Geloof je het écht ? (vervolg)

Een tijdje geleden deel dik de blog Geloof je het écht ? Toen deze blog online kwam raakte de titel me, want ik worstelde enorm met Gods genade, geloofde ik echt dat Zijn genade niet afhangt van wat ik doe, hoe ik me gedraag, van mijn gehoorzaamheid en inzet. Dat niets van wat ik doe of laat iets veranderd aan Zijn genade voor mij. Natuurlijk is het belangrijk dat we de juiste dingen doen, daarvoor kregen we een eigen wil en de vrijheid die in te zetten. Natuurlijk is gehoorzaamheid belangrijk en een sleutel in het Koninkrijk van God. Johannes 14:21 is duidelijk "Wie Mijn geboden heeft en die in acht neemt, die is het die Mij liefheeft, en wie Mij liefheeft, hem zal Mijn Vader liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren." Zijn geboden houden doe je uit gehoorzaamheid gemotiveerd door liefde, je wilt niet anders, je wilt je Geliefde geen pijn doen.  Maar ik merkte dat het toch wat anders is om er diep van doordrongen te zijn dat Zijn liefde en Zijn genade niet afhangt van wat ik doe. Hij is genadig zegt Psalm 116:5 "De Heere is genadig en rechtvaardig, onze God is een Ontfermer." 

God ging me laten zien hoe diep nog de drang om goed genoeg te zijn in mij verankert zat en hoe dat mijn vrij ontvangen van Zijn genade me in de weg zat. Ik worstelde daarmee, ik proefde in mezelf iets van mezelf niet goed genoeg voelen, en zo kijkt Papa God niet naar mij, dat wist ik heel zeker. Papa God houd van me, Hij heeft mij gewild, Hij heeft me geschapen, me samengesteld zoals ik ben, met liefde en met een doel : mij te voorzien van alles wat ik in deze wereld nodig heb om de opdracht uit te voeren waarmee ik naar deze aarde ben gekomen om uit te voeren voor Hem, om Zijn Koninkrijk zichtbaar te maken op deze aarde waar de boze nog rondgaat als een brullende leeuw. Als, hij doet zich voor als, maar hij is het niet, want Jezus is dé, de enige echte brullende Leeuw, de Leeuw van Juda. Maar zijn pogingen om als een brullende leeuw te zijn kunnen mij flink van m'n stuk brengen. De leugens die hij brult, daar zijn mijn oren niet altijd zo doof voor als dat ze zouden moeten zijn. Met die leugens weet hij leugens te raken die ik nog steeds geloof, het "voor wat hoort wat" systeem waar de hele wereld van doordrongen is in alle lagen van de bevolkingen, en waar op een afschuwelijke manier misbruik van word gemaakt. Ik denk dat daar een wortel van trots in zit en de Bijbel is daar heel duidelijk over in Spreuken 8:13 "Wie ontzag heeft voor de Heer, haat het kwaad. Ik verafschuw trots en hoogmoed, valsheid en leugens." 

In die tijd las ik een (Engelstalig) leesplan Accepting where you're at, surrendering the journey en in de 2e van de 3 dagen stond een stukje waar ik tegenaan liep. Het is geschreven vanuit God : I have already rescued you from yourself. I have already rescued you from your sin. Mij Son was the cost. There is no other debt to pay -the dept of rescue, the dept of failure, of failing, of pride, of disbelief- that He did not take care of with His death. With the death of my Son, your sin was washed clean....." De woorden mislukken en falen haakte er bij me in. Zijn Zoon, het perfecte offer, het Lam van God dat voor mij geslacht werd was genoeg. Ergens in mij was er iets dat daar tegenaan knalde, wat steigerde, wat het blijkbaar niet écht kon geloven. Geloven is niets anders dan Gods Woord voor waarheid aannemen. De boze wil niets liever dat ik zijn leugen geloof dat ik (net) niet goed genoeg ben, hij fluistert : je bent een eind gekomen -en dat is knap- maar net niet ver genoeg, net voor de streep faal je omdat de prijs toch te hoog is, je gebruikt je vrije wil om op te geven, dat mag, dat recht heb je, het is genoeg geweest, ergens is de grens, en die is hier. Vuile leugens die blijkbaar nog meer wortel in mijn denken heeft dan ik dacht.

En dan stuurt iemand me een potcast waarin Jorieke in gesprek is met Jan Pool, en op het eind van het gesprek er word gelinkt naar zijn boek Buitensporige genade en dat blijkt in m'n kast te staan en ik weet dat het tijd is om het te gaan lezen. Het maakt heel wat in me los. Ik denk dat God tegen me zei : laat de leugens los. Hij had al heel vaak gesproken over m'n ogen alleen op Hem gericht te houden, maar nu sprak Hij over m'n oren, om die alleen op Hem afgestemd te hebben. Onze ogen en oren zijn poorten waar van alles door binnenkomt, bewaak je poorten ! Wat geloof je, wat neem je aan als waarheid. 

Het vraagt een heel scherp onderscheidingsvermogen om stemmen te onderscheiden. De liefdevolle Stem van Heilige Geest, de Geest van Papa God en Koning Jezus, of de stem van de leugenaar die zo logisch klinkt en waar altijd wel een kern van waarheid in zit als we eerlijk zijn. Dat is nou juist het probleem, een kern van waarheid is niet de volle Waarheid van God. 

Als je Iemand écht kent wéét je wat Diegene zou zeggen, en herken je Zijn liefdevolle Stem. Johannes 10:27 zegt "Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij." in vers 5 zegt Jezus : "Maar een vreemde zullen zij beslist niet volgen, maar ze zullen van hem wegvluchten, omdat zij de stem van de vreemde niet kennen." De leugenaar van de beginne kent de Bijbel beter dan mij, en met mij  waarschijnlijk dan heel veel mensen. Is dat een excuus, nee, absoluut niet. Het was of Papa God zei : Leer Mijn Woord beter kennen, leer Mijn Stem beter kennen. Hoe doe je dat, hoe leer je iemand/Iemand beter kennen ? Door meer tijd met elkaar te besteden. 

Is dit waarom Hij me maande om een tandje langzamer te gaan, om te leren ontspannen, gewoon te zijn, te zijn bij Hem. Ik denk dat ik in de laatste bijzondere jaren met Hem ook best op mezelf gericht ben geweest als ik heel eerlijk ben. Het was of ik zoveel wilde inhalen, en dat sputtert nog steeds in me. Maar Papa God zegt : kom nou eens rustig bij Mij zitten, aan de voeten van Jezus. En dan schiet er een zin door m'n gedachten die me verbaasd : Gezellig rond de troon. En ik moet denken aan tijd met elkaar nemen, genieten van elkaars aanwezigheid. Ik mag genieten van de Zijne en Hij wil genieten van de mijne. Geloof ik dat écht ? En eigenlijk hoeven we niet eens altijd te praten, we kunnen ook genieten van gewoon stil bij elkaar zijn. Papa God is niet bang voor de stilte, ik vind het soms best ongemakkelijk, maar Hij niet, Hij geniet van de rust, Hij is rust, vrede. In Johannes 14:27 zegt Jezus zelf : "Vrede laat ik u, Mijn vrede geef Ik u, niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u." 

Hij zegt er nog iets achteraan : "Laat uw hart niet in beroering raken en bevreesd worden.", Mijn hart was flink in beroering, steeds was daar weer die twijfel of ik het wel goed deed, of ik niet tekort was geschoten. Dat is niet Gods rust. Ik ben vrij van aanklacht door het offer wat de Heer Jezus bracht op Golgotha. Vrij, helemaal vrij, geloof ik dat écht ? Dat is een vraag waar ik nog flink op door kauw regelmatig. Ook hier klinkt weer Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven."

Dank U wel Heer dat U me zo bewust maakt van wat er in mijn hart is en van de manier waarop het in mijn hart terecht komt en dat U mij leert mijn oog en oor poorten te bewaken en te beschermen. U hebt me daar voor toegerust met een bovennatuurlijke wapenrusting (Efeze 6:10-16) Wat heb ik nog een hoop te leren Heer, en wat bent U liefdevol en geduldig om dat proces met mij aan te gaan en te verdiepen. Dan moet ik denken aan een oud lied uit mijn jeugd : Dieper, dieper, laat mij dieper zinken uit de bundel Glorieklokken. Ja Heer laat mij dieper zinken, doordrenk mij van een kennen van U dat mijn verstand te boven gaat en maak dat ik Uw Waarheid geloof met elke vezel van mijn wezen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem