Accepteer waar je nu bent

In mijn vorige blog linkte ik naar een Engelstalig leesplan van 3 dagen met als titel (even naar het Nederlands vertaalt) : Accepteer waar je nu bent, geef je over aan de reis. Ik realiseerde me dat overgave inhoud dat je los laat. Op internet vond ik de volgende betekenis/definitie in het "Groot woordenboek der Nederlandse taal -1950" : niet vasthouden, vrijlaten, met rust laten, toelaten dat iets in beweging komt, niet vast blijven zitten. 

In die periode kwam ik steeds weer uit bij vooral Johannes 15 waar Jezus zegt dat Hij de Ware Wijnstok is en Zijn Vader de Landman is en wij de ranken. Maar regelmatig trok Hij het breder : Johannes 14 tot en met 17, de laatste woorden, onderwijzingen van Jezus voor Hij gevangen werd genomen en Hij als het perfecte, smetteloze lam van God leed en stierf voor de zonden van de hele wereld. 

Wat een GENADE !

Genade is meer dan een onverdiende gunst, het is Gods inwonende Kracht in ons die ons in staat stelt om te leven onder leiding van Heilige Geest. Hebreeën 4:16 zegt : "Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip." 

Jezus deed nooit Zijn eigen wil, Hij deed alleen maar de wil van de Vader, de Vader en Jezus zijn één, de Vader werkte door Jezus heen. Johannes 14: 10 zegt dat heel duidelijk :  "Gelooft u niet dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is ? De woorden die Ik tot u spreek, spreek Ik niet uit Mijzelf, maar de Vader, Die in Mij blijft, Die doet de werken."  

In het dagboek "Gods beste geheimen" van Andrew Murray las ik het volgende en dat raakte me : Vrucht is dat wat de boom of wijnstok opbrengt ten goede goede van zijn eigenaar. Precies zo moet alles wat de Heere Jezus ons geleerd heeft over Zijn blijven in ons en wij in Hem, ons doen begrijpen dat het niet tot ons voordeel is, maar dat het tot Zijn welbehagen en de eer van de Vader is.....U bent vergeten dat het doel van de gemeenschap en omgang is : vrucht dragen door het redden van anderen. Hebt u niet teveel aandacht geschonken aan uw eigen heiligheid en vreugde, terwijl u zich niet herinnerde dat, zoals Christus Zijn zegen en heerlijkheid van de Vader zocht in het opofferen van Zichzelf voor ons, ook wij geroepen zijn alleen te leven om Christus aan anderen te brengen ? Tot dit doel worden wij takken aan de hemelse Wijnstok, met als doel het werk dat Hij begon op dezelfde manier, dus met ons hele hart, voort te zetten. 

Ik heb het zo nodig om me dieper bewust te zijn van wat het betekend dat Hij in mij is en ik in Hem, zoals Hij (Jezus) in de Vader is en de Vader in Hem en wat dat voor effect heeft in het leven van alle dag. In het boek De priesterlijke bruid van Anna Rountree (een boek dat echte eyeopener was voor mij) las ik : God heeft de mens geschapen opdat Zijn Zoon door de mens openbaar zou worden, zoals de Zoon alleen de Vader geopenbaard heeft. 2 Korinthe 4:10-11 zegt "Wij dragen altijd het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees." Ik heb hier aardig op moeten kauwen want ook hier komt weer zo'n : Geloof je het écht ? vraag, ben ik hier echt van doordrongen, en van de gevolgen daarvan. Dat gaat mijn vlees niet leuk vinden, dat weet ik wel zeker. 

In de waterdoop stierf ons oude leven met Jezus in de dood en stond met Hem op in nieuw leven, Zijn leven. In mijn geest werd ik een nieuw mens, maar het moet nog wel door m'n ziel en lichaam heen om zichtbaar te worden voor deze aardse wereld, en dat ik een proces Een proces dat niet altijd prettig en comfortabel is, helemaal niet eigenlijk en ik ben regelmatig erg ongeduldig en ongenadig naar mezelf hierin, en ik zal absoluut niet de enige zijn. Maar ik denk dat we mogen accepteren wat het is op dit moment, accepteren dat ik nu ben waar ik nu ben en ook dat is een leerproces. 

Iemand die me daar regelmatig aan herinnert is Johanneke van Waardevol en Uniek, ik kan haar als mens, mede blogger en coach enorm waarderen, zo bijzonder hoe ze zich laat leiden door Heilige Geest in het vooruit helpen van mensen. Ga ervoor zitten, sluit je ogen, kijk naar binnen, wat is daar, wat voel je, geen oordeel, alleen waarnemen en het er laten zijn. Deze vrouw is echt een cadeautje voor mij, zo bijzonder hoe God mensen in elkaars leven brengt, ook al is het contact op afstand, Hij werkt er doorheen en laat zo een kostbare relatie ontstaan en daar ben ik Papa God heel dankbaar voor en op deze manier wil ik Johanneke eren als Zijn schepsel en de manier waarop zij zich uitstrekt om te leven voor Hem. 

God sprak in mijn leven over verbinden en dan brengt Hij ook de mensen op je weg waar Hij mee wil dat je verbind, en zo bracht Hij er meer, dat was best spannend voor mij, maar ik mocht leren het te zien als een mooie wandeling de berg op, met in m'n rugzak alles wat ik onderweg nodig heb en een staf om het wandelen te veraangenamen, Al gaande kom ik mensen tegen waar ik vriendelijk naar mag lachen om te groeten, soms met woorden, met sommigen mag ik verbinden voor kortere of langere tijd. Bij elke stap mag ik leren aanvaarden dat die is zoals die is en mag ik aanvaarden waar ik ben. Mag ik leren om met de liefdevol ogen van Papa God naar mezelf te kijken. 

Ook dat is genade, God leert me dat Hij me die ruimte heeft gegeven, dat ik de tijd mag nemen, en dat ik  mag zijn er van mag leren genieten. Hij heeft geen haast, Hij heeft geen last van ons tijdsbesef, Hij staat boven de tijd. Hij moedigt me aan om me heen te kijken, de mensen te zien die hun eigen mooie wandeling maken. En het mooiste is dat Papa God met ieder persoonlijk meewandelt, ik weet dat kan ons menselijke verstand niet bevatten maar dat mag ik loslaten en gewoon als waarheid aannemen, geloven heet dat, en er met volle teugen van leren genieten.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Ik kan het onderwijs van Andrew Wommack erg waarderen, zijn uitleg heeft me regelmatig enorm geholpen om de diepte van Gods Woord te begrijpen, daarom deel ik als toegift op m'n blog nog een artikel van hem over dit onderwerp : Genade : de kracht van het Evangelie.

Les van m'n kleindochter

God heeft ons gezegend met 4 kleinkinderen, 3 kleine jongens en 1 klein meisje. God heeft ze alle vier al gebruikt om mij lessen te leren. In deze blog wil ik de lessen die God mij heeft geleerd door dit mooie meisje delen.

Het leven heeft mij geleerd dat ik mensen, zelfs de mensen waar ik van houd, op veilige afstand moet houden, want mensen doen pijn. Niet dat ze altijd opzettelijk pijn doen, maar ook met de beste bedoelingen en vanuit liefde bedoeld kunnen mensen je pijn doen. In de blog Wie ben ik schreef ik dat God mij een mensenmens gemaakt heeft en dat ik heel wat moeite had mezelf daarin te herkennen. Een mensen mens is gericht op mensen, verbonden met mensen, en dat is dan ook precies wat God op een dag tegen mij zei : Ik wil dat je (dieper) gaat verbinden met mensen. Hij begon bij m'n eigen gezin, Hij vroeg me meer interesse te gaan tonen in het werk van mijn man, echt te gaan luisteren en belangstelling te tonen.

Hij vroeg mij me meer open te stellen voor de liefde van mijn man, kinderen, kleinkinderen, te geloven dat ze écht van me houden, écht geïnteresseerd in me zijn, ze me serieus nemen. Maar ook mezelf dieper open te stellen voor Zijn liefde, te geloven dat Hij écht van me houd, écht te geloven dat Hij altijd bij me is en voor me wil en zal zorgen. Hij legde hiermee een hele pijnlijke plek bloot in de diepere lagen van mijn ziel. Hij wees me hoe te bidden en de pijn van afwijzing aan Hem te geven en Hem die eruit te laten tillen zodat daar ruimte kwam voor Zijn Liefde, Zijn zalfolie die geneest, Hij wilde met Zijn kostbaar bloed de pijn en het vuil uit die diepere lagen wassen. 

Hoe liet God me zien dat dat er zat ? Hij gaf me een prachtige kleindochter en stuurde haar op missie. Dit meisje heeft een bijzonder plekje in mijn hart en ik zal uitleggen waarom. Toen ik nog zo worstelde met mijn zelfbeeld sprak God : Toen de zaadcel van jou vader in de eicel van jou moeder zwom, was Mijn hand daarbij. Toen ik enorm worstelde met onze dochter zei God : Toen de zaadcel van Frans in jou eicel zwom, was Mijn hand daarbij. En toen onze dochter kwam vertellen dat ze zwanger was zei God : Toen zijn zaadcel in haar eicel zwom, was Mijn hand daarbij. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me begon af te vragen of ik dit nu echt God was of dat ik dat zelf verzon. En dan krijg je een appje met een foto en daar staat bij : De eerstvolgende keer dat jij bij me komt moet ik je dit geven.

Toen wist ik genoeg, nee het waren niet mijn gedachten, God was erbij, Hij heeft een plan met onze levens, Hij heeft ons gewild en Hij liet en laat hele moeilijke, pijnlijke en bij mensen onmogelijke situaties meewerken ten goede zoals Romeinen 8:28 zegt "En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn." 

Al de eerste dag hield ik dit meisje in mijn armen en heb ik haar in stilte gezegend en aan God opgedragen naast het ziekenhuisbed van haar moeder en God gedankt voor haar/hun/onze leven(s). Na de eerste week verwaterde het contact weer en ik wist dat ik los moest blijven laten, moest bidden, zegenen en vertrouwen dat Hij het goede werk dat Hij begon af zal maken zoals Filippenzen 1:6 zegt "Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus." Het contact begon aarzelend te herstellen, we leren te verbinden, het is kwetsbaar maar we zijn er blij mee en ik dank God ervoor. Toen kwam de vraag of ik op dit mooie meisje wilde passen en ja dat wilde ik. Ik vond het ook een enorme uitdaging omdat het ook heel veel herkenning (zo moeder, zo dochter, zo dochter) ook heel veel pijn bloot legde, pijn die ik bij de Heer Jezus mocht brengen, dieper en opnieuw mocht vergeven zodat er ruimte kwam voor herstel. Mezelf mocht leren kwetsbaar op te stellen zowel voor onze dochter als onze kleindochter.

In het begin raakte dit meisje helemaal in paniek als mama weg was, schoppen, slaan, bijna niet troost baar, diep huilen tot ze zo uitgeput was en dan toch op schoot in slaap viel. Ik had ik God zo nodig om door mijn eigen tranen heen haar te troosten en beide in Zijn rust te blijven/komen. Ik vertelde haar dat het goed was, dat oma veilig was en dat mama straks weer terug zou komen, ik zegende haar,  en God zei : Zo ben Ik veilig voor jou maar jij kan Mij ook niet echt vertrouwen. Het raakte me, want ik wist : Hij had gelijk. Nadat het nog twee  keer ongeveer zo was verlopen als ik op haar paste, en we haar ook een aantal keer hadden gezien zonder dat mama weg hoefde werd oma blijkbaar iets vertrouwder voor haar. Op haar 2e verjaardag, toen we naar huis gingen kwam ze zelf naar me toe en stak haar armpjes naar me op voor een knuffel, dat raakte oma diep. En God zei : Zo verlang jij naar mij maar je vind het nog steeds eng om me helemaal te vertrouwen. Zijn liefdevolle manier waarop Hij "het probleem" bij mij bloot legde raakte me. 

De keer daarop dat ik op deze schat mocht passen heeft me verrast, ja natuurlijk was ze verdrietig dat mama weg ging, maar oma was veilig, ze liet zich troosten, ging lekker ontspannen spelen en kwam naar me toe als ze weer even troost zocht, we hebben zelfs heerlijk samen gelachen. Oké slapen en eten doen we niet als mama er niet is, want je moet wel opletten of ze komt, maar het was zo'n enorme verbetering en stap in het groei/hechtings proces. Bij elk geluidje, of deurbel was er de vraag : mama ? en was er soms de teleurstelling dat het mama (nog) niet was, maar dan was het ook zo weer over. Maar ze deed het zo geweldig en oma's hart liep over van dankbaarheid, want zoals dit mooie meisje oma leert vertrouwen leer ik Papa God dieper vertrouwen. 

En dan moet ik denken aan een les die God me leerde door onze middelste kleinzoon die eens zei : Hoeft niet bang te zijn. God zette dagen achter elkaar die woorden op repeat in mijn gedachten. Nee, Papa God ik hoef niet bang te zijn, U bent volkomen betrouwbaar en U leert mij liefdevol hele kostbare lessen en gebruikt daar ons nageslacht voor, Uw zegen, de zegen van de zegen die ons gaf in onze kleinkinderen. Wat een genade, wat een genezing, ik mag leren kwetsbaar te zijn, te genieten, is dit geluk.......

ONDERWEG naar Hem en met Hem