Twijfel niet (vervolg)

In de tijd dat de blog Twijfel niet ! online kwam begon ik steeds meer te twijfelen. Ik verbaas me steeds weer hoe accuraat een blog dat zo'n 3 maanden eerder is geschreven kan zijn als het online komt. Het was in mij een enorme mengelmoes van emoties en diep in mij zou ik het liefst op de vlucht slaan.....maar wat schiet ik daar mee op. Na verloop van tijd loopt ik dan weer tegen dit punt aan, dat heeft de ervaring me wel geleerd. Het is zo'n kruispunt waar je een keuze moet maken, en geen keuze maken is ook een keuze maken. Ik bad vaak : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan.

Versta ik Gods Stem echt wel goed, het lijkt soms of Zijn Stem minder duidelijk is voor me. Heeft het te maken met het gevoel dat de stretch-zone waar ik in zit nog wat gestretcht wordt ? Het voelt alsof m'n bordje nu wel erg vol komt met dingen die ik enorm spannend en eng vind. Het grappige is dat God me op mijn taalgebruik aanspraak, ik zei anders vaak :"it scars the hell out of me", en het was of God zei : hoezo de hel, jij bent niet van de hel, waarom zeg je niet gewoon dat je het heel eng vind, en dat ben ik dus ook gaan doen. 

Ik ontdekte dat ik het nog zo belangrijk vond om het goed te doen, op zich niet erg maar het moet niet iets worden waar je je identiteit aan op hangt. In het Engelstalige leesplan I am : 7 key's to unlock your future (Ik ben : 7 sleutels om je toekomst te ontgrendelen) iets wat enorm bij me binnenkwam over zelfverzekerd zijn : Zelfverzekerd zijn / zelfvertrouwen hebben geeft ons de vrijheid om te leren, groeien en te ontwikkelen. Het staat ons toe om falen te riskeren als onderdeel van het leerproces, omdat we het niet nodig hebben om perfect over te komen om een goede indruk op een ander te maken of om een goed gevoel te hebben over onszelf. Ik denk dat God daar een stukje blootlegde wat nog steeds diep in mijn hart verankert zit en dat begin ik flink vervelend te vinden. 

Misschien moest er daarom ook wel tandje langzamer. In die gelijknamige blog vertelde ik over de een online curses en de vierde week was het thema : geen lat maar hangmat, en die raakte me enorm. De hangmat was een tweepersoons hangmat, een beeld van rust nemen, niet alleen maar bij Jezus. Jezus en ik, toen ik daar over nadacht vond ik dat een heel mooi beeld. Ik stelde me de hangmat tussen twee bomen in voor aan de rand van een bos met uitzicht op het open veld. Als eerste dacht ik aan hoe ik met mijn rug naar Hem toe in Zijn armen lag, genietend van elkaars nabijheid, de rust en het uitzicht. Ik realiseerde me dat ik graag wilde zien wat er op me af zou komen terwijl ik daar lag. Dat was goed, het was niet goed of fout, het was zoals het was en ik vind dat nog best een lastige, dat het mag zijn zoals het is, zonder veroordeling, kijken met liefde, Zijn liefde naar mijzelf en het punt waar ik op dat moment ben. Toen was het of Hij zei : waarom draai je je niet om naar Mij toe, leg je hoofd maar op Mijn schouder/borst, en ik realiseerde me dat ik vanuit die houding ook makkelijker in Zijn ogen kon kijken. In de blog Zien wat het word schreef ik hoe God tegen me begon te spreken over alleen naar Zijn ogen kijken, en nu herinnerde Hij me daar liefdevol aan. 

Ik realiseerde hoe ik mag leren rusten bij Hem, gewoon maar te zijn, ik vind dat nog zo lastig, maar het was niet de eerste keer dat Hij daar over tegen me sprak, ik beschreef dat al in de blog Ontspannen, het is blijkbaar nog iets wat ik nog niet echt onder de knie heb maar wat wel nodig is om te leren. Net als leren om me bewust te zijn, te weten dat ik weet dat ik weet dat Hij altijd bij me is en vol liefde naar me kijkt, dat niets wat ik doe of niet doe daar iets aan kan veranderen. Ik ben zo dankbaar dat ik mag weten dat Hij mij op mijn weg met Hem alle ruimte en tijd geeft om te leren, dieper gegrondvest te raken in Hem. En dan is dat nog Zijn werk ook en niet het mijne, ook laat Hij me liefdevol regelmatig weten : Ik doe 24/7 Mijn werk in jou, of jij het nu voelt of niet, geloof het maar, vertrouw Mij maar. Rust jij maar in Mij, twijfel niet, vertrouw Mij, twijfel er niet aan of je Mijn Stem wel goed verstaat, je kent Mijn zachte Stem, kom in de stilte, daar zal je 'm beter verstaan. 

Ik vind het vaak best eng, het voelt zo wiebelig, maar ik zie ook Zijn werk in mij, en dat maakt me blij en geeft me moet om door te gaan op deze weg van leren de regie helemaal bij Hem te laten, te ontspannen, rusten. Ik moet ineens denken aan een zin uit Psalm 127:2 ".....de Heere geeft het Zijn beminden in de slaap." Het is uiteindelijk Zijn werk terwijl ik rust bij Hem. In die tijd werd ik dagen achter elkaar wakker met zinnen uit het lied Geef me Jezus : Ik wil niets liever dan Jezus, Hem alleen......alles wat deze wereld me bied valt in het niet bij Jezus. En ik wist, het is God zelf die dit enorme verlangen naar Hem in me heeft gelegd, het is Hij die ernaar verlangt om in de rust, in de stilte tijd met me door wil brengen, die me steeds meer wil laten zien wie Hij werkelijk is, me wil doordringen van Zijn liefde, er naar verlangt dat ik die liefde dieper ga/kan indrinken, me dieper bewust word van Zijn liefde voor mij. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem