Vrije wil

In de vorige blog Les van mijn kleindochter schreef ik hoe God me liet zien dat ik Hem nog steeds niet vertrouwde, ja ik verlangde ernaar Hem te vertrouwen, het was mijn intentie, maar niet elke vezel van mijn wezen was in staat om Hem te vertrouwen en ik begreep niet waarom. Met zulke vragen, het niet begrijpen mag je naar Papa God en ik vroeg Hem : Heer wilt U me maar laten zien wat daar nog zit, waarom durf ik U niet volledig te vertrouwen ? Hij bracht het woord "misbruik" in mijn gedachten en mijn eerste reactie was : maar dat seksueel-misbruik heb ik toch al met U doorgewerkt, dat ligt toch al achter me ? Toen moest ik denken aan mijn moeder, die link begreep ik niet gelijk.

Maar gelukkig kent God mij beter dan ik mijzelf ken, Hij weet hoe en waar dingen gelopen zijn en waarom. Ik realiseerde me (omdat God het me liet zien) dat ik ergens al heel vroeg onbewust heb besloten mijn gevoel af te sluiten, en daarbij ook mijn wil, om de ander (in dit geval mijn moeder) maar gelukkig te maken. Door gehoorzaam te zijn (daarvoor sloot ik mijn gevoel en wil af) maakte ik het voor mijn moeder gemakkelijker, volgzaamheid vermijd wrijving. 

Structureel over iemands grenzen gaan is denk ik misbruik maken van. Ik realiseerde me dat mijn houding om mensen op afstand te houden hier mee te maken had. Het leven had mij geleerd : mensen doen pijn, zelfs de mensen waar je heel veel van houd, meestal doen ze het niet bewust of met opzet, maar het gebeurd wel. Daarom was ik mensen op afstand gaan houden, maar ook God. In mijn gehoorzaamheid naar God toe vroeg ik mezelf ook niet af wat ik daarbij voelde, ik deed wat Hij van me vroeg. Natuurlijk is gehoorzaamheid goed en een Bijbels principe, maar God vraagt geen slaafse gehoorzaamheid, of gehoorzaamheid vanuit angst. Hij verlangt naar gehoorzaamheid gemotiveerd door liefde als antwoord op Zijn liefde voor mij.

Mijn moeder heeft nooit met opzet "misbruik" van me gemaakt, zelf zou ik het ook nooit zo benoemd hebben, maar het was Gods Geest die het me zo liet zien en dat vond ik best een heftige. Ik denk dat het iets is wat zij zelf ook had meegekregen, ook haar stem werd niet gehoord, en ik denk dat ook zij weinig ruimte kreeg om te voelen en het zichzelf ook niet echt toestond. Ik heb veel verborgen verdriet bij mijn moeder gezien en dat is waarschijnlijk de rede waarom ik mijn gevoel afsloot om het voor haar dragelijker te maken. Er was niemand schuldig aan, maar het is wel gebeurd en het heeft gevolgen voor mijn leven en relatie met God en Hij wil dat in Zijn liefde zo graag veranderen. Het is Zijn verlangen dat een mens heel is, genezen, vrij om te kiezen, vrij om te zijn.

Ik mocht mijn moeder vergeven, en ik mocht mijzelf vergeven, niemand heeft dit zo gewild, en ik mocht Hem danken dat Hij dit knelpunt had blootgelegd, het was zo bevrijdend. Ja God verlangt er naar dat wij Hem volgen in gehoorzaamheid, maar Hij vind het vreselijk als wij daar het van Hem gekregen gevoel het zwijgen voor opleggen. Hij wil onze genegenheid, ons hart dat kan voelen, dat Zijn liefde kan toelaten, waar Zijn liefde doorheen kan stromen. 

Hij heeft ons zo bijzonder en mooi gemaakt ! Marja Verschoor-Meijers scheef  in de Week van het Leven 2021 een blog en daar las ik over haar boek Levensadem, wat ik overigens gelijk heb aangevraagd en gekregen, ik ben er heel erg blij mee dus nogmaals bedankt Marja ! Dit blog samen met de blog en gedicht dat Coby Poelman naar aanleiding van het boek schreef hebben mij echt getriggerd om de tijd en vooral de moed te nemen om me open te stellen voor wat God hierin mede door dit boek tegen me wilde zeggen. Hij riep mij (en iedere geest die geweven werd in de schoot van zijn/haar moeder tot een mens), die al een geest was in de hemel om naar de aarde te gaan (voor een specifieke taak, met een missie, Hij heeft een plan voor ieder mensenleven)  Hij heeft me met zoveel liefde en creativiteit gemaakt met een vrije wil, met voorkeuren, wat ik fijn vind, wat ik leuk vind, ik mag daar over nadenken, naar kijken, naar luisteren, Hij wil niet dat ik al die mooie hulpmiddelen het zwijgen op leg en mezelf daarmee geweld aandoe, Zijn schepping geweld aandoe. En dan niet eens alleen mijzelf maar vanuit die beschadiging ook anderen, mensen waarmee Hij mij verbind in dit leven hier op aarde.

Verbinden, dat is nu juist Zijn verlangen, verbinden met Hem, maar ook met de mensen die Hij aan ons heeft toevertrouwd op deze aarde, door bloed banden, emotionele banden, sommigen voor het leven, sommigen voor een langere of kortere periode. Het is Zijn verlangen dat het gezonde verbindingen zijn, vanuit vrije wil aangegaan, in erkenning van die ander als Zijn schepping, alleen al daarom verdienen we onze Schepper voor hen te eren en hen te behandelen zoals onze Schepper dat doet, vanuit liefde, genade, vergeving.  

Dank U wel Papa God dat U mij hiervan bewust maakt, dat U mij helpt om al die gevoelens en emoties die hierbij loskomen te omarmen en er te laten zijn zonder daar een oordeel aan te verbinden. Ik mag me gewoon verwonderen over hoe uniek en bijzonder U mij geschapen hebt, en niet alleen mij maar al die miljoenen mensen, de mensen waar ik deze wereld mee deel en naast mag leven. Dat U me helpt hen te eren als Uw schepsel en hen lief te hebben zoals U van mij houd. Hen te vergeven als ze dingen doen die ik moeilijk vind, mijn oordeel over wat ze doen los te laten omdat U het oordeel toekomt, niet mij. Me te laten leiden door Uw Heilige Geest die mijn Gids is in dit aardse bestaan en die me helpt de missie en het plan dat U hebt bedacht voor mijn leven hier op aarde uit te wandelen. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem.