Geschut

In de afgelopen tijd heb ik regelmatig geschreven over lessen die ik mocht leren dwars door strijd heen. Ik las ergens dat we soms door moeilijke dingen heen worden geleid om ons te schudden, zodat er naar boven komt wat er diep van binnen verborgen zit, dat klinkt mij inmiddels heel logisch in de oren. 
We zien God graag als liefdevol en genadig, maar Hij is absoluut niet zoetsappig. God de Vader voed ons ook op, en daar horen soms lessen bij die we liever overslaan omdat ze niet fijn voelen. Maar achteraf zien we pas dat de les heel waardevol en nodig was.

Het volk Israël deed 40 jaar over een reis van 11 dagen : ze moesten lessen leren en daar was tijd voor nodig. En laten we eerlijk zijn het waren soms stevige lessen, maar die lessen waren gebaseerd op Gods liefde voor Zijn volk, niet op Zijn boosheid, hardheid of ongeduld, ja we lezen ook dat Hij dreigde Zijn geduld te verliezen en in Exodus 32 lezen we hoe Mozes in de bres springt bij God ten gunste van het volk. Mozes herinnerd God aan Zijn belofte aan Abraham, Isaak en Jacob en aan Zijn macht die Hij toonde toen Hij het volk bevrijdde uit Egypte. Het gedrag van het volk heeft wel consequenties, net zo goed als ons eigen gedrag consequenties heeft, maar God vernietigd hen niet.

De woestijn tijd heeft het volk geschut en in hen naar boven gebracht wat verborgen lag in hun harten. Wat daar lag was verklaarbaar door de jaren van slavernij die achter hun lag, maar God zag hun als Zijn volk, Zijn geliefde kinderen en wilde dat wat Hij in hen gelegd had, wat Hij in hen zag, naar boven brengen in hen, Hij verlangde naar een diepe intense intieme relatie met Zijn volk.

Ik mocht leren dat God aan de fundamenten waarop ik bouw schut om mij te laten zien dat het niet het fundament is wat Hij voor mij bedoelt had om op te bouwen. Hij en Hij alleen wil het fundament zijn waar ik op bouw. Paulus zegt daarover in 1 Korinthe 3:11 "Want een andere fundering dan Jezus Christus mag niemand leggen."  Waarom denk ik dat God aan mijn fundamenten schut ? 
Ik ben er van overtuigd dat Zijn motief liefde is, Zijn diepe intense liefde voor mij, omdat Hij niet zonder mij wil en kan. Ik schreef daar al over in de blog "God wil mij"

Een ander punt waar God flink aan een van mijn fundamenten schudde was mijn eigen veilige plekjes die ik graag voor mijzelf creëerde, ik houd van die voorspelbare plekjes. Maar Hij had me  inmiddels al wel geleerd dat zogenaamde veilige plekjes heel makkelijk eigen gecreëerde gevangenisjes worden, gevangenisjes, die Hij niet voor mij bedoeld heeft. Hier schreef ik eerder al eens over in mijn blog "Comfortzone" 

In 2015 maakte God mij duidelijk dat Hij me graag elke week in de gemeente wilde zien waar ik voor die tijd af en aan kwam, maar ook regelmatig periodes weg bleef omdat het (nog) te confronterend voor me was, het me herinnerde aan oude pijn. Gehoorzaam ben ik daarna elke week gegaan en God deed daar bijzondere dingen in mijn leven, en ik kwam geen enkele keer van die plaats thuis zonder dat ik heel duidelijk wist dat God tot mij had gesproken of dat ik Hem daar had ervaren.
Maar net als ik elke gemeente, elk gezin, gebeuren er ook in deze gemeente soms dingen waarbij je denkt : oei, is dit wat ik fijn vind, voelt dit nog veilig voor mij ?  Vorig jaar ontstond zo'n situatie en eigenlijk zou ik het liefst weg rennen omdat het herinneringen bij mij boven bracht van toen ik jong was en er in de gemeente waar ik opgroeide een scheuring was die dwars door de familie van mijn vader heenging en dus ook scheuring in de familie bracht waardoor er vrijwel geen contact meer was en dat had blijkbaar meer sporen in mij achter gelaten als dat ik me bewust was. 

Ik ben er voor gaan bidden want in wist dat God me in deze gemeente geplaatst had en Gods antwoord was duidelijk : Ik wil dat je blijft. 
Mijn wedervraag was : Heer waarom ? 
En weer was Zijn antwoord duidelijk, en oei wat vond ik het lastig, maar dat Hij wilde dat ik bleef was me duidelijk, en dat heb ik dus gedaan. Het werd een weg die ik zelf niet zou hebben gekozen, maar Hij weet wat het beste is.

Volgende week verder.


ONDERWEG naar Hem en met Hem