Opstaan

Al een aardig poosje geleden, in 2020 schreef ik de blog Regeren, een jaar later rond diezelfde tijd kwam de blog Woede online, blijkbaar wilde God me iets duidelijk gaan maken over één van de basis emoties waar Hij de mens mee heeft geschapen : Boosheid. Ik ben opgegroeid met teksten uit Efeze 4:26-27 "Word boos, maar zondig niet, laat de zon niet ondergaan over uw boosheid, en geef de duivel geen plaats." Er staat "word boos" maar dat hoorde ik er niet bij, ik hoorde Niet boos worden, dat is zonde, dan geef je de duivel plaats. Ik kan me niet meer herinneren of het ook zo gecommuniceerd werd, maar ik heb het zo opgepakt. Toen ik opgroeide was er een hoop boosheid in mij die afgekeurd werd, waar geen plaats voor was, je hoorde lief te hebben, te vergeven. 

Toen ik op internet ging zoeken vond ik een heel rijtje met Bijbelteksten over boosheid en vele kwamen me erg bekend voor, de boodschap waar ik mee opgroeide was : vermeid ruzie, niet dat me dat erg lukte, ik moet eerlijk zeggen dat ik vreselijk veel ruzie heb gemaakt thuis met mijn vader. Ik was zo verschrikkelijk boos in mijn jonge tienerjaren. Op mijn 16e greep God in in mijn leven en maakte ik een zichtbare verandering door, ik schreef daarover in de blog De Geestelijke Wapenrusting. Maar ik leerde nog niet om om te gaan met emoties van boosheid. Ik vergaf mijn vader, en dat was een flinke hobbelige weg, maar aan de andere kant begon ik boosheid steeds meer weg te stoppen, dat was niet goed, dat mocht er niet zijn. Maar zo werkt het niet, als je niet naar je emoties luistert, en niet met Papa God er naar leert kijken en ze niet in het licht brengt bij Hem gaat het rommelen en word het een beerput die vroeg of laat open klapt. Dat is dan ook wat er bij mij gebeurde en dat bracht me niet veel goeds.

Toen God begon te spreken over m'n emoties vond ik dat best spannend, de meeste daar zag ik het nut wel van in, maar boosheid....... Oei wat vond ik die lastig, waarschijnlijk omdat er schaamte aan kleeft voor mij, angst dat het niet te hanteren is en uit de hand loopt, waarschijnlijk heeft het ook te maken met een vertekend beeld dat ik er van heb. En ik bad : Heer help, ik vind dit zo verschrikkelijk eng. 

Ik kwam weer bij het (Engelstalige) onderwijs van Audrey Mack The violent take it by force wat me de eerste keer dat ik het hoorde al enorm raakte. Nu realiseerde ik me hoe de boze had gemaakt dat ik passief en stil was geworden omdat ik geloofde dat die emotie niet goed was. Deze emotie was minder makkelijk weg te stoppen voor mij dan andere, misschien wel omdat ie zo sterk was en me dat ook wel bang maakte. Ik heb deze emotie nooit leren om in te zetten waar hij voor bedoeld was, om datgene wat de emotie in me opriep een halt toe te roepen, om te zeggen : STOP, tot hier toe en niet verder. Om te gaan staan voor dat wat mij rechtmatig toebehoord en dat niet langer te laten roven. Boosheid zegt : geef je grenzen aan. 

In die tijd kwam regelmatig opwekkingslied 358 in me op : Uw tederheid genas, wat bitter in mij was, Uw heil neem ik aan o Heer. Uw liefde overwon, keerde al mijn boosheid om, Uw heil neem ik aan o Heer. Deze tekst raakte me steeds weer, God veroordeelde mijn boosheid niet, Hij zag mijn onvermogen en vragen hoe ik er dan mee om moest gaan, mijn pijn en verdriet, ook omdat ik mijn boosheid zo vaak tegen mezelf keerde. Hij liet me zien dat ik mijn boosheid in mocht zetten tegen de daadwerkelijke vijand, de dief die komt om te roven en te stelen (Johannes 10:10) wat ik rechtmatig door de dood van Jezus heb geërfd : Leven, gezondheid, vrede, goedheid. Ik hoef niet langer te accepteren dat de boze mij beroofd van...... omdat Jezus door Zijn dood aan het kruis alles voor mij (ons) heeft vrijgekocht wat de Vader voor ons bedoeld had om te hebben. 

Ik heb wel eens gebeden : Heer leer me dan maar boos zijn op Uw manier. Toen ik Audrey Mack weer  beluisterde realiseerde ik me dat ik inderdaad last heb van passiviteit, omdat ik niet goed weet hoe ik op zijn aanvallen d.m.v. symptomen in mijn lichaam moet reageren reageer ik niet of heel zwakjes en drukt hij me langzaam maar zeker in een hoek waar ik helemaal niet wil wezen. In de blog Omweg en Omweg (vervolg) vertel ik hoe ik geloof dat God sprak dat ik mocht stoppen met smeren van een bepaalde zalf op een specifieke plek van mijn lichaam omdat Hij me had genezen. In geloof stopte ik daarmee. Ik denk dat Hij deed wat alleen Hij kon doen en dat het toen aan mij was die genezing ook vast te houden. Daarvoor was het nodig dat ik diep doordrongen raakte van mijn positie die ik van Hem heb gekregen en ik moest denken aan Jozua 1:3 "Elke plaats die uw voetzool betreedt, heb Ik u gegeven, overeenkomstig wat Ik tot Mozes gesproken heb." maar ook aan Lucas 17:14 ".......En het gebeurde, terwijl zij heengingen, dat zij gereinigd werden." Zowel Jozua als de 10 melaatsen moesten in beweging komen. Dat zien we op meer plaatsen in de Bijbel, geloof is niet passief, geloof is actief, doelbewust en doelgericht. 

God heeft het laatste woord, niet de dief die Zijn Koninkrijk geweld aan doet. Vanaf dat Johannes de Doper de komst van het Koninkrijk der hemelen aankondigde in Mattheus 11, ik lees vers 12 graag in de AMPC vertaling : "And from the days of John the Baptist until the present time, the kingdom of heaven has endured violent assault, and violent men seize it by force (as a precious prize-a share in the heavenly kingdom is sought with most ardent zeal and intense exortion)" De boze heeft de aanval geopend op dat Koninkrijk omdat hij weet wat dat Koninkrijk inhoud en dat hij dat beter weet dan de meeste onderdanen van dat Koninkrijk. Ik had en heb het nodig me meer bewust te worden van de houding die ik moest aannemen om te staan voor mijn erfenis inclusief gezondheid, heelheid. Daar bereik ik niets met passiviteit, dat vraagt inspanning, niet in eigen kracht maar in Zijn kracht, het vraagt een doelbewust uitstrekken van mijn kant naar Hem en Zijn Koninkrijk. Wij hebben de opdracht gekregen er beslag op te leggen. Mattheus 6:33 zegt niet voor niets "Maar zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden." 

Papa God ik heb nog zo ontzettend veel te leren hierin, dit gaat zo in tegen mijn menselijk denken en ik realiseer me dat ik tegen een volgende valkuil aan liep, de valkuil van : niet op mensen hun tenen te willen trappen, mensen niet willen kwetsen, want dit is een heel gevoelig onderwerp. Heer help me in liefde en wijsheid, zonder veroordeling te delen wat U in mijn leven doet, wat ik denk dat U me leert. Dit voelt eng en kwetsbaar. Dank U wel dat U steeds op dingen terug blijft komen tot het moment dat ik in lijn kom met Uw Waarheid voor mijn leven. Dank U wel dat U mijn denken veranderd. 

ONDERWEG naar Hem met Hem.