Zoeken in deze blog

maandag 15 oktober 2018

Kiezen om te vergeven

Dit keer een blog waar ik heel lang over getwijfeld heb, maar ook dit is een onderdeel van mijn leven waarin God een werk heeft gedaan en ik wil Hem ook hierin de eer geven.

Een van de weinige vriendinnen die ik had in mijn jeugd woonde bij haar oom en tante. We zaten op dezelfde huishoudschool (niet in dezelfde klas) en kwamen in dezelfde kerk.
We vonden het heerlijk om samen te zingen met de gitaar erbij.
Ik kwam ook regelmatig bij deze mensen over de vloer. 
Daar kon ik kind zijn, hoefde ik niet te zorgen, er was geen geruzie. 
Ik logeerde er ook wel eens een nachtje, of mocht meevaren, ik vond het heerlijk om daar te zijn.
Ze hebben me zelfs een keer mee genomen voor een weekend naar de Ardenne in een hotel en een rit met een kabelbaan over de bergen. 
Fantastisch, ik heb enorm genoten, thuis waren er geen uitjes of vakanties.

Hij heeft me nooit gedwongen, maar hij was wel erg overtuigend, en in mijn enorme verlangen om gezien te worden en verlangen naar liefde liet ik als jong naïef pubermeisje dingen toe die nooit hadden mogen gebeuren.
Er werden gevoelens wakker gemaakt die niet wakker hadden mogen worden gemaakt, niet op die manier, en zeker niet door deze man.
In mijn achterhoofd wist ik dat er iets niet klopte maar ik snakte naar  aandacht en liefde, en die kreeg ik, alleen voor mij, dat gevoel kende ik niet.
Maar zijn handen kwamen op plekken waar ze niet hoorde te komen. 
Hij als volwassene had beter moeten weten en nooit zo ver mogen gaan.

Nadat de voorganger van de gemeente waar wij kwamen een gesprek met mijn moeder had gehad mocht ik daar ineens niet meer heen, meer werd er niet over gezegd en er werd verder ook niet meer over gesproken.

Ook al was ik blij dat dat wat eigenlijk niet klopte voorbij was was ik ook verdrietig omdat de leuke dingen, de dingen waar ik zo van genoot ook voorbij waren en die miste ik enorm.
Nu kon ik niet meer ontsnappen aan de situatie thuis.
Op school was het ook niet leuk want daar werd ik gepest, was ik het buitenbeentje, en ook in de kerk, op de jeugdavonden voelde ik me het buitenbeentje, hoorde er nooit echt bij voor mijn gevoel, de dochter van "gekke Jantje" (over mijn vader vertelde ik al eerder over in dit blog)

Later heb ik wel begrepen dat er werd geprobeerd me erbij te betrekken maar dat ze niet tot mij door konden dringen, en dat geloof ik ook wel.
Al jong bouwde ik een dikke solide muur om me heen.

Tussen mijn ouders heb ik nooit echt liefde gezien, eerder een afkeer van lichamelijkheid.

Toen ik op mijn 20e vluchtte in mijn huwelijk zag ik enorm op tegen de seksualiteit die daar bij zou horen. Ik deed wat ik altijd deed, ik stopte m'n gevoelens weg en ging door, verstand op nul, dit was mijn kans om weg te komen bij mijn ouders. 

Op onze huwelijksnacht heb ik tegen mijn man gezegd "schiet maar op dan hebben we dat gehad" maar daar reageerde hij op met "dat dacht ik niet" 
Hij heeft me met heel veel liefde en geduld behandeld, jaren lang.
Ook al was het misbruik beperkt gebleven tot "handwerk" het had schade aangericht die jaren later en lang heel veel invloed had. 

Op een keer had ik een (online) gesprek met iemand over dit onderwerp en zij prikte door mij heen en vroeg me of ik wilde vertellen wat er gebeurd was, daarna was haar conclusie dat dit misbruik was. 
In eerste instantie was er verbazing, toen het besef dat ze gelijk had.

Al die jaren had ik gedacht dat ik het zelf gezocht had en dat het dus ook mijn schuld was, deze vrouw liet me inzien dat ik een kind was en dus absoluut geen schuld had, maar dat de volwassene misbruik had gemaakt van zijn positie waarin hij mijn vertrouwen had.

Dit inzicht maakte heel veel bij mij los, ik moest hier mee aan de gang.
Er kwamen herinneringen boven aan een moment dat ik in de kerk op het matje werd geroepen omdat er over deze man geroddeld werd, wat ik zou hebben rondvertelt. Ik had niks rondvertelt want ik schaamde me, dacht dat wat er was gebeurd mijn schuld was.
Dit had me behoorlijk boos gemaakt omdat het zo onrechtvaardig was. 

Ook met mijn psychotherapeut durfde ik het uiteindelijk te bespreken en hij liet hielp mij om te zien dat de relatie met deze mensen twee kanten had gehad voor mij en dat ik ook heel veel had verloren toen het contact min of meer verbroken werd (ik zag hen nog wel in de kerk en op jeugdavonden) 

Pas veel later toen mijn moeder ging dementeren en ik begreep dat ook zij een verleden van misbruik had gehad kon ik er begrip voor opbrengen dat zij nooit met mij hierover gesproken had. 
Het had waarschijnlijk teveel aan haar eigen pijn gerelateerd.

Ik heb inzicht gekregen in de situatie, kan de goede dingen waarderen en de nare dingen mogen benoemd worden en het heeft een plekje gekregen. 
Ik heb mogen vergeven, dat ging niet in één keer, dat was keer op keer op keer een heel bewuste keuze. 
Een keuze die ik wilde maken om zelf verder te kunnen met mijn leven.

Vergeven doe je niet voor de ander maar voor jezelf. 


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

18 opmerkingen:

  1. Zo dapper van je om het onder woorden te brengen en wat een fijne man heb je aan je zijde.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja ik heb echt een hele bijzondere man van God gekregen, precies wie ik nodig had.
      God is goed.
      Dank je wel voor je lieve woorden.

      Verwijderen
    2. En jij bedankt voor je support

      Verwijderen
    3. Heel graag gedaan lieverd knufffff

      Verwijderen
  2. Wat ben je toch een mooie, dappere vrouw dat je dit zo deelt!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor je lieve woorden Johanneke, ik hoop dat het anderen zal helpen, God kan zulke mooie dingen doen, Hij kan dingen omkeren in ons leven.

      Verwijderen
  3. Wat fijn dat je inzicht gekregen hebt in wat er echt gespeeld heeft. Heel goed om jouw proces te delen. Het laatste stukje van je blog vind ik sterk en mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Aritha, het inzicht is inderdaad heel goed geweest.

      Verwijderen
  4. Wat kan schaamte je neerdrukken he. Ik lees dat bij jou eigenlijk op meerdere gebieden. Zowel het misbruik als de uitspraak over je ouders/vader.

    Wat een weg heb je al mogen gaan lieve Danielle! Vergeven is zo'n kostbaar, wat een genade van God, als we dat kunnen toepassen. Het vergeven van de ander, het vergeven van ons zelf, en Zijn vergeving voor ons. Wat een groot geschenk! Goed dat je dit deelt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben nu bezig in het boek "Vrij van schaamte" van Christine Caine en daardoor realiseer ik me hoe schaamte je neerdrukt, zo'n eye-opener.
      Zo bijzonder om te zien hoe God deze pijn in mijn leven aan het genezen is.

      Verwijderen
  5. Wat moedig dat je dit allemaal durft en wilt opschrijven. En bijzonder te lezen dat je hebt kunnen vergeven. Fijn dat je een lieve geduldige begripvolle man hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb enorm geboft met mijn man 😊
      Dit proces heeft jaren gekost, maar ik kan het nu achter me laten en daar ben ik heel dankbaar voor.

      Verwijderen
  6. Tjonge Danielle, wat bijzonder, dat je kracht kreeg om dit aan het papier en ons toe te vertrouwen. En wat geweldig dat je hebt leren vergeven!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad ook voor mij bijzonder, deze blog heft heel lang "gesudderd" maar ik ben blij dat ie er is.
      Vergevennnis bevrijdend.

      Verwijderen
  7. Ik bewonder je dapperheid om dit te vertellen, gebeurtenissen zoals dit delen is echt nodig! Veel vrouwen kunnen hier kracht uithalen. Ik ben blij dat je diT hoofdstuk van je leven zo moedig vertelt! Dankje wel 🌸

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dapper om het op te schrijven, knap dat je kan vergeven.
    Je bent een krachtige vrouw Danielle.

    Ik wens je heel veel goeds.

    Een hartelijke groet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor je lieve woorden Hilly, vergeven kon ik alleen door Gods genade.

      Verwijderen

Wat leuk dat je mijn blog hebt gelezen, laat gerust een reactie achter dat vind ik altijd leuk.

Doe je dat liever privé dan begrijp ik dat en kan dat via het volgende mailadres

danielle.hoogendijk@live.nl

Je kroon dragen

  Ik was te gast bij  Johanneke Plaggenmarsch  van  Waardevol en uniek  voor haar nieuwe serie " je kroon dragen " Hier de eerste ...