Intimiteit

Intimiteit, dit woord kwam steeds vaker voorbij en eigenlijk wist ik niet goed zo goed wat ik er mee moest. Intimiteit met God, wat moet je je daar nou bij voorstellen. 

Wikipedia zegt er het volgende over : Intimiteit is een ervaring van verbondenheid tussen mensen of tussen mensen of andere dieren of mensen en natuur. Deze verbondenheid kan lichamelijk, emotioneel of spiritueel zijn. 
Verbondenheid, dat impliceert een sterke band.

Eerlijk gezegd ging ik er maar niet te veel op in als God het onder m'n aandacht bracht, zoals ik al zei wist ik niet zo goed wat ik er mee moest. En toen bracht God de online Bijbelschool op mijn weg waar ik vorige week over vertelde, en na het onderwijs over identiteit was de volgende les over intimiteit. Nu kon ik er dus niet meer omheen. In de les werd het boekje Intimiteit van Jan Pool genoemd als een aanrader om te lezen en ik bedacht me dat ik dat in de kast had staan (ooit samen met nog 2 andere titel Identiteit en Autoriteit in één pakketje gekocht) Het werd nu dus echt tijd om het te gaan lezen. 

Als voorbeeld van intimiteit met God wordt Abraham aangehaald en daar leerde ik veel van.

Na de zondvloed was het weer net zo geworden als voor die tijd, mensen deden gewoon waar ze zelf zin in hadden en hielden geen rekening met hun Schepper. God had belooft de aarde niet meer door water te laten vergaan, dat had ook niets opgelost. Hij had een ander plan om de mens die Hij geschapen had weer met Zichzelf te verzoenen. Hij verlangde ernaar om weer het leven samen met de mensen die Hij geschapen had te delen, Hij wilde samen met hen door het leven gaan, het leven met hen samen leven.
God ontdekte weer een man die Hem vreesde, en God doet hem een enorme belofte, maar er hangt wel een prijskaartje aan : Je land verlaten, je familie, alles wat je hebt opgebouwd achter je laten en op weg gaan. 
Waarheen ? 
Naar het land dat Ik je wijzen zal vertelt Genesis 12:1
In vers 2 krijgt hij er wel de belofte bij dat God hem tot een groot volk zal maken en dat God hem zal zegenen en zijn naam groot zal maken en dat hij tot een zegen zal zijn. 

Ik vind dat laatste mooi, God zegt Ik zal je zegenen, maar je zult ook een zegen zijn. Niet alles alleen voor ikke dus, je krijgt om te uit te delen.

God noemt Abraham zijn vriend vertelt Jakobus 2:23 "En de Schrift is vervuld die zegt : En Abraham geloofde God en het is hem tot gerechtigheid gerekend, en hij werd een vriend van God genoemd."

Geen geheimen dus, wat een bijzondere vriendschap tussen deze Schepper en Zijn schepsel. Maar deze vriendschap was niet altijd even makkelijk voor Abraham, God kon jaren stil zijn. Hij had de belofte van een groot volk te worden maar in het natuurlijke leek het er niet op. Abraham en zijn vrouw waren inmiddels al te oud om kinderen te krijgen. Ik weet niet of hijzelf ook aan Gods belofte twijfelde, maar Sara deed het wel, zij bedacht een oplossing buiten God om : Hagar moest maar een kind voor haar krijgen en dat werd Ismael. Abraham werkte dus wel mee aan dit plan om Sara tegemoet te komen. 
Maar dat was niet het plan dat God had. God wilde dat het absoluut duidelijk zou zijn dat het Zijn werk was en niet het werk van een mens. Toen het niet meer mogelijk was en na jaren van stilzwijgen van Gods kant hield God Zijn belofte en werd Izaak geboren. 

God bewijst zich een echte Vriend, je kan op Hem rekenen, niet op jou manier, maar op Zijn manier, God zit natuurlijk ook niet in je broekzak, het is een ander soort relatie dan met een mens. De verbondenheid met een mens daarin kan je vies teleurgesteld worden maar God stelt nooit teleur zegt Psalm 34:6 "Mensen die op Hem vertrouwen, stralen van blijdschap, want Hij stelt nooit teleur." Ik hou van dit vers, een andere vertaling zegt het in mijn ogen nog mooier "Zij schouwen naar Hem en stralen van vreugde, en hun aangezicht zal niet schaamrood worden." Totaal geen schaamte, complete veiligheid en vrijheid in elkaars aanwezigheid, zo heeft God de relatie met de mens bedoeld. Zo was die relatie voor de zondeval in Genesis 3

Na Ismael is God 13 jaar stil en dan neemt God het initiatief en verschijnt Hij aan Abraham en zegt in Genesis 17:1 "Ik ben God, de Almachtige en wandel voor mijn aangezicht, en wees onberispelijk." 
Jan Pool zegt er dit over en dat raakte me enorm : 
Het is veelzeggend dat God hier begint met het benadrukken dat Hij degene is die God is. Het is alsof Hij tegen Abraham zegt : Abraham stop ermee om zelf voor God te spelen. Ik heb jouw menselijke oplossingen niet nodig. Ik ben God, de Almachtige, Ik kan het prima zonder jou, maar Ik kies ervoor om jou in te zetten in mijn plannen. 
En dan geeft God een wonderlijke eenvoudige opdracht aan Abraham : Wandel voor mijn aangezicht...... 
God zegt eigenlijk tegen Abraham : Dit is jouw verantwoordelijkheid. Dit is jouw prioriteit, Abraham, dit is het enige waar jij je druk om moet maken ! Het is belangrijk dat jij me vertrouwt, want ik ben groter dan al jouw problemen. Ik heb elke situatie onder controle. Ik zal mijn beloften aan je vervullen. Ik zal mijn dromen voor jouw leven in vervulling doen gaan. Het enige wat jij hoeft te doen is wandelen voor mijn aangezicht !

Dit kwam enorm bij me binnen, ik denk dat God dit tegen ieder mens zegt die er gehoor aan wil geven, dit is de basis van die intieme relatie. God God laten zijn en vertrouwen op Wie Hij is. 
Wandelen voor Zijn aangezicht, constant in Zijn aanwezigheid willen zijn.


ONDERWEG naar Hem en met Hem