Aanvaard

In mijn vorige blog beschreef ik een van de lessen die God mij leerde aan de hand van mijn eetgedrag. Een andere les die Hij mij daar ook mee leerde had te maken met aanvaarding. Toen Hij daarover  tegen mij begon te spreken kon ik het feit dat ik door Hem ben aanvaard wel pakken dacht ik, maar ik begreep absoluut niet de diepe van wat Hij me wilde leren.

Hij aanvaard mij helemaal, totaal, alles, ook de hoekjes die ik liever niet belicht, waar ik liever niet naar kijk omdat ik bang ben voor wat er zal gebeurden als dat wat daar ligt aan het licht komt, ook die plekjes aanvaard Hij want ze horen bij mij, ook al ben ik me er niet eens van bewust.

Dat Hij mij als persoon aanvaard dat was één, maar toen Hij mijn duidelijk maakte dat Hij ook mijn lichaam aanvaard bleek ik dat toch een stuk lastiger te vinden. 
Ik had mezelf namelijk jaren vertelt (ook toen ik nog 30 kilo zwaarder was) dat ik daar niet zo'n probleem mee had, het was wat het was en het functioneerde.  
Maar dat bleek toch anders te zijn dan ik dacht, er bleken heel wat gevoelens verborgen te liggen toen er weer kilo's aan kwamen in plaats van eraf bleven, het maakte heel veel in mij los en eigenlijk ontstond er best wel paniek. 

Toen ik steeds weer op m'n snuit ging met m'n eten en ik niet snapte dat deze strijd terug was in mijn leven maakte God me steeds weer opnieuw duidelijk dat Hij van me hield, dat ik Zijn kind ben, dat Hij voor mij heeft gekozen, dat Hij mij aanvaard zoals ik ben en dat Hij mij wilde leren om mezelf te leren aanvaarden, ook mijn lichaam, Hij wil dat ik gelukkig ben.
En juist dat lichaam, dat aanvaarden vond ik verschrikkelijk moeilijk. 

Omdat ik opgegroeid ben met  een gehandicapte moeder heb ik van kinds af aan mee gekregen dat je blij moest zijn dat je kon doen wat gedaan moest worden, waarderen dat je een gezond lichaam gekregen had. 
Maar dat lichaam ook accepteren en aanvaarden was voor mij een heel ander verhaal, het was het omhulsel van je ware ik, de binnenkant daar ging het om, dat omhulsel was bijzaak, je moest het er maar mee doen.

Wat vond ik het lastig toen God daar aandacht aan ging besteden. Hij ziet mij als geheel en daar hoort ook mijn lichaam bij en wat was het moeilijk om te zien dat het Hem pijn deed dat ik dat omhulsel maar als een noodzakelijk kwaad zag.
God plaatst ons op deze aarde met een doel en Hij geeft ons daarvoor alle middelen beschikbaar die we nodig hebben, ook een lichaam.

Psalm 139:13-14 zegt "Want U hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed."
Ik begon me te realiseren dat het hier niet alleen om mijn persoonlijkheid ging, dat God ook mijn lichaam geweven had. In dat babylijfje zat alles al verborgen wat er uit zou groeien, Hij wist het, Hij gaf wat ik nodig zou hebben om in deze wereld iets van Hem te laten zien, ook met deze lijfelijke, handen, voeten, de armen, benen, romp.

Lang geleden realiseerde ik me dat als ik mezelf afkraakte en afwees ik eigenlijk zei dat God niet de waarheid sprak. Nu leer ik die zelfde les over mijn lichaam, als ik mijn lichaam afwijs omdat het niet voldoet aan wat ik denk dat mooier, beter zou zijn. Als ik mijn lichaam niet omarm en bekijk zoals Hij het bekijkt, zoals de Psalm zegt "ontzagwekkend en wonderlijk gemaakt"  zeg ik eigenlijk dat Hij geen gelijk heeft.
Durf ik dat te beweren ?

Marcus 12:30 zegt "Houd van je Heer God met je hele hart en met heel je ziel, met je hele verstand en met alles wat je hebt."  Dus ook met mijn lichaam kwam er in mijn gedachten. 
Een andere tekst die ik ineens anders las was 1 Korinthe 6:19 "Weet gij niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in U woont, die gij van God ontvangen hebt, en dat gij niet van uzelf zijt ? Want gij zijt gekocht en betaald. Verheerlijkt dan God met uw lichaam." We hebben de Heilige Geest van God ontvangen, maar ons lichaam ook.

Heer U gaf mij dit lichaam, ook de tekenen van de tijd in dit lichaam bekijkt U vol liefde, want U weet wat dit lichaam heeft doorstaan en waardoor het getekend is.
U wijst het niet af omdat het niet voldoet aan schoonheidsidealen die mensen of ikzelf elkaar opleggen.
U ziet de schoonheid die U er in gelegd hebt, leer mij door Uw ogen kijken vol liefde en mededogen naar mijn lichaam dat U vormde speciaal voor mij. Open mij ogen Heer zodat ik mijn lichaam mag zien zoals U het ziet. Ik kies ervoor niet langer af te wijzen wat U mij gaf, ik wil het omarmen en ontvangen en U ervoor en ermee danken. 


ONDERWEG naar Hem en met Hem