De ladder op klimmen

Ik kauw nog even verder op wat ik las in Van kramp naar kracht, dit boek maakt heel veel in mij los, wat ik daar lees resoneert met Gods Geest in mij die al zoveel dingen eerder in mijn proces heeft aangetipt, maar ook hele diep weggestopte herinnering nieuw leven in lijkt te blazen.  De schrijver Merlin Carothers verteld over een beeld wat hij van God krijgt over de lucht die heel mooi en vol licht is. Daarboven een zwarte compacte zwarte wolk waarachter je niets kan zien. Een ladder vanaf de grond rijkt tot in de zwarte wolk. Mensen staan te wachten op hun beurt om die ladder te beklimmen omdat ze hebben gehoord dat er boven die zwarte wolk nog veel mooier zou zijn. Iemand klimt snel omhoog en bereikt al snel de zwarte wolk maar die persoon valt naar beneden. In de wolk was ie alle gevoel voor richting  verloren. Uiteindelijk mag de schrijver zelf naar boven klimmen, in de duisternis van de wolk kon hij de macht ervan voelen, Stap voor stap ging hij door en ineens zag hij het helderste licht dat hij ooit gezien had. Zolang hij naar het licht keek kon hij zonder problemen op de zwarte wolk lopen, als hij naar de wolk ging kijken zakte hij er doorheen. 

God legde hem uit dat het onderste licht het gebied is waar vele christenen in leven en dat heel normaal vinden. De ladder is de ladder van lofprijzing. Mensen die hun geloof verliezen glijden terug en bezeren anderen die de hoop koesteren een weg te vinden om voortdurend in vreugde en lofprijzing te leven.  Degene die door de moeilijke periode (zwarte wolk) heenkomen bereiken een nieuwe wereld en worden zich ervan bewust, dat het leven dat ze eerst als normaal beschouwden niet te vergelijken is met het leven dat Ik bereid heb voor degene die Mij prijzen en geloven dat Ik zorgvuldig over hen waak.

Bij de ladder moest ik gelijk denken aan Jacob en een blog wat ik schreef over je geen zorgen maken : Stop worrying ! Als we ons zorgen maken is er geen ruimte voor dankbaarheid en lofprijs en aanbidding. Je kan niet God groot maken en je zorgen maken tegelijk. Door de zwarte wolk heen zei me iets over volharden, mijn thema dit jaar. 

Als beschrijving van het gebied boven die zwarte wolk verwijst de schrijver naar Efeze 1 en 2. Ik vind de verzen 17-23 van hoofdstuk 1 een heel mooi gebed wat ik ook regelmatig bid, Heer geef mij een Geest van wijsheid en openbaring in het kennen van Hem, verlichte ogen van mijn verstand, om te weten wat de hoop van Zijn roeping is, en wat de rijkdom is van de heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen. Wij mogen vragen, we mogen leergierig zijn, de Bijbel roept er ons toe op. Zo bid ik ook regelmatig : Heer open mijn geestelijke ogen en oren, ik wil alles horen en zien wat U me wilt laten horen en zien, ik wil U dieper kennen, naar het Licht blijven kijken.

Die ladder van losprijzen, dankbaar zijn, God danken ook voor de moeilijke dingen is voor mij een proces van bewust worden, bewust kiezen, hoe vreemd het ook klinkt het gewoon te doen en niet één keer maar het te blijven herhalen. Het viel me op dat je zo heel makkelijk de hele dag momenten hebt dat je loopt te bidden zoals 1 Thessalonicenzen 5:17 ons oproept te doen. Wat is er veel om God voor te danken door de dag heen, en ja als ik erin volhard word ik er blij van. Wat ik ook merkte is dat het me door die moeilijke momenten heen help.

Degene die me al een tijdje volgen weten van mijn weg met eten die niet altijd vlekkeloos is. In mijn zoeken en stoeien met dit alles kwam ik een filmpje tegen van Cornelis van der Dussen waar hij spreekt over Alles werkt mede ten goede Hij zei iets heel moois : bevrijding (maar ik denk dat dat ook voor genezing geld)  is ook een groeiproces, verandering van denken, jij moet in je denken de baas worden. Dat deed me denken aan de blog : Regeren. Ik wist dat God me vroeg, durf je dat laatste stuk ook met Mij te gaan, je angst dieper loslaren, je dieper aan Mij overgeven, je helemaal laten doordrenken, soaken in Mijn Heilige Geest Ik schreef daar al wat over in de blog Knipoogje (vervolg) er is maar één manier, mijn oog alleen maar op Hem gericht houden.

Vaak ging het minder met eten als ik niet alert was op wat er bij mij vanbinnen gebeurde als reactie op wat ik las of keek, als ik doorstoomde in plaats van even stil stond en de tijd nam om goed te kijken wat er bewoog en wat het me wilde zeggen. God leerde me om dan gewoon even te stoppen met waar ik mee bezig was en heel bewust Hem te gaan danken dat er iets in me roerde, Hem danken dat ik het niet wist, Hem danken dat ik de neiging had om te gaan eten, Hem danken dat mijn lijf eng aanvoelde, Hem danken dat Hij het wel wist, Hem danken dat Hij het verlangen in me had gelegd om hier met Hem doorheen te gaan, Hem danken dat mijn volwassen Danielle weet dat Hij te vertrouwen is, Hem te danken dat Hij mijn kracht is. Dan ging ik heel bewust muziek luisteren en meezingen, Hem grootmaken, net zo lang tot ik weer rustig werd. 

Het vroeg en vraagt en zal altijd volharding blijven vragen denk ik, niet verslappen. Bewustzijn, bewust kiezen om actief te rusten in, en mezelf over te geven aan Hem.

Toch is een leven van  lofprijzing en aanbidding geen truckje.  Het is niet zo van : Als ik dat doe zorgt U dat alles wordt opgelost. Het leven van lofprijs en aanbidding draagt ons door het leven heen, wat de omstandigheden ook zijn. Met dat ik dit schrijf bedenk ik me dat ik dat in het leven van mijn moeder ook heb gezien, ze strekte zich daar met vallen en opstaan naar uit. God kan werken in een dankbaar hart dat voor Hem open staat, dat op Hem gericht is, Hij kan het reinigen en heiligen van foute motieven en een dubbele agenda. Het is sterven aan jezelf en Hem in en door  jou laten leven, jij word minder, Hij wordt meer, zoals Johannes 3:30 zegt "Hij moet meer worden , maar ik minder"

Openbaring 19:5-6 "En er kwam een stem uit de troon, die zei : Loof onze God, al Zijn dienstknechten, en die Hem vrezen, kleinen en groten ! En ik hoorde zoiets als een geluid van een grote menigte en als een gedruis van vele wateren en een geluid als van zware donderslagen : Halleluja, want de Heere, de Almachtige God, is Koning geworden." 

Hem komt altijd al onze lof en eer toe, ongeacht onze omstandigheden. Nee dat is niet altijd makkelijk, klinkt niet altijd logisch. Voor mij is het een keuze geworden en daar moet ik mezelf nog wel eens aan herinneren moet ik er eerlijk bij zeggen. Als dit Zijn manier is dan wil ik op Zijn manier leven, Hij is mijn maker, Hij kent mij beter dan wie dan ook, zelf beter dan ik mijzelf ken. 

Ik vond het best spannend om hier over te bloggen want ik realiseer me dat het flink kan prikkelen en ervoor kan zorgen dat het bij de lezer de stekels overeind kan zetten, dat is alles behalve mijn bedoeling geweest. Naar Gods opdracht heb ik alleen gedeeld wat Hij deed en doet in mijn leven. Het is mijn interpretatie, mijn weergave van mijn beleving van mijn leven met Hem. Het boek is nog verkrijgbaar en absoluut de moeite waard om Zijn verslag uit de eerste hand zelf te lezen en laat Heilige Geest Zelf jouw laten zien wat Hij daardoor tot je te zeggen heeft. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem.