Ben ik wel echt dood

In de dagen nadat God me mijn woord voor 2020 had gegeven begon het eigenlijk flink te roeren in me. 
Proefde ik daar opstandigheid ?
Waar kwam dat betweterige, veroordelende ineens weer vandaan wat ik in mezelf opmerkte, poeh, dit was niet mooi.
Dan kom je ineens een filmpje van 
Ik geloof niet in toeval dus ik denk dat Hij wilde dat ik dit zag, dat Hij bezig was een gebed te verhoren wat ik regelmatig bid : Heer ik geef U toestemming alles in mijn leven aan te raken wat Uw aanraking nodig heeft, wat niet goed is brengt U het maar aan het licht zodat ik het kan uitleveren aan U want ik wil zijn zoals U mij bedoeld heeft.  

Maar ik moet eerlijk zeggen dat als Hij dat doet ik het niet fijn vind en dat ik het ook niet zo makkelijk aan Hem overhandig als goed voor me zou zijn. En in die strijd komt het woord vertrouwen in me op borrelen. Tja wat houd vertrouwen in als ik niet loslaat, loslaat wat Hij dan ook aan mij vraagt los te laten, mijn oordeel over anderen, en daardoor ook oordeel naar mezelf om het oordeel over de ander.
Als Hij me iets laat zien en mij vraagt er voor te gaan bidden is het niet de bedoeling dat er ergens in een verborgen hoekje van mijn hart er een oordeel begint te ontstaan. Oei wat kom je dan hard jezelf tegen, bidden dat God die ander helpt dingen los te laten zodat Hij de vrije hand in dat leven krijgt en die persoon mag laten zien dat Hij iets zoveel beters heeft voor die persoon. Maar tegelijk vecht je met het loslaten van je eigen oordeel, dat is best confronterend.

Dat ik mijn weg in de opdracht te gaan bidden zou moeten vinden dat had ik wel verwacht, ik wilde ook heel graag van Hem hierover leren, maar dit pakt toch wel heel anders uit dan ik had verwacht, en eerlijk gezegd vind ik het best slikken.

Francis haalt in deze preek een vers aan dat God me wel eerder onder ogen heeft gebracht. Soms ben ik het er helemaal mee eens en stem ik er mee in, maar er zijn ook tijden dat ik er verschrikkelijk mee aan het stoeien ben. Galaten 2:20
Jezus volgen is niet altijd leuk en kan soms verschrikkelijk tegen je vlees ingaan en dan denk ik aan wat ik Henk Stoorvogel eens hoorde zeggen op Opwekking : Het is niet altijd leuk, maar wel goed. En dat zei hij over het volgen van Jezus. En dat kan ik alleen maar beamen, ja God is goed, ook als Hij me dingen onder m'n neus houd die ik liever niet wil zien bij mezelf. 

Oei, wat is ons hart toch arglistig.

Een andere tekst die Francis aanhaalde was Fillipenzen 2:3

Heer help me bij dat sterven aan mezelf, er zit nog meer leven in die oude mens als dat goed voor me is en dat bezorgt me heel wat last, meer als dat me lief is. Maak dat ik net als Jesaja in hoofdstuk 6:5 mezelf zal zien zoals ik werkelijk ben uit mezelf.

Heer help me, breng me daar op dat punt dat ik al die zwarte sporen uit mijn hart vol vertrouwen en gewillig aan U over zal geven omdat ik toch liever bruikbaar ben voor U dan in mijn eigen wil te blijven hangen want die brengt me uiteindelijk toch alleen maar teleurstelling. Ik denk dat dit soort strijd bedoeld word als Jezus zegt in Lucas 9:23 


ONDERWEG naar Hem en met Hem