God spreekt

Als ik het me goed herinner was het 2009 of misschien 2010 dat ik voor het eerst binnen stapte in de gemeente waar ik nu mijn thuis heb gevonden. In het begin kwam ik er af en toe, maar als het me te dichtbij kwam nam ik weer afstand, de periodes dat ik weg bleef werden wel minder en korter maar toch, ik wilde me niet binden en maakte dus ook zo min mogelijk contact. Daarbij stroomde mijn tranen rijkelijk, dat ging daar op de een of andere manier vanzelf, ik kon ze niet stoppen, vooral de muziek kwam enorm binnen, maar ook het woord raakte me regelmatig diep. Na de dienst wist ik niet hoe snel ik weer weg moest. Toen God in 2015 tegen me zei : Ik wil dat je hier zit, elke week, ben dat gaan doen en God deed bijzondere dingen in mijn leven in die plaats. 

Vorig jaar rommelde het en er gingen mensen weg en ook al bemoeide ik me nergens mee, je proefde dat er wat speelde. Er kwamen herinneringen boven van een scheuring in de gemeente waar ik als kind opgroeide (ik zal toen een jaar of zes zijn geweest denk ik)  deze scheuring ging ook door mijn familie Mijn ouders waren de enige van de familie van mijn vader die besloten om te blijven en niet weg te gaan, het contact werd nihil. 
Tot deze herinnering weer boven kwam heb ik me niet gerealiseerd hoeveel impact deze gebeurtenis op mij heeft gehad, de onveilige herinnering maakte dat ik tegen God heb gezegd dat ik dit te moeilijk vond en ik heb Hem gevraagd of ik weg mocht, maar zou weglopen de oplossing zijn geweest ?
Het antwoord was duidelijk : Ik wil dat je blijft. 
Mijn volgende vraag was : Waarom ? 
Als antwoord kreeg ik een woord : Bidden.
Oké........duidelijk. 

Bidden, ik vond het een lastig antwoord, voelde me er absoluut niet geschikt voor. Maar God bracht in mijn gedachten dat Hij degene die Hij roept bekwaam maakt, dat deed Hij met Mozes, met Jozef, met David. Ze gingen geen makkelijke weg, maar God leerde hen wat ze moesten leren om de taak te vervullen die Hij voor hen op het oog had. 
Op bijzondere wijze begon God me boekjes in handen te spelen over gebed en de Hemelse Rechtbanken, ineens zag ik ook in de Bijbel teksten die me nooit waren opgevallen over rechtzaken en rechtspraken. Ik zit nog midden in deze leerschool, en ik moet eerlijk zeggen dat ik 'm pittig vind, maar ook bijzonder, ik voel me geliefd, dat Hij deze weg met mij wil gaan.

Op een informatieavond over wat er in de gemeente speelde en waarvan ik wist dat ik daar heen moest en dat ik me niet langer afzijdig moest houden, werd mij heel duidelijk dat we nú moesten gaan bidden.
Ik was niet de enige gelukkig, en er was nog een vrouw die dat net zo had ervaren en samen begonnen we op een middag in december in mijn huiskamer te bidden, Het voelde best onwennig, ook omdat ik deze vrouw alleen van een afstandje kende en niet zo goed wist wat ik met haar aan moest, maar ik was er van overtuigd dat het het juiste was om te doen. 

Vanaf de eerste middag zaten we op één lijn en was er veel herkenning, alleen na een aantal weken moest zij weer naar Amerika waar zij een groot deel van het jaar woont.  Stoppen was niet de bedoeling, dat wist ik, maar hoe dan verder ?  Zij tipte me om contact met een ander vrouwen op te nemen en deze hadden er oren naar, het gebed ging door.
Ik deed het maar ik voelde me nog steeds niet erg zeker, zo onbekwaam, maar ik ervaarde wel zegen. 
Als je God gehoorzaamd en doet wat je weet dat Hij van je vraagt betekend dit niet dat het gelijk niet meer moeilijk is. Zoals ik Henk Stoorvogel hoorde zeggen op Opwekking afgelopen Pinksteren (gewoon thuis op de bank kijkend naar Family7) : Geloven en Jezus volgen is niet altijd leuk, maar wel goed.

Ruim een half jaar later hadden we een bijzondere dienst in onze gemeente waarin profetie en bemoediging centraal staan. 
Inmiddels was het profetische niet vreemd meer voor me en had ik al geleerd dat dat en gebed enorm krachtige wapens zijn in het Koninkrijk van God en de geestelijke wereld. 
In Handelingen 2:17 worden woorden van de Profeet Joel aangehaald : "En het zal zijn in de laatste dagen, zegt God, dat Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, uw jongemannen zullen visioenen zien en uw ouderen zullen dromen dromen." Als Joel zijn dagen al benoemde als het laatste der dagen dan zitten wij zeker in het laatste der dagen.

Profeteren is Gods Woord spreken, het is altijd opbouwend en bemoedigend en eert God. In die dienst kwam naar voren dat het samen bidden meer van Gods kracht vrij zet. God belooft zelf in Mattheus 18:20 "Waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben ik in hun midden."  We ervoer dat als een enorme bevestiging, voor ons, het was niet mijn idee geweest, nu wist ik zeker dat we goed bezig waren en ik begon ook een antwoord op onze gebeden te zien. Wij hadden gebeden dat Gods Geest zichtbaar zou gaan bewegen in onze gemeente, dat mensen vrijmoedig mochten worden om tegen elkaar uit te spreken wat Zijn Geest hun gaf om te spreken.

Ook werd mij duidelijk waarom God wilde dat ik op deze plaats bleef, Hij wilde dat ik erbij zou zijn en zou mee bewegen in Zijn werk. Wat was ik dankbaar voor dit inkijkje. Gods Geest is echt, levensecht, ook al zien we hem niet met het menselijk ook, als wij God vragen onze geestelijke ogen en oren te openen wil Hij dat doen en gaan wij dingen zien en horen, ervaren die ons zullen verwonderen. God spreekt, elke dag, Hij is de God van communicatie en ik word daar hoe langer hoe meer enthousiast over, dit is zo bijzonder, Hij is zo bijzonder. 

Heer dank U wel, ik wil met U wandelen Heer, neem mij mee naar de plaatsen waar U me heen wilt brengen, laat me zien wat U me wilt laten zien, laat me horen wat U wilt dat ik hoor. Zet mijn geestelijke ogen en oren op scherp, maak mij gevoelig voor Uw zachte stem, leer mij te luisteren en te volgen. Vrijmoedig te doen wat U van mij vraagt. Er is nog zoveel wat me niet helemaal duidelijk is maar ik mag mijn vragen aan U stellen en U gewoon vertrouwen. Dit is zo'n mooi avontuur met U, een avontuur waar ik van geniet, en dat genieten is eigenlijk best wel nieuw voor me, maar zo leuk. Dank U wel, dat U mij meeneemt op deze reis.


ONDERWEG naar Hem en met Hem