Vreugde kiezen

Ik ben zo dankbaar voor de vreugde die ik leer kennen in Hem, de vreugde des Here is echt een hele bijzondere kracht. Ik heb Hem niet alleen gevraagd om Zijn vreugde, ik ervoer ook dat ik Hem ook toestemming moest geven om het vrij te zetten in mij, en ik bad : Heer ik geef U toestemming Uw vreugde vrij te zetten in elke vezel van mijn wezen. Uw vreugde zal mijn kracht zijn zoals Nehemia 8:10b zegt. Heel bijzonder gaf God me ook daar weer een lied (helaas heb ik geen idee hoe ik deze geluidsopnamen in m'n blog kan delen) Ik ervaar ook zoveel vreugde in het gewoon doen wat Hij zegt zonder daar al te veel mijn eigen gedachten omheen te vouwen. Nog altijd volg ik Dutch Sheets's  (Engelstalige) overdenkingen Give Him 15 Ik deel hier het filmpje : Love's motivation. In dit filmpje raakte me dat hij zei dat sommige christenen eerst willen weten wat God wil voordat ze besluiten of ze het al dan niet willen doen.  Hoe graag gaan we er eerst zelf eens over nadenken, en willen we eerst het hele plaatje duidelijk hebben voor we op weg gaan. Dutch noemt dit een recept voor falen. Wij moeten vooraf besluiten dat Hij de leiding heeft en dat wij alles zullen doen wat Hij van ons vraagt.

Dit deed me terugdenken aan iets wat ik eerder had gelezen in het boek Een God van mogelijkheden, waar ik het al vaker over heb gehad. Ik las daar "Doorgaans ben je je niet bewust van je diepste overtuigingen over God. Je kunt bepaalde dingen over God geloven omdat je dat zo geleerd hebt, terwijl het godsbeeld dat je ten diepste koestert, daarvan afwijkt. Je hart reageert altijd op wat je werkelijk, diep vanbinnen gelooft, en niet wat je op theoretisch niveau denkt dat je gelooft. Daarom wordt wat je zegt te geloven niet altijd in je leven weerspiegeld." BAM, dat kwam binnen, en ik dacht : Dat dus ! nu snap ik het ! Als ik diep van binnen niet geloof dat God veilig en te vertrouwen is, ook al spreek ik dat verstandelijk uit, dan hapert het. Daarom is het zo nodig dat dat niet alleen mijn denken maar elke vezel van mijn wezen, mijn onderbewuste word vernieuwd en  innerlijk geneest. Dit is wat elke mens nodig heeft ! Ons hart heeft zoveel genezing nodig, ik geloof dat er geen mens is waar dat niet voor geld, we zijn allemaal mensen die overtuigingen (vaak als gevolg van opgelopen pijn) in ons hart hebben waar we ons niet van bewust zijn maar waar we de effecten wel van in ons leven proeven en waar we tegenaan lopen, en soms tegenaan knallen en dat doet pijn.

Romeinen 10:9 zegt "Als u met uw mond de Heer Jezus belijdt en met uw hart gelooft........" Je begint uit te spreken met je mond (hard op) en van daaruit moet het zakken naar je hart waar ons geloof geworteld is. Ons hart staat voor onze ziel : ons denken, onze wil, onze emoties. Tijdens de Profetische training die ik heb gevolgd bij Living in your desteny, ontving ik een woord waarin God zei : Ik wil in jou ziel zijn Wie Ik ook jou onze geest ben. Dat kwam toen enorm bij me binnen. Ik heb ooit eens de uitspraak gehoord, en ik ben 'm nooit vergeten (weet niet meer van wie deze uitspraak is) God woont in je geest, je geest is een nieuwe schepping, het moet alleen nog even door je ziel en je lichaam heen komen. Ik moet wel zelf de keuze maken of ik Hem daar ook toestemming voor geef om daar ook daadwerkelijk te mogen zijn Wie Hij daar zo graag voor mij wil zijn. God zal zich nooit opdringen en het zal ook niet vanzelf, automatisch gebeuren.

Even terug naar het filmpje van Dutch, gehoorzaamheid is een keuze, gehoorzaamheid is vaak ook een voorwaarde, het brengt ons in de beweging die nodig is om de volgende stap/instructie te ontvangen. Gehoorzaamheid uit liefde, uit verlangen je leven met Hem te leven, onder Zijn leiding, ook als het ons geloof oprekt. Wat ons hart werkelijk gelooft over Wie God werkelijk is heeft invloed op de keuze die wij maken. God verlangt ernaar ons (onbewuste) beeld van Hem in lijn te brengen met Zijn Waarheid. Vertrouw ik Hem om in vertrouwen te doen wat Hij van mij vraagt omdat Hij iets wil bereiken op deze aarde wat Hij door mij op deze aarde wil bereiken. 

In onze maatschappij willen we graag weten wat iets ons oplevert, als het niets oplevert vind ik het dan nuttig om daarin te investeren ? Om het even heel oneerbiedig te zeggen : God levert altijd wat op. Maar dat is niet de basis waarop ik wil kijken naar Hem, zo wil ik niet leven. Misschien kan ik beter vragen : lever ik Hem iets op ? Maar ook Hij wil zo niet naar mij kijken en zo niet met mij leven. Hij heeft mij/ons/mensen geschapen om het prachtige Leven dat Hij is mee te delen, Hij wilde niet alleen zijn, Hij wilde de mens, om mee te leven, om mee te genieten. 

Heer ik wil beschikbaar zijn, U hebt dat verlangen in mij gelegd, U gaf mij leven, U hebt mijn leven op meerdere momenten gespaart en in stand gehouden. Ik kies ervoor dit ontvangen leven te leven voor U en met U, mee te bewegen in Uw plan zodat U Uw doel voor deze aarde kunt uitwerken en Uw Koninkrijk zichtbaar word op deze aarde zoals in de hemel. U hebt de leiding en ik gehoorzaam. Wees in mijn ziel wie U bent in mijn geest. Ik moet ineens denken aan een oud lied Laat heel de wereld het zien, dit is wat er gebeurt als ik/wij optrekken als U zegt : kom in beweging. En Uw opdrachten zijn altijd gemotiveerd door Liefde. Misschien vind ik het proces niet altijd fijn, maar de vrucht zal altijd goed zijn.  

Dank U Heer voor wie U bent, voor wat U mij leert, dank U wel voor het geweldige werk dat U in mij werkt, ik geef U toestemming het af te maken, het proces is soms moeilijk, en ik zie ze niet altijd gelijk, maar de vruchten zijn heerlijk en ik geniet ervan. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Keuzevrijheid

De Blog Opstaan (vervolg) die al een tijdje geleden online kwam is nog steeds zo actueel, het is dan ook een levenslang proces denk ik om Hem meer en meer te leren kennen, maar ook jezelf, zoals Hij je gemaakt hebt te leren kennen, te weten wie je bent in Hem. Ik ben zo blij en dankbaar voor het diepe proces wat ik doormaak hierin, dat ik leer zijn, m'n lach en m'n traan er leer te laten zijn, maar ook de wiebeligheid, mijn niet zeker weten. Ik merk ook dat ik niet zo nodig altijd meer een mening hoef te hebben en 'm zeker ook niet altijd hoef te ventileren. Ik heb zo genoeg aan mijn eigen straatje, mijn eigen hart, om dat in overeenstemming te brengen en houden met het hart van Papa God.  Het raakt me hoeveel liefde Hij geeft, hoe onvoorwaardelijk Hij is.

Ik heb ontdekt dat er zo enorm veel wettisisme in mij verweven en verborgen zat, wat ben ik dankbaar dat Papa daar mijn ogen meer en meer voor opent en zegt : jij bent vrij, jij mag kiezen, Ik leg jou niks op, leg dan ook jezelf niks op en je hoeft je ook niks op te laten leggen door een ander. Ik wil met jou samenwerken, Ik vraag jou om met Mij samen te werken, maar jij hebt de vrijheid om te kiezen. Ik wijs je niet af als je "nu even niet" of "nee" zegt. Ik veroordeel je niet, Ik manipuleer je niet. Vorige week haalde ik het boek Een God van mogelijkheden ook al aan, hoe verder ik kwam in dit boek hoe meer ik Gods liefde proefde voor mij, Zijn schepping die Hij als vrij mens schiep. Hij nam een enorm risico door daar voor te kiezen, en Hij is nooit op die beslissing terug gekomen, en dat raakt me zo enorm. Hoe liefdevol is Hij. In die enorme liefde heeft Hij ook heel veel klaarliggen voor hen die met Hem op weg willen gaan en zich door Hem willen laten leiden.

Twee andere boeken die ik in diezelfde tijd las sloten daar op aan voor mij. Ik begon in De kracht van verbeelding van Andrew Wommack en daarin verwees hij naar een ander boek van hem : Beperk God niet, en ook dat bleek in mijn kast te staan dus begon ik ook daarin. Papa God heeft zo ontzetten veel voor ons klaarliggen wat Hij ons aanbied, waar Hij met ons mee aan de gang wil, waarmee Hij wil samenwerken met ons, maar de keuze is aan ons. Wat was ik onwetend van de enorme rijkdom Papa God voor mij heeft. In Hosea 4:6 zegt God tegen de priesters "Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is. Omdat u de kennis verworpen hebt, heb Ik u verworpen om als priester voor Mij te dienen. Omdat u de wet van uw God hebt vergeten." God spreekt hier tot de priesters, maar ik geloof dat we ook zelf een grote verantwoordelijkheid hebben Gods wil te zoeken en open te staan voor wat Hij ons als Zijn kinderen wil leren. 

Ik heb ontdekt dat als je Hem vanuit het verlangen meer en meer openbaring van Hem te ontvangen en wijsheid en onderscheidingsvermogen, Hij het geeft. Ik vind het een feest om met Hem op deze ontdekkingstocht te zijn, wat een bevrijding ervaar ik door het veranderd worden in mijn denken, de genezing en bevrijding die daarmee hand in hand gaat. Maar elke volgende stap begint met een keuze die ik vanuit de vrijheid die Hij mij geeft maak. Hij nodigt me uit, stimuleert me, ik kan bij wijze van spreken het verlangen en de plezier in Zijn ogen zien, Hij geniet hier nog veel meer van dan ik. Maar ik zie ook Zijn liefde en bewogenheid. Tegelijk met de vreugde is er ook regelmatig pijn en op een keer was het of Hij zei : Ik weet hoe pijn het doet. Ik realiseerde me dat Hij dat inderdaad wist want Hij heeft mijn pijn aan het kruis gedragen. Het doet me zo goed te weten : Ik ben nooit alleen, dit (kinder)liedje borrelt dan ook regelmatig in me op. Papa is bij me, Papa weet alles, Papa weet wat Hij doet, Papa weet hoe het moet. En ik, ik leer Papa steeds dieper vertrouwen en geniet van de vrijheid die ik heb om zo enorm veel keuzes te mogen maken. 

De last van : zo en niet anders, geen andere mogelijkheid, het moeten, het beklemmende van : je hebt geen keus, het zal voor jou niet veranderen, je hebt je beste tijd gehad, je doet het er maar mee, glijd steeds meer van me af naarmate ik er voor kies te zeggen : Nee ! Stop ! Dit is een bolwerk van leugen en ik neem je nu gevangen en breng je onder onder Gods Waarheid, daar buig ik voor en voor niets anders. Ik kom in de Vrijheid die Jezus voor mij kocht aan het kruis van Golgotha, wat een liefde en genade dat ik daarin mag leren leven. Dat gaat niet vanzelf, dat vraagt actie, actief zoeken, keuzes maken en in beweging komen. Ja dat is regelmatig eng, dat vraagt dat je uit je comfortzone komt, achter je laat wat je je leven lang hebt meegekregen, wat zo vertrouwd was. Maar ik laat me niet langer beroven door het zogenaamde goede, of onwetendheid van het beste dat Papa God voor me heeft.

Ik ben vrijgekocht, ik ben bedoeld om in vrijheid, vrede, vreugde, liefde, hoop te leven. Ik ben geliefd, gewenst, hoog geschat, bevoorrecht en bemind, deze woorden spreek ik dan ook regelmatig hart op over mezelf uit als proclamatie in de geestelijke wereld. Ik weet wie ik ben en wie ik bedoeld ben te zijn. Ik ben nog niet waar ik wezen zal maar ik ben ook niet meer waar ik geweest ben, ik ben onderweg en geniet van de wandeling samen met Papa God. Ondertussen word ik getest en getraind en word duidelijk wat er écht in mijn hart leeft en wil Papa God daar samen met mij naar kijken en wil Hij me helpen verder te groeien en ontwikkelen en raak ik dieper gegrondvest in Zijn liefde. 

In het boek Een God van mogelijkheden las ik  iets wat ik toch nog wil delen : God heerst door liefde, niet door alles onder de duim te houden. Gods heerlijkheid wordt juist zichtbaar door het feit dat Hij zich door ons laat beïnvloeden. En Zijn soevereiniteit bestaat ook uit Zijn openheid voor ons en de toekomst die wij mede vormgeven. Hoe bijzonder is dat, ik mag mee vormgeven aan mijn eigen toekomst, net als het volk Israël door z'n gedrag hun toekomst mee vormde (b.v. 40 jaar in de woestijn i.p.v. een veel kortere reis) maar ook individuen als Abraham, Mozes. Ik had dat nooit eerder zo gezien, zo dankbaar voor deze eyeopener.  Ondertussen jubelt mijn hart : Groot is Hij !

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Accepteer waar je nu bent

In mijn vorige blog linkte ik naar een Engelstalig leesplan van 3 dagen met als titel (even naar het Nederlands vertaalt) : Accepteer waar je nu bent, geef je over aan de reis. Ik realiseerde me dat overgave inhoud dat je los laat. Op internet vond ik de volgende betekenis/definitie in het "Groot woordenboek der Nederlandse taal -1950" : niet vasthouden, vrijlaten, met rust laten, toelaten dat iets in beweging komt, niet vast blijven zitten. 

In die periode kwam ik steeds weer uit bij vooral Johannes 15 waar Jezus zegt dat Hij de Ware Wijnstok is en Zijn Vader de Landman is en wij de ranken. Maar regelmatig trok Hij het breder : Johannes 14 tot en met 17, de laatste woorden, onderwijzingen van Jezus voor Hij gevangen werd genomen en Hij als het perfecte, smetteloze lam van God leed en stierf voor de zonden van de hele wereld. 

Wat een GENADE !

Genade is meer dan een onverdiende gunst, het is Gods inwonende Kracht in ons die ons in staat stelt om te leven onder leiding van Heilige Geest. Hebreeën 4:16 zegt : "Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip." 

Jezus deed nooit Zijn eigen wil, Hij deed alleen maar de wil van de Vader, de Vader en Jezus zijn één, de Vader werkte door Jezus heen. Johannes 14: 10 zegt dat heel duidelijk :  "Gelooft u niet dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is ? De woorden die Ik tot u spreek, spreek Ik niet uit Mijzelf, maar de Vader, Die in Mij blijft, Die doet de werken."  

In het dagboek "Gods beste geheimen" van Andrew Murray las ik het volgende en dat raakte me : Vrucht is dat wat de boom of wijnstok opbrengt ten goede goede van zijn eigenaar. Precies zo moet alles wat de Heere Jezus ons geleerd heeft over Zijn blijven in ons en wij in Hem, ons doen begrijpen dat het niet tot ons voordeel is, maar dat het tot Zijn welbehagen en de eer van de Vader is.....U bent vergeten dat het doel van de gemeenschap en omgang is : vrucht dragen door het redden van anderen. Hebt u niet teveel aandacht geschonken aan uw eigen heiligheid en vreugde, terwijl u zich niet herinnerde dat, zoals Christus Zijn zegen en heerlijkheid van de Vader zocht in het opofferen van Zichzelf voor ons, ook wij geroepen zijn alleen te leven om Christus aan anderen te brengen ? Tot dit doel worden wij takken aan de hemelse Wijnstok, met als doel het werk dat Hij begon op dezelfde manier, dus met ons hele hart, voort te zetten. 

Ik heb het zo nodig om me dieper bewust te zijn van wat het betekend dat Hij in mij is en ik in Hem, zoals Hij (Jezus) in de Vader is en de Vader in Hem en wat dat voor effect heeft in het leven van alle dag. In het boek De priesterlijke bruid van Anna Rountree (een boek dat echte eyeopener was voor mij) las ik : God heeft de mens geschapen opdat Zijn Zoon door de mens openbaar zou worden, zoals de Zoon alleen de Vader geopenbaard heeft. 2 Korinthe 4:10-11 zegt "Wij dragen altijd het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees." Ik heb hier aardig op moeten kauwen want ook hier komt weer zo'n : Geloof je het écht ? vraag, ben ik hier echt van doordrongen, en van de gevolgen daarvan. Dat gaat mijn vlees niet leuk vinden, dat weet ik wel zeker. 

In de waterdoop stierf ons oude leven met Jezus in de dood en stond met Hem op in nieuw leven, Zijn leven. In mijn geest werd ik een nieuw mens, maar het moet nog wel door m'n ziel en lichaam heen om zichtbaar te worden voor deze aardse wereld, en dat ik een proces Een proces dat niet altijd prettig en comfortabel is, helemaal niet eigenlijk en ik ben regelmatig erg ongeduldig en ongenadig naar mezelf hierin, en ik zal absoluut niet de enige zijn. Maar ik denk dat we mogen accepteren wat het is op dit moment, accepteren dat ik nu ben waar ik nu ben en ook dat is een leerproces. 

Iemand die me daar regelmatig aan herinnert is Johanneke van Waardevol en Uniek, ik kan haar als mens, mede blogger en coach enorm waarderen, zo bijzonder hoe ze zich laat leiden door Heilige Geest in het vooruit helpen van mensen. Ga ervoor zitten, sluit je ogen, kijk naar binnen, wat is daar, wat voel je, geen oordeel, alleen waarnemen en het er laten zijn. Deze vrouw is echt een cadeautje voor mij, zo bijzonder hoe God mensen in elkaars leven brengt, ook al is het contact op afstand, Hij werkt er doorheen en laat zo een kostbare relatie ontstaan en daar ben ik Papa God heel dankbaar voor en op deze manier wil ik Johanneke eren als Zijn schepsel en de manier waarop zij zich uitstrekt om te leven voor Hem. 

God sprak in mijn leven over verbinden en dan brengt Hij ook de mensen op je weg waar Hij mee wil dat je verbind, en zo bracht Hij er meer, dat was best spannend voor mij, maar ik mocht leren het te zien als een mooie wandeling de berg op, met in m'n rugzak alles wat ik onderweg nodig heb en een staf om het wandelen te veraangenamen, Al gaande kom ik mensen tegen waar ik vriendelijk naar mag lachen om te groeten, soms met woorden, met sommigen mag ik verbinden voor kortere of langere tijd. Bij elke stap mag ik leren aanvaarden dat die is zoals die is en mag ik aanvaarden waar ik ben. Mag ik leren om met de liefdevol ogen van Papa God naar mezelf te kijken. 

Ook dat is genade, God leert me dat Hij me die ruimte heeft gegeven, dat ik de tijd mag nemen, en dat ik  mag zijn er van mag leren genieten. Hij heeft geen haast, Hij heeft geen last van ons tijdsbesef, Hij staat boven de tijd. Hij moedigt me aan om me heen te kijken, de mensen te zien die hun eigen mooie wandeling maken. En het mooiste is dat Papa God met ieder persoonlijk meewandelt, ik weet dat kan ons menselijke verstand niet bevatten maar dat mag ik loslaten en gewoon als waarheid aannemen, geloven heet dat, en er met volle teugen van leren genieten.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Ik kan het onderwijs van Andrew Wommack erg waarderen, zijn uitleg heeft me regelmatig enorm geholpen om de diepte van Gods Woord te begrijpen, daarom deel ik als toegift op m'n blog nog een artikel van hem over dit onderwerp : Genade : de kracht van het Evangelie.

Geloof je het écht ? (vervolg)

Een tijdje geleden deel dik de blog Geloof je het écht ? Toen deze blog online kwam raakte de titel me, want ik worstelde enorm met Gods genade, geloofde ik echt dat Zijn genade niet afhangt van wat ik doe, hoe ik me gedraag, van mijn gehoorzaamheid en inzet. Dat niets van wat ik doe of laat iets veranderd aan Zijn genade voor mij. Natuurlijk is het belangrijk dat we de juiste dingen doen, daarvoor kregen we een eigen wil en de vrijheid die in te zetten. Natuurlijk is gehoorzaamheid belangrijk en een sleutel in het Koninkrijk van God. Johannes 14:21 is duidelijk "Wie Mijn geboden heeft en die in acht neemt, die is het die Mij liefheeft, en wie Mij liefheeft, hem zal Mijn Vader liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren." Zijn geboden houden doe je uit gehoorzaamheid gemotiveerd door liefde, je wilt niet anders, je wilt je Geliefde geen pijn doen.  Maar ik merkte dat het toch wat anders is om er diep van doordrongen te zijn dat Zijn liefde en Zijn genade niet afhangt van wat ik doe. Hij is genadig zegt Psalm 116:5 "De Heere is genadig en rechtvaardig, onze God is een Ontfermer." 

God ging me laten zien hoe diep nog de drang om goed genoeg te zijn in mij verankert zat en hoe dat mijn vrij ontvangen van Zijn genade me in de weg zat. Ik worstelde daarmee, ik proefde in mezelf iets van mezelf niet goed genoeg voelen, en zo kijkt Papa God niet naar mij, dat wist ik heel zeker. Papa God houd van me, Hij heeft mij gewild, Hij heeft me geschapen, me samengesteld zoals ik ben, met liefde en met een doel : mij te voorzien van alles wat ik in deze wereld nodig heb om de opdracht uit te voeren waarmee ik naar deze aarde ben gekomen om uit te voeren voor Hem, om Zijn Koninkrijk zichtbaar te maken op deze aarde waar de boze nog rondgaat als een brullende leeuw. Als, hij doet zich voor als, maar hij is het niet, want Jezus is dé, de enige echte brullende Leeuw, de Leeuw van Juda. Maar zijn pogingen om als een brullende leeuw te zijn kunnen mij flink van m'n stuk brengen. De leugens die hij brult, daar zijn mijn oren niet altijd zo doof voor als dat ze zouden moeten zijn. Met die leugens weet hij leugens te raken die ik nog steeds geloof, het "voor wat hoort wat" systeem waar de hele wereld van doordrongen is in alle lagen van de bevolkingen, en waar op een afschuwelijke manier misbruik van word gemaakt. Ik denk dat daar een wortel van trots in zit en de Bijbel is daar heel duidelijk over in Spreuken 8:13 "Wie ontzag heeft voor de Heer, haat het kwaad. Ik verafschuw trots en hoogmoed, valsheid en leugens." 

In die tijd las ik een (Engelstalig) leesplan Accepting where you're at, surrendering the journey en in de 2e van de 3 dagen stond een stukje waar ik tegenaan liep. Het is geschreven vanuit God : I have already rescued you from yourself. I have already rescued you from your sin. Mij Son was the cost. There is no other debt to pay -the dept of rescue, the dept of failure, of failing, of pride, of disbelief- that He did not take care of with His death. With the death of my Son, your sin was washed clean....." De woorden mislukken en falen haakte er bij me in. Zijn Zoon, het perfecte offer, het Lam van God dat voor mij geslacht werd was genoeg. Ergens in mij was er iets dat daar tegenaan knalde, wat steigerde, wat het blijkbaar niet écht kon geloven. Geloven is niets anders dan Gods Woord voor waarheid aannemen. De boze wil niets liever dat ik zijn leugen geloof dat ik (net) niet goed genoeg ben, hij fluistert : je bent een eind gekomen -en dat is knap- maar net niet ver genoeg, net voor de streep faal je omdat de prijs toch te hoog is, je gebruikt je vrije wil om op te geven, dat mag, dat recht heb je, het is genoeg geweest, ergens is de grens, en die is hier. Vuile leugens die blijkbaar nog meer wortel in mijn denken heeft dan ik dacht.

En dan stuurt iemand me een potcast waarin Jorieke in gesprek is met Jan Pool, en op het eind van het gesprek er word gelinkt naar zijn boek Buitensporige genade en dat blijkt in m'n kast te staan en ik weet dat het tijd is om het te gaan lezen. Het maakt heel wat in me los. Ik denk dat God tegen me zei : laat de leugens los. Hij had al heel vaak gesproken over m'n ogen alleen op Hem gericht te houden, maar nu sprak Hij over m'n oren, om die alleen op Hem afgestemd te hebben. Onze ogen en oren zijn poorten waar van alles door binnenkomt, bewaak je poorten ! Wat geloof je, wat neem je aan als waarheid. 

Het vraagt een heel scherp onderscheidingsvermogen om stemmen te onderscheiden. De liefdevolle Stem van Heilige Geest, de Geest van Papa God en Koning Jezus, of de stem van de leugenaar die zo logisch klinkt en waar altijd wel een kern van waarheid in zit als we eerlijk zijn. Dat is nou juist het probleem, een kern van waarheid is niet de volle Waarheid van God. 

Als je Iemand écht kent wéét je wat Diegene zou zeggen, en herken je Zijn liefdevolle Stem. Johannes 10:27 zegt "Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij." in vers 5 zegt Jezus : "Maar een vreemde zullen zij beslist niet volgen, maar ze zullen van hem wegvluchten, omdat zij de stem van de vreemde niet kennen." De leugenaar van de beginne kent de Bijbel beter dan mij, en met mij  waarschijnlijk dan heel veel mensen. Is dat een excuus, nee, absoluut niet. Het was of Papa God zei : Leer Mijn Woord beter kennen, leer Mijn Stem beter kennen. Hoe doe je dat, hoe leer je iemand/Iemand beter kennen ? Door meer tijd met elkaar te besteden. 

Is dit waarom Hij me maande om een tandje langzamer te gaan, om te leren ontspannen, gewoon te zijn, te zijn bij Hem. Ik denk dat ik in de laatste bijzondere jaren met Hem ook best op mezelf gericht ben geweest als ik heel eerlijk ben. Het was of ik zoveel wilde inhalen, en dat sputtert nog steeds in me. Maar Papa God zegt : kom nou eens rustig bij Mij zitten, aan de voeten van Jezus. En dan schiet er een zin door m'n gedachten die me verbaasd : Gezellig rond de troon. En ik moet denken aan tijd met elkaar nemen, genieten van elkaars aanwezigheid. Ik mag genieten van de Zijne en Hij wil genieten van de mijne. Geloof ik dat écht ? En eigenlijk hoeven we niet eens altijd te praten, we kunnen ook genieten van gewoon stil bij elkaar zijn. Papa God is niet bang voor de stilte, ik vind het soms best ongemakkelijk, maar Hij niet, Hij geniet van de rust, Hij is rust, vrede. In Johannes 14:27 zegt Jezus zelf : "Vrede laat ik u, Mijn vrede geef Ik u, niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u." 

Hij zegt er nog iets achteraan : "Laat uw hart niet in beroering raken en bevreesd worden.", Mijn hart was flink in beroering, steeds was daar weer die twijfel of ik het wel goed deed, of ik niet tekort was geschoten. Dat is niet Gods rust. Ik ben vrij van aanklacht door het offer wat de Heer Jezus bracht op Golgotha. Vrij, helemaal vrij, geloof ik dat écht ? Dat is een vraag waar ik nog flink op door kauw regelmatig. Ook hier klinkt weer Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven."

Dank U wel Heer dat U me zo bewust maakt van wat er in mijn hart is en van de manier waarop het in mijn hart terecht komt en dat U mij leert mijn oog en oor poorten te bewaken en te beschermen. U hebt me daar voor toegerust met een bovennatuurlijke wapenrusting (Efeze 6:10-16) Wat heb ik nog een hoop te leren Heer, en wat bent U liefdevol en geduldig om dat proces met mij aan te gaan en te verdiepen. Dan moet ik denken aan een oud lied uit mijn jeugd : Dieper, dieper, laat mij dieper zinken uit de bundel Glorieklokken. Ja Heer laat mij dieper zinken, doordrenk mij van een kennen van U dat mijn verstand te boven gaat en maak dat ik Uw Waarheid geloof met elke vezel van mijn wezen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Tandje langzamer

Het hele proces wat ik in de afgelopen 3 blogs (Zijn weg, Zijn weg (vervolg) en Zijn weg is confronterend) heb beschreven gaf me ook een beetje het gevoel van : Help, dit is veel.  Toen ik daar met m'n vriendin over sprak kreeg zij een beeld : God legt een wapenrusting op je, je hoeft 'm niet zelf aan te trekken, Hij zegt Ik doe het. Dat kwam enorm bij me binnen. 

En Hij zei : Je gaat voor 100 % voor Mij en je wilt maar door, maar wat Ik je vertel wil ik je over 5 jaar ook nog vertellen. Als je wilt dat Ik het je nu vertel, vertel Ik het je nu, maar je mag ook wat langzamer, Ik ben blij met je. Mijn eerste gedachte was : Heb ik die 5 jaar dan nog ?

Ik realiseerde me dat er in mij nog een gedachtekronkel die niet in lijn is met Gods Waarheid. Iets in mij denkt dat de eerste 50 jaar van mijn leven "verloren jaren" zijn geweest, omdat ik 50 jaar aan het overleven ben geweest. En het was of God zei : Hoezo verloren ? Ik was er bij. 

Sinds God mij Pasen 2016 zo bijzonder aanraakte ben ik gaan leven, innerlijk maar ook lichamelijk gaan genezen, gaan groeien en ontwikkelen. Ik wil niet anders, ik ben enorm hongerig geworden naar meer, het leven met God, Zijn Stem, Zijn Woord, enorm gedreven om niet te blijven waar ik ben maar te groeien, te ontwikkelen naar Hem toe, meer en meer in lijn te komen met Zijn wil voor mijn leven, die dieper ontdekken en me er naar uitstrekken. Ja ik ga er voor de volle 100 % voor, en steeds weer kom ik tot de conclusie dat ik de prijs wil betalen omdat Hij me zo enorm dierbaar is en ik meer van Hem wil. 

Maar aan de andere kant is er ook nog iets in me dat het denkt te moeten/willen verdienen, iets dat Hem niet teleur wil stellen, iets dat niet wil falen, iets dat z'n gezicht niet wil verliezen. 

In die zelfde tijd had Johanneke van Waardevol en uniek me gevraagd haar (vernieuwde) online curses "Ik ben waardvol niet om wat ik doe, maar om wie ik ben" nog eens te doen om er achteraf een recensie voor haar voor te schrijven, en de eerste week was het thema : In de rust, word ik bewust. Ik realiseerde dat God ook vanuit die kant zei : Doe het eens wat rustiger, tandje langzamer, word je bewust van alles wat het in je los maakt. Kijk naar je emoties, ze mogen er zijn. Ze zijn niet goed of fout, het is oké, kijk er eens naar zonder oordeel. Het was niet de eerste keer dat God hierover tegen me gesproken had, ik heb daar al eens over verteld in m'n blog Goed voelen blijkbaar was ik dat weer wat kwijtgeraakt en  weer teug in de "vol gas" modes. 

God heeft niet een reis met de sneltrein in gedachten, Hij dacht meer aan een gezellige wandeling. de berg op, genietend van elkaar en het uitzicht en met oog voor de andere wandelaars die we daar tegen zouden komen.   

Vol voor Hem gaan is ook niet verkeerd, daar verlangt Hij ook naar 2 Kronieken 16:9 zegt "Want de ogen van de Heere trekken over de hele aarde, om Zich sterk te bewijzen aan hen van wie het hart volkomen is met Hem....", maar Hij verlangt een intieme relatie met zulke harten, intimiteit vind plaats in de rust. 

Ik realiseerde me dat Hij wel eens tegen me had gezegd : Doe nou eens één ding te gelijk, neem er de tijd voor, doe het bewust, geniet ervan. En Hij bracht me woorden uit een profetie uit 2019 in mijn gedachten waarin Hij zei : Ik heb alle tijd die jij wilt. En ik bedacht me ook : Dansen doe je ook om ervan te genieten, daar raas je ook niet snel doorheen om verder te gaan. Ik mag leren genieten van de reis, de wandeling en ik mag kijken naar de emoties die daar bij vrijkomen, ik mag met Hem praten over wat het met me doet. Ik mag ontspannen, 

Ik werd weer wakker met het lied Nimmer alleen, weer zei Papa God : Ik laat jou nooit alleen, wees maar niet bang. In de blog Zijn weg schreef ik hoe Jezus mij achter Zijn rug vandaan haalde en me naast Hem neerzette, op de ochtend dat ik weer wakker werd met dit lied moest ik ook denken aan de tekst uit Psalm 139:5 "U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij" Ik realiseerde me dat ik nog als een beetje in elkaar gedoken meisje naast Hem naast stond en het was of Hij zei : je mag rechtop staan, hoofd omhoog, en je mag gezien worden, je mag zonder angst rondkijken. Ik sta naast je, Mijn hand is op je, je bent waardevol en uniek, je mag je kroon op je hoofd zetten en die waardig dragen.  

Dank U wel Papa God, dank U wel Heer Jezus, dank U wel Heilige Geest, voor Wie U bent, dank U wel voor Uw werk in mij, dank U wel voor Uw weg met mij, dank U wel dat U mij bewust wil laten zijn van wat er in me roert en er zonder oordeel naar te kijken, dank U wel dat ik wat ik voel mag leren doorleven, dank U wel dat U wilt dat ik geniet van de reis met U door dit leven, de berg op. Dank U wel dat U nooit moe wordt om mij er opnieuw aan te herinneren, Dank U wel dat U alle tijd voor me heeft en dat U zo geduldig en liefdevol mij leert leven in een ander tempo, en dat U alle angst om niet genoeg te zijn en daardoor het beste meisje van de klas te willen zijn, verdrijft daar waar ik het aan U geef en me laat doorstromen met Uw liefde.   

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Wie ben ik ?

Sinds Pasen 2016 heb ik al een hele weg af mogen leggen, wat er die dag gebeurde veranderde de richting van mijn leven totaal. De grootste vraag waar ik het antwoord op mocht gaan uitvinden was wie ik nu eigenlijk was zonder ADHD, zonder depressie en zonder eetstoornis. De Enige die mij bij die zoektocht kan helpen is Degene die mij gevormd heeft, en regelmatig was dan ook mijn vraag : Heer ik weet dat U mij zoals Psalm 139:14 zegt ontzagwekkend en wonderlijk gemaakt ben door U, maar wat heeft U dan in mij gelegd, hoe heeft U mij bedoeld, wat is Uw plan voor mijn leven ? 

Inmiddels in het 2e jaar van de online-Bijbelschool bij Frontrunners kwam ik bij de module Leiderschap, nou dat was voor mij geen eenvoudige 1 + 1 = 2, ik zag mezelf echt niet als leider. Dit was tot nu toe wel het meest confronterende blok voor mij, maar ik heb er ook enorm veel van geleerd, en hoe bijzonder om te ontdekken dat God eigenlijk al bezig was om over jezelf leiden, regeren in je eigen leven te spreken. Een van de lessen werd gegeven door Nadine van Rooy van Inspire People en zij sprak over de DISC, ik had daar wel eens van gehoord en ooit zelfs het boek Rijkdom van karakters, juist als het botst..... gekocht van Cock Grandia en Jentine Bogerd-Grandia, maar het gaf me niet echt een beter idee van hoe ik in elkaar stak (dat lag overigens meer aan mij dan aan het boek trouwens) In die les deden ze de gratis 123 test en disk-factor test, ze geven een beetje een beeld en het is grappig om te doen, maar ik was alleen maar heel verbaast over wat er voor mij uitrolde. Ik bad : Heer wat moet ik hiermee ? 

Ik besloot eens op de website van Nadine te gaan kijken en wat informatie te vragen, waar ik heel snel antwoord op kreeg en toen werd het stil. Het was in de vakantie tijd en ik vermoedde dat het daar mee te maken had en bad : Heer als U wilt dat ik dit doe dan gaat U dit lijden, hoor ik niets vind ik het ook prima dan zie ik dat ook als een antwoord van U. Na een paar weken was het of God zei : Kijk bij je mail, maar ik zag niets en toen kwam het woord Spam in mijn gedachten dus keek ik bij m'n Spam en daar was een dag eerder een mail van haar binnen gekomen. Dat was natuurlijk geen toeval voor mij en ik wist dat ik moest doorzetten wat ik overigens ook verschrikkelijk spannend vond. Wat heeft gemaakt dat ik ook daadwerkelijk doorzette was dat God zei : Ik wil dat je weet wat Ik in jou gelegd heb. 

Bij de test krijg je een basisrapportage en die heeft me zeker geholpen. Omdat ik jaren onder stress heb geleefd had ik een vertekend beeld van mezelf gekregen, maar heb ik me ook voor mensen afgesloten, terwijl God mij juist als een mensen-mens heeft gemaakt. Van de zes groeigebieden die werden aangegeven waren er vier waar God al met mij over bezig was en dat vond ik best bijzonder, net als dat Hij mijn hart weer aan het openen is voor mensen en Hij mij bracht op het punt dat ik daar ook toe bereid ben om me weer kwetsbaar op te stellen. Hoe bijzonder is Degene die ons gemaakt heeft !  En dan moet ik weer denken aan die zin uit het liedje Dansen op Papa's voeten : "Papa weet hoe het moet". Ja Papa weet heel goed hoe het moet, en Papa weet wat Hij doet, ik kan Papa volkomen vertrouwen. Ik schreef daarover in de blog Omweg

Een tijdje geleden schreef ik de blog Wat als .... en nu weet ik dat God mij geleid heeft in de zorg voor deze mooie mensen, groot en klein, maar ook dat het goed was om te stoppen met de post en meer tijd te krijgen voor extra aandacht voor één van deze mensen. Maar tegelijk geeft het ook meer ruimte voor mezelf om het wat rustiger aan te doen (wat overigens helemaal past in mijn S.(stabiel) I.(interactief), groen (hoofdkleur)-gele persoonlijkheid) en voor de dingen die ik doe de tijd te nemen, ze te doorleven. Ik heb de laatste maanden echt tijd genomen om te fietsen, ik vind dat zo'n heerlijke manier om tijd met God te hebben en mijn hoofd bij Hem leeg te maken. Het gaat zo vanzelf al trappend door de polder. Misschien klinkt het raar maar ik zit gewoon hardop met Hem te praten en te genieten, ik heb al zulke mooie lessen geleerd op m'n fietsje in de gebieden rond Delft en de omliggende plaatsen. 

Inmiddels kan ik zeggen dat ik mezelf een mooi mens vind, dat ik kostbaar ben, me geliefd weet en van mezelf leer houden. En Heer ik geef U toestemming alles in mijn leven te doen wat nodig is om mij meer en meer op Uw Zoon Jezus te laten gaan lijken, daar ben ik, daar is ieder mens voor gemaakt. God geniet ervan als wij meer en meer op Zijn Zoon gaan lijken en ik vind het fijn als God van mij kan genieten, daar geniet ik dan weer van. Ja ik leer genieten, ontspannen, gewoon zijn zoals Hij mij gemaakt heeft, Hij me bedoeld heeft, zonder kramp. Hoe bijzonder is dat, dan moet ik denken aan het lied What a difference You've in my life, aan U alle eer.

ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Ontspannen

Het is of God de laatste tijd steeds tegen me zegt : ontspan. Alsof Hij zegt : doe nu eens iets minder hart je best. Ik houd van je, Ik zie je als goed genoeg, je hoeft niet zo verschrikkelijk hart je best te doen. Papa God ziet jou "in Christus", Hij ziet Mij, jou in Mij, aanvaard, omarmd - weet je nog, Mijn arm is om jou heen terwijl wij elkaar in de ogen kijken - Je hoeft niets te bewijzen, geniet gewoon lekker met en van Mij. Ik verlang naar ontspannen tijd doorbrengen met jou, gewoon van elkaar genieten door de dag heen. 

Eén van de oudere dames waar ik mag helpen is daarin een enorm groot voorbeeld, ze kan zo smaakvol vertellen hoe ze dan met God door de dag heen "keuvelt", hoe ze dan zegt : o Heer wat is het toch gezellig zo met U.....ik ga even lekker dit of dat doen, heb ik zin in..... Hoe ze heel simpel zegt : Hij neemt weg wat weg moet, en Hij geeft je zin in wat goed is. Dan vertelt ze hoe ze ontdekte dat ze ergens ineens geen zin meer in had in wat ze vroeger zo leuk vond, hoe ze dat ook bij haar man zag gebeuren. Ze leerde me : dat kan je zelf niet veranderen, je kan ook de ander niet veranderen, dat doet Hij. Bid er maar voor, praat maar gewoon met Hem, niet met een hele boel woorden maar simpel. O wat houd ik van dat lieve mensje, zo'n cadeautje dat God ons in elkaars leven heeft gebracht. 

Ik las de blog Doorrennen of de stilte opzoeken op Waardevol en Uniek en daarin deelde Johanneke een stukje uit Koester je hart van Mirjam van der Vegt en dat begon met : Je hart wil geen afleiding maar liefde. BAM dat kwam binnen. Liefde, ook zo'n onderwerp waar God steeds weer op terug komt bij me : Ik houd zo enorm veel van je, je bent geliefd, je bent mooi, je bent waardevol, je bent door Mij aanvaard, je bent kostbaar, je bent uniek - en zo heb Ik je ook bedoeld, wees ook maar wat liever voor jezelf, iets minder streng. En dan zit ik op een donderdagochtend met een bakje thee bij mijn geliefde kostbare oudje op de bank en die zegt heel wijs : als je dat nooit hebt geleerd gaat dat ook niet vanzelf, maar nu mag je het leren, gewoon lekker ontspannen. 

Nee, ik heb het nooit geleerd, zowel vroeger thuis bij mijn ouders als later in mijn huwelijk toen onze kinderen nog thuis woonde liep ik altijd "op scherp", opletten, alert om in te kunnen springen. En nu is het of Papa God zegt : Ik wil zo graag dat je dat leert, Ik verlang ernaar jou te zien ontspannen, jou te zien genieten, met Mijn Zoon Jezus, met de mensen die Ik je heb toevertrouwd, van de natuur die Ik heb geschapen en waarin Mijn grootheid gereflecteerd word, Ik wil jou zien genieten van Mijn liefde voor jou, van het werk dat Ik in en door jou heen doe terwijl jij het niet eens door hebt. Ik ben bij je, altijd, Ik laat je nooit alleen, ontspan maar, geniet maak, geloof Me maar.

En dan moet ik denken aan Johannes 11:40 "Jezus zei tegen haar : Heb Ik u niet gezegd dat u, als u gelooft, de heerlijkheid van God zult zien." Geloven is vertrouwen, Vertrouw je Mij ? Geloof je dat je Mij kunt vertrouwen ? Ik heb toch gezegd dat als je Mij vertrouwd je de heerlijkheid van God zult zien, de glorie van God zegt een andere vertaling. Ik zocht synoniemen van heerlijkheid op en vond o.a. blijdschap, genot, ingenomenheid, plezier, tevredenheid, vreugde, voldoening, vrolijkheid, bevrediging. Als jij mij gelooft zal Ik jou Vervulling zijn op alle terreinen van je leven. 

Ik moest denken aan het verlangen dat Hijzelf in me gelegd heeft om meer en meer op de Heer Jezus te gaan lijken. Jezus is Volmaakt, Heel, Shalom, ik heb dat eens heel mooi horen verwoorden als : nothing lacking, nothing broken, nothing missing - niets ontbreekt, niets kapot, niets missend. Hoe meer ik op de Heer Jezus ga lijken, hoe meer heel ik word, want Hij is heel. Dat zal helemaal en alleen Zijn werk in mij zijn, en Hij kan alleen werken als ik me ontspan en rust in Hem. 

Heer ik snap waarom U zo graag wilt dat ik me ontspan, dat geeft rust en juist in die rust kunt U in alle rust Uw werk aan en in en door mij heen doen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Dansen

Het is 1e Pinksterdag als ik deze blog schrijf. Midden in mijn strijd met mijn lichaam en God die me mijn boosheid, woede zoals Hij het noemt laat zien gebeuren er ook hele bijzondere dingen. Al in 2018 sprak God voor het eerst tegen me over dansen. Iemand zag een beeld waarin ik danste - met mijn armen wijd rondjes draaide als een kind - in groene weide (Psalm 23) Ik had toen geen idee wat ik daar mee moest. Later was er iemand die een beeld deelde wat ze had gehad met de groep in het algemeen en God zei : Toen je een baby was heb ik Ik je opgepakt en heb ik met je gedanst. Ik wist dat Hij tot mij sprak. Kort daarvoor had God een geboorte trauma bij mij open gelegd en mij genezen. In de blog Samen dansen heb ik al geschreven geschreven dat God toen al bezig was met mij over dansen. 

Op een gegeven moment lied God me mij en Hem "zien" (ik zie geen plaatjes maar een soort beeld in mijn gedachten) op een koord, Hij zei dat ik mijn ogen alleen gericht moest houden op Zijn ogen, zelfs niet op Zijn handen, alleen op Zijn ogen. Weken kwam steeds dit beeld weer bij me boven en was het of Hij zei : Kijk naar Mijn ogen, blijf naar Mijn ogen kijken, zo kom je hier doorheen. Ik schreef daar over in de blog Zien wat het word

Op een gegeven moment zat m'n hoofd zo vol dat ik op m'n fiets gestapt, regelmatig heb ik daar hele gesprekken met Papa en juist omdat ik dan bezig ben kan ik het veel dichterbij laten komen. Terwijl ik daar door de polder reed was het weer alsof Hij mijn aandacht trok met Zijn ogen, van een afstandje. Van een afstandje vind ik dat ook helemaal prima, net als op dat koord, dat voelt veilig. Maar Hij kwam steeds dichterbij en ik begon het wat ongemakkelijk te vinden, maar Hij bleef liefdevol oogcontact met mij zoeken. Ik vroeg hoe dichtbij Hij eigenlijk was en Hij zei : M'n arm ligt om je heen, en Hij lachte liefdevol. Oei dat is wel heel dichtbij. Ik zei dat ik het best eng vond, zo dichtbij, en ik begreep niet waarom. Hij was toch veilig voor mij ? 

Toen vroeg Hij me op Zijn voeten te gaan staan, en ik moest denken aan hoe een kind zijn voeten op de voeten van papa of mama zet en zo mee loopt. Mijn eerste reactie was : Maar dat is toch veel te zwaar !  Ineens realiseerde ik me dat ik het eng vond om in Zijn ogen te kijken door het beeld dat ik van mijzelf had. Zijn beeld en mijn beeld kwamen niet overeen en dat gaf frictie. 

Ik schaamde me voor mijn lichaam, ik was boos op mijn lichaam, mijn lichaam paste niet in mijn plaatje van wat een lichaam zou moeten zijn (ook al heb ik ook geen idee van wat het dan wel zou moeten zijn) Zijn liefdevolle antwoord was : Ik ben sterk. Hij kon mij wel dragen. Daarna was het weg, maar het had behoorlijk wat in mij los gemaakt, en ook dat bleef weer weken bij me, er was er die vraag in mij : durf ik het aan om op Zijn voeten te gaan staan ? En dan proefde ik weer Zijn verlangen om samen met mij zo te dansen. 

Op Zijn voeten gaan staan houd in dat Hij het ritme en de passen bepaalt en zet, Hij krijgt de volledige leiding. Alleen op die manier kunnen we volmaakt samenvloeien in één dans, gefocust op elkaar door oogcontact, stralen, genieten, blij zijn. In de vroege ochtend van 1e Pinksterdag ging dit beeld verder : Ik stond op Zijn voeten en we danste, ik schaterlachte het uit, dolle pret, volmaakte vreugde, compleet veilig, het was vertrouwd veilig op Zijn voeten en mijn handen stevig in Zijn handen. Hij liet me niet los. Onbevangen was het woord dat bij me opkwam.  

Ik moest denken aan Psalm 23:4 "Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent bij mij...." Het was of Hij zei : Ik dans met jou door dat dal, door die donkere enge kloof tussen de rotsen. (Ik heb ooit een uitleg gehoord van dit dal en het is een nauwe doorgang tussen de hoge rotsen waar geen licht komt.) Hij zei : Ik zie de uitgang en ik dans je daar heen en Ik breng je eruit. Het was of Hij zei : Laten we dansen. Ik heb niet zo veel met Nederlandse muziek en zeker niet de seculiere maar ik wist dat ik deze zin moest opzoeken en vond  Laten we dansen, en het ging om het eerste stukje : "Ik ben hier als je me nodig hebt, hier als je me zoekt. Pak m'n hand vast nog een keer, nog één keer op verzoek. Laten we dansen tot je voeten niet meer kunnen. Dansen tot het licht wordt en opnieuw beginnen. Laten we dansen." Tegelijk moest ik denken aan het lied Dansen in de regen, een lied wat ik een paar dagen daarvoor had gezien en wat enorm bij me binnen was gekomen, vooral de woorden : "Je hoeft niet te schuilen. Je hoeft niet te schuilen voor het leven. Zoek je geluk maar bij de Levende. Als de wolken huilen, hoef je niet te schuilen, maar mag je leren dansen in de regen." En terwijl dit allemaal gebeurde goot het buiten van de regen......

Jezus bood mij aan te leren dansen in de regen, op Zijn voeten, in Zijn armen, Zijn handen die de mijne stevig vasthielden. Zijn ogen, Zijn hele gezicht lachte terwijl Hij naar mij keek en me onbevangen zag stralen en genieten terwijl we danste. 

Ik moest denken aan dansles, leren, ontwikkelen, het doen en doen en nog eens doen, steeds weer opnieuw. Genieten van de dans en ondertussen is het ook een oefening, het je volledig eigen maken zodat het iets natuurlijks word. Ook dit is wat ik beschreef in de blogs Eng maar goed en Eng maar goed (vervolg) eng maar goed, ik durf nu te zeggen : Ja Heer ik wil leren dansen, dansen met U in de regen en er zo van genieten dat ik niet meer gehinderd word door de regen en de donkere rotsen die me overschaduwen in het dal van de schaduw. Dat vers uit Psalm 23:4 gaat verder met woorden die God al zo vaak ik mijn gedachten heeft gebracht en waar ik me aan vast mocht houden "....Uw stok en Uw staf die vertroosten mij." en vers 5 "U maakt voor mij een tafel gereed voor de ogen van mijn tegenstanders." Dan moet ik weer denken aan Louie Giglio's (Engelstalige) preek: Don't give the enemy a seat at your table. De Heer richt voor ons die dis aan voor de ogen van onze vijanden maar wij hebben ook een verantwoordelijkheid die vijand niet aan onze tafel toe te laten. 

Als mijn ogen gericht zijn op de ogen van Jezus, mijn voeten staan op Zijn voeten en mijn handen in Zijn handen kan ik geen oog hebben voor wat om mij heen gebeurd, kan de boze geen oogcontact met mij maken en me niet afleiden. Met dat ik ik dit schrijf valt het kwartje : het gaat om oogcontact ! Helemaal opgaan in de Ander, of een ander, aan mij de keus.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Kostbare lessen

In de tijd dat ik samen met een vriendin bezig was met het leesrooster The Hope Quotient  en daarnaast het gelijknamige boek las las ik ook de  boeken van Edith Eva Eger, een vrouw die Auschwitz overleefde als 16 jarige. Ik had wel eens iets over haar gehoord, maar toen ik haar zag in een gesprek bij Jocobine op 2 heb ik haar boeken gekocht, daar wilde ik meer van weten, ik begreep dat ik veel van deze vrouw zou kunnen leren. Ik begon met haar boek "De Keuze" en dat kwam binnen. 

Een paar dingen die bij me bleven haken wil ik in deze blog delen : Het slachtoffer zijn van een bepaalde situatie is iets heel anders dan de slachtoffer rol. De rol van slachtoffer aannemen is een eigen keuze. Edith's moeder zei toen ze weg werden gevoerd : "We weten niet waar we naartoe gaan. We weten niet wat er gaat gebeuren. Maar onthoud dat dat niemand dat wat je in je gedachten hebt van je kan afpakken." 

In wat voor situatie je ook terecht komt, wat je denkt is jou keuze. Ons denken is alles bepalend. Efeze 4:23 roept op "En dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken." Vernieuw je denken, dan zult je je bewust moeten worden van wat je denkt. Bewust worden, bewustzijn zijn woorden die steeds weer bij me boven komen, dit is zo essentieel belangrijk. Jij bent zelf de enige die het recht en de mogelijkheid heeft de regie te voeren over je eigen denken. Daarom is ons denken ook de plaats waar de boze zijn pijlen op afvuurt, hij wil ons denken beïnvloeden, ons afleiden zodat we niet denken aan Gods principes, Gods plannen, Zijn Koninkrijk. 

Je bent niet het slachtoffer van alles wat die leugenaar op je afvuurt, jij bepaalt welke gedachten je toelaat om wortel te schieten in jou denken. Ik hoorde laatst een opmerking die me aan het denken zette : de boze is niet op z'n gevaarlijkst als hij komt als een brullende leeuw, hij is het meest gevaarlijk als hij komt in de gedaante van een zacht lispelende slang met gladde praatjes. Lees maar in Genesis 3, het klonk allemaal zo logisch de halve waarheid, wie zou er niet in getrapt zijn ? Eva was niets dommer als wij heden te dagen, Adam was ook niet alert en nam ook zijn verantwoordelijkheid niet. Hij wist net zo goed als Eva wat God had geboden, God had hun een vrije wil gegeven om te kiezen. 

En dan schrijft Edith aan het eind van het boek nog een zin die ik opschreef omdat ik 'm wilde onthouden : "Je kunt niet veranderen wat er is gebeurd, je kunt niet veranderen wat je hebt gedaan. Maar je kunt ervoor kiezen hoe je nú leeft. Je kunt ervoor kiezen om vrij te zijn." Is dat niet hoopvol, dat doet me denken aan een enorme les voor mij uit The Hope Quotient : Kijk naar wat het worden kan, ik schreef daarover in mijn vorige blog.  Edith zegt : "Genezen draait niet om herstel, maar om vinden. De hoop vinden in hopeloosheid, een antwoord vinden waar er geen lijkt te zijn, ontdekken dat het er niet toe doet wat er gebeurd, het gaat erom wat je er mee doet."  Wat een hoopvolle boodschap.

Hoop bouwen door je aandacht op de juiste dingen te richten, de juiste prioriteiten, een goede balans. Bewust worden van wat écht belangrijk is, bewustzijn ontwikkelen. We hebben het wel eens over "ballen in de lucht houden" In The Hope Quotient las ik een mooi beeld over 5 ballen, 1 van rubber (werk) die stuitert wel door, en 4 van glas (familie, gezondheid, vrienden en geest/geestelijke gezondheid) Die van glas zijn kwetsbaar en veel meer waardevol dan de rubberen bal. Wees heel zuinig op die glazen ballen. Relaties zijn als glazen ballen, niets kan hun plaats innemen, roem niet, rijkdom niet, succes niet. 

Mijn denken en emoties worden flink geschut door deze informatie die God naast de Bijbel onder mijn aandacht brengt en waar Hij me mee aan het denken zet. Hij verandert mijn denken door Zijn Woord over Wie Hij is, over wie ik ben en hoe ik door Hem bedoeld ben, maar ook over de mensen om me heen en hun waarde, in Zijn ogen maar ook voor mij en mijn waarde voor hen. Over de waarde van mijn niet altijd even fijne verleden, het is geen verloren tijd geweest, het is niet goed om me er vanaf te keren zonder er kostbare lessen uit te leren. Mijn vriendin zei het heel mooi : Het (het verleden) is zo en het zij zo, er kan niets meer aan worden veranderd dan alleen nu vooruit kijken en werken aan de toekomst. Kijk vooruit en pas de lessen toe die je geleerd hebt. 

Ik ben mijn Maker zo enorm dankbaar voor mijn vrije wil en de mogelijkheid mijn denken te vernieuwen, niet alleen voor mezelf maar om het door te geven. Wij hebben veel meer invloed dan dat we ons realiseren, onze keuzes hebben invloed op de mensen om ons heen. Ik heb de keuze gemaakt om na zo'n 16 jaar eind April te stoppen met het bezorgen van post, zo ontstond er meer ruimte in mijn agenda voor die kostbare glazen ballen. Ik realiseer me dat ik een de luxe positie verkeer dat ik deze beslissing kon maken toen er zulke ingrijpende veranderingen werden doorgevoerd die het voor mij een stuk minder leuk zouden maken. Nu is er meer rust en ruimte voor het bouwen van vriendschappen, voor de twee mooie oudere mensen waar ik met mee mag lopen om hen te ondersteunen in hun zelfstandigheid, voor onze kleinzoon waar ik 1 dag in de week voor mag zorgen en strakjes voor zijn broertje of zusje, voor tijd om dingen te doen waar ik blij van word en die hoop bouwen zoals lezen, tijd met God en mensen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Ik hoef niet alles te zien

Ik streef ernaar dat Jezus het allerbelangrijkste is in mijn leven, wat een statement zeg pffffff als je het zo opschrijft. Maar van binnen is dat wel mijn diepste verlangen, daarom wil ik het ook zo graag delen met de mensen om me heen, met de mensen die dichtbij me staan.

Soms verlang ik om mijn geloof  met mijn man te kunnen delen, samen te bidden en bijbel te lezen, naar de kerk te gaan, maar zo is de situatie niet. 
God leert mij hierin een enorme kostbare les. Hij stelde mij laatst een vraag die me flink aan het denken zette : "Moet jij dat zien dan ?"

In 1 Samuel 16:7 staat : "Maar de Heer zei tegen Samuel : Let er niet op hoe hij er uitziet. Let er ook niet op  dat hij zo groot is. Want hem heb ik uitgekozen. Het gaat immers niet om wat je ziet. Want een mens kijkt hoe de buitenkant is, maar Ik kijk hoe hij innerlijk is."

En wat er aan de binnenkant van een ander gebeurd ziet alleen God, en moet ik dat zien ?
Eerlijk gezegd zou ik dat soms héél graag weten, dan kan ik zien of dat moment van samen delen in de praktijk eraan komt.

Deze vraag deed me terug denken aan iets wat God jaren geleden tegen mij zei toen ik zo boos was op allerlei mensen omdat ik het gevoel had dat mij zoveel onrecht was aangedaan en ik dat niet los kon laten.
God zei tegen mij wat Hij ook tegen Petrus zei in Johannes 21:22 "....Wat gaat het jou aan ? Volg jij Mij."
Toen vond ik dat heel moeilijk te verteren, maar een opvoeder zegt dan ook niet altijd wat een kind wil horen, maar dé Opvoeder heeft wel het allerbeste met mij voor en wil mij een hele belangrijke les leren. De les dat ik niet moet kijken op anderen, maar op Hem.

En dan komt er ook een andere herinnering boven, ooit hoorde ik Tonneke Bijker voor de EO radio zeggen dat we onze mannen (gebeden) op een open hand naar God mogen opheffen. 
In een open hand kan van alles gebeuren, in een gesloten hand kan niets uit en niets in. 

Ik ben er absoluut van overtuigt dat God mij deze man heeft gegeven, en zou God me iets geven wat niet goed voor mij is ?
Deze man is goed voor mij, hij heeft heel bewust voor mij gekozen, hij heeft me door de jaren heen beschermd, ruimte gegeven, onvoorwaardelijk lief gehad, is enorm trouw geweest, geduldig, super nuchter, volhoudend, heeft alles geregeld waar ik geen gat in zag, is mijn veilige basis geweest, ik kon altijd tegen hem aanpraten, en zo is hij nog.

Nee hij is niet perfect, trouwens wat is perfect, de perfecte man bestaat niet, maar voor mij is hij wel een hele goede man, een man waar ik heel veel van houd. 
Dat het geen prater is en regelmatig anders reageerde als ik hoopte heeft mij lessen geleerd, ik heb geleerd deze man enorm te waarderen om wie hij is. Hij mag zijn wie hij is, net als dat ik mag zijn wie ik ben.

Nee Heer, ik hoef het niet allemaal te weten, ik vertrouw U.
Want alles wat mijn man voor mij beteken had hij nooit gekund zonder Uw hulp. Heer ik vertrouw U, U ziet zijn hart en ik dank U voor wat ik wel mag zien van zijn / Uw hart door hem heen.  

Toen ik dit tegen mijn man vertelde dat God me had gevraagd of ik het moest weten kreeg ik zijn typische nuchtere reactie "ja precies" en dan realiseer ik me : O wat houd ik van deze kerel, mijn kerel, mijn cadeau van God.
Ik neem het besluit nog bewuster te genieten van wat ik wél heb want ik heb een heleboel om dankbaar voor te zijn.


ONDERWEG naar Hem en met Hem