Omweg

Dit delen voelt zo enorm kwetsbaar, maar ik heb de opdracht van God gekregen om te vertellen wat Hij heeft gedaan en doet in mijn leven en dat wil ik dan ook in alle eerlijkheid doen.

Soms lopen dingen zo heel anders dan je denkt, dan toch niet gaan twijfelen of je misschien Gods stem verkeerd hebt verstaan, maar God blijven vertrouwen en danken kan een hele uitdaging zijn.  Het leren verstaan van Gods stem is voor mij vooral sinds Pasen 2016 heel belangrijk en natuurlijk geworden, ik bedoel daar niet mee dat het appeltje eitje is geworden, maar wel iets wat groeit en wat je steeds meer leert te vertrouwen omdat je Zijn stem leert verstaan. In het begin was Zijn stem voor mijn gevoel duidelijker, maar na verloop van tijd werd ie zachter en kwam er meer vertrouwen bij kijken. Ik denk dat dat ook onderdeel van het leerproces was. 

In de dagen na die bewuste 1e Paasdag wist ik heel zeker dat God zei : en bouw die antidepressiva ook maar af want daar heb ik je ook van genezen, en dat heb ik zonder twijfelen gedaan. Zo'n jaar geleden had ik het idee dat God sprak in m'n LS : stop maar met smeren, Ik heb je genezen, en stop ook maar met je incontinentie materiaal want daar heb ik je ook van genezen. Dat eerste deed ik gelijk, het tweede heeft me een paar dagen gekost om er in geloof gehoor aan te geven. Ik mocht leren in geloof te gaan. Ik was niet van plan ooit nog naar de gynaecoloog terug te gaan, maar God dacht daar anders over en ik maakte een afspraak. En toen kreeg ik meer en meer symptomen, ik wist dat dat een aanval van de boze was en bleef proclameren dat God mij had genezen en dat de dokter dat zou bevestigen. Ik wilde niet geloven dat God me naar de dokter zou sturen en me het deksel op m'n neus zou geven. 

In de dagen voor de afspraak kwam mijn blog Dansen online, en iemand stuurde mij het lied Dansen op Papa's voeten en een ander stuurde me in die dagen een berichtje : Hij heeft de leiding. Op de ochtend van de dag voor het doktersbezoek werd ik wakker met de zinnen : Dansen op Papa's voeten.....want Papa weet hoe het moet. en ik moest gelijk denken aan : Hij heeft de leiding, als je op Papa's voeten staat kan je Hem alleen maar laten leiden. 
Op het plekje waar ik mijn tijd met God heb staat een mooi glas met een ingegraveerde vlinder, ik steek 'm weinig aan maar die ochtend had ik het idee dat ik dat moest doen. 

Terwijl ik wat naar naar de vlam keek kwam Joh.3:8 in mijn gedachten, ik las 'm in de TPT vertaling 'For the Spirit-Wind blows as it choose. You can hear its sound, but you don't know where it came from or where it's going. So it is the same with those who are Spirit-born !" Ik las de aantekening die erbij stond en die kwam binnen : The Spirit moves you as he chooses.... (de Geest beweegt jou waar Hij wil) En het was of God zei : Mijn Geest beweegt jou naar de dokter. Daar gelijk achteraan vroeg Hij : Mag Ik jou bewegen waar Ik wil ?  De avond ervoor had ik een stukje gelezen uit het boek Koninklijk & krachtig over koningin Ester : Misschien zit jij wel juist voor deze tijd op deze plaats, zei haar oom Mordechai, en over een haan die als ze 'm het zwijgen op willen leggen in een nachthok stoppen waar hij geen zonsopgang kan zien, en als dat niet help verlagen ze het plafond zodat hij zich niet uit kan strekken om te kraaien. Doe je je mond open of laat je je het zwijgen opleggen door angst. Best een pittige vraag, en ja ik wil wel dat God mij door Zijn Geest beweegt maar ik vind het ook flink eng en dan moet Hij me helpen en heel veel moed geven om m'n mond open te doen. 

Ik ging naar het ziekenhuis en de dokter vroeg hoe vaak ik smeerde en heb eerlijk gezegd dat ik dat niet meer deed. In de stoel zag ze van alles, maar bevestigde niet wat ik hoopte. Ze vroeg waarom ik niet meer smeerde en ik zei eerlijk dat ik geloofde dat God had gezegd dat Hij me had genezen en flapte er achteraan uit dat niets en niemand me daar vanaf kon brengen. Ze maakte er een aantekening van en dan hoefde ik niet meer terug te komen. Zo verliet ik het ziekenhuis en ben een eind gaan fietsen. Ondanks alles was er toch een rust in me en ik zei tegen God dat ik niet teleurgesteld was in Hem, Ik wist dat Hij goed is en dat Hij erbij was. Maar toen kwamen toch ook de emoties en gedachten. Ik vroeg God om opnieuw tot me te spreken, maar wist ook dat vertrouwen niet om bewijs vraagt. 

De weg die ik reed was onderhevig aan werkzaamheden dus ik volgde de pijlen van de omleiding en het was of God zei : Zo is ook Mijn weg met jou, maar je komt wel thuis. Toen ik thuis kwam had ik een appje met het lied Vragen : wat eindigt met de woorden : U bent trouw Heer, U bent trouw Heer, U bent trouw Heer tot aan het eind. Alsof God zei : Vertrouw Mij, Papa weet hoe het moet, Papa weet wat Hij doet. 

Symptomen, twijfel, lichte paniek, het gierde allemaal door me heen, maar één ding stond voor mij vast : Ik ga door op de weg die God mij heeft gewezen, ik stel Zijn woord boven dat van de dokter. Hij is erbij en Hij heeft de leiding en Hij heeft me geleerd : Dank Mij in en voor alles, ook voor die hele moeilijk dingen die je niet begrijpt. Vertrouw je dat ze in Mijn perfecte plan voor jou leven passen ? Durf jij jezelf helemaal aan Mij toe te vertrouwen en alles helemaal los te laten, je aan Mij toe te vertrouwen ?  

Ik schreef over deze lessen in m'n blogs Herkauwen, Herkauwen (vervolg), De ladder op klimmen en Danken voor alles.

ONDERWEG naar Hem en met Hem