Tandje langzamer

Het hele proces wat ik in de afgelopen 3 blogs (Zijn weg, Zijn weg (vervolg) en Zijn weg is confronterend) heb beschreven gaf me ook een beetje het gevoel van : Help, dit is veel.  Toen ik daar met m'n vriendin over sprak kreeg zij een beeld : God legt een wapenrusting op je, je hoeft 'm niet zelf aan te trekken, Hij zegt Ik doe het. Dat kwam enorm bij me binnen. 

En Hij zei : Je gaat voor 100 % voor Mij en je wilt maar door, maar wat Ik je vertel wil ik je over 5 jaar ook nog vertellen. Als je wilt dat Ik het je nu vertel, vertel Ik het je nu, maar je mag ook wat langzamer, Ik ben blij met je. Mijn eerste gedachte was : Heb ik die 5 jaar dan nog ?

Ik realiseerde me dat er in mij nog een gedachtekronkel die niet in lijn is met Gods Waarheid. Iets in mij denkt dat de eerste 50 jaar van mijn leven "verloren jaren" zijn geweest, omdat ik 50 jaar aan het overleven ben geweest. En het was of God zei : Hoezo verloren ? Ik was er bij. 

Sinds God mij Pasen 2016 zo bijzonder aanraakte ben ik gaan leven, innerlijk maar ook lichamelijk gaan genezen, gaan groeien en ontwikkelen. Ik wil niet anders, ik ben enorm hongerig geworden naar meer, het leven met God, Zijn Stem, Zijn Woord, enorm gedreven om niet te blijven waar ik ben maar te groeien, te ontwikkelen naar Hem toe, meer en meer in lijn te komen met Zijn wil voor mijn leven, die dieper ontdekken en me er naar uitstrekken. Ja ik ga er voor de volle 100 % voor, en steeds weer kom ik tot de conclusie dat ik de prijs wil betalen omdat Hij me zo enorm dierbaar is en ik meer van Hem wil. 

Maar aan de andere kant is er ook nog iets in me dat het denkt te moeten/willen verdienen, iets dat Hem niet teleur wil stellen, iets dat niet wil falen, iets dat z'n gezicht niet wil verliezen. 

In die zelfde tijd had Johanneke van Waardevol en uniek me gevraagd haar (vernieuwde) online curses "Ik ben waardvol niet om wat ik doe, maar om wie ik ben" nog eens te doen om er achteraf een recensie voor haar voor te schrijven, en de eerste week was het thema : In de rust, word ik bewust. Ik realiseerde dat God ook vanuit die kant zei : Doe het eens wat rustiger, tandje langzamer, word je bewust van alles wat het in je los maakt. Kijk naar je emoties, ze mogen er zijn. Ze zijn niet goed of fout, het is oké, kijk er eens naar zonder oordeel. Het was niet de eerste keer dat God hierover tegen me gesproken had, ik heb daar al eens over verteld in m'n blog Goed voelen blijkbaar was ik dat weer wat kwijtgeraakt en  weer teug in de "vol gas" modes. 

God heeft niet een reis met de sneltrein in gedachten, Hij dacht meer aan een gezellige wandeling. de berg op, genietend van elkaar en het uitzicht en met oog voor de andere wandelaars die we daar tegen zouden komen.   

Vol voor Hem gaan is ook niet verkeerd, daar verlangt Hij ook naar 2 Kronieken 16:9 zegt "Want de ogen van de Heere trekken over de hele aarde, om Zich sterk te bewijzen aan hen van wie het hart volkomen is met Hem....", maar Hij verlangt een intieme relatie met zulke harten, intimiteit vind plaats in de rust. 

Ik realiseerde me dat Hij wel eens tegen me had gezegd : Doe nou eens één ding te gelijk, neem er de tijd voor, doe het bewust, geniet ervan. En Hij bracht me woorden uit een profetie uit 2019 in mijn gedachten waarin Hij zei : Ik heb alle tijd die jij wilt. En ik bedacht me ook : Dansen doe je ook om ervan te genieten, daar raas je ook niet snel doorheen om verder te gaan. Ik mag leren genieten van de reis, de wandeling en ik mag kijken naar de emoties die daar bij vrijkomen, ik mag met Hem praten over wat het met me doet. Ik mag ontspannen, 

Ik werd weer wakker met het lied Nimmer alleen, weer zei Papa God : Ik laat jou nooit alleen, wees maar niet bang. In de blog Zijn weg schreef ik hoe Jezus mij achter Zijn rug vandaan haalde en me naast Hem neerzette, op de ochtend dat ik weer wakker werd met dit lied moest ik ook denken aan de tekst uit Psalm 139:5 "U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij" Ik realiseerde me dat ik nog als een beetje in elkaar gedoken meisje naast Hem naast stond en het was of Hij zei : je mag rechtop staan, hoofd omhoog, en je mag gezien worden, je mag zonder angst rondkijken. Ik sta naast je, Mijn hand is op je, je bent waardevol en uniek, je mag je kroon op je hoofd zetten en die waardig dragen.  

Dank U wel Papa God, dank U wel Heer Jezus, dank U wel Heilige Geest, voor Wie U bent, dank U wel voor Uw werk in mij, dank U wel voor Uw weg met mij, dank U wel dat U mij bewust wil laten zijn van wat er in me roert en er zonder oordeel naar te kijken, dank U wel dat ik wat ik voel mag leren doorleven, dank U wel dat U wilt dat ik geniet van de reis met U door dit leven, de berg op. Dank U wel dat U nooit moe wordt om mij er opnieuw aan te herinneren, Dank U wel dat U alle tijd voor me heeft en dat U zo geduldig en liefdevol mij leert leven in een ander tempo, en dat U alle angst om niet genoeg te zijn en daardoor het beste meisje van de klas te willen zijn, verdrijft daar waar ik het aan U geef en me laat doorstromen met Uw liefde.   

ONDERWEG naar Hem en met Hem