Uw huis

Op een zwaar bewolkte dag met zo nu een dan een paar spetters liep ik buiten met de post en zoals wel vaker gebeurd begonnen er ineens wat puzzelstukjes op z'n plaats te vallen en ontstond er een duidelijk plaatje van een boodschap die God me regelmatig geeft, maar dan net weer wat anders, Hij wil mijn aandacht hebben en behouden. Ik vind het zo mooi dat God zo werkt. 

Ik dacht terug aan een animatie van David de Vos over of Jezus in alle kamers van je huis mag komen. Wat mij vooral aan dit filmpje raakte was dat Jezus de huiseigenaar werd.
Ik heb vrijwillig de sleutels overgedragen aan Jezus en werd zelf een inwoner in Zijn huis.

En in mijn gedachten kwam op : Als de boze buiten een hoop kabaal staat te maken kan het klinken alsof het binnen in je huis gebeurd. Dat kan best beangstigend zijn, en je de neiging krijgt om in elkaar te krimpen of je te verstoppen. Maar hij kan je helemaal niet pakken want hij staat buiten en jij veilig binnen bij Jezus.
Als de boze aan de deur of de ramen rammelt dan doet Jezus voortaan open.

Het is wel mijn verantwoording om me constant bewust te blijven van mijn positie, en me niet te gaan gedragen als de huiseigenaar. Als ik dat wel doe geeft Jezus me die vrijheid en zal Hij niet Zijn plek opeisen. Ik moet Hem die plek zelf geven, keer op keer.
Ik kan alles in Hem, als ik verbonden ben met Hem, als ik mijn oog niet op Hem gericht houd, als ik Hem niet vertrouw verbreek ik zelf de verbinding, ben ik niet in Hem. 
Dat is het grote geheim in leven in overwinning. 
Het is niet zo dat Hij in en uit mijn huis stapt, het is de vraag of ik Hem de huiseigenaar laat zijn, in plaats van toch zelf steeds weer die sleutels in handen te nemen en het zelf te doen. 

Hij is er, altijd, maar Hij neemt alleen de plaats in die ik Hem geef.

Dat is het hele punt. Als ik niet de sleutels bij Hem laat klinkt de herrie die de boze buiten mijn deur staat te maken alsof ie in m'n huis staat en dreigt de paniek uit te breken. Maar als ik me heel bewust ben van Zijn positie als huiseigenaar en de mijne als inwoner, dan hoef ik nergens bang voor te zijn want Hij beantwoord de deurbel en het geklop op de ramen. 

Op deze manier maakte God het me nog weer eens duidelijk, je bent niet alleen, ik ben bij je, maar wie is hier nu echt de hoofdbewoner. 

Soms is het zo eng om een volgend stukje van je huis aan Hem te geven. Annie Berents-Karkdijk heeft dat zo mooi beschreven in haar boekje : Ja, kom binnen Heer. 

Heer houd mij alert en bewust van wie ik de Heer laat zijn van mijn huis, of ik ook echt alle kamers wel aan U heb overgedragen. Of er geen plekjes over zijn gebleven waar ik U niet de volledige toegang heb gegeven en de boze dus nog ruimte krijgt om binnen te dringen. En Heer help mij mijn ogen en oren op U gericht te houden, dan hoef ik niet bang te zijn voor alle herrie die de boze produceert hoe beangstigend het ook klinkt. 


ONDERWEG naar Hem en met Hem