2019 word 2020

Mijn vorige blog heette "Hij bied aan" naar aanleiding van een uitspraak van Henk Binnendijk. Op een keer haakte deze uitspraak in m'n ziel en heeft me niet meer los gelaten. De wetenschap dat God niks van mij vraagt, dat niets wat ik doe of laat iets kan veranderen aan de enorme diepe liefde die Jezus voor mijn heeft heeft mij dit afgelopen jaar diep geraakt, dat heb ik echt mogen ontvangen.
Ontvangen was mijn woord voor 2019, aan het begin van dit jaar kon ik niet bevroeden wat Hij dan voor mij zou hebben.

Ik heb zoveel mogen ontvangen dit jaar uit Zijn hand dat het me ook nu ik deze blog schrijf weer ontroerd. Nee het was geen geld, goederen of andere zichtbare mooie dingen, het is onzichtbaar voor het menselijk oog. Ik heb ontvangen in mijn hart. Als ik even terug grijp op m'n woord van 2018 : wortelen, dan zie ik dat ik inderdaad geworteld ben geraakt, in Hem en dat ik daardoor in 2019 me ontvangend heb kunnen opstellen. Met mijn hart open op Hem me heb kunnen richten, heb mogen leren me zo meer op Hem te richten. Het is een intensief en soms heel moeilijk jaar geweest maar ik ben er rijker van geworden. Ik hoorden Bobby Shuller eens zeggen dat dit nou juist de schatten zijn die je in de hemel verzameld, de immateriële dingen, de zaken die je hart aangaan, je wezen. Ik vond dat een hele mooie. 

Onze ziel zal ooit ons lichaam verlaten en voorleven zonder deze aardse tent. Kom ik weer even terug op een andere opmerking van Henk Binnendijk : Je zal daar zijn wat God hier van je heeft kunnen maken. Wat God hier van mij kan maken heeft niets te maken met mijn werken, het heeft te maken met mijn bereidheid mijzelf aan Hem te geven zodat Hij daarmee, en daar doorheen iets moois van mij kan maken. 
Ik denk dat dit het mooiste is wat ik dit afgelopen jaar heb mogen ontvangen. Deze immateriële schat gaat de rest van mijn leven met me mee en zal me beïnvloeden. 

Toen ik God ging bidden voor een woord voor 2020 kreeg ik een woord waar ik eerlijk gezegd eerst wat aan twijfelde, maar het kwam in een paar dagen tijd van alle kanten en op allerlei manieren op me af : "Vertrouwen" 
En ik dacht : Heer dat doe ik toch al, dat is toch de basis van leven met U ? 
Maar de indruk dat dit mijn nieuwe woord was bleef, ik moest erop gaan kauwen. Eerlijk gezegd beangstigde het me ook een beetje, zou het betekenen dat er zwaar weer op komst was, waarom zou ik anders zo gewezen worden op vertrouwen ? 

Ik krijg een heel jaar om erop te kauwen en ik zie er inmiddels ook de uitdaging in : Heer wat gaat U me dit komende jaar leren over U, over mezelf ? 
Weer een nieuw jaar om met Hem te wandelen, van Hem te leren en me door Hem te laten vormen.

Op deze laatste dag van 2019 wil ik ook al de mensen die m'n blog lezen bedanken en jullie een heel mooi en gezegend 2020 toewensen, aan Zijn hand.


ONDERWEG naar Hem en met Hem