Open armen

Ik ben opgegroeid in de Pinkster beweging van de late jaren 60, 70, begin 80, je hoorde een getuige te zijn, langs de deuren, evangeliseren door elke vrijdagavond tijdens de koopavond met een groepje te zingen en traktaatjes uit te delen onderaan de roltrap van het winkelcentrum Zuidplein in Rotterdam Zuid waar ik opgroeide.
Actief, want iedereen moest het weten. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen het kon waarderen. Diep van binnen was er bij mij ook wel schaamte, maar je deed het want zo hoorde het, je mocht je niet schamen voor Jezus want Hij had zich ook niet voor jou geschaamd toen Hij aan het kruis voor je stierf.

Het zit zo diep in me geworteld moet ik bekennen, terwijl ik heel sterk het idee heb dat God me steeds meer overtuigd van stil te zijn en gewoon te zijn. 
Stil zijn, niet over Hem te praten, maar gewoon liefde te betonen.
Niet te oordelen, niet met woorden, niet met je houding - daar moet je je echt van bewust worden - niet in je hart. 
God die me zegt : zegen hen, heb ze lief zonder oordeel, heb aandacht voor ze, luister, heb compassie. 
Best lastig moet ik eerlijk toegeven, zeker als het gaat om mensen die heel dicht bij je staan.

Je wilt zo graag het beste voor ze, en jij bent er van overtuigd dat dat Jezus is. Maar Hij wil niet door mij door hun strot heen geduwd worden. Hij wil ze liefhebben en echte aandacht voor ze hebben, ze laten weten dat Hij er is. Alleen Hij kan zich alleen maar kenbaar maken door mij, mijn mond die geen oordeel spreekt, geen "goede" raad geven, geen vragen te stellen, hoe goed ook bedoeld, maar ze zelf te laten vertellen wat ze zelf willen. Mijn oren die bereid zijn om alleen maar te luisteren, mijn ogen die kijken vol bewogenheid, mijn tranen samen met hun tranen, mijn lach samen met hun lach. Mijn armen die bereid zijn hen te omarmen als ze daar behoefte aan hebben en er voor open staan. 

Terwijl ik deze lessen begon te leren kwam ik een boek tegen van Wilkin van der Kamp : Live in Love en tot mijn verrassing beschreef hij hoe God hem precies hetzelfde leerde door dit boek waarin hij de gelijkenis van de twee zonen van de vader gebruikt als leidraad. Hij noemt het de open armen theologie van Jezus, en dat raakte me. Zo mooi hij het zo anders uitlegt als we zo vaak hebben gehoord en hij het zelf ook heel lang heeft uitgelegd. 
God is zo heel anders als christenen heel lang hebben verkondigd en gelooft. In Hem is geen spoortje oordeel. Niet naar ons maar ook niet naar de underdog van de maatschappij of degene die het allemaal zo goed denkt te weten.
Ja hij wijst de mens terecht, maar Hij doet dat in liefde en niet in veroordeling.

En ja ik ken ook de harde woorden die Jezus sprak tegen de Farizeeërs en Schriftgeleerden uit de Bijbel. Maar Hij verlangde er bovenal naar dat ze wakker zouden worden uit hun eigengereidheid, dat ze hun harten zouden openen voor liefde, Zijn Liefde, voor hen en voor de mensen waar zij zo op neer keken. 

Ik heb het idee dat deze her-opvoeding nog maar net begonnen is en dat ik nog heel veel te leren heb in mijn weg achter Hem aan. 
Toen God tegen me zei dat ik me weer moest gaan verbinden vond ik dat best een uitdaging, maar dat was niet alles, Hij wil me leren te gaan kijken door Zijn ogen.
Niet meer zo nodig te doen, dingen op te lossen, maar gewoon te zijn, hoe ongemakkelijk dat soms ook voelt. En eigenlijk is dat m'n grootste uitdaging, want wat doe je als je niet meer hoeft te doen, maar gewoon mag zijn.
Klinkt misschien allemaal wat vaag maar ik heb geen idee hoe ik het duidelijker moet maken, want het is me zelf niet eens echt duidelijk. Het enige wat ik weet dat mijn hart, mijn houding aan het veranderen is omdat Hij dat in me doet en dat ik Hem daarin kan, mag en wil vertrouwen. Hij weet wat Hij doet en ik heb Hem alle vrijheid gegeven op alle terreinen van mijn leven.

Heer werkt U het maar uit in mijn leven, laat mij maar meer en meer op U gaan lijken, help mij om mee te bewegen met Uw Geest, met Uw Liefde. Open armen voor de ander en voor mezelf.
Dank U wel voor Uw enorme geduld want wat heb ik nog een boel te leren van wie U werkelijk bent, van Uw liefde.



ONDERWEG naar Hem en met Hem