Gehoorzaam doen

In m'n blog van vorige week eindigde ik met mijn wedervraag aan God : Waarom Heer ?
Waarom wilde God dat ik bleef in een situatie die zo ongemakkelijk voelde, die zoveel gemengde gevoelens uit het verleden en het heden in mij los maakte ?
Inmiddels zijn we een jaar verder en zie ik nu ik terug kijk dat God mij wilde leren niet weg te lopen voor moeilijke en ongemakkelijke situaties. 
Oei wat ben ik daar mijn leven lang goed in geweest, maar ik werd er nooit gelukkig van, eigenlijk liep ik iedere keer regelrecht in een ander probleem, en zo kom je in de welbekende visiteuse cirkel waar je vaak heel lastig uitkomt. Maar Hij wist dat ik het nodig had om te leren en wist ook hoe Hij mij dat met heel veel liefde en geduld kon leren, op verschillende terreinen. 

Het antwoord wat Hij me gaf had ik niet verwacht, het was : "Bidden."
"Ik wil dat je blijft en dat je gaat bidden." 
Ik ?
Ik voelde me zo onbekwaam, wat wist ik nou van bidden ?
Bidden en bidden is twee toch, het gewone "huis, tuin en keuken bidden" oké, maar dit klonk als meer, een opdracht, gericht bidden, dit ging om een gemeente waar dingen speelde waar ik me liever buiten wilde houden.  Maar God had andere plannen, want na het antwoord : Bidden, zei Hij nog iets. "Ik wil dat je gaat verbinden."

Verbinden ?! 
Help....
U wilt dat ik niet meer gewoon kom en ga en de mensen de mensen laat, dat ik verder ga dan zo hier en daar groeten of beleeft antwoord geef als me wat gevraagd word. U wilt dat ik relaties aanga, dat vind ik best eng. Ja ik weet dat U me hier geplaatst hebt, en U doet nooit iets zonder rede, maar dit vind ik best griezelig. 

En dan komt er in je gedachten : "Ik bekwaam degene die ik roep", en dan komen op allerlei manieren in de tijd die volgt mannen als Mozes, als Jozef, als Paulus voorbij. 
Het bijzondere was dat ik niet de enige was die dit op haar hart kreeg van God voor onze gemeente, er was nog een vrouw en samen begonnen we 1 x in de week bij mij thuis te bidden. Alleen na een paar weken moest deze vrouw terug naar de U.S.A. waar ze een groot deel van het jaar woont. 
Ik wist dat stoppen geen optie was, maar in m'n eentje ?
Ze attendeerde me 2 ander vrouwen en ik trok de stoute schoenen aan om hen te vragen om met elkaar te gaan bidden. Langzaam begon God mensen toe te voegen. 

Ik was gehoorzaam en zette ons huis open (met toestemming van mijn man) en God deed de rest. 
Bidden veranderde mij, God bracht allerlei boekjes, filmpjes onder mijn aandacht die me hielpen in de Bijbel te gaan zien wat daar staat over gebed en procederen in de hemelse rechtbanken. Dingen die me nooit waren opgevallen kwam ik ineens overal tegen. Wat heb ik nog veel te leren en wat maakt het me klein. Het gaat er zelfs niet om dat ik het allemaal ga snappen, het gaat er alleen maar om dat ik Zijn stem versta en daarop reageer, meebeweeg met Zijn Heilige Geest en me door Hem laat leiden. 

Al verschillende keren is het me gebeurd dat er in de gemeente dingen gebeurde die me aangenaam verraste en dat God me influisterde : Daar heb je toch gevraagd, alsof Hij me wilde laten weten : Ik hoor je wel. 

Ik heb er enorm veel steun in ervaren, deze lieve mensen waarmee een relatie is ontstaan, waarmee ik mijn privé nood mocht delen en die mee gingen bidden. 
Samen bidden is zo krachtig ! 
Je mag elkaars lasten dragen.

Maar ik zie ook Gods humor. Onze gemeente is samengesteld in uit vele culturen en talen. Een van de vrouwen die komt met haar man spreekt hoofdzakelijk Spaans. Taal is voor God geen probleem, het gaat er niet om dat ik versta wat zij bidden, Hij verstaat het en daar gaat het om. Maar in onze tijd van gebed proeven we allemaal de aanwezigheid van Gods Geest. 
Wat vind ik hier de humor in ?  Wat je niet weet (verstaat) daar kan je ook geen controle op uitoefenen. Het is zo duidelijk Zijn werk deze groep mensen die Hij bij elkaar brengt om te bidden, en dat in ons huis. Ik zie het als een statement naar de geestelijke wereld : deze plek is nu Gods terrein. 

Op een middag had ik het erg moeilijk maar had er niets over gezegd, niet iedereen was er die middag dus we waren met ons vieren. Deze Spaanssprekende vrouw begint mij terwijl ik huilde te zalven met olie en voor mij te bidden. Ik verstond er geen woord van, maar ik ervaar in mijn binnenste dat er iets vrij gezet werd en ik ervaar een diepe rust. Dit had ik nog nooit van haar meegemaakt,  maar het was veilig en goed. 
Kan ik het verklaren ?
Nee, maar ik weet dat het God was, de God die ik steeds meer en dieper leer vertrouwen en die zegt : Wat ik doe is veilig, wat ik aan jou vraag dat kan je omdat ik je ertoe in staat stel.

Ik ben dankbaar dat God dingen in mij ziet die ik nooit had verwacht, Hij heeft dingen in mij, in ieder mens gelegd die alleen Hij tot volle bloei en ontwikkeling kan brengen in een mens. Eigenlijk begin ik nieuwsgierig te worden naar wat Hij allemaal in mij heeft gelegd, en die nieuwsgierigheid verwonderd mij, want nieuwsgierigheid zat achter een deur die vergrendeld was in mijn leven. Als kind leerde ik doen wat er gezegd werd en verder niet vragen. Ik mag weer een stukje kind welkom heten in mijzelf, ik mag Zijn nieuwsgierige kind zijn.

Ook dit is voor mij weer "ontvangen", ja 2019 is echt een jaar waarin ik ontvangend mocht leren leven, mocht ontvangen, aanpakken en dank U wel mocht zeggen, dat was genoeg. Wow wat een geweldige weg om samen met mijn Hemelse Papa te gaan, is Hij niet geweldig !


ONDERWEG naar Hem en met Hem