hoop al grote gevolgen kan hebben. Ik ben zo blij met U en Uw werk in mij, ook al is het soms ongemakkelijk, confronterend of zelfs pijnlijk. Ik geeft U toestemming alles in mijn leven aan te raken wat Uw aanraking nodig heeft om Uw plan met mijn leven, dat ik van U heb gekregen, uit te voelen. Ga door Heer, ook als ik piep en me probeer eronderuit te wringen, ik geef U toestemming door te gaan want ik weet dat uiteindelijk Uw weg het beste is en het mooiste resultaat zal geven. U zult dan geëerd worden en ik zal stralen voor U.

ONDERWEG naar Hem en met Hem