Laat ze er zijn

Degene die mijn blog een beetje volgen zal het niet ontgaan zijn dat ik de laatste tijd flink aan het stoeien ben rond het onderwerp emoties. Ze er laten zijn, er naar kijken zonder er een goed of fout label aan te hangen, veel verder kwam ik er nog niet mee want dit vond ik regelmatig al ingewikkeld genoeg. Regelmatig schoot ik in oude mechanismes zoals vluchten in eten, of m'n emoties weer op slot gooien : even niet voelen, of maar tot op zekere hoogte, wat ik niet kon of wilde handelen op dat moment moest gewoon wegwezen. Toch geeft me dat systeem geen bevrediging meer. Het Engelstalige leesplan - ik haalde het al eerder aan -  Accepting where you're at, surrender the journey van maar 3 dagen heeft mij veel langer bezig gehouden, telkens kwam het zo enorm binnen en moest ik het later weer opnieuw lezen en kwam ik weer een stukje verder, en zo ging het maar door. 

Ik merkte dat God me steeds vaker liefdevol aanmoedigt tijd te nemen en er met Hem naar binnen te kijken, wat was daar, wat voelde ik. Hij zegt : Ik heb jou zo gemaakt, voel maar, en op de 3e dat las ik : Pay attantion to what I am doing in your heart - with your emotions, your thoughts. Ask Me to show you dicipher them. Ask Me to show you why you feel the way you feel. But these emotions ? Feel them. And show them to Me. The open-hearted surrender of your emotions to Me will help you to see Me in the storm, in the madness you feel when emotion is all you know and nothing else makes any sense. Will you let Me inside ? Geef aandacht aan je emoties, laat ze aan Mij zien, vraag Mij je te laten zien en waarom je ze voelt, vraag Mij ze te ontcijferen, vraag Mij waarom je je zo voelt. Met een open hart je emoties overgeven aan Mij zal je helpen Mij te zien in de storm, als alles krankzinnig voelt en je alleen nog maar emoties voelt en je er niets meer van begrijpt. Wil je Mij binnen laten. ?

Het heeft me echt een paar dagen gekost voor ik dit door durfde laten dringen. Vragen stormde door me heen, vragen als :  Help, word het zo heftig ? Is dit Uw bedoeling ? Moet dit ? Is dit nodig ? Maar meer en meer kwam de overtuiging in me : Met U kan ik dit aan. Met U is het veilig. Hoe mooi kan dit worden ? En dan moest ik weer denken aan het liedje  Dansen op Papa's voeten wat ik deelde in m'n blog : Wie ben ik ? Papa heeft me zo gemaakt, met die hele verscheidenheid aan emoties.

Een ander Engelstalig leesplan waar ik mee bezig was : Guide your mind, guard your heart, grace your tongue, heeft me ook geholpen (het lezen van dit plan verliep overigens net als het andere plan wat ik eerder deelde, het koste me soms dagen om verder te komen of liet het ook weer een tijd rusten, het kwam zo binnen bij me) Het bracht me bij Efeze 4:25-26 en ik deel 'm in de TPT vertaling omdat die me erg aansprak : "So discard every form of dishonesty an lying so that you will be known as one who always speaks the truth, for we all belong to one another. But don't let the passion of your emotions leed you to sin ! Don't let anger control you or be fuel for revange, not for even a day." Twee dingen sprongen er voor me uit : spreek altijd de waarheid, ook tegen jezelf. Het was of God zei : je emoties wegstoppen is liegen tegen jezelf, wees eerlijk naar jezelf. Wat er ook uitsprong was : de passie van je emoties. In andere vertalingen staat het woord emoties niet maar gaat het daar over boosheid, maar het was of God zei : dat geld al je emoties. Laat ze er zijn, maar laat je er niet in meeslepen, denk ook niet dat het dan pas goed is. Het is goed als je ze signaleert, ze ziet, ze erkent, ze er laat zijn en ze naar Mij ophoud en Mij Mijn waarheid erover laat spreken, meer vraag ik niet van je.

Op een gegeven moment liet God me zien dat mijn emoties er mochten zijn zolang een ander er maar geen "last" van had, en eigenlijk bedoelde ik met "last" dat een ander ze niet in die mate zou opmerken dat ik ze zou moeten uitleggen. Mijn verstand weet dat een ander best mijn emoties mag zien en dat ik ze niet hoef uit te leggen. Toen ik hier over nadacht ontdekte het dat het te maken had met emoties die ik zelf minder acceptabel vond, of maar tot op zekere hoogte. Ik vind het best een flinke uitdaging om eerlijk te zijn naar mezelf over m'n emoties. 

De lastigste emotie vind ik wel boosheid, ik heb geleerd dat je niet boos mocht zijn, alleen nu begint God mij te leren dat Hij die woorden uit de Bijbel anders heeft bedoeld. Laat ik dat maar voor een ander blog bewaren, voor volgende week, ik hoop dat het me lukt om dat goed te gaan verwoorden. Je emoties er te laten zijn is één ding, maar ze verwoorden vind ik ook een uitdaging.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Accepteer waar je nu bent

In mijn vorige blog linkte ik naar een Engelstalig leesplan van 3 dagen met als titel (even naar het Nederlands vertaalt) : Accepteer waar je nu bent, geef je over aan de reis. Ik realiseerde me dat overgave inhoud dat je los laat. Op internet vond ik de volgende betekenis/definitie in het "Groot woordenboek der Nederlandse taal -1950" : niet vasthouden, vrijlaten, met rust laten, toelaten dat iets in beweging komt, niet vast blijven zitten. 

In die periode kwam ik steeds weer uit bij vooral Johannes 15 waar Jezus zegt dat Hij de Ware Wijnstok is en Zijn Vader de Landman is en wij de ranken. Maar regelmatig trok Hij het breder : Johannes 14 tot en met 17, de laatste woorden, onderwijzingen van Jezus voor Hij gevangen werd genomen en Hij als het perfecte, smetteloze lam van God leed en stierf voor de zonden van de hele wereld. 

Wat een GENADE !

Genade is meer dan een onverdiende gunst, het is Gods inwonende Kracht in ons die ons in staat stelt om te leven onder leiding van Heilige Geest. Hebreeën 4:16 zegt : "Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip." 

Jezus deed nooit Zijn eigen wil, Hij deed alleen maar de wil van de Vader, de Vader en Jezus zijn één, de Vader werkte door Jezus heen. Johannes 14: 10 zegt dat heel duidelijk :  "Gelooft u niet dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is ? De woorden die Ik tot u spreek, spreek Ik niet uit Mijzelf, maar de Vader, Die in Mij blijft, Die doet de werken."  

In het dagboek "Gods beste geheimen" van Andrew Murray las ik het volgende en dat raakte me : Vrucht is dat wat de boom of wijnstok opbrengt ten goede goede van zijn eigenaar. Precies zo moet alles wat de Heere Jezus ons geleerd heeft over Zijn blijven in ons en wij in Hem, ons doen begrijpen dat het niet tot ons voordeel is, maar dat het tot Zijn welbehagen en de eer van de Vader is.....U bent vergeten dat het doel van de gemeenschap en omgang is : vrucht dragen door het redden van anderen. Hebt u niet teveel aandacht geschonken aan uw eigen heiligheid en vreugde, terwijl u zich niet herinnerde dat, zoals Christus Zijn zegen en heerlijkheid van de Vader zocht in het opofferen van Zichzelf voor ons, ook wij geroepen zijn alleen te leven om Christus aan anderen te brengen ? Tot dit doel worden wij takken aan de hemelse Wijnstok, met als doel het werk dat Hij begon op dezelfde manier, dus met ons hele hart, voort te zetten. 

Ik heb het zo nodig om me dieper bewust te zijn van wat het betekend dat Hij in mij is en ik in Hem, zoals Hij (Jezus) in de Vader is en de Vader in Hem en wat dat voor effect heeft in het leven van alle dag. In het boek De priesterlijke bruid van Anna Rountree (een boek dat echte eyeopener was voor mij) las ik : God heeft de mens geschapen opdat Zijn Zoon door de mens openbaar zou worden, zoals de Zoon alleen de Vader geopenbaard heeft. 2 Korinthe 4:10-11 zegt "Wij dragen altijd het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees." Ik heb hier aardig op moeten kauwen want ook hier komt weer zo'n : Geloof je het écht ? vraag, ben ik hier echt van doordrongen, en van de gevolgen daarvan. Dat gaat mijn vlees niet leuk vinden, dat weet ik wel zeker. 

In de waterdoop stierf ons oude leven met Jezus in de dood en stond met Hem op in nieuw leven, Zijn leven. In mijn geest werd ik een nieuw mens, maar het moet nog wel door m'n ziel en lichaam heen om zichtbaar te worden voor deze aardse wereld, en dat ik een proces Een proces dat niet altijd prettig en comfortabel is, helemaal niet eigenlijk en ik ben regelmatig erg ongeduldig en ongenadig naar mezelf hierin, en ik zal absoluut niet de enige zijn. Maar ik denk dat we mogen accepteren wat het is op dit moment, accepteren dat ik nu ben waar ik nu ben en ook dat is een leerproces. 

Iemand die me daar regelmatig aan herinnert is Johanneke van Waardevol en Uniek, ik kan haar als mens, mede blogger en coach enorm waarderen, zo bijzonder hoe ze zich laat leiden door Heilige Geest in het vooruit helpen van mensen. Ga ervoor zitten, sluit je ogen, kijk naar binnen, wat is daar, wat voel je, geen oordeel, alleen waarnemen en het er laten zijn. Deze vrouw is echt een cadeautje voor mij, zo bijzonder hoe God mensen in elkaars leven brengt, ook al is het contact op afstand, Hij werkt er doorheen en laat zo een kostbare relatie ontstaan en daar ben ik Papa God heel dankbaar voor en op deze manier wil ik Johanneke eren als Zijn schepsel en de manier waarop zij zich uitstrekt om te leven voor Hem. 

God sprak in mijn leven over verbinden en dan brengt Hij ook de mensen op je weg waar Hij mee wil dat je verbind, en zo bracht Hij er meer, dat was best spannend voor mij, maar ik mocht leren het te zien als een mooie wandeling de berg op, met in m'n rugzak alles wat ik onderweg nodig heb en een staf om het wandelen te veraangenamen, Al gaande kom ik mensen tegen waar ik vriendelijk naar mag lachen om te groeten, soms met woorden, met sommigen mag ik verbinden voor kortere of langere tijd. Bij elke stap mag ik leren aanvaarden dat die is zoals die is en mag ik aanvaarden waar ik ben. Mag ik leren om met de liefdevol ogen van Papa God naar mezelf te kijken. 

Ook dat is genade, God leert me dat Hij me die ruimte heeft gegeven, dat ik de tijd mag nemen, en dat ik  mag zijn er van mag leren genieten. Hij heeft geen haast, Hij heeft geen last van ons tijdsbesef, Hij staat boven de tijd. Hij moedigt me aan om me heen te kijken, de mensen te zien die hun eigen mooie wandeling maken. En het mooiste is dat Papa God met ieder persoonlijk meewandelt, ik weet dat kan ons menselijke verstand niet bevatten maar dat mag ik loslaten en gewoon als waarheid aannemen, geloven heet dat, en er met volle teugen van leren genieten.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Ik kan het onderwijs van Andrew Wommack erg waarderen, zijn uitleg heeft me regelmatig enorm geholpen om de diepte van Gods Woord te begrijpen, daarom deel ik als toegift op m'n blog nog een artikel van hem over dit onderwerp : Genade : de kracht van het Evangelie.

Geloof je het écht ? (vervolg)

Een tijdje geleden deel dik de blog Geloof je het écht ? Toen deze blog online kwam raakte de titel me, want ik worstelde enorm met Gods genade, geloofde ik echt dat Zijn genade niet afhangt van wat ik doe, hoe ik me gedraag, van mijn gehoorzaamheid en inzet. Dat niets van wat ik doe of laat iets veranderd aan Zijn genade voor mij. Natuurlijk is het belangrijk dat we de juiste dingen doen, daarvoor kregen we een eigen wil en de vrijheid die in te zetten. Natuurlijk is gehoorzaamheid belangrijk en een sleutel in het Koninkrijk van God. Johannes 14:21 is duidelijk "Wie Mijn geboden heeft en die in acht neemt, die is het die Mij liefheeft, en wie Mij liefheeft, hem zal Mijn Vader liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren." Zijn geboden houden doe je uit gehoorzaamheid gemotiveerd door liefde, je wilt niet anders, je wilt je Geliefde geen pijn doen.  Maar ik merkte dat het toch wat anders is om er diep van doordrongen te zijn dat Zijn liefde en Zijn genade niet afhangt van wat ik doe. Hij is genadig zegt Psalm 116:5 "De Heere is genadig en rechtvaardig, onze God is een Ontfermer." 

God ging me laten zien hoe diep nog de drang om goed genoeg te zijn in mij verankert zat en hoe dat mijn vrij ontvangen van Zijn genade me in de weg zat. Ik worstelde daarmee, ik proefde in mezelf iets van mezelf niet goed genoeg voelen, en zo kijkt Papa God niet naar mij, dat wist ik heel zeker. Papa God houd van me, Hij heeft mij gewild, Hij heeft me geschapen, me samengesteld zoals ik ben, met liefde en met een doel : mij te voorzien van alles wat ik in deze wereld nodig heb om de opdracht uit te voeren waarmee ik naar deze aarde ben gekomen om uit te voeren voor Hem, om Zijn Koninkrijk zichtbaar te maken op deze aarde waar de boze nog rondgaat als een brullende leeuw. Als, hij doet zich voor als, maar hij is het niet, want Jezus is dé, de enige echte brullende Leeuw, de Leeuw van Juda. Maar zijn pogingen om als een brullende leeuw te zijn kunnen mij flink van m'n stuk brengen. De leugens die hij brult, daar zijn mijn oren niet altijd zo doof voor als dat ze zouden moeten zijn. Met die leugens weet hij leugens te raken die ik nog steeds geloof, het "voor wat hoort wat" systeem waar de hele wereld van doordrongen is in alle lagen van de bevolkingen, en waar op een afschuwelijke manier misbruik van word gemaakt. Ik denk dat daar een wortel van trots in zit en de Bijbel is daar heel duidelijk over in Spreuken 8:13 "Wie ontzag heeft voor de Heer, haat het kwaad. Ik verafschuw trots en hoogmoed, valsheid en leugens." 

In die tijd las ik een (Engelstalig) leesplan Accepting where you're at, surrendering the journey en in de 2e van de 3 dagen stond een stukje waar ik tegenaan liep. Het is geschreven vanuit God : I have already rescued you from yourself. I have already rescued you from your sin. Mij Son was the cost. There is no other debt to pay -the dept of rescue, the dept of failure, of failing, of pride, of disbelief- that He did not take care of with His death. With the death of my Son, your sin was washed clean....." De woorden mislukken en falen haakte er bij me in. Zijn Zoon, het perfecte offer, het Lam van God dat voor mij geslacht werd was genoeg. Ergens in mij was er iets dat daar tegenaan knalde, wat steigerde, wat het blijkbaar niet écht kon geloven. Geloven is niets anders dan Gods Woord voor waarheid aannemen. De boze wil niets liever dat ik zijn leugen geloof dat ik (net) niet goed genoeg ben, hij fluistert : je bent een eind gekomen -en dat is knap- maar net niet ver genoeg, net voor de streep faal je omdat de prijs toch te hoog is, je gebruikt je vrije wil om op te geven, dat mag, dat recht heb je, het is genoeg geweest, ergens is de grens, en die is hier. Vuile leugens die blijkbaar nog meer wortel in mijn denken heeft dan ik dacht.

En dan stuurt iemand me een potcast waarin Jorieke in gesprek is met Jan Pool, en op het eind van het gesprek er word gelinkt naar zijn boek Buitensporige genade en dat blijkt in m'n kast te staan en ik weet dat het tijd is om het te gaan lezen. Het maakt heel wat in me los. Ik denk dat God tegen me zei : laat de leugens los. Hij had al heel vaak gesproken over m'n ogen alleen op Hem gericht te houden, maar nu sprak Hij over m'n oren, om die alleen op Hem afgestemd te hebben. Onze ogen en oren zijn poorten waar van alles door binnenkomt, bewaak je poorten ! Wat geloof je, wat neem je aan als waarheid. 

Het vraagt een heel scherp onderscheidingsvermogen om stemmen te onderscheiden. De liefdevolle Stem van Heilige Geest, de Geest van Papa God en Koning Jezus, of de stem van de leugenaar die zo logisch klinkt en waar altijd wel een kern van waarheid in zit als we eerlijk zijn. Dat is nou juist het probleem, een kern van waarheid is niet de volle Waarheid van God. 

Als je Iemand écht kent wéét je wat Diegene zou zeggen, en herken je Zijn liefdevolle Stem. Johannes 10:27 zegt "Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij." in vers 5 zegt Jezus : "Maar een vreemde zullen zij beslist niet volgen, maar ze zullen van hem wegvluchten, omdat zij de stem van de vreemde niet kennen." De leugenaar van de beginne kent de Bijbel beter dan mij, en met mij  waarschijnlijk dan heel veel mensen. Is dat een excuus, nee, absoluut niet. Het was of Papa God zei : Leer Mijn Woord beter kennen, leer Mijn Stem beter kennen. Hoe doe je dat, hoe leer je iemand/Iemand beter kennen ? Door meer tijd met elkaar te besteden. 

Is dit waarom Hij me maande om een tandje langzamer te gaan, om te leren ontspannen, gewoon te zijn, te zijn bij Hem. Ik denk dat ik in de laatste bijzondere jaren met Hem ook best op mezelf gericht ben geweest als ik heel eerlijk ben. Het was of ik zoveel wilde inhalen, en dat sputtert nog steeds in me. Maar Papa God zegt : kom nou eens rustig bij Mij zitten, aan de voeten van Jezus. En dan schiet er een zin door m'n gedachten die me verbaasd : Gezellig rond de troon. En ik moet denken aan tijd met elkaar nemen, genieten van elkaars aanwezigheid. Ik mag genieten van de Zijne en Hij wil genieten van de mijne. Geloof ik dat écht ? En eigenlijk hoeven we niet eens altijd te praten, we kunnen ook genieten van gewoon stil bij elkaar zijn. Papa God is niet bang voor de stilte, ik vind het soms best ongemakkelijk, maar Hij niet, Hij geniet van de rust, Hij is rust, vrede. In Johannes 14:27 zegt Jezus zelf : "Vrede laat ik u, Mijn vrede geef Ik u, niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u." 

Hij zegt er nog iets achteraan : "Laat uw hart niet in beroering raken en bevreesd worden.", Mijn hart was flink in beroering, steeds was daar weer die twijfel of ik het wel goed deed, of ik niet tekort was geschoten. Dat is niet Gods rust. Ik ben vrij van aanklacht door het offer wat de Heer Jezus bracht op Golgotha. Vrij, helemaal vrij, geloof ik dat écht ? Dat is een vraag waar ik nog flink op door kauw regelmatig. Ook hier klinkt weer Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven."

Dank U wel Heer dat U me zo bewust maakt van wat er in mijn hart is en van de manier waarop het in mijn hart terecht komt en dat U mij leert mijn oog en oor poorten te bewaken en te beschermen. U hebt me daar voor toegerust met een bovennatuurlijke wapenrusting (Efeze 6:10-16) Wat heb ik nog een hoop te leren Heer, en wat bent U liefdevol en geduldig om dat proces met mij aan te gaan en te verdiepen. Dan moet ik denken aan een oud lied uit mijn jeugd : Dieper, dieper, laat mij dieper zinken uit de bundel Glorieklokken. Ja Heer laat mij dieper zinken, doordrenk mij van een kennen van U dat mijn verstand te boven gaat en maak dat ik Uw Waarheid geloof met elke vezel van mijn wezen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Vrije wil

In de vorige blog Les van mijn kleindochter schreef ik hoe God me liet zien dat ik Hem nog steeds niet vertrouwde, ja ik verlangde ernaar Hem te vertrouwen, het was mijn intentie, maar niet elke vezel van mijn wezen was in staat om Hem te vertrouwen en ik begreep niet waarom. Met zulke vragen, het niet begrijpen mag je naar Papa God en ik vroeg Hem : Heer wilt U me maar laten zien wat daar nog zit, waarom durf ik U niet volledig te vertrouwen ? Hij bracht het woord "misbruik" in mijn gedachten en mijn eerste reactie was : maar dat seksueel-misbruik heb ik toch al met U doorgewerkt, dat ligt toch al achter me ? Toen moest ik denken aan mijn moeder, die link begreep ik niet gelijk.

Maar gelukkig kent God mij beter dan ik mijzelf ken, Hij weet hoe en waar dingen gelopen zijn en waarom. Ik realiseerde me (omdat God het me liet zien) dat ik ergens al heel vroeg onbewust heb besloten mijn gevoel af te sluiten, en daarbij ook mijn wil, om de ander (in dit geval mijn moeder) maar gelukkig te maken. Door gehoorzaam te zijn (daarvoor sloot ik mijn gevoel en wil af) maakte ik het voor mijn moeder gemakkelijker, volgzaamheid vermijd wrijving. 

Structureel over iemands grenzen gaan is denk ik misbruik maken van. Ik realiseerde me dat mijn houding om mensen op afstand te houden hier mee te maken had. Het leven had mij geleerd : mensen doen pijn, zelfs de mensen waar je heel veel van houd, meestal doen ze het niet bewust of met opzet, maar het gebeurd wel. Daarom was ik mensen op afstand gaan houden, maar ook God. In mijn gehoorzaamheid naar God toe vroeg ik mezelf ook niet af wat ik daarbij voelde, ik deed wat Hij van me vroeg. Natuurlijk is gehoorzaamheid goed en een Bijbels principe, maar God vraagt geen slaafse gehoorzaamheid, of gehoorzaamheid vanuit angst. Hij verlangt naar gehoorzaamheid gemotiveerd door liefde als antwoord op Zijn liefde voor mij.

Mijn moeder heeft nooit met opzet "misbruik" van me gemaakt, zelf zou ik het ook nooit zo benoemd hebben, maar het was Gods Geest die het me zo liet zien en dat vond ik best een heftige. Ik denk dat het iets is wat zij zelf ook had meegekregen, ook haar stem werd niet gehoord, en ik denk dat ook zij weinig ruimte kreeg om te voelen en het zichzelf ook niet echt toestond. Ik heb veel verborgen verdriet bij mijn moeder gezien en dat is waarschijnlijk de rede waarom ik mijn gevoel afsloot om het voor haar dragelijker te maken. Er was niemand schuldig aan, maar het is wel gebeurd en het heeft gevolgen voor mijn leven en relatie met God en Hij wil dat in Zijn liefde zo graag veranderen. Het is Zijn verlangen dat een mens heel is, genezen, vrij om te kiezen, vrij om te zijn.

Ik mocht mijn moeder vergeven, en ik mocht mijzelf vergeven, niemand heeft dit zo gewild, en ik mocht Hem danken dat Hij dit knelpunt had blootgelegd, het was zo bevrijdend. Ja God verlangt er naar dat wij Hem volgen in gehoorzaamheid, maar Hij vind het vreselijk als wij daar het van Hem gekregen gevoel het zwijgen voor opleggen. Hij wil onze genegenheid, ons hart dat kan voelen, dat Zijn liefde kan toelaten, waar Zijn liefde doorheen kan stromen. 

Hij heeft ons zo bijzonder en mooi gemaakt ! Marja Verschoor-Meijers scheef  in de Week van het Leven 2021 een blog en daar las ik over haar boek Levensadem, wat ik overigens gelijk heb aangevraagd en gekregen, ik ben er heel erg blij mee dus nogmaals bedankt Marja ! Dit blog samen met de blog en gedicht dat Coby Poelman naar aanleiding van het boek schreef hebben mij echt getriggerd om de tijd en vooral de moed te nemen om me open te stellen voor wat God hierin mede door dit boek tegen me wilde zeggen. Hij riep mij (en iedere geest die geweven werd in de schoot van zijn/haar moeder tot een mens), die al een geest was in de hemel om naar de aarde te gaan (voor een specifieke taak, met een missie, Hij heeft een plan voor ieder mensenleven)  Hij heeft me met zoveel liefde en creativiteit gemaakt met een vrije wil, met voorkeuren, wat ik fijn vind, wat ik leuk vind, ik mag daar over nadenken, naar kijken, naar luisteren, Hij wil niet dat ik al die mooie hulpmiddelen het zwijgen op leg en mezelf daarmee geweld aandoe, Zijn schepping geweld aandoe. En dan niet eens alleen mijzelf maar vanuit die beschadiging ook anderen, mensen waarmee Hij mij verbind in dit leven hier op aarde.

Verbinden, dat is nu juist Zijn verlangen, verbinden met Hem, maar ook met de mensen die Hij aan ons heeft toevertrouwd op deze aarde, door bloed banden, emotionele banden, sommigen voor het leven, sommigen voor een langere of kortere periode. Het is Zijn verlangen dat het gezonde verbindingen zijn, vanuit vrije wil aangegaan, in erkenning van die ander als Zijn schepping, alleen al daarom verdienen we onze Schepper voor hen te eren en hen te behandelen zoals onze Schepper dat doet, vanuit liefde, genade, vergeving.  

Dank U wel Papa God dat U mij hiervan bewust maakt, dat U mij helpt om al die gevoelens en emoties die hierbij loskomen te omarmen en er te laten zijn zonder daar een oordeel aan te verbinden. Ik mag me gewoon verwonderen over hoe uniek en bijzonder U mij geschapen hebt, en niet alleen mij maar al die miljoenen mensen, de mensen waar ik deze wereld mee deel en naast mag leven. Dat U me helpt hen te eren als Uw schepsel en hen lief te hebben zoals U van mij houd. Hen te vergeven als ze dingen doen die ik moeilijk vind, mijn oordeel over wat ze doen los te laten omdat U het oordeel toekomt, niet mij. Me te laten leiden door Uw Heilige Geest die mijn Gids is in dit aardse bestaan en die me helpt de missie en het plan dat U hebt bedacht voor mijn leven hier op aarde uit te wandelen. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem. 

Les van m'n kleindochter

God heeft ons gezegend met 4 kleinkinderen, 3 kleine jongens en 1 klein meisje. God heeft ze alle vier al gebruikt om mij lessen te leren. In deze blog wil ik de lessen die God mij heeft geleerd door dit mooie meisje delen.

Het leven heeft mij geleerd dat ik mensen, zelfs de mensen waar ik van houd, op veilige afstand moet houden, want mensen doen pijn. Niet dat ze altijd opzettelijk pijn doen, maar ook met de beste bedoelingen en vanuit liefde bedoeld kunnen mensen je pijn doen. In de blog Wie ben ik schreef ik dat God mij een mensenmens gemaakt heeft en dat ik heel wat moeite had mezelf daarin te herkennen. Een mensen mens is gericht op mensen, verbonden met mensen, en dat is dan ook precies wat God op een dag tegen mij zei : Ik wil dat je (dieper) gaat verbinden met mensen. Hij begon bij m'n eigen gezin, Hij vroeg me meer interesse te gaan tonen in het werk van mijn man, echt te gaan luisteren en belangstelling te tonen.

Hij vroeg mij me meer open te stellen voor de liefde van mijn man, kinderen, kleinkinderen, te geloven dat ze écht van me houden, écht geïnteresseerd in me zijn, ze me serieus nemen. Maar ook mezelf dieper open te stellen voor Zijn liefde, te geloven dat Hij écht van me houd, écht te geloven dat Hij altijd bij me is en voor me wil en zal zorgen. Hij legde hiermee een hele pijnlijke plek bloot in de diepere lagen van mijn ziel. Hij wees me hoe te bidden en de pijn van afwijzing aan Hem te geven en Hem die eruit te laten tillen zodat daar ruimte kwam voor Zijn Liefde, Zijn zalfolie die geneest, Hij wilde met Zijn kostbaar bloed de pijn en het vuil uit die diepere lagen wassen. 

Hoe liet God me zien dat dat er zat ? Hij gaf me een prachtige kleindochter en stuurde haar op missie. Dit meisje heeft een bijzonder plekje in mijn hart en ik zal uitleggen waarom. Toen ik nog zo worstelde met mijn zelfbeeld sprak God : Toen de zaadcel van jou vader in de eicel van jou moeder zwom, was Mijn hand daarbij. Toen ik enorm worstelde met onze dochter zei God : Toen de zaadcel van Frans in jou eicel zwom, was Mijn hand daarbij. En toen onze dochter kwam vertellen dat ze zwanger was zei God : Toen zijn zaadcel in haar eicel zwom, was Mijn hand daarbij. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me begon af te vragen of ik dit nu echt God was of dat ik dat zelf verzon. En dan krijg je een appje met een foto en daar staat bij : De eerstvolgende keer dat jij bij me komt moet ik je dit geven.

Toen wist ik genoeg, nee het waren niet mijn gedachten, God was erbij, Hij heeft een plan met onze levens, Hij heeft ons gewild en Hij liet en laat hele moeilijke, pijnlijke en bij mensen onmogelijke situaties meewerken ten goede zoals Romeinen 8:28 zegt "En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn." 

Al de eerste dag hield ik dit meisje in mijn armen en heb ik haar in stilte gezegend en aan God opgedragen naast het ziekenhuisbed van haar moeder en God gedankt voor haar/hun/onze leven(s). Na de eerste week verwaterde het contact weer en ik wist dat ik los moest blijven laten, moest bidden, zegenen en vertrouwen dat Hij het goede werk dat Hij begon af zal maken zoals Filippenzen 1:6 zegt "Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus." Het contact begon aarzelend te herstellen, we leren te verbinden, het is kwetsbaar maar we zijn er blij mee en ik dank God ervoor. Toen kwam de vraag of ik op dit mooie meisje wilde passen en ja dat wilde ik. Ik vond het ook een enorme uitdaging omdat het ook heel veel herkenning (zo moeder, zo dochter, zo dochter) ook heel veel pijn bloot legde, pijn die ik bij de Heer Jezus mocht brengen, dieper en opnieuw mocht vergeven zodat er ruimte kwam voor herstel. Mezelf mocht leren kwetsbaar op te stellen zowel voor onze dochter als onze kleindochter.

In het begin raakte dit meisje helemaal in paniek als mama weg was, schoppen, slaan, bijna niet troost baar, diep huilen tot ze zo uitgeput was en dan toch op schoot in slaap viel. Ik had ik God zo nodig om door mijn eigen tranen heen haar te troosten en beide in Zijn rust te blijven/komen. Ik vertelde haar dat het goed was, dat oma veilig was en dat mama straks weer terug zou komen, ik zegende haar,  en God zei : Zo ben Ik veilig voor jou maar jij kan Mij ook niet echt vertrouwen. Het raakte me, want ik wist : Hij had gelijk. Nadat het nog twee  keer ongeveer zo was verlopen als ik op haar paste, en we haar ook een aantal keer hadden gezien zonder dat mama weg hoefde werd oma blijkbaar iets vertrouwder voor haar. Op haar 2e verjaardag, toen we naar huis gingen kwam ze zelf naar me toe en stak haar armpjes naar me op voor een knuffel, dat raakte oma diep. En God zei : Zo verlang jij naar mij maar je vind het nog steeds eng om me helemaal te vertrouwen. Zijn liefdevolle manier waarop Hij "het probleem" bij mij bloot legde raakte me. 

De keer daarop dat ik op deze schat mocht passen heeft me verrast, ja natuurlijk was ze verdrietig dat mama weg ging, maar oma was veilig, ze liet zich troosten, ging lekker ontspannen spelen en kwam naar me toe als ze weer even troost zocht, we hebben zelfs heerlijk samen gelachen. Oké slapen en eten doen we niet als mama er niet is, want je moet wel opletten of ze komt, maar het was zo'n enorme verbetering en stap in het groei/hechtings proces. Bij elk geluidje, of deurbel was er de vraag : mama ? en was er soms de teleurstelling dat het mama (nog) niet was, maar dan was het ook zo weer over. Maar ze deed het zo geweldig en oma's hart liep over van dankbaarheid, want zoals dit mooie meisje oma leert vertrouwen leer ik Papa God dieper vertrouwen. 

En dan moet ik denken aan een les die God me leerde door onze middelste kleinzoon die eens zei : Hoeft niet bang te zijn. God zette dagen achter elkaar die woorden op repeat in mijn gedachten. Nee, Papa God ik hoef niet bang te zijn, U bent volkomen betrouwbaar en U leert mij liefdevol hele kostbare lessen en gebruikt daar ons nageslacht voor, Uw zegen, de zegen van de zegen die ons gaf in onze kleinkinderen. Wat een genade, wat een genezing, ik mag leren kwetsbaar te zijn, te genieten, is dit geluk.......

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Twijfel niet (vervolg)

In de tijd dat de blog Twijfel niet ! online kwam begon ik steeds meer te twijfelen. Ik verbaas me steeds weer hoe accuraat een blog dat zo'n 3 maanden eerder is geschreven kan zijn als het online komt. Het was in mij een enorme mengelmoes van emoties en diep in mij zou ik het liefst op de vlucht slaan.....maar wat schiet ik daar mee op. Na verloop van tijd loopt ik dan weer tegen dit punt aan, dat heeft de ervaring me wel geleerd. Het is zo'n kruispunt waar je een keuze moet maken, en geen keuze maken is ook een keuze maken. Ik bad vaak : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan.

Versta ik Gods Stem echt wel goed, het lijkt soms of Zijn Stem minder duidelijk is voor me. Heeft het te maken met het gevoel dat de stretch-zone waar ik in zit nog wat gestretcht wordt ? Het voelt alsof m'n bordje nu wel erg vol komt met dingen die ik enorm spannend en eng vind. Het grappige is dat God me op mijn taalgebruik aanspraak, ik zei anders vaak :"it scars the hell out of me", en het was of God zei : hoezo de hel, jij bent niet van de hel, waarom zeg je niet gewoon dat je het heel eng vind, en dat ben ik dus ook gaan doen. 

Ik ontdekte dat ik het nog zo belangrijk vond om het goed te doen, op zich niet erg maar het moet niet iets worden waar je je identiteit aan op hangt. In het Engelstalige leesplan I am : 7 key's to unlock your future (Ik ben : 7 sleutels om je toekomst te ontgrendelen) iets wat enorm bij me binnenkwam over zelfverzekerd zijn : Zelfverzekerd zijn / zelfvertrouwen hebben geeft ons de vrijheid om te leren, groeien en te ontwikkelen. Het staat ons toe om falen te riskeren als onderdeel van het leerproces, omdat we het niet nodig hebben om perfect over te komen om een goede indruk op een ander te maken of om een goed gevoel te hebben over onszelf. Ik denk dat God daar een stukje blootlegde wat nog steeds diep in mijn hart verankert zit en dat begin ik flink vervelend te vinden. 

Misschien moest er daarom ook wel tandje langzamer. In die gelijknamige blog vertelde ik over de een online curses en de vierde week was het thema : geen lat maar hangmat, en die raakte me enorm. De hangmat was een tweepersoons hangmat, een beeld van rust nemen, niet alleen maar bij Jezus. Jezus en ik, toen ik daar over nadacht vond ik dat een heel mooi beeld. Ik stelde me de hangmat tussen twee bomen in voor aan de rand van een bos met uitzicht op het open veld. Als eerste dacht ik aan hoe ik met mijn rug naar Hem toe in Zijn armen lag, genietend van elkaars nabijheid, de rust en het uitzicht. Ik realiseerde me dat ik graag wilde zien wat er op me af zou komen terwijl ik daar lag. Dat was goed, het was niet goed of fout, het was zoals het was en ik vind dat nog best een lastige, dat het mag zijn zoals het is, zonder veroordeling, kijken met liefde, Zijn liefde naar mijzelf en het punt waar ik op dat moment ben. Toen was het of Hij zei : waarom draai je je niet om naar Mij toe, leg je hoofd maar op Mijn schouder/borst, en ik realiseerde me dat ik vanuit die houding ook makkelijker in Zijn ogen kon kijken. In de blog Zien wat het word schreef ik hoe God tegen me begon te spreken over alleen naar Zijn ogen kijken, en nu herinnerde Hij me daar liefdevol aan. 

Ik realiseerde hoe ik mag leren rusten bij Hem, gewoon maar te zijn, ik vind dat nog zo lastig, maar het was niet de eerste keer dat Hij daar over tegen me sprak, ik beschreef dat al in de blog Ontspannen, het is blijkbaar nog iets wat ik nog niet echt onder de knie heb maar wat wel nodig is om te leren. Net als leren om me bewust te zijn, te weten dat ik weet dat ik weet dat Hij altijd bij me is en vol liefde naar me kijkt, dat niets wat ik doe of niet doe daar iets aan kan veranderen. Ik ben zo dankbaar dat ik mag weten dat Hij mij op mijn weg met Hem alle ruimte en tijd geeft om te leren, dieper gegrondvest te raken in Hem. En dan is dat nog Zijn werk ook en niet het mijne, ook laat Hij me liefdevol regelmatig weten : Ik doe 24/7 Mijn werk in jou, of jij het nu voelt of niet, geloof het maar, vertrouw Mij maar. Rust jij maar in Mij, twijfel niet, vertrouw Mij, twijfel er niet aan of je Mijn Stem wel goed verstaat, je kent Mijn zachte Stem, kom in de stilte, daar zal je 'm beter verstaan. 

Ik vind het vaak best eng, het voelt zo wiebelig, maar ik zie ook Zijn werk in mij, en dat maakt me blij en geeft me moet om door te gaan op deze weg van leren de regie helemaal bij Hem te laten, te ontspannen, rusten. Ik moet ineens denken aan een zin uit Psalm 127:2 ".....de Heere geeft het Zijn beminden in de slaap." Het is uiteindelijk Zijn werk terwijl ik rust bij Hem. In die tijd werd ik dagen achter elkaar wakker met zinnen uit het lied Geef me Jezus : Ik wil niets liever dan Jezus, Hem alleen......alles wat deze wereld me bied valt in het niet bij Jezus. En ik wist, het is God zelf die dit enorme verlangen naar Hem in me heeft gelegd, het is Hij die ernaar verlangt om in de rust, in de stilte tijd met me door wil brengen, die me steeds meer wil laten zien wie Hij werkelijk is, me wil doordringen van Zijn liefde, er naar verlangt dat ik die liefde dieper ga/kan indrinken, me dieper bewust word van Zijn liefde voor mij. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Worstelen (vervolg)

Ik schreef vorige week dat ik vaak als alles me aanvloog en beangstigde bad : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan. Nadat ik de blog gepland had en verder ging met m'n dag zei Hij : Waarom zeg je niet in plaats van : "Heer help", "U bent bij mij", spreek dat maar uit tegen jezelf, dat dat bewustzijn maar bij je landen door het keer op keer te herhalen. Dit ervaarde ik als zo liefdevol en tegelijk corrigerend. Onze woorden hebben kracht en Hij wil ons helpen, leren om woorden van leven te spreken. 

Bijna tegelijk kwam het lied  Ways for me in m'n gedachten : I'll know You'll keep on making ways for me...For everything that You've promised, I know I ain't seen a thing, You keep on making, keep on making ways for me. (Ik weet U blijft wegen voor mij banen....Van alles wat U hebt belooft, heb ik nog niet alles gezien, U blijft wegen banen, U blijft wegen voor mij banen) En ik wist : Hij gaat Zijn plan in mij uitwerken, het is Zijn werk. 

De dag erna kwam ik een Engelstalig filmpje van John Bevere tegen Seasons of refinement are prepeparation for your destiny en toen wist ik hoe ik dit proces, dit seizoen moest duiden en wist ik het antwoord op de vraag waar ik nog geen antwoord had zoals ik vorige week schreef. Hij wist wat dat in mijn hart nog een enorm bang mens verstopt zat, dat zat er al die tijd al, alleen ik wist niet dat het zo diep zat. John haalt Jesaja 48:9-11 aan "Omwille van Mijn Naam stel Ik Mijn toorn uit, omwille van Mijn roem zal Ik Mij bedwingen, u ten goede, zodat Ik u niet zal uitroeien. Zie, Ik heb u gelouterd, maar niet als zilver, Ik heb u beproefd in de smeltkroes van ellende. Omwille van Mij, omwille van Mij doe Ik het, want hoe zou Mijn Naam ontheiligd worden ! Ik zal Mijn eer aan geen ander geven." en Maleachi 3:2-4 "Maar wie zal de dag van Zijn komst verdragen ? Wie zal bij Zijn verschijning standhouden ? Want Hij is als een vuur van de edelsmid, als zeep van de blekers. Hij zal zitten als iemand die zilver smelt en reinigt : Hij zal de Levieten reinigen en hen zuiveren als goud en zilver. Dan zullen zij de Heere een graanoffer brengen in gerechtigheid. Dan zal het graanoffer van Juda en Jeruzalem voor de Heere aangenaam zijn, zoals van de oude tijden af, zoals in vroegere jaren." 

Ik wist, dit is een reinigingsproces, Hij vraagt mij om dieper te verbinden met mensen en dat gaat dingen in mij losmaken die ik bij Hem mag brengen en die Hij dan kan wegnemen. In een ander filmpje : What is your destiny, zegt hij dat ieder mens een roeping van God op zijn/haar leven heeft, en dat vind ik zo mooi om te horen. Ik heb regelmatig gedachten als : wie denk je nou helemaal, jij geroepen, gekozen, door God ? Maar dat is een leugen van de bodem van de hel. Ja, ik ben geroepen, gekozen, dat is niet mijn idee maar het Zijne. Aan de mens de keus om op Zijn roep in te gaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat soms een hele worsteling vind, want het vuil uit mijn hart wat komt bovendrijven als Hij met Zijn Heilig Vuur mij opstookt laat mij dingen zien die ik liever niet zie. Maar het is Zijn genade dat Hij ze laat boven drijven want het zijn dingen die mij weerhouden van het doen waar Hij mij voor geroepen heeft, om de werken te doen die Hij voor mij heeft voorbereid. Efeze 2:10 "Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft opdat wij daarin zouden wandelen." Dat is waar ik in wil wandelen, hoe eng ik het idee nu ook vind, en dan heb ik alleen nog maar een vaag idee. 

Dan moet ik weer denken aan wat Hij in 2019 tegen me zei in een profetisch woord : Ik heb alle tijd die je wilt. Nu mag ik leren mezelf alle tijd te gunnen, dat Tandje langzamer waar ik over schreef in het gelijknamige blog. En dan moet ik denken aan Psalm 62:6-7 en  de TPT vertaling zegt het voor mij heel mooi "For He alone is my save place. His wraparound presence always protects me as my champion defender. There's no risk of failure with God ! So why would I let worry paralyze me, even when troubles multiply around me ? God's glory is all around me ! His wraparound presence is all I need, for the Lord is my Saviour, my hero, and my life-giving strength." - Hij alleen is mijn veilige plaats. Zijn om mij heen gewikkelde aanwezigheid beschermd me, mijn kampioen verdediger. Er is geen kans op falen bij God. Dus waarom zou ik me door zorgen laten verlammen, zelfs als de problemen zich opstapelen. Gods glorie is om mij heen, Zijn om mij heen gevouwen aanwezigheid is al wat ik nodig heb, want de Heer is mijn Redder, mijn held, mijn leven-gevende kracht.

Paulus zegt in Romeinen 8:31 "Wat zullen wij dan over deze dingen zeggen ? Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn ?" en dan moet ik denken aan Spreuken 29:25 "Mensenvrees legt iemand een valstrik, maar wie op de Heere vertrouwt, wordt in een veilige vesting gezet." 

Het raakte me wat John vertelde hoe God zijn vrouw een passie gaf voor waar Hij haar voor geroepen had terwijl ze die niet van nature had. Hij zal mij een passie voor mensen geven, Hij zal in mij uitwerken wat Hij in mij gelegd heeft, Hij zal Zijn liefde voor mensen in mij uitgieten, en de training begint heel dicht bij huis, daarover misschien later in een ander blog.

Dank u wel Heer voor Uw liefde en geduld, dat U me steeds weer herinnerd aan Uw Woord en Uw Waarheid, dank U wel dat U niet bang bent om het vuurtje op te stoken om mij dieper te reinigen zodat ik zal worden wie U nodig hebt voor de taak die U voor mij hebt. U weet al lang wat er in mij verborgen zit, U wilt alleen dat ik dat ook ga zien en dat ik de juiste keuze maak en het aan U geef zodat U het eraf kunt scheppen en ik zo zuiverder en zuiverder zal worden voor U, een Heilig God. U gaat steeds een laagje dieper, en dat kan mij enorm verwarren en voelen als worstelen, maar U weet precies wat U doet en waar deze weg heen leidt.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Worstelen

In de tijd dat de blog Twijfel niet ! online kwam begon ik steeds meer te twijfelen. Ik verbaas me steeds weer hoe accuraat een blog dat zo'n 3 maanden eerder is geschreven kan zijn als het online komt. Het was in mij een enorme mengelmoes van emoties en diep in mij zou ik het liefst op de vlucht slaan.....maar wat schiet ik daar mee op ? Na verloop van tijd loop ik dan weer tegen dit punt aan, dat heeft de ervaring me wel geleerd. Het is zo'n kruispunt waar je een keuze moet maken, en geen keuze maken is ook een keuze maken. Ik bad vaak : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan.

Versta ik Gods Stem echt wel goed, het lijkt soms of Zijn Stem minder duidelijk is voor me. Heeft het te maken met het gevoel dat de stretch-zone waar ik in zit nog wat gestretcht wordt ? Het voelt alsof m'n bordje nu wel erg vol komt met dingen die ik enorm spannend en eng vind. Het grappige is dat God me op mijn taalgebruik aanspraak, ik zei anders vaak "it scars the hell out of me", en het was of God zei : hoezo de hel, jij bent niet van de hel, waarom zeg je niet gewoon dat je het heel eng vind, en dat ben ik dus ook gaan doen. 

Ik ontdekte dat ik het nog zo belangrijk vond om het goed te doen, op zich niet erg maar het moet niet iets worden waar je je identiteit aan op hangt. In het Engelstalige leesplan I am : 7 key's to unlock your future (Ik ben : 7 sleutels om je toekomst te ontgrendelen) iets wat enorm bij me binnenkwam over zelfverzekerd zijn : Zelfverzekerd zijn / zelfvertrouwen hebben geeft ons de vrijheid om te leren, groeien en te ontwikkelen. Het staat ons toe om falen te riskeren als onderdeel van het leerproces, omdat we het niet nodig hebben om perfect over te komen om een goede indruk op een ander te maken of om een goed gevoel te hebben over onszelf. 

Ik denk dat God daar een stukje blootlegde wat nog steeds diep in mijn hart verankert zit en waar ik steeds weer tegenaan loop, en tegelijk vind ik de woorden die ik eraan geef zijn het eigenlijk net niet. Ik denk dat het er in de kern op neerkomt dat ik worstel met het dieper aanvaarden van mijn identiteit in Christus, en dat ik daar helemaal niet aan kan en hoef bij te dragen, dat niets doen is blijkbaar iets wat ik moeilijk kan aanvaarden. Als ik dat niet doe, geloof ik het eigenlijk niet als Gods Waarheid, dat komt neer op ongeloof, en dat vind ik een pittige om onder ogen te zien. Waarom worstel ik hier zo mee, waar komt dit vandaan.....die vraag daar heb ik nog geen antwoord op. 

Mijn hart, mijn gevoel en mijn verstand kunnen soms mijlenver uit elkaar liggen en dat is best lastig als je het zo graag goed wil doen omdat je al zoveel jaren hebt "verspeeld" met overleven, nee dat was geen vrije keus, dat was wat het was, maar het voelt een beetje zo, alsof ik wat in moet/mag halen. In de blog Tandje langzamer schreef ik over de ervaring dat Jezus me achter Hem vandaan haalde en me naast zich neerzette, en in dit hele geworstel lijkt het of Hij zegt : je mag rechtop staan met je hoofd omhoog, en dan denk ik aan Psalm 3:4 "U echter, Heere, bent een schild voor mij, mijn eer, U heft mijn hoofd omhoog." Steeds weer is het of Hij zegt : Je mag er zijn, Ik heb je gekozen, Ik heb je gekocht en betaald met Mijn bloed, je bent van Mij, hef je hoofd maar op, kijk maar om je heen naar alles wat Ik voor je heb. Kijk maar in je geest naar alles, alle werken die Ik voor jou heb voorbereid, waar ik de potentie voor in jou heb gelegd, waarvan Ik weet wat Ik er van maken kan. 

Een van de dingen die Hij mij vraagt is om meer achter mijn veilige muurtje weg te komen en me kwetsbaar op te stellen en te verbinden met de mensen om me heen. En hoe raar dat ook klinkt, dat begint met mijn man, onze kinderen en kleinkinderen, mijn hart kwetsbaarder open stellen en open laten als dat lastige emoties oproept omdat er diepe herinneringen getriggerd worden die ik  opnieuw onder ogen mag komen en er nu samen met Hem doorheen mag gaan. Die emoties toelaten, ze doorleven en zoeken naar woorden om er met Papa over te praten, het is of Hij steeds weer zegt : vertel het me maar, Ik weet het, maar Ik wil het zo graag uit jou mond horen. 

Jezelf zien zoals Hij je ziet, na wat ik de laatste jaren al heb doorgemaakt qua genezing, herstel, groei, ontwikkeling, had ik niet gedacht dat ik dit zo enorm lastig zou vinden, zowel het kijken zoals Hij mij ziet als het verwoorden wat er in me roert. Toch wil ik me blijven vasthouden aan Hem, weglopen is geen optie, Hij houd mij vast. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Tandje langzamer

Het hele proces wat ik in de afgelopen 3 blogs (Zijn weg, Zijn weg (vervolg) en Zijn weg is confronterend) heb beschreven gaf me ook een beetje het gevoel van : Help, dit is veel.  Toen ik daar met m'n vriendin over sprak kreeg zij een beeld : God legt een wapenrusting op je, je hoeft 'm niet zelf aan te trekken, Hij zegt Ik doe het. Dat kwam enorm bij me binnen. 

En Hij zei : Je gaat voor 100 % voor Mij en je wilt maar door, maar wat Ik je vertel wil ik je over 5 jaar ook nog vertellen. Als je wilt dat Ik het je nu vertel, vertel Ik het je nu, maar je mag ook wat langzamer, Ik ben blij met je. Mijn eerste gedachte was : Heb ik die 5 jaar dan nog ?

Ik realiseerde me dat er in mij nog een gedachtekronkel die niet in lijn is met Gods Waarheid. Iets in mij denkt dat de eerste 50 jaar van mijn leven "verloren jaren" zijn geweest, omdat ik 50 jaar aan het overleven ben geweest. En het was of God zei : Hoezo verloren ? Ik was er bij. 

Sinds God mij Pasen 2016 zo bijzonder aanraakte ben ik gaan leven, innerlijk maar ook lichamelijk gaan genezen, gaan groeien en ontwikkelen. Ik wil niet anders, ik ben enorm hongerig geworden naar meer, het leven met God, Zijn Stem, Zijn Woord, enorm gedreven om niet te blijven waar ik ben maar te groeien, te ontwikkelen naar Hem toe, meer en meer in lijn te komen met Zijn wil voor mijn leven, die dieper ontdekken en me er naar uitstrekken. Ja ik ga er voor de volle 100 % voor, en steeds weer kom ik tot de conclusie dat ik de prijs wil betalen omdat Hij me zo enorm dierbaar is en ik meer van Hem wil. 

Maar aan de andere kant is er ook nog iets in me dat het denkt te moeten/willen verdienen, iets dat Hem niet teleur wil stellen, iets dat niet wil falen, iets dat z'n gezicht niet wil verliezen. 

In die zelfde tijd had Johanneke van Waardevol en uniek me gevraagd haar (vernieuwde) online curses "Ik ben waardvol niet om wat ik doe, maar om wie ik ben" nog eens te doen om er achteraf een recensie voor haar voor te schrijven, en de eerste week was het thema : In de rust, word ik bewust. Ik realiseerde dat God ook vanuit die kant zei : Doe het eens wat rustiger, tandje langzamer, word je bewust van alles wat het in je los maakt. Kijk naar je emoties, ze mogen er zijn. Ze zijn niet goed of fout, het is oké, kijk er eens naar zonder oordeel. Het was niet de eerste keer dat God hierover tegen me gesproken had, ik heb daar al eens over verteld in m'n blog Goed voelen blijkbaar was ik dat weer wat kwijtgeraakt en  weer teug in de "vol gas" modes. 

God heeft niet een reis met de sneltrein in gedachten, Hij dacht meer aan een gezellige wandeling. de berg op, genietend van elkaar en het uitzicht en met oog voor de andere wandelaars die we daar tegen zouden komen.   

Vol voor Hem gaan is ook niet verkeerd, daar verlangt Hij ook naar 2 Kronieken 16:9 zegt "Want de ogen van de Heere trekken over de hele aarde, om Zich sterk te bewijzen aan hen van wie het hart volkomen is met Hem....", maar Hij verlangt een intieme relatie met zulke harten, intimiteit vind plaats in de rust. 

Ik realiseerde me dat Hij wel eens tegen me had gezegd : Doe nou eens één ding te gelijk, neem er de tijd voor, doe het bewust, geniet ervan. En Hij bracht me woorden uit een profetie uit 2019 in mijn gedachten waarin Hij zei : Ik heb alle tijd die jij wilt. En ik bedacht me ook : Dansen doe je ook om ervan te genieten, daar raas je ook niet snel doorheen om verder te gaan. Ik mag leren genieten van de reis, de wandeling en ik mag kijken naar de emoties die daar bij vrijkomen, ik mag met Hem praten over wat het met me doet. Ik mag ontspannen, 

Ik werd weer wakker met het lied Nimmer alleen, weer zei Papa God : Ik laat jou nooit alleen, wees maar niet bang. In de blog Zijn weg schreef ik hoe Jezus mij achter Zijn rug vandaan haalde en me naast Hem neerzette, op de ochtend dat ik weer wakker werd met dit lied moest ik ook denken aan de tekst uit Psalm 139:5 "U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij" Ik realiseerde me dat ik nog als een beetje in elkaar gedoken meisje naast Hem naast stond en het was of Hij zei : je mag rechtop staan, hoofd omhoog, en je mag gezien worden, je mag zonder angst rondkijken. Ik sta naast je, Mijn hand is op je, je bent waardevol en uniek, je mag je kroon op je hoofd zetten en die waardig dragen.  

Dank U wel Papa God, dank U wel Heer Jezus, dank U wel Heilige Geest, voor Wie U bent, dank U wel voor Uw werk in mij, dank U wel voor Uw weg met mij, dank U wel dat U mij bewust wil laten zijn van wat er in me roert en er zonder oordeel naar te kijken, dank U wel dat ik wat ik voel mag leren doorleven, dank U wel dat U wilt dat ik geniet van de reis met U door dit leven, de berg op. Dank U wel dat U nooit moe wordt om mij er opnieuw aan te herinneren, Dank U wel dat U alle tijd voor me heeft en dat U zo geduldig en liefdevol mij leert leven in een ander tempo, en dat U alle angst om niet genoeg te zijn en daardoor het beste meisje van de klas te willen zijn, verdrijft daar waar ik het aan U geef en me laat doorstromen met Uw liefde.   

