Overgave

In de blog Heiligheid schreef ik over het boek Heiligheid is geen optie, dit is een boek wat me enorm prikkelt en me tot nadenken zet. Toen ik daar mee bezig was kreeg ik van iemand anders het boek Algehele overgave van Andrew Murray. Ik bleek het al in m'n kast te hebben staan, maar het liet me wel weten dat het tijd was om ook dat boek te lezen. God legde ze naast elkaar en dat maakte aardig wat los. Ik ervaar zo dat het voor God alles of niets is. Met iemand die niet bereid is zich volkomen in te zetten en er alles voor te geven is het heel lastig samenwerken. Hij kan alleen werken tot de hoogte waarin ik mijzelf overgeef aan Hem. Daar los van staat de gave die Hij op je leven legt. Het voorbeeld van Petrus dat Andrew aanhaalt raakte me enorm. Petrus had zieken genezen, demonen uitgedreven, en daarna wanneer Petrus vol vuur vanuit zijn vlees reageert dat Jezus niet moet zeggen dat Hij gedood gaat worden, want dat zal niet gebeuren volgens hem, zegt Jezus tegen hem in Mattheus 16:23 : "Ga weg achter Mij, satan ! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen."

Best heftig. Ons vlees moet in algehele overgave onderworpen zij aan de Heilige Geest. Ons vlees is met Christus gekruisigd, dood. Niet mijn vlees stond met Jezus op uit de dood. In de doop stond ik op in het nieuwe leven met Christus. 1 Korinthe 6:19-20 zegt : "Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u is en en Die u van God hebt ontvangen, en dat u niet van uzelf bent ? U bent immers duur gekocht. Verheerlijk daarom God in uw lichaam en in uw geest, die van God zijn." Deze woorden gingen mij steeds dieper raken en ik proefde een steeds dieper verlangen om Hem waardig te leven, in volkomen overgave aan Hem, geleid door Zijn Heilige Geest, niet leunend op mijn eigen inzichten of het denken van deze wereld. Afgezonderd, apart gezet voor Hem. Andrew haalt de tempel aan die door Salomo werd gebouwd aan, die was compleet aan de God van Israël toegewijd, alles aan dat gebouw stond symbool voor Die God en Zijn Heiligheid. Er was totaal geen ruimte voor iets of iemand anders op die plaats, alles stond in dienst van God. Zo zijn wij ook een tempel voor God. 

Toen hoorde ik iemand zeggen : Heiligheid kan niet zonder eerlijkheid. Deze uitspraak raakte me enorm. Volkomen eerlijkheid, transparantie van mij naar God toe, maar ook naar mezelf. Eerlijk kijken naar wat er in mijn hart is, eerlijk onder ogen zien wat ik nou werkelijk geloof en me daar waar nodig is bekeren. 

Dit houd mij enorm bezig en ik verlang hierin te ontwikkelen tot eer van God, uit mijzelf kan ik dat niet, maar ik geef Hem toestemming dit in mij uit te werken. Ik kan mijzelf niet veranderen, dat is iets waar ik me meer en meer bewust van word, wat ik wel kan is me uitstrekken naar Hem en Hem toestemming geven Zijn werk in mij te doen. Vorm mij naar Uw beeld Heer, op Uw manier, Uw tijd en de plaatst die U verkiest om te werken. Laat me nooit meer vergeten dat dit leven dat ik leef van U is, dat U het hebt gegeven en tot nu toe in stand hebt gehouden, help mij het te leven tot Uw eer ongeacht de omstandigheden waarin ik terecht kom. 

Het is of U me steeds meer aanmoedigt dag bij dag te leven, en soms is het bij het dagdeel, in het volle vertrouwen dat U bij me bent, van me houdt en voor me zorgt en dat er niets zal gebeuren dat mij van U kan scheiden. Dat ook alles wat ik tegenkom op mijn weg U dat zal laten meewerken te goede. Dat ik mag leren ontspannen te leven omdat ik veilig ben in/bij U.

Ik heb nu bijna 5 jaar geblogd (3 Februari 2018 kwam m'n eerste blog online) over wat God gedaan heeft en doet in mijn leven. Het afgelopen jaar begon ik het lastig te vinden het in woorden te vatten die geen aanstoot zouden geven, die niet veroordeelde. Dit is mijn proces, heel persoonlijk, ik ben er enorm dankbaar voor en wil niet liever dan hierin groeien en ontwikkelen. Ik heb ook de indruk dat ik met de wekelijkse blog zoals het tot nu toe was mag stoppen. Eind september, misschien begin oktober, schreef ik deze blog, denkend dat het mijn laatste zou zijn. Het was voor mij een opluchting dat ik mocht stoppen. 

Maar.........alleen het bovenstaande stuk is gebleven en het onderstaande stuk heb ik herschreven.

Na een maand of twee ging het toch bij me knagen, mede omdat ik 2 reacties kreeg (en ik krijg weinig reactie en vind dat ook helemaal prima, het is ook geen makkelijk, luchtig blogje, wat moet je er op zeggen) waarin werd aangegeven dat mijn blog iets in mensen raakte en dat raakte mij. Is het niet waardevol om de lessen die ik mag leren in mijn eigen proces door te blijven geven, we ontvangen om uit te delen Mattheus 10:8 zegt "U hebt het voor niets ontvangen, geef het voor niets." Ik weet dat dit over de gaven van genezing en demonen uitdrijven gaat, maar ik denk dat het op alle gebieden geld. Je ontvangt van God om door te geven, zo verspreid je Zijn licht.

Het was of God zei : Wat wil jij, wat je ook besluit, Ik zal altijd van je houden. Dit was de 2e keer dat God me zo vroeg wat ik wilde en mij de keus liet. De eerste keer kwam dat enorm binnen, God vroeg aan mij wat ik wilde ??? ik kon daar niet bij. Ik vroeg niet eens aan mezelf wat ik wilde, en blijkbaar was dat nou precies wat Hij wilde dat ik ging doen. Hij heeft mij geschapen met een vrije wil en met een persoonlijke voorkeur. Ook nu raakte het me weer. Zijn liefde zou ik hoe dan ook niet verliezen. Het is best nog wennen om te bedenken wat ik wil. Het was of Hij zei : Je hoeft het niet te doen als opdracht, Ik zoek jou hart, ik verlang naar jou liefde, niet het werk van jou handen, niet naar jou eigen kracht. 

Ik heb een tijdje zitten denken aan 1 keer per maand een blog te plaatsen, maar ik wist ook niet zo goed hoe ik dat dan het beste kon invullen, er gebeurd zo veel en het is zo'n intens proces, hoe ga ik dat vatten  in minder woorden ? Ik weet het nog niet precies. 

Uiteindelijk kies ik er toch voor om inderdaad te stoppen met deze blog, het is goed geweest zo. Schrijven blijf ik zo en zo doen, maar voor nu weer voor mezelf. Er zijn in de afgelopen tijd verschillende keren woorden uitgesproken over een boek, mij klinkt dat als veel te groot voor mij in de oren, maar bij God is iets nooit te groot. Als dat Gods weg is met mij dan zal Hij dat leiden, ik zie nog niet hoe of wat. Maar als ik terug kijk zijn er meer dingen gebeurd die ik nooit had gedacht dat ze zouden gebeuren, neem bijvoorbeeld deze blog. Deze blog is in mijn ogen altijd Zijn blog geweest, en als er een boek komt zal ook dat ook Zijn boek zijn, ik ben van Hem en alles wie ik ben en wat ik doe vloeit daar uit voort, wil ik geven als eer aan Hem. Een ding weet ik zeker I can trust Jesus, dit lied komt de laatste tijd regelmatig in me opborrelen. Waar de weg ook gaat, ik kan Jezus vertrouwen, aan Hem wil ik leven in volledige overgave.

Ik dank degene die hier hebben gelezen voor het lezen, misschien zelfs wel volgen. ook wens ik jullie een mooie jaarwisseling en een bijzonder nieuw jaar met Papa God. Geniet van elkaar en het leven dat God geeft, koester je in Zijn liefde. Ik bid jullie Gods zegen op alle terreinen van je leven toe en een jaar waarin je je liefhebben Vader nog beter mag leren kennen en mag genieten met en van Hem.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Andere waarden

Ik heb geen idee hoe ik dit op een wijze en liefdevolle manier in een blog moet gieten maar ik ga mijn best doen. Door twee boeken waar ik in bezig ben heeft God mijn denken flink op de kop gezet over hoe ik kijk naar de moeilijke dingen in het leven, het lijden. Het ene boek is Van kramp naar kracht, ik ben daar al een tijdje mee bezig en regelmatig verdween het weer onderop de stapel omdat ik het zo lastig vond om te verteren. Uiteindelijk belande het naast mijn bed en las ik voor het slapen gaan een paar stukjes en bad ik : Heer als dit Uw Waarheid is werk het dan maar in mij uit. Hoe meer ik nadacht over God danken voor alles, ook de dingen die in eerste instantie nou niet een dankbaar gevoel oproepen, daar heb ik enorm mee geworsteld. Toch was er iets in mij dat me zei : Dit is Mijn wil. 1 Thessalonicenzen 5:18 is duidelijk "Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u." 

Na het blok van mijn 12e tot mijn 16e jaar waar God me liefdevol doorheen leidde om te verwerken en te genezen, ik schreef daarover in de blog Liefdevolle Heelmeester bracht Hij me naar de jaren 2003, het jaar dat mijn vader stierf, tot 2012, het jaar dat mijn moeder stierf. Negen jaren die een enorme wissel hebben getrokken op ons gezin. Ik wil niet te veel ingaan op details, maar God begon mij te laten zien dat mijn kijk toen op de waarde van leven niet Zijn kijk was en dat ik daar mee af moest rekenen. Zijn vraag was : Ben je dankbaar voor de dingen die toen zijn gebeurd, waar jij en je gezin doorheen zijn gegaan en wat de gevolgen zijn geweest. Wil je Mij danken en geloven dat Mijn hand daarin was ? Ik vond het een hele lastige. Ik had inmiddels geleerd dat steigeren niet zou helpen, ik wist : God is goed, ik kan Hem vertrouwen. Ik wist ook : ook hier moet ik doorheen om genezing te kunnen ontvangen, om hier vrede mee te gaan krijgen. 

Het andere boek is De tranen van God waarin Joni een gesprek beschrijft tussen haar en een vrouw wiens lichaam als gevolg van diabetes steeds verder uitvalt, en lichaamsdelen kwijt raakt. BAM dat kwam enorm binnen want beide mijn ouders zijn overleden aan complicaties als gevolg van diabetes. Deze vrouw uit het gesprek zag niet meer in waarom ze nog verder zou moeten leven, ze wilde sterven en naar haar hemelse Thuis, en o wat snap ik dat. Ik heb dat zo vaak voor mijn moeder gewenst omdat ik het niet meer trok. Toch was mijn dementerende moeder steeds weer blij als ze terug kwam van het randje van de dood, en daar heb ik heel wat mee afgeworsteld. Dan komt het gesprek (ik ga even kort door de bocht) op Filippenzen 1:21-24 waar Paulus zegt : "Want het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst. Maar blijf ik leven in het vlees, dan betekent dit voor mij vruchtbaar werk, en wat ik verkiezen zal weet ik niet. Want  ik word door deze twee gedrongen, ik heb de begeerte om heen te gaan en bij Christus te zijn, want dat is verre weg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijk voor u." Joni zei heel voorzichtig tegen deze vrouw : "Je bent nog hier op aarde, niet in de hemel. Dat betekent dat God er Zijn rede voor heeft." Vooral de laatste zin die ik dikgedrukt heb kwam ook bij mij binnen. 

Wie ben ik over het leven te oordelen wat waarde heeft als God nog steeds de adem in longen geeft en dus leven. Mijn moeder was blij als ze weer van het randje van de dood wegkwam. Mag ik dat leven bestempelen als geen leven van waarde ? Welke waarde ? Wie bepaalt de waarde van een leven ?  Dat bracht mij ook bij mijn vader, hij koos ervoor na zijn beenamputatie (eerst zijn onderbeen, een week later zijn bovenbeen) het leven op te geven en te stoppen met eten en drinken. Hij kon niet met het verlies van zijn been leven. Heb ik of iemand anders het recht om hem daarom te veroordelen ? God verhoorde niet het gebed van onze dochter om opa beter te maken, daardoor kan zij nog steeds niets met God. Maar wat als mijn vaders gebed was : Heer haal me maar Thuis, en zijn gebed wel is verhoord ? 

Ik bleef achter met een enorme puinhoop en zag  (laat ik het even houden op 2) levens van mensen die behoorlijk ontwricht raakte. Door al het ge-zorg voor de ene, en het daardoor niet voldoende aandacht kunnen geven aan de ander. Dit zien, en het er zelf niet met die onmogelijke spagaat om kunnen gaan bracht mij letterlijk aan het eind van mijn latijn, ik stortte compleet in. 

Joni schreef een paar dingen die me niet los laten : als je niet gelooft dat God Zijn hand heeft in het lijden dan ben je overgeleverd aan de grillen van de satan. God laat soms dingen toe die Hij afschuwelijk vind om een hoger doel te bereiken, dat de mens aan Zijn hart komt. Door dit afschuwelijk dal heeft Hij mij terug gebracht aan Zijn hart, en ik ben enorm dankbaar dat Hij nooit heeft opgegeven. Ik heb gezegd : ja Heer leer mij U maar te danken voor als die moeilijke dingen die er in die jaren zijn gebeurd, en waar ik nog steeds wat gevolgen van zie. Ik kies ervoor U te danken. 

Jozef ging een diepe weg om uiteindelijk op de plaats te zijn waar God hem hebben wilde en hij zei tegen zijn broers in Genesis 45:8 "Nu dan, niet jullie hebben mij hiernaartoe gestuurd, maar God. Hij heeft mij aangesteld als een vader voor de farao, als heer over heel zijn huis en als heerser over heel het land Egypte."  Job zegt in Job 2:10 tegen zijn vrouw ".....Zouden wij het goede van God ontvangen en het kwade niet ontvangen ?...." En dan staat er nog achter : "..In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet." Job kwam niet in opstand tegen God om wat hem overkwam. En dan nog een voorbeeld uit de Bijbel wat ik anders ben gaan bezien. Naomi, ze leed grote verliezen, man, 2 zonen, maar als zij hier niet doorheen was gegaan was ze nooit met haar schoondochter Ruth terug gekomen in Bethlehem, waar Ruth met Boaz trouwt, waar Obed uit geboren is, een van de voorvaders uit het Geslachtsregister van Jezus.

Is het nu klaar, heb ik nu nergens geen moeite meer mee, nee, dat kan ik niet zeggen, maar mijn liefdevolle hemelse Vader, mijn Heelmeester durft aan mijn overtuigingen te schudden en dat doet Hij omdat Hij van me houd. Hij wil graag dat ik de moed neem om met Hem in gesprek te gaan, Hem mijn hart te laten zien en te leren luisteren naar Hem, ook als ik dan dingen hoor of denk te horen waar ik moeite mee heb. Hij is daar niet bang voor, en ik hoef dat ook niet te zijn. Hij zal mij nooit dwingen, Hij zal nooit over me heen walsen. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

P.S. Ik kan me goed voorstellen als deze blog heel veel vragen en misschien wel irritaties oproept, maar ik deel hier alleen mijn eigen persoonlijke proces, ik wil niemand iets opleggen. 

Mogen verschillen

Op een gegeven moment raakte ik heel erg aan het twijfelen  en ik vond dat enorm moeilijk. Er zijn onderwerpen waar enorm verschillend naar word gekeken door christenen en over het algemeen kan ik daar redelijk goed mee overweg. Alleen dit keer raakte het een onderwerp : de hemelse rechtbanken, wat me heel na aan het hart licht. Ik geloof dat God me naar dit onderwijs geleid heeft en ik heb er veel genezing en bevrijding in ervaren. Kan dit dan een misleiding zijn ?  Het bracht me flink van mijn stuk. 

Wat ik ook heel lastig vond was dat het kwam van iemand die ik hoog acht en enorm waardeer. Ik geloof zelfs dat God ons in elkaars leven heeft gebracht. Ik realiseerde me hoe lastig ik het vind om met iemand die ik zo waardeer en liefheb van mening te verschillen. Het bracht ook een herinnering uit mijn jeugd boven die ik heel lastig vond. Ik had eens een lp gekocht van een gospelzanger - ik ben z'n naam kwijt - en dat was niet de muziek die ik normaalgesproken luisterde. Toen mijn moeder dit hoorde was zij er van overtuigd dat het niet van God was. Ik heb de lp beneden in de kelder met een hamer van mijn vader kapot geslagen en weggegooid. Dat deed ik op grond van wat mijn moeder zei, niet omdat ik dat zelf zo ervoer. Ik geloofde mijn moeder gelijk en wilde denk ik ook de confrontatie niet aan, wilde de vrede bewaren en zeker niet iets draaien wat niet van God zou zijn. Ik realiseerde me dat dat eigenlijk toch nog wel wat wrong.

Deze lieve vrouw zei me : Neem het niet aan omdat ik het zeg, ga zelf naar Jezus en vraag Hem wat Hij zegt. Dat was dus een hele andere insteek, maar ik vond het zo verschrikkelijk moeilijk om een week later weer naar haar toe te gaan. Wat ging dit betekenen voor onze relatie. Ik realiseerde me weer dat ik relaties zo lastige vind, zeker als er meningsverschillen zijn of als er niets te doen is waar ik mezelf een houding mee kan geven zoals een Bijbelstudie of een andere bezigheid. Wat voelde ik me ongemakkelijk. Ik vind kwetsbaarheid nog steeds lastig maar dit was enorm ongemakkelijk.

Maar God.... ik vind dat hele mooie woorden uit de Bijbel, en eigenlijk ervoer ik die  daaropvolgende keer dat ik bij haar was alleen maar liefde en ruimte, ik hoefde er niet meer over te zeggen dan nodig was, Ik kreeg alle ruimte, ik mocht zijn wie ik was, en mijn proces de ruimte geven, en mijn zoektocht duurde voort.

Eigenlijk denk ik dat God aan iedere bediening een eigen openbaring geeft die nodig is voor die bediening. Alles bij elkaar laat zien Wie Hij is. Wij zien op aarde ten dele zegt 1 Korinthe 13:9-13, het volmaakte moet nog komen, dat zullen we zien als we bij Hem in de hemel zijn waar de bedekking voor ons mensen wegvalt. Ik denk dat God ons hier op aarde leid naar de plekken waar Hij iets voor ons heeft. Er is geen bediening of onderwijs waar niet iets aan "mankeert", op aarde is niets perfect en totaal zuiver, hoe moeilijk ik dat ook te verteren vind.

Zo ook onder de kinderen van God, de ene ziet dit en de andere ziet dat in het woord van God, God geeft de ene deze openbaring en de andere die. Blijft is dat Hij van al zijn kinderen houd en hen opdraagt in liefde samen te leven op deze aarde. Wij horen elkaar niets op te leggen, wel kunnen we ons hart met elkaar delen. De Bijbel is heel duidelijk over wat God goed keurt en wat niet, maar op andere punten is het niet zo duidelijk. Verschillende zienswijzen kunnen goed Bijbels onderlegt zijn. Ik hoorde iemand eens heel mooi zeggen : God doet aan maatwerk, Hij weet precies wat ieder mens nodig heeft en wil dat ook aan diegene vertellen door Heilige Geest. Met z'n allen zijn we een geheel. Een teen hoeft niet te weten wat de lever weet, ze hebben beide ook een hele ander plaats in het lichaam. Wat ze samen bind is het lichaam, ze werken beiden ten gunste van die ene persoon. Samen zijn wij het lichaam van Christus. 

Ik heb door het onderwijs en het toepassen van de hemelse rechtbanken enorm veel genezing ontvangen en ben daar enorm door veranderd en daar ben ik God ook enorm dankbaar voor. Ik heb "instant" genezing ervaren, en ik heb genezing ontvangen door door processen heen te gaan, stapje voor stapje. In het natuurlijke draait alles op juridische gronden, wetten en regels zijn juridisch vastgelegd. Het natuurlijke is een afschaduwing van het geestelijke. In de Bijbel word ook gesproken over recht-zaken, God is een Rechter. Wat mij raakt is dar dat ook de betekenis van mijn naam is. Daniel betekend : mijn Rechter is God, en ik weet dat mijn moeder God om de namen van haar kinderen heeft gebeden en ik dus deze naam van God heb gekregen.

Ik strek me er naar uit me door Zijn Heilige Geest te laten leiden en dan mag Hij recht spreken in mijn leven. De opdracht die Zijn woord me heeft gegeven is mijn naaste lief te hebben. het enige wat blijft is de liefde zegt de Bijbel, Hij is Liefde, dus Hij is de gene die bepaalt hoe liefde eruit ziet. Liefde is geen God, God is Liefde, dat is een heel ander verhaal. 

In dit proces mag ik leren van mezelf te houden, mezelf ruimte te geven om anders dan een ander te mogen zijn/denken en dat omarmen, die ander de ruimte geven anders te zijn/denken en samen in liefde onderdeel te zijn van hetzelfde lichaam. Nu het zo dichtbij kwam en zoveel emoties bij me opriep vond ik dat een hele lastige, maar de relatie is gebleven en is nog steeds even waardevol en dat vind ik heel bijzonder. Ik heb ervan geleerd en dat was het waard, misschien was juist dat wel Papa's bedoeling. In Spreuken 27:17 staat "IJzer scherpt men met ijzer, zo scherpt een man het gezicht van zijn naaste."

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Waar gaat het heen ?

In de tijd dat mijn blog De les van het traplopen online moest  komen had ik last van mijn knieën en heupen en liep ik geen trappen meer, toen ik zag dat deze blog gepland stond vond ik dat best een ding.....Heer....???? Ik bad ervoor, God gaf wijsheid en ideeën hoe anders te bewegen, zitten, liggen als handvaten. Toch wist ik dat ik 'm moest plaatsen. En het was of God zei : Vertrouw je Mij ? Ja Heer ik kies ervoor U te vertrouwen, maar binnen in mij was het een woeste zee aan gedachten en gevoelens, en vond ik het zo moeilijk om die onder ogen te zien en was er een roep in mij : Heer hoe ga ik hier mee om op Uw manier ? 

Tegelijkertijd was ik bezig met het volgen van de Faith School Live, in m'n vorige blog vertelde ik dat ik de indruk had dat God tegen me had gezegd dat ik dat op dezelfde manier moest benaderen als de Online Bijbelschool, er met pen en papier aantekeningen bij maken omdat het op die manier veel beter binnenkomt. Ik weet het onderwijs van Tom kan flink confronterend zijn, maar ik houd van zijn recht door zee onderwijs. Ik heb graag de waarheid, ook als ie op m'n teentjes trapt. Gods motivatie is altijd liefde. Ik ontdekte dat ik regelmatig dacht geloof (voor genezing) te hebben terwijl ik het niet had. Ik moest denken aan wat God had gezegd over omweg, ik schreef daar de gelijknamige blog over : Omweg. Dat was een pittige tijd, ook toen was ik erg aan het zoeken : Heb ik U goed verstaan ? Hoe dan Heer ? 

Iemand uit de gebedsgroep kreeg toen ze voor mij bad eens een indruk van God en één van de dingen die Hij zei was : Vraag niet hoelang, vraag beter : Waar gaat het heen ? Toen zij dat met me deelde wist ik dat dit echt van God was, Hij had mij eerder op een soortgelijke manier gecorrigeerd door tegen mij zeggen : Waarom zeg je niet : U bent bij Mij (i.p.v. Heer help) Het koste me wat tijd om het op die manier te leren benaderen. Wat me hielp was dat Hij steeds weer regelmatig me liet weten : Je bent niet alleen, het is jij en Ik, Ik en jij, wij samen. 

Op een gegeven moment had ik de indruk dat ik de boeken die ik sinds 21-8-2017 ben gaan volschrijven terug moest gaan kijken. Ik denk dat het nodig was dat ik me weer even realiseerde wat een enorm verandering ik in de laatste jaren na Pasen 2016 heb doorgemaakt. Toen ik vooral de boeken van de laatste 2 á 3 jaar terugkeek begon ik me te realiseren dat sommige processen helemaal nog niet zo lang geleden zijn en dat ik best eens wat geduldiger met mezelf zou mogen zijn. Een ander ding dat God gezegd had in de indruk die deze vrouw uit onze gebedsgroep kreeg was : Het is een proces en het heeft tijd nodig. Oei dat was de vinger op een gevoelige plek, maar ik wist dat het zo waar was. Later las ik in het Engelstalige boek The final quest (trilogie) dat ongeduld eigenlijk een gebrek aan geloof is. Dit  haakte in me vast, heb ik het geduld om de lange, grondige route te gaan, het hele proces op Zijn manier te doorleven in plaats van er steeds maar zo snel mogelijk doorheen te gaan om er vanaf te zijn, met als gevolg dat ik dan bepaalde processen nog eens door moet net zo lang tot ik heb geleerd wat Hij mij leren wilde omdat ik het nodig heb om dat te leren. 

Heer ik ben zo enorm dankbaar voor Uw geduld, Uw liefde, Uw liefdevolle correctie, U bent een geweldig goede Opvoeder, Trainer,  U leert mij geduld, geduld met mezelf, met het proces, U leert mij vertrouwen, op U en op het proces, mezelf, U leert mij wat Uw definitie is van geloof, en dat ik daarin mag leren wat het wel is en ook wat het niet is, dat ik erin mag groeien. Dat het een proces ook is van mijn denken in lijn brengen met Uw denken, vergroeien met U zoals de ent vergroeid met de (Ware) wijnstok in Johannes 15:1-8 

Ik begon me af te vragen of die omweg iets te maken had met dit proces, dat mijn denken nog de nodige verandering nodig had voor ik kon ontvangen. Maar wat ik ook ontdekte dat er nog het nodige verwerkt moest worden, opgeruimd moest worden, dat mijn hart niet zuiver was voor God omdat er oordeel in mijn hart zat ten opzichte van mijn ouders, vooral mijn moeder, over wat ik zag van haar omgaan met haar lijden. Ik herkende de bewegingen die ik ging maken als bewegingen die ik mijn moeder zo vaak had zien maken en ik dat maakte veel in mij los. Ik werd me bewust dat er ook oordeel in mijn hart zat, dat was geen fijne ontdekking.

Ik hoorde daar geen oordeel over te hebben, ik kende haar hart niet, Papa God wel. Mattheus 7:1-2 zegt : "Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt, want met het oordeel waarmee u oordeelt, zult u zelf geoordeeld worden, en met welke maat u meet, zal er bij u ook gemeten worden." Die woorden hebben me flink aan het denken gezet. God ziet mijn hart en wat er in mijn hart is heeft invloed op mijn leven. Mijn hart is de maat waar ik mee gemeten word. Het was nodig dat ik vergaf, zowel hen/haar als mijzelf en ik God toestemming gaf het trauma uit mij te tillen en de leeg gekomen plaats te vullen met Heilige Geest, Zijn liefde, Zijn balsem. Een mooi lied zegt : Als er vergeving is kan er genezing zijn. Ik kom dit steeds weer tegen, en ik ben dankbaar dat God mij steeds weer op dat punt brengt, dat is Zijn liefde.

Het bracht me ook weer bij mijn identiteit, ik wilde nooit op mijn vader of mijn moeder lijken. Het was of God zei : je bent half je vader en half je moeder, Ik gebruikte hun genen om jou te formeren, maar jij bent uniek, er is er maar één zoals jij en dat ben jij en jij mag het anders doen, jij mag het op jou manier doen, samen met Mij.

Kernonderwerpen die op het moment steeds terug komen is : ontspannen, rustiger aan, genieten, het er laten zijn, mijn ogen alleen op Jezus gericht houden, vertrouwen, groeien in geloof en liefde. En dat alles leidt tot dieper gegrondvest raken in de Liefde zoals Efeze 3:17 zegt : "Opdat Christus door het geloof in uw harten woont en u in de liefde geworteld en gegrondvest bent." Gegrondvest, mijn One-Word voor dit jaar. 

Heer U weet waar dit heen gaat, U bent erbij en U bent betrouwbaar, U houd van mij en U bent vol liefde, dank U wel dat ik samen met U onderweg mag zijn.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Not a fan

In de afgelopen 2 blogs heb ik gelinkt naar Leif Hetland en zijn onderwijs over de Orphan spirit (wees-geest) en een van de dingen die hij ook zei en die bij me binnen kwam was : onderschat het proces niet. Er is niets wat groeit zonder een proces, het proces is nootzakelijk. Daar raakte hij denk ik een gevoelige snaar voor mij, ik heb de neiging te snel te willen, ik wil van het "gedoe" af, klaar ermee. Maar zo werkt het niet. 

Iets anders wat hij zei daar moest ik een poosje op kauwen en dat doe ik eigenlijk nog steeds : je hebt alleen autoriteit over datgene waar je van houd. 

Als wij autoriteit willen hebben moeten we er eerst van leren houden. Je kan alleen verandering brengen op die plekken waar je van houd, je hebt alleen invloed op de plaatsen waar je liefde kan en wil brengen. Dat deed me denken aan een film die ik had opgenomen die Family7 had uitgezonden : Not a fan a followers story. Van de film kan ik nergens een link vinden, hij is ook niet meer te koop. wel vond ik een gelijknamige serie op YouTube : Not a fan. De boodschap komt zo enorm overeen met de boodschap van Leif. We kunnen een fan zijn van Jezus, ons hart aan Hem geven zodat we eeuwig leven krijgen en alle goeds dat Hij voor ons heeft. Hem geweldig vinden en Hem waarderen om het goede voorbeeld dat Hij is. Maar het is wat anders om een volgeling te zijn en dagelijks je kruis op te nemen en te leven voor Hem. De dag dat je je leven aan Jezus geeft is de dag dat je sterft. Niet meer jij leeft maar Christus leeft vanaf dat moment in jou zegt Paulus in Galaten 2:20 "Ik ben met Christus gekruisigd, en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij, en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven."

Om echt te kunnen houden van....is het nodig dat ik er eerst zelf compleet van doordrongen ben dat er van mij gehouden wordt, dat ik geliefd ben door Papa God. Een fan vind het allemaal leuk en aardig maar wil wel z'n eigen leventje blijven leiden. Een volgeling (discipel - gedisciplineerd volgeling) mag het alles kosten, die is bereid alles ervoor op te geven, die is bereid de prijs te betalen wat de kosten ook zijn. 

Iets anders wat Leif zegt en wat me raakt is dat zolang ik niet van mij kan houden zoals Papa van mij houd ik niet zal kunnen houden van de ander of zoals Jezus ons leert, mijn vijanden. En als ik dat niet kan zal dat problemen opleveren omdat ik dan ga reageren vanuit de wees-geest. Dan zal ik anderen pijn doen vanuit mijn eigen pijn. het is de bedoeling dat stoel 1 mijn thuis is. Dat ik leer vanuit stoel 1 te leven, en ja dan kan ik door dat leven soms in stoel 2 terecht komen maar dat ik vanuit stoel 2 wel weer naar huis ga, naar stoel 1 waar ik bedoeld ben, waar Papa woont. Hij wil me leren hoe ik vanuit stoel 1 stoel 3 kan beïnvloeden. Ik realiseer me dat het flink wat tijd zal kosten om alle 6 de filmpjes te kijken, maar geloof mij het is absoluut de moeite waard als je het Engels goed kan volgen.

