Dochter zijn

Omdat de relatie tussen mij en mijn aardse vader niet erg best was, heeft God mijn denken over hoe Hij als Vader is flink moeten bijstellen.  
Langzaam begon God mij te leren dat Hij absoluut te vertrouwen is, dat Hij alles weet en alles ziet en dat Zijn ogen vol liefde onafgebroken op mij gericht zijn. Dat Hij mij niet veroordeeld en er niet vanuit gaat dat ik het weer zal verknoeien, en dat Hij het ook nooit met mij zal opgeven. Hij verwacht ook geen gehoorzaamheid van mij vanuit plichtsgevoel, Hij ziet veel liever dat ik Hem gehoorzaam vanuit liefde en vertrouwen. 
Hij is geïnteresseerd in mij en wil ook heel graag Zijn gedachten met mij delen als ik wil luisteren. Ik kon en wilde wel wennen aan zo'n Vader, want leven met zo'n Vader zou me nooit ongelukkig maken.

Het riep ook een andere vraag in mij op : Wat is een gezonde Vader - dochter relatie, wat is de gezonde houding van een dochter ?

Dat de relatie tussen mijn aardse vader en mij niet zo lekker liep lag zeker niet alleen aan mijn vader. De redenen doen er hier niet zo toe, maar er ontstond een hele scheve verhouding. Mijn houding was enorme defensief tegenover mijn vader, alsof hij de vijand was. Ik moet bekennen dat ik ook behoorlijk overheersend kon zijn naar hem toe, ik werd de sterkere. 
Ik herinner me het kantelpunt daarin : We stonden behoorlijk verhit tegenover elkaar in de woonkamer voor de kachel. Mijn vader die vaak dreigde met "een pak op mijn sodemieter", zoals hij dat noemde, en ik die hem uitdaagde om dan ook maar een keer de daad bij te woord te voegen en me daadwerkelijk te slaan. Demonstratief wees ik op mijn onderkaak. Je begrijpt dat dit niet op een vriendelijke spreektoon ging. 
Mijn vader droop als een geslagen hond met z´n staart tussen zijn poten af. 
Ik had zogezegd gewonnen maar voelde me afschuwelijk, alle respect (als die er al was) en ontzag (of was het angst) voor deze man was weg, ik wist dat ik hem de baas was. Ik verafschuwde de man, het zaadje van haat was in mijn hart geplant. 
Geloof me dat is niet goed voor een pubermeisje van een jaar of 14 denk ik dat ik was, ik wist dat ik goed fout zat ook al wilde ik dat toen absoluut niet toegeven en overschreeuwde ik elke reactie in mij of van anderen.

Zo´n relatie kan en wil ik niet hebben met Vader God, maar hoe is dan de houding van een dochter ten opzichte van haar Vader ?
Doordat ik ging ervaren dat Hij zo'n goede en liefdevolle Vader was voor mij kwam er een verlangen om mij om een goede dochter te zijn. Op een avond heb ik Papa gevraagd of Hij mij wilde gaan laten zien hoe een dochter op een gezonde manier naar haar Vader kijkt, of Hij me dat wilde leren. 
Een paar dagen later kwam het in me op hoe een kind trots kan zeggen : Dat is mijn Papa. Het kind is ten volle overtuigd van het kunnen van Papa. Alsof God zei : Jij mag trots zijn op Mij.
Toen ik daar over na dacht realiseerde ik me dat dat zou betekenen dat ik dan het volste vertrouwen zou hebben in Hem, in mijn Papa, en ja dat vertrouwen in mijn Papa groeit met de dag, Hij is zo goed voor me.

Weer een paar dagen later was ik een stukje aan het fietsen om mijn hoofd leeg te maken omdat zorgen en verdriet mijn rust wilde roven. Hoe reëel een situatie ook kan zijn, ik mag die bij Papa brengen en Hem vertrouwen en rusten in Zijn kunnen. Er kwam weer kwam er iets in mij op : een Vader kan soms zonder dat z'n kind weet wat Hij precies doet iets voorbereiden of organiseren, iets wat het kind blij zal maken. Het kan zijn dat het kind een vermoeden krijgt dat Papa een plannetje aan het uitbroeden is, maar Papa houd z'n kaken stijf op elkaar want anders zou de verassing eraf zijn. En het was alsof God zei : Zo is het ook met deze situatie die jij zo moeilijk vind en waar jij niets aan kan veranderen en die jou probeert te roven uit Mijn rust die Ik jou geef. Achter de schermen, daar waar jij het niet ziet, ben Ik bezig en jij mag Mij vertrouwen, verwachtingsvol zijn, en als de tijd daar is zal je het zien, Ik zal je verrassen.

Deze gedachten kwamen diep binnen en ontroerde me diep, zo is mijn Papa. En als gezonde dochter van Hem mag ik alle vertrouwen hebben en er blind vanuit gaan dat Hij voor mij en voor alle betrokkenen bij de situatie die ik zo moeilijk vind zorgt. Het loopt Papa NOOIT uit de hand, en Hij is voor 1000% te vertrouwen. 

Het raakt me diep dat Papa precies weet wat een gezonde houding van een dochter is, en dat Hij me dat wil laten zien en leren. 
De houding van Papa maakt me stil en maakt dat de stekels die af en toe nog dreigen overeind te komen steeds minder scherp worden, en de reflexen worden ook minder scherp.
Deze dochter ontdekt dat Papa écht veilig is, dat er niets en niemand meer verdedigt hoeft te worden, er gaat geen dreiging van Papa God uit. Het vertrouwen groeit meer en meer, het maakt dat ik ontdek dat ik misschien wel kan ontspannen in de buurt van deze Papa. 
We hebben nog een weg te gaan, Papa en ik, maar dat gaat wel goed komen, want deze Papa is best wel geweldig, ik geloof niet dat ik ooit nog teleurgesteld zal raken in Hem.


ONDERWEG met Hem en met Hem

P.S. de relatie met mijn aardse vader was niet best maar hij was geen slecht mens, gewoon een man die zelf getekend was door het leven en op zijn manier zijn best deed.