In mijn vorige blog zei ik al dat ik het idee heb dat ik in een versnelling terecht ben gekomen en dat vind ik best pittig, vooral op het gebied van emoties. Ik heb dat altijd hele moeilijke dingen gevonden en probeerde me er zo min mogelijk mee bezig te houden.
Op de blog Regeren kreeg ik een lieve reactie van de schrijfster van een blog die ik al heel lang volg : Waardevol en Uniek en zij tipte mij het boel Goed Voelen van Harry van de Pol & Michelle Dusseldorp en ik wist gelijk dat ik dat boek moest aanschaffen. Kort daarvoor had ik van iemand anders het boek Leef gelukkig zonder zorgen van Dale Carnegie (alleen nog tweedehands te krijgen) aangeraden gekregen, en ook daarvan wist ik dat ik het moest lezen. Toen ik aan dit laatste boek begon dacht ik even : hoe kom ik hier doorheen ? En bij het boek Goed gevoel was mijn eerste reactie : dit is voor professionals, niet voor mij. Maar wat ik las kwam enorm binnen, hier werd precies uitgelegd wat ik jaren heb gedaan om mijn emoties zo ver mogelijk weg te stoppen en te negeren, doen alsof ze er niet waren, tot ze niet meer te houden waren en ze eruit knalde op een manier die niet zo prettig was, voor mezelf maar zeker ook niet voor mijn omgeving.
Ik wist ook dat ik deze twee boeken tegen elkaar in moest gaan lezen en toen ik dat ging doen kwam er heel veel los. Het bijzondere was dat ik enorm moe werd van het lezen en behoorlijk begon te gapen als ik las. M'n hersenen werden flink aan het werk gezet om alles te verwerken, er kwam ook heel veel herkenning los, allerlei flitsen van situaties waarop wat ik las van toepassing was, heel confronterend.
Ik herinnerde dat God mij eens gezegd had dat Hij mij geschapen had met emoties, en dat ik ze daarom ook niet af moest wijzen want dan wees ik iets af wat Hij geschapen heeft en mij gegeven heeft als een cadeau. Ik realiseerde me dat Hij het ook fijn zou vinden als ik blij zou willen leren zijn met dat cadeau en er mee zou om leren gaan op de manier zoals Hij het bedoelt had, om me te helpen. De subtitel van Goed Voelen is dan ook : Emoties voor je laten werken.
De beschrijving die Michelle geeft dat wij hier de uitdrukking : als een kip zonder kop rondrennen in praktijk brengen als een kop zonder kip rondrennen. We leven vanuit ons hoofd, alles beredenerend, verklarend en voelen daar doen we niet aan in onze maatschappij. En toen dacht ik : en als de emoties zo hoog oplopen worden we er helemaal in meegesleurd en wordt de kop op non-actief gezet. Beide systemen werken niet. God heeft een mens als geheel gemaakt en ik mag leren beide te waarderen en op waarde te schatten en beide in te zetten, ze kunnen heel goed samenwerken als ikzelf de regie neem en regeer.
God had met dit proces al een begin gemaakt, maar zoals ik al vaker heb ondervonden in mijn weg van leren leven en herstel, het was tijd voor een nieuw niveau. Aan de ene kant ben ik dan blij dat God zegt : kom we gaan een stapje verder, maar aan de andere kant is het ook een hele uitdaging want het betekent de situatie weer recht in het gezicht aankijken en de confrontatie aangaan, maar in dit geval vind ik dat een hele lastige.
Ik moest de strijd opnieuw aan met mijn neiging om te vluchten omdat de vrees paniekerig me om het hart sloeg en dat was nou net de emotie waar God met me mee aan de gang wilde.
Dat ik tegelijk ook het diepere herstel van mijn levensvreugde begon te zien deed me heel goed, die emotie onder ogen komen was een stuk minder lastig. Het onder ogen gaan zien van dat je het soms gewoon even niet weet en dat dat er ook mag zijn was ook heel erg wennen, maar eigenlijk was dat ook wel fijn om te leren. Dat betekent ook dat ik niet altijd de controle hoef te hebben, dat ik mag weten dat Hem niets uit de hand loopt en dat ik mijn Papa God dieper mag vertrouwen, dat ik mag weten dat ik in de kern in alles volkomen afhankelijk ben van Hem, dat vind ik ook mooi om te ontdekken en mezelf daarin te oefenen.
Gelukkig gaf God mij een cadeau. Deze vrouw doet de opleiding voor coach bij Groundwork en voor haar opleiding moet zij gesprekken voeren en ik ben er daar één van geworden, zo mooi hoe God dat heeft geleid, hoe Hij dan even iemand een poosje naast je zet om je een steuntje in de rug te geven en daar ben ik enorm dankbaar voor want dit vind ik een van de lastigere onderdelen op mijn weg van herstel en groei.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
Dat is inderdaad bijzonder zeg, dat God zo mensen op je pad brengt die je weer verder helpen!
BeantwoordenVerwijderenJa dat is heel kostbaar.
VerwijderenZo liefdevol zorgt Papa voor mij, en al Zijn kinderen 😍