Zoeken in deze blog

dinsdag 22 januari 2019

Nooit verlaten

Ik realiseer me dat dit blog veel kan losmaken, dat heeft het bij mij ook gedaan, toch deel ik 'm omdat het onderdeel is van mijn proces.
Op een bijzondere manier ben ik terecht gekomen bij het boek "Laat los" van Sheila Walsh, voor mij was het duidelijk dat ik dat boek op dat moment moest lezen. In het 3e hoofdstuk las ik iets wat waar ik toch in eerste instantie mijn vraagtekens bij had, maar ik zie ook hoe God mij vooorbereid heeft voor dit punt in mijn proces. 

Sheila had er zelf ook mee geworsteld vertelde ze toen God haar die les leerde. Ze sprak hier over iets wat zij in een ander boek had gelezen en haar een les had geleerd, het idee : "Wat had moeten gebeuren is gebeurd." Zo vaak kijken we terug op gebeurtenissen en zeggen dat het anders had gemoeten, maar er is niets meer aan die gebeurtenis te veranderen, het is verleden tijd en een vaststaand feit. Het brengt niets goeds jezelf er om af te ranselen. 
Deze gedachte is goed te verteren als er bijvoorbeeld iets relatief's is gebeurd, maar een stuk lastiger als er mensen bij betrokken zijn die beschadigd zijn geraakt door een situatie is het een stuk lastiger om te zeggen dat er gebeurd is wat had moeten gebeuren.

De dingen die anders zijn gelopen in de opvoeding van onze kinderen is heel lang een enorm pijnpunt geweest voor mij en ik vroeg aan God of Hij bedoelde dat dit zo had moeten gebeuren ?
Dat vond ik nogal wat moet ik je eerlijk vertellen. 
Ik moest denken aan Johannes 9:3 waar Jezus antwoord op de vraag van zijn leerlingen of de blindgeborene had gezondigd of zijn ouders "Hij niet en zijn ouders ook niet, was het antwoord van Jezus, maar Gods werk moet door hem zichtbaar worden." 
Jezus rekent af met de schuldvraag, het is gebeurd en het had een doel, namelijk opdat Gods werk door hem zichtbaar zou worden. 

Ik (we) heb toen gehandeld vanuit de kennis die we toen hadden, ik (we) heb niet opzettelijk anderen pijn gedaan, het is zinloos onszelf met het effect van de beslissingen die ik (we) toen hebben genomen om de oren te blijven slaan. 

Wat Sheila dan schrijft raakte me : Aanvaard het zoals het is, omarm het, het is er en het mag er zijn, er is gebeurd wat heeft moeten gebeurden. En dan mogen we roepen vanuit onze pijn "God, U had erbij moeten zijn !" en dan is Gods antwoord : "Lieve dochter, Ik was er ook. Ik heb je vast gehouden, zelfs al kon je mijn armen niet zien. Ik heb je tranen opgevangen. Je was noot alleen." Ze haalt daar Psalm 139:7-12 aan waar David zegt : "Hoe zou ik aan uw aandacht ontsnappen, hoe aan uw blik ontkomen ? Klom ik op naar de hemel - u tref ik daar aan, lag ik neer in het dodenrijk - u bent daar. Al zei ik : Laat het duister mij opslokken, het licht om mij heen veranderen in nacht, ook dan zou het duister voor u niet donker zijn - de nacht zou oplichten als de dag, het duister helder zijn als het licht."

Er is geen plek of situatie waar God ons niet ziet of ons in de steek laat, we zijn nooit door Hem verlaten. 
Jezus droeg die verlatenheid voor ons aan het kruis, Hij  riep het uit : "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten ?" zegt Psalm 22:2.
Nooit maar dan ook nooit verlaat Hij ons !

Er is maar een manier om af te rekenen met "wat had moeten zijn" en dat is het los laten en omarmen wat het is. 

Voor mij was dit een enorme les die mijn ogen heeft geopend, het is niet Gods wil dat ik de rest van mijn leven gebukt ga onder schuld en schaamte, dat zijn de plannen van Gods tegenstander. Jezus stierf opdat ik vrij zou zijn, Gods plan voor mij is vrijheid en vreugde, geen knagend verdriet.
1 Petrus 5:8 zegt : "Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi." Hij zal ons steeds weer proberen aan te klagen, maar Jezus zegt : Je bent vrij door Mijn offer aan het kruis, en ik heb ervoor gekozen om dat offer met beide handen aan te pakken, ik leer het meer en meer leren omarmen, er is gebeurd wat heeft moeten gebeuren. 

In dit proces las ik op een ochtend in het dagboekje "Gods woord bidden" het volgende : "Als God heeft toegelaten dat er in het leven van zijn kinderen iets moeilijks is gebeurd, wil Hij dat op een grootse manier gebruiken, als zijn kinderen Hem daar de gelegenheid toe geven." 

Geef ik Hem die ruimte om mijn littekens op een grootse manier te gebruiken ? 
Wat Sheila zegt in het gebed waarmee ze het hoofdstuk afsluit bid ik haar na : Verlos me van de pijn van het verleden en gebruik mijn littekens tot opbouw van uw koninkrijk.


ONDERWEG naar Hem en met Hem

11 opmerkingen:

  1. Het is een moois stuk en je schrijft het heel voorzichtige. Ik proef verwondering naar God toe.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt die verwondering over hoe Hij is en met mij omgaat, er altijd bij is geweest in de diepste dalen van verscheurdheid, die word steeds groter naarmate dit bijzondere proces vorderd. Hij is zo goed.
      Dank je wel voor je reactie.

      Verwijderen
  2. Wat een mooi gebed waarmee je afsluit. Ik bid met je mee: verlos me (ons) van de pijn van het verleden en gebruik mijn (onze) littekens tot opbouw van uw koninkrijk. Dank je wel voor deze blog, had ik net nodig!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad een blog die raakt! Het raakt aan pijn, die ik al steeds meer aan het loslaten ben. Loslaten kan pas wanneer je het eerst hebt toegelaten; het onder ogen zien. En dat alles met hulp van Hem die ons kracht geeft. Ik hoef de schoonheid nooit in het kwade te zien. Het is God die er iets van kan maken, het omkeren in mijn leven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad en heel herkenbaar.
      Hoe mooi en liefdevol werkt onze God.

      Verwijderen
  4. Soms gebeuren dingen, waarom, ik weet het niet.
    Hij is er altijd, wacht ons op met open armen.
    Hij weet immers...

    Rakend blogje Danielle, maar ook mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Amen juist door wat we meegemaakt hebben en de genezing daarvan zijn we gevormd tot degene die God bedoeld heeft

    BeantwoordenVerwijderen

Wat leuk dat je mijn blog hebt gelezen, laat gerust een reactie achter dat vind ik altijd leuk.

Doe je dat liever privé dan begrijp ik dat en kan dat via het volgende mailadres

danielle.hoogendijk@live.nl

Je kroon dragen

  Ik was te gast bij  Johanneke Plaggenmarsch  van  Waardevol en uniek  voor haar nieuwe serie " je kroon dragen " Hier de eerste ...