Laat ze er zijn

Degene die mijn blog een beetje volgen zal het niet ontgaan zijn dat ik de laatste tijd flink aan het stoeien ben rond het onderwerp emoties. Ze er laten zijn, er naar kijken zonder er een goed of fout label aan te hangen, veel verder kwam ik er nog niet mee want dit vond ik regelmatig al ingewikkeld genoeg. Regelmatig schoot ik in oude mechanismes zoals vluchten in eten, of m'n emoties weer op slot gooien : even niet voelen, of maar tot op zekere hoogte, wat ik niet kon of wilde handelen op dat moment moest gewoon wegwezen. Toch geeft me dat systeem geen bevrediging meer. Het Engelstalige leesplan - ik haalde het al eerder aan -  Accepting where you're at, surrender the journey van maar 3 dagen heeft mij veel langer bezig gehouden, telkens kwam het zo enorm binnen en moest ik het later weer opnieuw lezen en kwam ik weer een stukje verder, en zo ging het maar door. 

Ik merkte dat God me steeds vaker liefdevol aanmoedigt tijd te nemen en er met Hem naar binnen te kijken, wat was daar, wat voelde ik. Hij zegt : Ik heb jou zo gemaakt, voel maar, en op de 3e dat las ik : Pay attantion to what I am doing in your heart - with your emotions, your thoughts. Ask Me to show you dicipher them. Ask Me to show you why you feel the way you feel. But these emotions ? Feel them. And show them to Me. The open-hearted surrender of your emotions to Me will help you to see Me in the storm, in the madness you feel when emotion is all you know and nothing else makes any sense. Will you let Me inside ? Geef aandacht aan je emoties, laat ze aan Mij zien, vraag Mij je te laten zien en waarom je ze voelt, vraag Mij ze te ontcijferen, vraag Mij waarom je je zo voelt. Met een open hart je emoties overgeven aan Mij zal je helpen Mij te zien in de storm, als alles krankzinnig voelt en je alleen nog maar emoties voelt en je er niets meer van begrijpt. Wil je Mij binnen laten. ?

Het heeft me echt een paar dagen gekost voor ik dit door durfde laten dringen. Vragen stormde door me heen, vragen als :  Help, word het zo heftig ? Is dit Uw bedoeling ? Moet dit ? Is dit nodig ? Maar meer en meer kwam de overtuiging in me : Met U kan ik dit aan. Met U is het veilig. Hoe mooi kan dit worden ? En dan moest ik weer denken aan het liedje  Dansen op Papa's voeten wat ik deelde in m'n blog : Wie ben ik ? Papa heeft me zo gemaakt, met die hele verscheidenheid aan emoties.

Een ander Engelstalig leesplan waar ik mee bezig was : Guide your mind, guard your heart, grace your tongue, heeft me ook geholpen (het lezen van dit plan verliep overigens net als het andere plan wat ik eerder deelde, het koste me soms dagen om verder te komen of liet het ook weer een tijd rusten, het kwam zo binnen bij me) Het bracht me bij Efeze 4:25-26 en ik deel 'm in de TPT vertaling omdat die me erg aansprak : "So discard every form of dishonesty an lying so that you will be known as one who always speaks the truth, for we all belong to one another. But don't let the passion of your emotions leed you to sin ! Don't let anger control you or be fuel for revange, not for even a day." Twee dingen sprongen er voor me uit : spreek altijd de waarheid, ook tegen jezelf. Het was of God zei : je emoties wegstoppen is liegen tegen jezelf, wees eerlijk naar jezelf. Wat er ook uitsprong was : de passie van je emoties. In andere vertalingen staat het woord emoties niet maar gaat het daar over boosheid, maar het was of God zei : dat geld al je emoties. Laat ze er zijn, maar laat je er niet in meeslepen, denk ook niet dat het dan pas goed is. Het is goed als je ze signaleert, ze ziet, ze erkent, ze er laat zijn en ze naar Mij ophoud en Mij Mijn waarheid erover laat spreken, meer vraag ik niet van je.

Op een gegeven moment liet God me zien dat mijn emoties er mochten zijn zolang een ander er maar geen "last" van had, en eigenlijk bedoelde ik met "last" dat een ander ze niet in die mate zou opmerken dat ik ze zou moeten uitleggen. Mijn verstand weet dat een ander best mijn emoties mag zien en dat ik ze niet hoef uit te leggen. Toen ik hier over nadacht ontdekte het dat het te maken had met emoties die ik zelf minder acceptabel vond, of maar tot op zekere hoogte. Ik vind het best een flinke uitdaging om eerlijk te zijn naar mezelf over m'n emoties. 

De lastigste emotie vind ik wel boosheid, ik heb geleerd dat je niet boos mocht zijn, alleen nu begint God mij te leren dat Hij die woorden uit de Bijbel anders heeft bedoeld. Laat ik dat maar voor een ander blog bewaren, voor volgende week, ik hoop dat het me lukt om dat goed te gaan verwoorden. Je emoties er te laten zijn is één ding, maar ze verwoorden vind ik ook een uitdaging.

ONDERWEG naar Hem en met Hem