Putten

Laatst schreef ik al de het leesplan Geheel in Hem in de Bijbel-app me had geraakt. In het plan werd ook het verhaal van de Samaritaanse vrouw aangehaald uit Johannes 4, daar werd de put vergeleken met de "putten" in ons eigen binnenste, de put van de menselijke natuur en het menselijke leven, de "put" van pijn en problemen in je hart. 
Ik begin me meer en meer bewust te worden van het feit dat ik het soms verschrikkelijk moeilijk vind om te kijken naar wat er werkelijk in mijn hart speelt. Waarom ik dat zo lastig vind daar ben ik nog niet helemaal achter, ik denk dat het ook te maken heeft met de angst wat ik daar zal vinden. Wat er tot nu toe uit is gekomen is niet heel mooi en dat vind ik moeilijk om onder ogen te zien. 

Ook al weet ik dat het voor God geen verrassing zal zijn wat ik daar vind, Hij weet het al lang, Hij kent mij door en door en houd onvoorwaardelijk van me. Als ik daar iets uit opvis wat ik moeilijk vind om onder ogen te zien en het bij Hem breng zal Hij zeggen dat Hij blij is dat ik het aan heb gedurfd om het op te pakken en ermee naar Hem toe te komen. Hij zal het aanpakken en als ik het dan ook loslaat zal Hij doen wat Jeremia 31:34 zegt "Ik zal hun zonden vergeven en voor altijd vergeten." 

Jezus wist wie deze Samaritaanse vrouw was, wat er in haar leefde, wat ze had gedaan. Hij was speciaal via deze weg gegaan om haar daar op dat moment te ontmoeten. Waarom zocht Jezus deze confrontatie ? Het was niet de gewoonste zaak van de wereld dat Joden en Samaritanen contact hadden en al helemaal niet als man met een vrouw. Maar Jezus zocht het contact omdat Hij iets tegen deze vrouw wilde zeggen wat haar leven radicaal zou veranderen.
Jezus is niet veranderd, Hij wil nog steeds contact en wil nog steeds laten weten dat Hij het weet en ziet en dingen kan veranderen in en voor ons. 

Blijf ik in mijn angst om het onder ogen te zien hangen en kijk ik dus liever niet, denk ik misschien dat het dan te ingewikkeld word.
Te ingewikkeld voor wie ? Voor mij of voor Jezus ?
Voor mij waarschijnlijk wel, maar voor Jezus absoluut niet !
Hij is de  Almachtige God die met ontferming over mijn "putten" bewogen is en wat er in de overdenking werd gezegd zette me aan het denken :  We verarmen en verzwakken Zijn bediening in ons wanneer we vergeten dat Hij Almachtig is, de verarming is in ons, niet in Hem. We gaan naar Jezus toe als we een Trooster nodig hebben of Iemand die met ons meeleeft, maar we vergeten om Hem te benaderen als de Almachtige God. 

Ineens moest ik eraan denken dat ik heb geleerd dat er 365 keer in de Bijbel staat "vrees niet", voor elke dag een keer, dus je hoeft niet bang te zijn, ook niet om in de diepe "putten" van je ziel te kijken. 

De Bijbel zegt dat we aan Hem mogen vragen, en ook dat Hij ons  zal geven. Mattheus 7:7-8 "Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden. Want een ieder, die bidt, ontvangt, en wie zoekt, vindt, en wie klop, hem zal opengedaan worden."  
Ik kan me niet voorstellen dat Hij onze liefdevolle Hemelse Vader die zelf zegt dat ik Hem mag vragen wat ik nodig heb, tegen me zal zeggen als ik bij Hem kom met mijn vraag: dat kan je niet vragen, dat is echt teveel, hoe kom je erop om dát te vragen ! 

Krijg ik alles precies zoals ik het hebben wil : Nee, maar ik krijg wel wat ik nodig heb en als Zijn kind mag ik alles aan Hem vragen en Hij zal in Zijn wijsheid mij antwoorden en geven wat ik nodig heb. Hij weet dat het moeilijk is om in m'n "putten" te kijken en Hij wil met me mee kijken en het samen met me brengen in Zijn licht.
Hij gaat het niet zelf alleen voor me doen, er staat dat ik zelf moet vragen, en zelf moet zoeken en kloppen, dán zal Hij opendoen, en beloofd Hij dat ik zal vinden en dat Hij open zal doen. Het is mooi dat ik dit weet en meer begin te realiseren, maar het is nodig dat het dieper in mijn bewustzijn doordringt, dat mijn hart gaat weten dat het weet, dat het weet.

Dat is voor mij best een groeipunt (ik schreef eerst werkpunt, maar ik kan het niet in eigen kracht) want ik laat het graag aan Hem over, aan Zijn vaardige handen (zit daar nog een worteltje niet goed genoeg zijn ?) 
Maar God zet mij niet op de reserve bank, Hij stelt mij op in het spel van het leven. Dat in actie komen is best een uitdaging voor mij, het heeft een verandering in mijn denken nodig. 

Dank U wel Vader dat U zo liefdevol mij aanzet tot anders denken en op U vertrouwen, dat U mij aanmoedigt om mee te gaan doen in wat goed is, voor mij, maar ook voor "ons", U en ik, tot het verdiepen van onze relatie, U verlangt naar mijn/onze groei. Ik mag "zaaien" door te doen en U geeft de gunstige (weers)omstandigheden om tot volle groei te komen.
Help mij Heer de stenen uit de "putten" te halen zodat daar weer fris sprankelend water in op kan borrelen, uw Levende Water.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.