De les van het traplopen

Ik ben niet echt een heel sportief typetje, de sportschool is niet een plek waar ik me erg op m'n gemak voel. Een aantal jaren geleden heb ik een periode een "Lady's only" sportschool bezocht maar ik ben het nooit echt leuk gaan vinden en de klat kwam er dan ook in. Daarbij vind ik de prijzen die er betaald moeten worden voor een sportschool, zeker met begeleiding - wat me dan overigens wel verstandig lijkt - best pittig voor mijn portemonnee, daarmee wil ik overigens niets zeggen over de redelijkheid van de prijs. Aangezien ik geen rijbewijs heb ben ik aangewezen op de benenwagen en de fiets en dat zijn prima vervoermiddelen voor mij. Daar ik niet een heel reislustig typje ben kan ik me er prima mee behelpen, en als het nodig is als ik wel wat verder weg moet zijn, dan heb ik een man die wel auto kan en wil rijden of loopt het zo dat ik met iemand anders kan meerijden. 

Nu ik geen post meer loop sinds eind April 2021 merkte ik op een gegeven moment toch dat m'n conditie wat afnam. Ik weet dat ik daar zeker ook zelf een verantwoordelijk in heb. In de zomer heb ik veel gefietst (heel bewust nog gewoon ouderwets zonder accu) maar toen het weer wat minder rustig werd werd dat minder. Ik vroeg aan Papa of Hij me een idee wilde geven, met in mijn achterhoofd de wetenschap dat als Hij een idee geeft Hij ook de kracht geeft en me ertoe in staat stelt en het dus goed zou uitpakken voor mijn lichaam en me geen schade zou aanbrengen, dat vond ik toch ook wel heel belangrijk. Je kan als een malle van alles gaan doen maar voor je het weet breng je schade aan door onverstandig bewegen of overbelasten en aangezien ik geen 20 meer ben is wijsheid denk ik wel geboden. 

Ik kreeg het idee (weer) te gaan traplopen. Wij wonen in een groot flatgebouw wat in een hoekformatie staat, een hoog flat van 17 verdiepingen en een laag gedeelte van 9 verdiepingen waar wij in wonen op de 1e verdieping. Op de 16e verdieping woont een vrouw met een behoorlijke leeftijd waar ik al bijna 25 jaar over de vloer kom. Eerst alleen als huishoudelijke hulp, inmiddels 2 x per dag als mantelzorger. Er is een periode geweest dat ik vanaf de 9e verdieping ging lopen naar de 16e, maar ik ging meer doen en ook nog eens naar beneden lopen tot de 1e en daar begonnen mijn knieën op te protesteren, en ook daar kwam de klad in. Ik help een ander vrouwtje en die woont in een ander flatje op de 3e en toen ik merkte dat die trapjes me wat zwaarder begonnen te vallen (1 x per week) was dat mijn sein om te zeggen : hier moet iets gebeuren.

Ik kreeg dus weer het idee om trap te gaan lopen, 1 x per dag, en alleen omhoog, en begon vriendelijk, vanaf de 12e, en na een week begon ik op de 11e, en zo elke week een verdieping meer. Bij de 9e dacht ik : dit is wel goed zo. Maar ik kreeg het idee dat Papa zei: We gaan een stapje verder, level up, neem ook de 8e maar. 

Ik leer al lopend zulke geestelijke lessen : volharden, volhouden, gewoon doen. Maar ook op Hem vertrouwen dat ik het kan en dat mijn benen/knieën het aankunnen, en onder het lopen leer ik Hem te danken dat Hij mij helpt, mij traint, mij opvoed. Hij laat mij zien dat ik geen genoegen hoef te nemen met dat waarvan ik denk dat het wel genoeg is zo, maar dat ik Hem mag laten bepalen tot hoever we gaan, en hoe we gaan. Hij leert me geduld met mezelf als het de ene dag me beter afgaat dan de andere. Hij leert me te wachten op Zijn tijd en aanwijzingen, het op Zijn manier te doen en niet enthousiast uit eigenwijsheid vooruit te hollen of achter te blijven omdat ik denk dat dat beter is of dat ik het niet kan. Hij leert me liefdevol te zijn naar mijn lichaam, mijn lichaam te waarderen - het is een geschenk van Hem - en er goed voor te zorgen en het te zegenen en te eren. Hij leert mij dat Hij leidt op nieuwe wegen, dat verandering ons mooie dingen kan brengen. Regelmatig overdenk ik dit proces en deze lessen als ik in de ochtend deze traptreden opklim. 

Op de 16/17 verdieping is in de renovatie een tijdje geleden een grote erker geplaats waardoor je een heel mooi uitzicht over Delft hebt en er een zee van licht je tegemoet komt als je van de 15e naar de 16e verdieping opklimt, ieder verdieping bestaat uit 2 kleine trapjes dus halverwege kom je de hoek om en krijg je zicht op dit fanatische uitzicht. En ook hier zit een les in, je klimt naar het Licht, ik wil je brengen op plekken waar je met Mij van het uitzicht kan genieten van wat Ik je wil laten zien, van de plekken waar Ik je breng. Jij moet in beweging komen, moed vatten om je ene voet voor de andere te gaan zetten, en dat deed me denken aan een leesrooster wat ik met 2 mooie vrouwen deed : Elia op de berg Karmel: Alles leren geven voor God. Elia werd bijzonder door God gebruikt, maar God bracht Hem in situaties die Elia zelf misschien niet zou hebben uitgekozen, het waren nogal opdrachten die God hem gaf, maar Hij ging. Zijn hart brandde voor de God van zijn voorvaderen, de God van Abraham, Isaak en Jacob (Israël), de God van trouw. Toen God op de Karmel had laten zien Wie de Enige Waarachtige God is kondigde Elia regen aan terwijl er nog geen wolkje te zien was, maar hij wist dat God het had gezegd en dat Hij het dus ook zou doen. Elia bad, en bad, en bad tot het wekelijkheid werd. 

Ook dat is een enorme geestelijke les : Houd je vast aan Gods beloftes, blijf ze verwachten terwijl je bid en Hem grootmaakt. 1 Thessalonicenzen 5:16-19 zegt "Verblijd u altijd, Bid zonder ophouden. Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus voor u. Blus de Geest niet uit." Ook die laatste zin raakt me : Blus de Geest niet uit. Als wij de Stem van de Heilige Geest negeren, niet luisteren word het lastiger die Stem te verstaan. Ik vond daar een duidelijk stukje uitleg over op Webbijbel.nl : Het bedroeven en het uitblussen van de Geest. Zelfs het lopen van trappen is mooie manier om te oefenen in het leren luisteren naar die zachte Stem die me de weg wijst terwijl ik zelf ervoor kies om lichamelijk in beweging te komen. Het Koninkrijk van God word zichtbaar op deze aarde terwijl wij letterlijk in beweging komen op de Stem die ons de weg wijst, en terwijl ik trappen loop word ik getraind als voorbereiding, en het maakt me sterker, voor dat wat Hij voor me heeft om te doen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem