Herkauwen

Het boek Van kramp naar kracht (ik zag dat het zelfs nog nieuw te koop is) wat ik in mijn vorige blog aanhaalde maakt verschrikkelijk veel in mij los. Het brengt herinneringen boven waarvan ik me niet eens meer bewust was. Als meisje van acht koos ik heel bewust voor de Here Jezus, op mijn tiende werd ik gedoopt omdat ik het zelf zo graag wilde, ik wilde Jezus gehoorzamen. Maar van 12e tot mijn 16e werd ik een opstandige puber. Ik kreeg steeds meer  vragen, daarover praten deed ik niet omdat ik het leven voor mama niet nog moeilijker wilde maken als dat het al was, ik moest voor haar zorgen. Ook in de kerk hoorde ik geen antwoorden waar ik iets mee kon, dat was voor mij net zo min een veilige plek.  Een van die vele vragen was : Als God een God van liefde is waarom is mama dan zo gehandicapt, beperkt in haar lichaam, waarom zoveel verdriet ?  

Aan de buitenkant bleef ik redelijk in het gareel, maar aan de binnenkant was er pijn, verdriet, en groeide de opstandigheid, bitterheid, woede, haat, werd ik hart, bot, moeilijk bereikbaar. Nu ik dit schrijf realiseer ik me dat dat een tijd was waarin ik een stuk van mezelf heb geparkeerd achter een dikke muur. Die muur in stand houden heeft me bakken energie gekost.

Dit boek is geschreven door een legerpredikant die een hele diepe les van God kreeg. 1 Thessalonicenzen 5:16-18 "Verblijd u altijd. Bid zonder ophouden. Dank God in alles. Want dat is de wil van God in Christus." Een les die heel verkeert geïnterpreteerd kan worden, als liefdeloos kan worden bestempelt en ik heb er ook heel wat mee af geworsteld en ik kan me zo voorstellen dat mijn moeder hier enorm mee geworsteld heeft. God oprecht danken voor je handicap, God danken voor je moeilijke huwelijk, God danken voor de dood van je kind. God danken en geloven dat Hij echt van je houd en dat je omstandigheden onderdeel van Zijn plan is met je leven.

Wat mij raakte was dat God niet zomaar vraagt om ons in alles te verblijden. God vroeg aan het begin van dit proces in Merlin : Ben je blij dat Jezus voor je zonden is gestorven ? Geeft het je een fijn gevoel als je je bedenkt, dat Hij voor jouw zonden is gestorven ? Maakt het je gelukkig te weten dat Hij je eeuwig leven heeft geschonken, doordat Hij voor jou is gestorven ? Moet je jezelf geweld aandoen of je inspannen om van blijdschap vervuld te zijn, omdat Hij voor jou stierf ?  Hij realiseerde zich door deze vragen dat hij zo makkelijk blij kon zijn hierom, dat er niets in het leven belangrijker voor hem kon zijn, hem meer blij kon maken. Dit raakte me omdat het de dingen in het leven zo in perspectief zet als je erover nadenkt. 

We zijn zo geneigd om onze theologie aan te passen aan ons gevoel in plaats van Gods woord te nemen zoals Hij het spreekt. Daarbij is de Bijbel geen boek met goede adviezen, het is Gods Woord van autoriteit, het is een gebod. Een gebod geïnspireerd door Zijn onvoorwaardelijke liefde. Hij heeft ons gemaakt en Hij wéét wat het beste voor ons is. Maar het is nogal een opdracht om in elke situatie die we in het leven tegen komen blij te zijn, en God te danken en dat in gebed naar Hem uit te spreken met een oprecht hart. 

Het volgende vers (vers 19) zegt "Blus de Geest niet uit" Als wij niet in alles blij zijn, Hem niet in alles danken, wij dat niet zonder ophouden blijven uitspreken naar Hem in gebed blussen wij dus de Geest, Zijn Heilige Geest die in ons woont uit. En dan verzen 23-24 "En moge de God van de vrede Zelf u geheel en al heiligen en mogen uw oprechte geest, de ziel en het lichaam onberispelijk bewaard worden bij de komst van onze Here Jezus Christus. Hij die u roept, is getrouw : Hij zal het ook doen." Blij zijn en Hem danken in alles is onderdeel van het proces van heiligen, voor onze geest, onze ziel en ons lichaam. God heeft ons hele plaatje op het oog. 

Ik vind dit allemaal nogal wat en dan heb ik nog maar ongeveer een kwart van het boek gelezen. Het voelt als kauwen, herkauwen, en nog eens herkauwen op deze Bijbelverzen die denk ik niet voor meerder uitleg vatbaar zijn, zo duidelijk zijn ze, maar ook herkauwen op herinneringen. Heel bewust kiezen om God Zijn Licht erop te laten schijnen, om Zijn liefde hierin te willen zien. 

Waarschijnlijk is dit alles mede een gevolg van een gebed dat ik gebeden heb : Heer ik wil U dieper leren kennen, weten Wie U bent, Uw hart leren kennen, laat me zien waarom U doet wat U doet, ik wil Uw motivatie, Uw intenties leren kennen. Eigenlijk vroeg ik : Laat me zien hoe het met U werkt. Ik wil zijn zoals U mij bedoeld hebt te zijn, zoals U mij gemaakt hebt. Ik wil met U samenwerken -want ook daarvoor heeft U de mens/mij gemaakt- om het plan dat U voor mijn leven en het gebied waarin ik functioneer hebt uit te leven. Waarschijnlijk een hele vrijmoedige vraag, je kan 'm zelfs brutaal of te vrijpostig vinden, maar het is een eerlijke vraag recht uit mijn hart en ik geloof dat God daarvan houd, en Hij geeft altijd antwoord, dat heb ik ook ontdekt.

Ik ben heel benieuwd waar dit me verder gaat brengen......

ONDERWEG naar Hem en met Hem.