Hoe meer ik bereid ben Hem de pijn vanuit mijn wees (het niet écht kennen van het hart van de Vader) zijn bloot te laten leggen en het genezingsproces te ondergaan, en het is echt een proces dat tijd kost, een uitstrekken naar vernieuwing van mijn denken, hoe meer ik me bewust word en doordrongen en doordrenkt raak van de Liefde van de Vader voor mij. En daar waar is zo enorm doordrenkt ben van Hem komt dat eruit daar waar ik in contact kom met een ander. - Een mooi beeld daarvan is een spons die doordrenkt is met water, dat ding druipt - zo zijn wij bedoeld te zijn met Papa's Liefde voor ons om anderen "nat" te maken met Zijn Liefde. Een kleddernatte spons maakt alles nat. Maar het vraagt de moed en de wil om al die pijnplekken aan te laten raken door de Liefde van Papa God zodat ze doordrenkt kunnen gaan raken van Zijn Liefde.

Hij is echt, en ik wil echt zijn, mensen verlangen denk ik enorm naar echtheid in deze wereld die vol is van vanalles en nog, wat dat lijkt op, maar het toch eigenlijk niet is, namaak, nep. Een fan volgt alleen wat hem bevalt, een volgeling, een discipel blijft volgen, volhard,  wat de kosten ook zijn, zelfs als het ten koste van zichzelf gaat omdat hij het voorbeeld van de Meester wil volgen die alles gaf, omdat hij/zij wil zijn als de Meester, als de Enige, de Echte, de Ware, de Waarheid, het Echte Leven, de Enige Weg. 

Heer dit is een heleboel om heel lang op te kauwen, steeds weer komt het op verschillende niveaus en gradaties bij me terug. Ik geeft U toestemming dit uit te werken in mijn leven, maak mij echt, maar mij levend naar Uw Woord. Filippenzen 2:13 "Want het is God, Die in u werkt zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen." Heer werk U dit maar uit in mijn leven, leer mij, train mij, en maak mij maar precies zoals U mij bedoeld hebt, maak mij bewust van de zoon-schap (dochters zijn daarbij ingesloten in de Bijbel) dat ik van U heb ontvangen, ik ben door U geadopteerd en erkend, U hebt mij alles gegeven wat ik nodig heb om Uw autoriteit te vertegenwoordigen op deze aarde. Heer U mag door mij heen Uw Koninkrijk zichtbaar maken op deze aarde zoals het ook in de hemel is, daar ben ik voor geschapen en bedoeld, en gebracht in deze aarde.  

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Stop worrying !

Maak je geen zorgen !

Een opdracht die heel vaak uit Gods mond komt in de Bijbel.

Verblijd je in de Heer, een andere opdracht uit de Bijbel die staat in Filippenzen 4:4 "Verblijd u altijd in de Heer; ik zeg het opnieuw: Verblijd u."

Als je het ene doet : je verblijden in Hem, blijft er geen ruimte meer over om je zorgen te maken.

Voor 2020 gaf God mij het woord vertrouwen en al snel ontdekte ik dat Hij niet het vertrouwen bedoelde wat ik tot dan kende, maar dat Hij het op wilde voeren, dieper, volgend niveau, stapje erop, en nog een stapje, groeiend vertrouwen, een groter gebied waarin Hij mij vroeg Hem te vertrouwen.

Toen ik hier laatst zo over nadacht moest ik denken aan de ladder in de droom van Jacob, dat maakte dat ik het opzocht in de Bijbel, omdat ik dan wil weten wat er echt staat en wat God me ermee wil zeggen. Ik geloof dat als ik de Bijbel open en Hem vraag me te laten zien wat Hij tegen me wil zeggen ik iedere keer weer iets zie wat me op dat moment raakt. Gods Woord is Levend en Krachtig en spreekt door Zijn Geest tot onze geest die gevuld is met Zijn Geest. Ik vind dat zo geweldig, er is niets doods aan dat eeuwenoude boek, het is vandaag de dag nog net zo springlevend als op de dag dat God het inspireerde. Ik hou van dit Boek.

Genesis 28:12-15 "Toen droomde hij, en zie, op de aarde was een ladder geplaatst, waarvan de top de hemel raakte, en zie, de engelen van God klommen daarlangs omhoog en omlaag. En zie, de Heere stond boven aan die ladder en zei: Ik ben de Heere, de God van uw vader Abraham en de God van Izak; dit land waarop u ligt te slapen, zal ik u en uw nageslacht geven. Uw nageslacht zal talrijk zijn als het stof van de aarde en u zult zich uitbreiden naar het westen, het oosten, het noorden en het zuiden. In u en uw nageslacht zullen alle geslachten  van de aardbodem gezegend worden. En zie, Ik ben met u, Ik zal u beschermen overal waar u heen zult gaan, en Ik zal u terugbrengen in dit land, want Ik zal u niet verlaten, totdat Ik gedaan heb wat Ik tot u gesproken heb !"

Woorden die er voor mij uitsprongen waren: uw nageslacht en Ik zal u niet verlaten tot ik gedaan heb wat Ik tot u gesproken heb.

God heeft belooft dat Hij ons nageslacht zal zegenen en daar mogen we ons aan vast houden, Hij is bij ons en zal doen wat Hij gesproken heeft.

Wat ik in de wachttijd moet doen is Zijn opdrachten opvolgen, me geen zorgen maken en Hem groot maken.

Ik vond een filmpje (in het Engels) van een R.W Schambach, een man die groot gebruikt is door God. Met klare taal sprak hij over triomferen over je omstandigheden, de  is zeker de moeite waard is om er de tijd voor te nemen om te beluisteren.

Om je geen zorgen te maken is het broodnodig om je denken te vernieuwen, dat gebeurd door je gedachten te vullen met het woord van God. Het vraagt om hele duidelijke keuzes waar je je gedachten laat gaan, bewustwording van je denken. Ik vind het zo mooi wat deze man zegt: je zorgen maken is verkeert denken. 

Aandacht geven aan dingen die er nog niet zijn maar die nog moeten komen, en door het aandacht te geven trekken we het naar ons toe.

Daarom staat er een paar verzen verder in dezelfde brief "Verder broeders, al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enig deugd is en als er iets prijzenswaardig is, bedenk dat."

Je zorgen maken is niet rusten in Hem.

Vanuit de plaats van rust in Hem, intimiteit, komt al het goede dat God voor ons heeft, je bent een kind van God en Hij zegt: als je doet wat Ik zeg zijn alle zegeningen van Abraham voor jou, je kan ze vinden in Deuteronomium 28:1-14. Mag je je dat wel toe-eigenen ? 

Ja, want Galaten 3:9 zegt "Daarom worden zij die uit het geloof zijn, gezegend samen met de gelovige Abraham." 

God is een goede Vader en Hij zorgt voor Zijn kinderen en hun nageslacht, de zegen die op Zijn kinderen rust zal ook hun nageslacht raken. In een gezonde relatie vertrouwd een kind z'n vader blindelings. Als de relatie tussen ons en onze hemelse Vader niet gezond is, wij Hem niet volledig vertrouwen, ligt dat niet aan Hem maar aan ons. Naarmate wij Hem meer en dieper gaan vertrouwen omdat Hij ons heeft laten zien dat Hij betrouwbaar is zal er meer genezing en herstel in ons leven komen en zal dat onze relatie met onze Vader ten goede komen. 

Maar het begint met een keus, een keus om Hem je Vader te laten zijn, je Vader te vertrouwen, ervoor te kiezen Hem te bedanken voor je ook nog maar iets ontvangen hebt, je Vader toestaan op alle terreinen van je leven betrokken te zijn, een keuze om je geen zorgen meer te maken, om Zijn waarheid tegenover de leugens van de boze te zetten, om je niet meer te laten bestelen, om Vader groot te maken, om alles met Vader te bespreken en het dan bij Hem te laten. 

Vader wil geeft ons alles wat we nodig hebben, ook rust te midden van moeilijke dingen, maar het is onze verantwoordelijkheid het in ontvangst te nemen en er mee aan de gang te gaan.

Het is niet iets wat je zo even doet, het is een groeiproces, het is volhouden, volharden, doordrukken en ik heb besloten dat te willen ontvangen wat Vader voor me heeft en met niets minder meer genoegen te nemen.

Aan Hem, Vader God zal het niet liggen, het ligt altijd aan mijn gedachten over Hem. M'n gedachten vernieuwen gaat door tot de dag dat ik bij Vader zal zijn. Elke dag krijg ik nieuwe hersencellen en die cellen moeten gevuld worden, en als ik dat niet bewust doe dan gebeurd het onbewust, maar dan worden ze niet gevuld met waar ik voor kies, ook hier dus weer de keus en een verantwoordelijkheid.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Inzichten

In mijn blog van vorige week begon ik terug te kijken op wat God mij allemaal heeft geleerd door mijn strijd met eten heen.
God heeft me in 2016 genezen van een eetstoornis en het feit dat oud gedrag en strijd terug kwam heeft daar niets aan veranderd. Ik ben dankbaar dat ik dat altijd heb kunnen belijden : Heer U heeft me genezen en U doet geen half werk. Uw woord is de waarheid en U hebt dat zelf tegen me gezegd, U heeft ook op een gegeven moment gezegd dat U mij de overwinning hebt gegeven. Die twee momenten stonden in mijn hart gegrift en ik weigerde daar aan te twijfelen omdat ik weet dat Hij goed en trouw is. Psalm 138:8 zegt "De Heer zal Zijn werk voor mij voltooien; Uw goedertierenheid, Heer, is voor eeuwig; laat het werk van Uw handen niet los." Gods woord liegt niet, nooit !  Hij heeft mij geleerd op Zijn woord te staan, Zijn woord brengt (geestelijk) leven en overvloed. 

Wat God mij vooral begon te leren was Wie Hij is, Zijn karakter, Zijn liefde en genade lieten mij mijn eigen oordeel, veroordeling en schaamte zien die mij gebonden hielden. Hij liet me zien hoe een geest van duizend en een angsten me in z'n greep hield, en een geest van vagebond. Toen God dit openbaarde aan degene die voor mij bad schrok ik daar best van. Dat ik gebonden was en trauma's had dat wist ik en geloofde ik. Dat daar vaak geesten aan verbonden zijn wist ik ook, maar dat ze zo benoemd werden was best slikken voor mij. Je hoort en ziet soms best hele heftige dingen als mensen worden vrij gezet van geesten, maar ik weet dat het ook heel anders kan, zonder manifestaties. Ik ben dankbaar voor de bediening van Wonderful Free Live Ministry waar ik veel genezing heb mogen ontvangen. Waar ik veel heb mogen leren over innerlijke genezing. Maar niet alleen daar, God gaat met je mee als je na een bijzondere middag weer naar huis gaat en het is Zijn werk en daar gaat Hij gewoon mee door als je weer thuis bent. 

Hij brengt je zaken in gedachten, Hij laat je zien wat je mag bidden, belijden, breken, waar je afstand van mag doen. Hij doet Zijn werk gewoon op de plek waar jij bent als jij er de tijd voor neemt om stil te worden voor Hem, naar Hem te luisteren en mee te bewegen en mee te werken met Zijn Geest in jou. Hij brengt boeken, onderwijs, filmpjes, alles op je weg wat je nodig hebt om van Hem te leren als je daar je hart voor open zet en Hem toestemming geeft Zijn werk in jou te doen. Als je jou wil en jou angsten wil onderwerpen aan Zijn wil. Zijn wil is geen harde knoet van : je doet en zult wat Ik wil, goedschiks of kwaadschiks. NEE, Zijn wil is het beste voor ons leven, genezing , heelheid, vrede, goedheid, genade.

Doordat God me steeds meer ging laten zien over Wie Hij werkelijk is durfde ik mijzelf steeds meer aan Hem over te geven, te onderwerpen aan Zijn liefdevolle wil voor mijn leven. Hij wil niets liever dan ons herstellen naar de oorspronkelijke persoon die Hij voor ogen had toen Hij ons vormde in de schoot van onze moeder. Hij begon me te laten dat Hij met alles Wie Hij is in mij woont. Dat ik dus geen willoos persoon ben, onmachtig om me te verzetten tegen mijn eigen vleselijke wensen en verlangens, impulsen, tegen de boze die alles uit de kast trekt om mij te verleiden juist dat te doen waarmee ik de Heilige Geest bedroef in mijn leven. 
Heel lang heb ik gedacht dat als ik de mist in ging met m'n eetgedrag ik zondigde omdat ik mijn doel miste door niet te voldoen aan de richtlijnen die ik wist dat God mij gegeven had voor eten. Niet om mij onder de knoet te houden maar omdat Hij zo graag wil dat ik gezond ben. 

Hij leerde me dat ik niet zondigde als ik dat deed maar dat ik Hem verdriet deed omdat ik niet vertrouwde dat Hij me door dat nare gevoel heen zou en kon helpen wat ik dempte met eten omdat ik er niet naar durfde te kijken. Zou Hij niet met me mee kijken ?  Zou Hij me niet beschermen ? Zou Hij me niet vast houden ? Zou Hij me niet troosten ?  Zou Hij me niet genezen ?  Zou Hij me ooit in de steek laten ? Het was of Hij zei : kind ik hou zo ontzetten veel van je, het doet me pijn te zien hoe jij jezelf pijn doet omdat je mij niet volledig durft te vertrouwen terwijl ik de Betrouwbare ben en je NOOIT alleen zal laten. Je bent Mijn oogappel die ik altijd zal beschermen met alles wat in Mij is. Daarom ben ik bedroeft, niet omdat je tekort schiet, maar omdat je jezelf zoveel pijn doet terwijl ik die pijn voor je gedragen heb op het kruis van Golgotha en ik er zo naar verlang dat je ook dat stukje aan mij toevertrouwd zodat Ik daarvoor mag zorgen.


Dankbaar ONDERWEG naar Hem en met Hem, mijn liefhebbende hemelse Vader.
  

Dankbaar terugkijken

Degene die mijn blog al langere tijd volgen weten dat God mij in 2016 genas van o.a. een eetstoornis, met als gevolg dat ik mijn eetpatroon kon veranderen en 30 kilo afviel wat voor mijn gezondheid erg belangrijk was omdat ik in de gevarenzone voor diabetes zat en dat met een erfelijke belasting omdat mijn beide ouders diabetes hadden. 

Toch sloop langzaam maar zeker regelmatig mijn oude eetgedrag er weer in en wat ik vooral heel moeilijk vond ook 10 kilo gewicht. God maakte me duidelijk dat mijn oude manier van eten jaren lang een mechanisme is geweest om te overleven. 
Ja, Hij had mij genezen en ik hoefde daar niet aan te twijfelen en ik hoefde ook niet bang te zijn want Hij was bij me. Maar die mechanismes werden getriggerd door onderliggende trauma's en Hij wilde samen met mij naar die trauma's kijken en ze in Zijn licht brengen, me leiden in bekering en overgave aan Hem. Hij wilde me brengen in diepere genezing van patronen waarvan ik me niet eens bewust was omdat ze zo gewoon voor me waren geworden. 

Het feit dat ik steeds weer terug viel (zo voelde ik dat) in mijn oude gedrag vond ik enorm frustrerend, ik snapte het niet. Wat deed ik verkeerd ? En dat was nou precies een van de denkpatronen waar God met me mee aan de gang wilde als ik Hem daar de ruimte voor zou geven. Ik deed niets fout. En niets van wat ik deed of niet deed kon iets veranderen aan Zijn enorme diepe liefde voor mij. 
Ik mocht leren Hem te vertrouwen, en nog meer te vertrouwen, en nog dieper Hem te leren vertrouwen en me leren veilig te weten bij Hem. Te weten dat ik weet dat ik weet dat ik weet dat Hij mij nooit in de steek zal laten en altijd op alle terreinen van mijn leven voor mij zal zorgen als ik Hem daar toestemming voor gaf. 

Toestemming ? Ja, het was nodig dat ik Hem toestemming gaf om al die pijnlijke goed verstopte dingen waarvan ik me niet eens bewust was dat ze er waren of als ik al een idee had van hun bestaan er gewoon liever niet naar wilde kijken omdat ik bang was voor wat ik dan zou zien, aan te wijzen. Me ervan bewust te worden en dan toestemming te geven voor de volgende stap : ze door Zijn liefdevolle genadige handen aan te laten raken, Hem toestemming te geven de pijn en het trauma eruit te tillen, me te bekeren van mijn eigen verkeerde handelen daarin, te vergeven, de ander en mezelf. 

Ik mocht leren geduld te hebben met mezelf en met het proces, met Zijn tempo wat ik zo graag een tandje opgeschroefd had. Maar Hij zei : nee kind, rustig, Mijn tempo, Ik weet wat het beste is, Ik ken jou, Ik heb jou gemaakt, Ik weet wat jij nodig hebt om helemaal vrij te komen van alles wat jou bind, en diep te genezen. Ik wil dat er geen spoortje van al die oude pijn achterblijft, ik wil je helemaal nieuw maken, zoals ik jou oorspronkelijk had bedoeld toen ik je weefde in de schoot van je moeder. En toen ik net als ieder ander in tijden van heel veel thuis zijn zo enorm met mijn eigen patronen geconfronteerd werd vond ik dat zo verschrikkelijk moeilijk om daar eerlijk naar te blijven kijken, om er met Hem naar te blijven kijken omdat het zo moeilijk was om te zien wat Hij aanwees.
Wat heb ik vaak verlangt naar zo'n vingerknip van Zijn hand dat het ineens in één keer klaar zou zijn. Maar zo werkte Hij niet. Het proces was en is nodig om mij zoveel te leren en inzichten te geven. 

Ik heb zoveel momenten gehad dat ik dacht : o bedoeld U dit, dank U Heer. Maar deze momenten gingen altijd  vooraf aan periodes dat ik verzuchtte : Heer ik weet dat U goed bent, dat U erbij bent en dat U me vasthoud en dat ik U kan vertrouwen maar ik snap hier helemaal niks van en ik vind dit niet fijn, ik vind het zo eng. Soms sloop er twijfel in me of ik wel écht geloofde wat ik beleed, waren het niet alleen woorden ? En dan zei Hij vaak niets, maar wist ik wel dat Hij naar me keek en me zag, alles wist en liefdevol doorging met Zijn werk in mij. 

Inmiddels ben ik iets meer als vier jaar verder dan die bijzondere zondagochtend 1e Paasdag 2016 die mijn leven totaal veranderd heeft. Het waren vier bijzondere jaren en op mijn 54ste verjaardag die ik vandaag mag vieren ben ik zo enorm dankbaar voor mijn Vader in de Hemel die Zijn Zoon Jezus voor mij naar deze aarde liet komen om de weg vrij te maken tot de Vader door Zijn offer op Golgotha, voor de Heilige Geest, de Geest van Jezus die in mij woont en Zijn werk in mij doet. 

Dank U wel voor wie U bent, dank U wel dat U doorgaat met Uw werk in mij, dank U wel dat ik het leven mag vieren op deze dag. Leven dat U mij gaf, in het natuurlijke, en het leven dat U mij geeft door Uw Geest waar ik nog veel dankbaarder voor ben. 


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

P.S. Dit blog is een eerste aanzet in terugkijken en proberen onder woorden te brengen wat Hij mij geleerd heeft tot nu toe.