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zijn weg is confronterend

Naast dat God onderwijs en boeken over de hemelse gewesten en de geestelijke wereld onder de aandacht bracht wist ik dat ik naast gebed ook uit moet gaan stappen in geloof en dat God vroeg of ik ook wilde gaan handelen zodat Zijn Koninkrijk zichtbaar zou worden door mij heen. Tijdens het eerste jaar van de online Bijbelschool kwam Marcus 16: 17-18 voorbij "En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen : in Mijn Naam zullen zij demonen uitdrijven, in vreemde talen zullen zij spreken, slangen zullen zij oppakken, en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden, op zieken zullen zij de handen leggen en ze zullen gezond worden." Toen zei God tegen me : Je spreekt in nieuwe tongen, waarom doe je de rest dan niet. Dat was best een schok, maar het heeft me niet meer los gelaten.

Het zal geen verassing zijn dat dit meer leren over de geestelijke wereld aardig wat in me los maakt. Demonen zijn nou niet bepaald iets wat ik op wil zoeken, maar ze zijn er wel en heel reëel. Zieken de handen op leggen, pfffff . Jezus zegt dat niet tegen een paar speciaal daar voor opgeleide mensen, Hij zegt het tegen elke mens die tot geloof in Hem komt. Iedere gelovige zou dat moeten doen als onderdeel van het gewone christelijke leven. Dat maakt aardig wat in me los, want mijn praktijk ziet er zo nog niet uit.

Wat is dan mijn geloof dat elk woord uit de Bijbel waar is en dat als Hij het zegt ik het ook doe waard ? Zegt Jacobus 2:14-26 niet heel duidelijk dat geloof zonder werken dood is.

Het is flink confronterend, God laat me zien wat er in mijn eigen hart is. Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te beschermen is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." In mijn hart zaten theologienen die verklaarde waarom ik het niet deed, en angst om in het leerproces mensen te beschadigen. Waar is de balans tussen Gods waarheid spreken en aanstoot geven. Mensen nemen heel makkelijk aanstoot, het lijkt wel of we steeds teerdere zieltjes krijgen in deze maatschappij, zeg vooral niets wat ik kan oppakken als een aanval, jij aanvaart mij niet. Ik vind het maar een ingewikkelde toestand geworden, je moet constant op eieren lopen. Waar is het met elkaar eens zijn dat je het niet eens bent en misschien ook niet zult worden maar elkaar nog wel kunnen respecteren, liefhebben zelfs zegt Jezus.  

Maar kloppen mijn ideeën met het Woord van God, dat is best zwart wit, je bent voor Mij of tegen Mij. Het is niet de eerste keer dat ik langs deze weg kom, maar hij wordt ook nog steeds niet eenvoudiger Mijn roep werd : Heer hoe dan !? Ik wil U gehoorzamen maar ook niemand voor het hoofd stoten, laat staan beschadigen. Wat is de beste manier, ik wil geen mensen in het harnas jagen, en ik realiseerde me dat ik graag een "maniertje" heb, dan weet je waar je aan toe bent, dat is veilig, maar God werkt niet met "maniertjes", Hij werkt door leiding van Heilige Geest. Jezus kwam niet met fluwelen handschoentjes, zeker niet als het om denkpatronen ging die het Koninkrijk van God verhinderde zichtbaar te worden.   

Dan komen er nog eens schepjes boven op door (Engelstalige) filmpjes als Is God sovereign ? - Is God soeverein ? - van Dutch Sheets, en Religie, de grootste vijand van de Heilige Geest van Tom de Wal. Ik moet heel eerlijk erkennen dat ik niet vrij ben van religieus denken en angst voor mensen. En dan is daar Gods vraag : Wil jij Mijn werk in /door jou (laten) beperken ? 

Dat is zoals dat wel vaker gebeurd met wat God in mijn leven spreekt weer iets waar ik flink op moest kauwen. Iets in mij zegt : Nee, want ik weet Wie en hoe Hij is, ik heb Zijn liefde ervaren. Maar daar is ook een ander deel in mij wat in elkaar krimpt. Naar welke stem ga ik luisteren. Deuteronomium 30:19 "Ik roep heden de hemel en de aarde tot getuigen tegen u : het leven en de dood heb ik u voorgehouden, de zegen en de vloek ! Kies dan het leven, opdat u leeft, u en uw nageslacht." Dit is zo'n kruispunt waar een keuze moet worden gemaakt. Mattheus 16:24 "Toen zei Jezus tegen Zijn discipelen : Als iemand achter Mij aan wil komen moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen." Mattheus 11:28-30 "Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht." 

Eigenlijk weet ik : Doe het op Gods manier, Hij weet waar Hij je voor gemaakt heeft, Hij weet wat Hij in je gelegd heeft en waarvoor, dat ik Hem in alles kan vertrouwen, ook als Hij mij vraagt om uit te stappen in geloof en te doen wat Hij als het gewone leven ziet van degene die gelooft.

Ik verlang naar groei, maar daar hangt een prijskaartje aan, en dan is de keus aan mij of ik de prijs wil betalen. Bij ieder opstapje naar diepere groei komt deze vraag weer voorbij, niet makkelijk maar wel nodig, groei gaat niet vanzelf, het gaat met opzet.

ONDERWEG naar Hem dan met Hem

Zijn weg (vervolg)

Als je m'n blog van vorige week nog niet heb gelezen is dat misschien wel handig om de verhaallijn wat makkelijker op te kunnen pakken. Ik vind dit nog steeds best een lastige om te schrijven maar ik weet dat ik het moet doen, ik wil nog steeds gewoon eerlijk zijn, maar soms voelt dat best ongemakkelijk en is het bijna pijnlijk.

Jezus had me dus achter Hem weg gehaald en naast Hem neer gezet en later sprak God : Fit in with Me -pas je aan aan Mij- en : Stand firm - sta vast - Ik realiseerde me dat Hij eerst heel liefdevol een basis van geliefd weten en vertrouwen bij me had gelegd door me te leren in Zijn ogen te kijken, me te leren op Zijn voeten te gaan staan en samen met Hem te leren dansen, ik schrijf daarover in de blog Dansen. In de blog Opzettelijk (vervolg) schrijf ik over de weg naar 3 maaltijden op een dag en hoe God me daar steeds meer in overwinning bracht. Deze blog ga ik van een pijnlijke struikel partij vertellen, maar vooral van Gods liefde en genadige vergeving. 

Maar eerst even naar een verassing, waar ik vergeet, vergeet God niet en kreeg ik van m'n vriendin een appje met een foto en de tekst : We hadden ervoor gebeden en God gaf een doorbraak, allebei de boeken, tweedehands voor 5 euro. Ik was best verbaasd en verrast, dit had ik niet aan zien komen. 

Ik wist : oké God wil dus dat ik ze lees, Hij wil me hier iets mee leren, Hij wil dat ik het weet.  En ik begon te lezen, het koste me wat moeite omdat het me in de eerste hoofstukken niet echt pakte. Ik bad ervoor en de volgende dag werd ik gelijk door het verhaal gegrepen, en meer, het begon flink wat in me los te maken en dat voelde niet prettig. Ik begon terug de denken aan de woelige jaren die ons gezin had doorgemaakt, en me te realiseren dat dit onder invloed was geweest van de strijd in de hemelse gewesten. Twee partijen doelbewust gericht op ons gezin, maar ook op ieder persoon afzonderlijk eropuit waren gestuurd met een duidelijke missie. De ene om te roven, te stelen en te vernietigen, en de andere om te redden en leven te geven. Regelmatig moest ik het boek wegleggen en een eind gaan fietsen om terwijl ik met God in gesprek was tot rust te komen, en dan bleef daarna het boek even voor wat het was tot de volgende dag. Maar ik zei ook : Heer wilt U hiermee, hierdoor maar uitwerken in mij wat U uit wilt werken, leer me maar, onderwijs me maar, open mijn ogen maar voor wat U wilt dat ik zie.

Op één van die dagen werd het geen fietstocht maar een paar wandelingen naar de keukenkast, ik wist dat ik moest stoppen , het moest weggooien maar ik ad het op. Waarom ? Ik realiseerde dat ik niet wilde dat mijn man zou zien dat ik het had weggegooid, ik wilde ook het stiekeme wegmoffelen niet, ik wist ook dat mijn man het waarschijnlijk niet eens zou zien omdat hij daar helemaal niet op let en dat ik eigenlijk mezelf aan het straffen was, het oude : je hebt een keuze gemaakt, je hebt het gepakt, nu zal je het opeten ook, weggooien is verspilling. Allemaal zo verschrikkelijk krom en onlogisch. Toen het op was wilde ik er niet mee rond blijven lopen en ben ik gelijk naar God toegegaan en om vergeving gevraagd.

Later liep ik er nog wat over te malen en vroeg God opnieuw om vergeving en in mijn achterhoofd zei Hij : Ik heb je al vergeven. Ik wist : ik moet mezelf vergeven. Dit had ik nog niet eerder zo gehoord van Hem, Hij leerde me hier : Als ik vergeef is het voor Mij weg, en mag jij het ook jezelf vergeven en loslaten. 

Ik ging wat op de pc kijken en kwam een Engelstalig filmpje tegen waarvan ik wist dat ik het moest kijken : Russ Taff : I still believe, ik had wel van deze man gehoord en ook wel eens van zijn depressies maar me er nooit in verdiept, en nu hoorde ik een verhaal dat me raakte. Een verhaal van gebrokenheid, depressie, verslaving, strijd, en Gods liefde en genade, diepe genezing, en het kwam enorm binnen.

Ik moest denken aan onderwijs dat ik de dag ervoor bij de online Bijbelschool had gehoord, waar de tekst uit 2 Kronieken 16:9 voorbij kwam "Want des Heren ogen gaan over de gehele aarde, om krachtig bij te staan hen, wier hart volkomen naar Hem uitgaat. ..." Hans Oudhoff die de les gaf zei : God lacht als Hij naar je kijkt als je hart volkomen naar Hem uitgaat, je alles opzij zet, daar wordt Hij blij van, dan zend Hij Zijn engelen om ons krachtig bij te staan. Het was of God niet alleen tegen me zei : Ik heb je al vergeven, maar ook zei : Ik ben blij met je. 

Heel eerlijk gezegd vind ik dat best nog lastig om me dat eigen te maken, zeker na wat er die middag was gebeurd, en dan zegt God : Wat is er gebeurd dan, Ik ben het al vergeten. Dat leert mij iets, ik mag anders leren kijken, mijn beeld van wie ik denk dat Hij is heeft het nodig om nog iets scherper bijgesteld te worden, nog meer in lijn te worden gebracht met wie Hij werkelijk is. Ik mag anders naar mezelf leren kijken, als ik van mezelf hou zoals Hij van mij houd brengt dat een lacht op Zijn gezicht. 

Dank U wel Heer voor de weg die U met me gaat, U weet wel hoe U het spannend houdt, het is een avontuur en ik mag er van leren genieten.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

PS : Ik wens al degene die dit lezen en degene die me volgen een heel mooi en gezegend 2022, blijf dicht bij Papa God, Hij houd zo ontzettend veel van je en zorgt voor je.

Zijn weg

Dit blog vind ik best een lastige om te schrijven maar ik weet dat ik het moet doen, ik wil gewoon eerlijk zijn, maar soms voelt dat zo ongemakkelijk en is het bijna pijnlijk.

Ik heb eens gebeden dat God me zou laten zien welke taak Hij voor me had, welke opdracht, waar Hij mij voor geschapen heeft en op deze aarde heeft geplaatst en alles heeft gedaan om te zorgen dat ik hier ben en er nog steeds ben is voor degenen die me een beetje volgen wel duidelijk. Het worden te veel linkjes om ze allemaal te plaatsen denk ik. God laat me steeds meer zien, en ik vind het lastig om dit uitgebreider te gaan delen want ik wil niet pochen en ik niet iets zeggen in de trant van : kijk mij nou eens, maar ik denk dat God wil dat ik het deel om Zijn weg met mij te vertellen en dat is de opdracht die Hij me heeft gegeven met deze blog. 

God heeft me geroepen voor gebed, en dat ik inmiddels ook weet dat Hij mij roept om voor mijn stad te bidden, ik vertelde daar over in de blog Verandering Daarnaast weet ik al een tijd dat ik de filmpjes van  GiveHim15 van Dutch Sheets moet volgen, daarvan leer ik enorm veel over bidden voor je land en je stad, er zit ook heel veel diepgaand onderwijs in verweven. God begon al een paar jaar geleden me onderwijs over de Hemelse Rechtbanken onder m'n aandacht te brengen, o.a. door het boek Procederen in de Hemelse Rechtbanken van Robert Henderson (veel Engelstalig onderwijs van hem over dit onderwerp is ook op Youtube te vinden) waar ik samen met een vriendin een studie van ben gaan maken. Zelf gebruik ik ook zijn dagboek 365 Prayers & Activations, door elke dag een klein stukje druppelt er zo door een jaar heel wat diepgaand onderwijs binnen. Eigenlijk vind ik de roeping om te bidden voor mijn stad best heftig, omdat Hij wil dat ik meer doe als alleen mijn stad zegenen. 

Er is een strijd gaande in de Hemelse gewesten over ieder mens, maar ook over ieder gebied, iedere land en die strijd is heftig. Een tijdje geleden al weer wist ik dat ik het boek Lichtinslag moest lezen van Jennifer Guetta, een boek over de strijd die zij en haar man hebben gehad met duistere machten en hun bevrijding daaruit door Jezus. Toen ik God vroeg waarom ik dat boek, een thriller die me niet echt trok, moest lezen zei Hij : omdat Ik wil dat je het weet. Ik herinnerde me dat ik eerder al het boek Bevrijding uit gebieden van gevangenschap had gelezen van Ana Mendez Ferrell, en dat ik dat ook best een pittige had gevonden. Toen ik er met die vriendin waarmee ik de studie over de Hemelse Rechtbanken over sprak zei ze dat ze ooit boeken van Frank Peretti had gelezen die ik dan ook eens moest lezen, ik kon ze niet vinden en liet het voor wat het was. Als God wilde dat ik deze ook zou lezen zou Hij ze wel op mijn weg brengen en ik vergat ze.

Je raad het al, God vergat ze niet. God maakte me duidelijk dat wat er was gebeurd rond mijn onderlichaam en het bezoek aan de gynaecoloog, ik schreef daarover in de blog Omweg  te maken had met de strijd in de hemelse gewesten. Als ik heel eerlijk ben begon ik het ook best een beetje heftig te vinden. Het is één ding om te weten dat die kwade machten (demonen) wel degelijk bestaan, net zo goed als de goede machten (engelen) maar ik bleef toch liever op wat afstand. Alleen denkt God daar anders over krijg ik steeds meer het idee. Omdat ik er alleen niet helemaal doorheen gebeden kwam ben ik met de voor mij zo bekende en dierbare Wonderful Free Life Ministry gaan mailen en daar heb ik een persoonlijke gebedssessie gehad in de Hemelse Rechtbanken waar dingen voor mij duidelijk werden, uit mijn voorgeslacht die invloed hadden op mijn huidige leven, waar ik heb beleden en ben vrijgesproken. 

Tijdens het bidden was het of het bange meisje dat achter Jezus stond weggedoken door Hem naast Hem werd neergezet. Ze mocht tevoorschijn komen, ze mocht zichtbaar worden en leert nu dat ze gezien mag worden, er mag rekening met haar worden gehouden. Heel eerlijk : dit vind ik best eng, maar gelukkig staat Jezus naast me en ben ik niet alleen. Dat is ook wat Hij me steeds weer zegt, dagen achtereen word ik met deze bevesteging wakker. Maar Hij zei op een dag ook : Don't try to fit in with others, fit in with Me - pas je niet aan aan anderen, pas je aan aan Mij. Dat vond ik best een pittige, want ook al weet ik inmiddels dat ik er mag zijn, dat ik kostbaar ben, dat Hij me geroepen heeft, als mens heb je de neiging ergens bij te horen. 

Een aantal dagen later zei Hij : Stand firm - sta vast, direct moest ik denken aan een tekst die ik Pasen 2019 kreeg, 1 Corinthe 16:13 "Wees waakzaam, sta vast in het geloof, wees manmoedig, wees sterk" Deze tekst staat al een tijdje uitgeschreven en ingelijst op ons dressoir. Sta vast, niet in eigen kracht maar in het geloof,  en direct kwam Johannes 11:40 in me op, een tekst die al een tijdje met me meewandelt en steeds weer tevoorschijn komt "Jezus zei tegen haar : Heb Ik u niet gezegd dat u, als u gelooft, de heerlijkheid van God zult zien."

Ik denk dat dit wel een beetje lang blog gaat worden dus volgende week het vervolg.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Wat is er met Kerst mis

We naderen al weer bijna het eind van het jaar 2021, en de feestdagen staan weer voor de deur, dagen waar ik met steeds meer gemengde gevoelens naar ben gaan kijken. Als God mij al een aantal jaar het One-Word geeft rond Rosh Hashanah (het Joodse nieuwjaar) - ik schreef daarover in de blog Gegrondvest - dan trek ik de conclusie dat God meer waarde hecht aan de Joodse feestdagen dan aan de westerse christelijke feestdagen, het heeft mij wel aan het denken gezet.  

Ik vond een interessant filmpje wat Nederlands ondertitelt over de herkomst van ons westerse kerstfeest, voor wie interesse vind : Wat is er mis met Kerst mis ? 

Ik wil deze tijd gebruiken om de énige ware God, de God van de Bijbel, de levende God, de sprekende God, mijn Papa God, die Zijn Zoon naar deze aarde zond om de mensheid te laten zien Wie Hij werkelijk is, om Zijn hart bekend te maken, die Zijn Koninkrijk zichtbaar kwam maken, zijn verlangen naar de mens die Hij schiep naar Zijn beeld, groot te maken. Hem wil ik eren want Hem komt alle lof en eer toe. Dat is de rede waarom ik in deze blog Psalm 145 wil delen. David, is de schrijver van de ze lofzang, er staat boven : 

Loflied op de grootheid en goedheid van de Heere

Mijn God en Koning, ik zal U roemen en Uw Naam loven, voor eeuwig en altijd.

Iedere dag zal ik U loven en Uw Naam prijzen, voor eeuwig en altijd.

De Heere is groot en zeer te prijzen. Zijn grootheid is niet te doorgronden.

Generatie op generatie zal Uw werken roemen, zij zullen Uw machtige daden verkondigen.

Ik zal spreken van de heerlijke glorie van Uw majesteit, en van Uw wonderlijke daden. 

Zij zullen de kracht van Uw ontzagwekkende daden in herinnering roepen, Uw grootheid, die zal ik vertellen.

Zij zullen de mond doen overvloeien van de gedachtenis aan Uw grote goedheid, en vrolijk zingen van Uw gerechtigheid.

Genadig en barmhartig is de Heere, geduldig en groot aan goedertierenheid:

De Heere is voor allen goed, Zijn barmhartigheid rust op al Zijn werken.

Al Uw werken zullen U loven, Heere, Uw gunstelingen zullen U danken.

Zij zullen de heerlijkheid van Uw Koninkrijk in herinnering roepen en van Uw macht spreken,

om mensenkinderen Zijn machtige daden bekend te maken, de glorierijke heerlijkheid van Zijn Koninkrijk.

Uw Koninkrijk is een Koninkrijk van alle eeuwen, Uw heerschappij omvat alle generaties.

De Heere ondersteunt allen die vallen, Hij richt gebogenen op.

De ogen van allen wachten op U, U geeft hun hun voedsel op zijn tijd.

U doet Uw hand open en verzadigt al wat leeft, naar Uw welbehagen.

De Heere is rechtvaardig in al Zijn wegen en goedertieren in al Zijn werken.

De Heere is allen nabij die Hem aanroepen, allen die Hem in waarheid aanroepen.

Hij vervult het verlangen van wie Hem vrezen, Hij hoort hun hulpgeroep en verlost hen.

De Heere bewaart allen die Hem liefhebben, maar alle goddelozen vaagt Hij weg.

Mijn mond zal van de lof van de Heere spreken, alle vlees zal Zijn heilige Naam loven, voor eeuwig en altijd.

Met Psalm 103 roep ik mijn ziel op om Hem groot te maken "Loof de Heere, mijn ziel, en al wat in mij is, Zijn heilige Naam. Loof de Heere mijn ziel, en vergeet niet een van Zijn weldaden. Die al uw ongerechtigheden vergeeft, Die al uw ziekten geneest." Dank U wel voor een jaar dat al weer bijna achter ons ligt, U was er bij, U hebt vergeven, U hebt genezen naar ziel en lichaam, U hebt mij opgeroepen alles in mij en wat U me hebt toevertrouwd aan U te geven zodat U het kan inzetten om Uw Koninkrijk. Hoe bijzonder dat U zich aan mensen hebt verbonden om door hen heen Uw Koninkrijk zichtbaar te maken, en dat ik één van die mensen mag zijn. Geef me genade Heer niets voor U achter te houden maar me naar het voorbeeld van de Heer Jezus alles te geven, dat is het verlangen dat U in mij hebt gelegd en daar wil ik U voor bedanken.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Verandering

Hoe meer ik probeer te leven terwijl ik luister naar de Stem van Heilige Geest, hoe bijzonderder en avontuurlijker ik mijn leven vind worden, en ik merk dat ik er ook enorm van kan genieten. De afgelopen 2 weken is er veel veranderd. De gemeente waar ik onderdeel van ben geweest en waarvan God mij zei te blijven is opgehouden te bestaan. Daarmee is een periode van 12 jaar afgesloten. In 2009 kwam ik op een punt dat ik in mijn nood het uitriep tot God en zei : Heer ik kan niet zonder U, maar wat ik wel met U moet, geen flauw idee. God bracht mij in die gemeente en de eerste 6 jaar kwam ik er erg onregelmatig omdat het zo enorm confronterend was om daar (wat ik toen niet zo kon benoemen) de tegenwoordigheid van God te proeven die mij diep in mijn ziel raakte en mijn pijn aanraakte. In 2015 zei God : Ik wil dat je hier zit, elke week, en dat ben ik gaan doen. Pasen 2016 raakte God mij daar bijzonder aan. In 2018 kwam er een moment dat ik God vroeg of ik weg mocht maar Hij zei : nee, en toen ik vroeg waarom ik moest blijven zei Hij : bidden. Dit antwoord zie ik nu als de roeping van God op mijn leven. Corona kwam en alles veranderde, we gingen over naar Zoom en 26-9-2021 was de laatste Zoom-call. Ik ben God enorm dankbaar voor de tijd die ik daar gehad heb, ik heb er jaren de zondagochtenden huilend doorgebracht en dat vond ik in het begin verschrikkelijk, maar God liet me zien dat die tranen nodig waren om de boel schoon te wassen en dat het de werking van Zijn Geest was. De mensen heb ik zeker tot 2019 op veilige afstand gehouden, maar ze betoonde me Zijn liefde, en ik heb aan die groep mensen 2 bijzondere vriendschappen over gehouden. Ook heb ik heb er enorm veel mogen leren, ik kijk dus dankbaar terug.

Heer wat nu, was mijn vraag en Hij bracht mij woorden in gedachten die op een hele bijzondere plaats voor mij, bij Wonderful Free Life Ministry over mij waren uitgesproken nog voor ik wist dat de gemeente waar ik onderdeel van was zou stoppen : Ik ga jou in kringen brengen, en dat heeft Hij gedaan, in de week na de laatste Zoom heeft God me gebracht in een gebedsgroep die Hij aan het samenstellen is voor de regio waarin ik woon en dat heeft mij diep geraakt.

In de blog Wie ben ik ? schreef ik over mijn zoektocht naar wie God mij gemaakt heeft, maar hoe Hij me gemaakt heeft past in het plan dat Hij heeft met mijn leven. Ook al heb ik wel wat punten waardoor ik ongeveer "weet" welke kant het op zou kunnen gaan, de fijne lijntjes zijn allemaal niet zo duidelijk, en dat is ook niet erg. Hij leidt me door Zijn Heilige Geest elke dag. Hij wil dat bij elk mensenkind doen dat bereid is zijn/haar leven onder Zijn leiding te zetten. Rond deze tijd bracht God een boek onder mijn aandacht van Wilkin van de Kamp : God speelt geen enkele rol in mijn leven....Hij is de Regisseur ! en ik heb gezegd : zo wil ik leven Heer. U bent de regisseur van het leven dat U mij gegeven heeft. Paulus zegt in Galaten 2:20 "Ik ben met Christus gekruisigd, en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij, en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven." Als je deze woorden goed tot je door gaat laten dringen zeggen ze nog al wat. God begon mij verschillende dingen te vragen om te zien of ik in gehoorzaamheid aan Hem wilde leven, en ik ontdekte de vreugde die er ligt in het leven binnen de grenzen die God stelt. De woorden uit Galaten 5: 13-26 dan ook zo kostbaar, vooral vers 16 "Maar ik zeg : Wandel door de Geest en u zult zeker de begeerte van het vlees niet volbrengen." Deze woorden, deze belofte staat in de Bijbel en ik heb laats heel bewust een keuze gemaakt en voor mezelf besloten : ieder woord uit de Bijbel is waar. 

Op zich klinkt dat heel logisch, maar hoe vaak steekt twijfel daar de kop nog op, redenatie, het welbekende 'maar.....' 2 Timotheüs 3:16 zegt "Heel de Schrift is door God ingegeven en nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid." Dat betekend niet dat ik de Schrift naast mijn normen en maatstaven ga leggen, maar mijzelf naast Zijn normen en maatstaven, Zijn Woord ga leggen en dat ik mag groeien en ontwikkelen, mag opklimmen tot Zijn niveau, en in Christus is dat zelfs mogelijk, in Hem is alles te vinden wat daar voor nodig is, Hij heeft alles daarvoor tot onze beschikking gesteld. 

Ik hoorde in het onderwijs van de Online Bijbelschool van Frontrunners een hele rake zin van Hans Oudhoff, als je denkt bij iets wat je leest in de Bijbel : Ja, maar..... dan is dat een goed moment om je te bekeren want de Bijbel zegt in 1 Korinthe 1:20 "Immers, zovele beloften van God als er zijn, die zijn in Hem ja en in Hem amen, tot verheerlijking van God door ons." Ik heb besloten dat elk woord uit de Bijbel, ja en amen is voor mij, ik ga daar niet meer aan twijfelen - dat is ongeloof - Als Hij het zegt is het waar en zal ik het doen. Deze keuze heeft consequenties, dat klopt, het is flinke uitdagingen, en dan zegt Hebreeën 13:5, een tekst die God keer op keer terug brengt in mijn gedachten "Laat uw handelswijze zonder geldzucht zijn. Wees tevreden met wat u hebt, want Hij heeft Zelf gezegd : Ik zal u beslist niet loslaten en ik zal u beslist niet verlaten."

In het boek van Wilkin waar ik het eerder over had zegt hij dat het hoog tijd wordt dat we in Europa gaan belijden dat God almachtig, alwetend en alomtegenwoordig is. Ik ben het daar helemaal mee eens. Onze cultuur is doordrongen van het humanisme dat zegt : Er is geen God, de mens is het hoogste wezen wat er is en alle antwoorden zitten in jezelf. Ik heb besloten me daarvan af te keren, ik heb niet de antwoorden in mezelf. Ja ik heb een gezond verstand gekregen, maar niet om daar op te leunen. Spreuken 3:5-7 zijn duidelijk "Vertrouw op de Heere met je hele hart en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen en dan zal Hij je paden rechtmaken. Wees niet wijs in je eigen ogen, vrees de Heere en keer je af van het kwade." De laatste jaren hebben mij geleerd dat Gods woord, ook de woorden die schuren met mijn vlees, waar zijn, en ik wil leven zoals Jezus leefde, en Hij was radicaal, Hij volgde alleen de Stem van Zijn Vader, diezelfde Stem wil mijn/ons leven hier op aarde leiden, die Stem is van Heilige Geest. 

Heer geef mij de moed om op alle terreinen van mijn leven radicaal voor U te leven, en geef daarin Uw wijsheid, Uw geduld, Uw liefde, Uw zachtmoedigheid, Uw nederigheid, Uw genadige houding naar mezelf en anderen. Dank U wel dat ik mag leren en groeien naar Uw beeld, ik ben onderweg met en naar U toe en U leert mij te genieten van de reis en de route die U met me gaat.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Wie ben ik ?

Sinds Pasen 2016 heb ik al een hele weg af mogen leggen, wat er die dag gebeurde veranderde de richting van mijn leven totaal. De grootste vraag waar ik het antwoord op mocht gaan uitvinden was wie ik nu eigenlijk was zonder ADHD, zonder depressie en zonder eetstoornis. De Enige die mij bij die zoektocht kan helpen is Degene die mij gevormd heeft, en regelmatig was dan ook mijn vraag : Heer ik weet dat U mij zoals Psalm 139:14 zegt ontzagwekkend en wonderlijk gemaakt ben door U, maar wat heeft U dan in mij gelegd, hoe heeft U mij bedoeld, wat is Uw plan voor mijn leven ? 

Inmiddels in het 2e jaar van de online-Bijbelschool bij Frontrunners kwam ik bij de module Leiderschap, nou dat was voor mij geen eenvoudige 1 + 1 = 2, ik zag mezelf echt niet als leider. Dit was tot nu toe wel het meest confronterende blok voor mij, maar ik heb er ook enorm veel van geleerd, en hoe bijzonder om te ontdekken dat God eigenlijk al bezig was om over jezelf leiden, regeren in je eigen leven te spreken. Een van de lessen werd gegeven door Nadine van Rooy van Inspire People en zij sprak over de DISC, ik had daar wel eens van gehoord en ooit zelfs het boek Rijkdom van karakters, juist als het botst..... gekocht van Cock Grandia en Jentine Bogerd-Grandia, maar het gaf me niet echt een beter idee van hoe ik in elkaar stak (dat lag overigens meer aan mij dan aan het boek trouwens) In die les deden ze de gratis 123 test en disk-factor test, ze geven een beetje een beeld en het is grappig om te doen, maar ik was alleen maar heel verbaast over wat er voor mij uitrolde. Ik bad : Heer wat moet ik hiermee ? 

Ik besloot eens op de website van Nadine te gaan kijken en wat informatie te vragen, waar ik heel snel antwoord op kreeg en toen werd het stil. Het was in de vakantie tijd en ik vermoedde dat het daar mee te maken had en bad : Heer als U wilt dat ik dit doe dan gaat U dit lijden, hoor ik niets vind ik het ook prima dan zie ik dat ook als een antwoord van U. Na een paar weken was het of God zei : Kijk bij je mail, maar ik zag niets en toen kwam het woord Spam in mijn gedachten dus keek ik bij m'n Spam en daar was een dag eerder een mail van haar binnen gekomen. Dat was natuurlijk geen toeval voor mij en ik wist dat ik moest doorzetten wat ik overigens ook verschrikkelijk spannend vond. Wat heeft gemaakt dat ik ook daadwerkelijk doorzette was dat God zei : Ik wil dat je weet wat Ik in jou gelegd heb. 

Bij de test krijg je een basisrapportage en die heeft me zeker geholpen. Omdat ik jaren onder stress heb geleefd had ik een vertekend beeld van mezelf gekregen, maar heb ik me ook voor mensen afgesloten, terwijl God mij juist als een mensen-mens heeft gemaakt. Van de zes groeigebieden die werden aangegeven waren er vier waar God al met mij over bezig was en dat vond ik best bijzonder, net als dat Hij mijn hart weer aan het openen is voor mensen en Hij mij bracht op het punt dat ik daar ook toe bereid ben om me weer kwetsbaar op te stellen. Hoe bijzonder is Degene die ons gemaakt heeft !  En dan moet ik weer denken aan die zin uit het liedje Dansen op Papa's voeten : "Papa weet hoe het moet". Ja Papa weet heel goed hoe het moet, en Papa weet wat Hij doet, ik kan Papa volkomen vertrouwen. Ik schreef daarover in de blog Omweg

Een tijdje geleden schreef ik de blog Wat als .... en nu weet ik dat God mij geleid heeft in de zorg voor deze mooie mensen, groot en klein, maar ook dat het goed was om te stoppen met de post en meer tijd te krijgen voor extra aandacht voor één van deze mensen. Maar tegelijk geeft het ook meer ruimte voor mezelf om het wat rustiger aan te doen (wat overigens helemaal past in mijn S.(stabiel) I.(interactief), groen (hoofdkleur)-gele persoonlijkheid) en voor de dingen die ik doe de tijd te nemen, ze te doorleven. Ik heb de laatste maanden echt tijd genomen om te fietsen, ik vind dat zo'n heerlijke manier om tijd met God te hebben en mijn hoofd bij Hem leeg te maken. Het gaat zo vanzelf al trappend door de polder. Misschien klinkt het raar maar ik zit gewoon hardop met Hem te praten en te genieten, ik heb al zulke mooie lessen geleerd op m'n fietsje in de gebieden rond Delft en de omliggende plaatsen. 

Inmiddels kan ik zeggen dat ik mezelf een mooi mens vind, dat ik kostbaar ben, me geliefd weet en van mezelf leer houden. En Heer ik geef U toestemming alles in mijn leven te doen wat nodig is om mij meer en meer op Uw Zoon Jezus te laten gaan lijken, daar ben ik, daar is ieder mens voor gemaakt. God geniet ervan als wij meer en meer op Zijn Zoon gaan lijken en ik vind het fijn als God van mij kan genieten, daar geniet ik dan weer van. Ja ik leer genieten, ontspannen, gewoon zijn zoals Hij mij gemaakt heeft, Hij me bedoeld heeft, zonder kramp. Hoe bijzonder is dat, dan moet ik denken aan het lied What a difference You've in my life, aan U alle eer.

ONDERWEG naar Hem en met Hem