Leiderschap

Inmiddels ben ik in het 2e jaar (track) van de online-Bijbelschool van Frontrunners begonnen en de de 2e module gaat over leiderschap. Daar heb ik best even tegenaan zitten hikken want ik zag mezelf absoluut niet als (potentiele) leider. Maar God begon me te laten zien dat iedereen een leider is, in eerste plaats te beginnen over zijn of haar eigen leven. Je bent niet bedoeld om willoos met elke beweging van de golven mee te bewegen en zo op de levenszee te dobberen. Je hebt meer invloed dan je denkt !

Opgroeiend heb ik dat niet bewust meegekregen, het is naar om te zeggen maar ik groeide eigenlijk op in een omgeving waar een zekere mate van slachtoffer sfeer hing, de onmogelijkheden waren heel duidelijk en wat kon je er aan doen, je moest er maar het beste van maken. Onbewust neem je dat over en ook al begin je te horen dat het anders kan is het in praktijk brengen een volgende stap die je niet één, twee, drie zet. Ja ik ben enorm anders gaan denken de afgelopen 5 jaar, en heb daarin ook zeker stappen gezet, maar dit voelde als een hele grote stap, alsof de volgende trede op de ladder ineens veel groter was. Een wijze vriendin zei tegen me : Waarom maak je er dan geen kleine stapjes van, en die opmerking liet me niet los. 

Ik besloot een moment te prikken waarop ik met deze module zou beginnen. Omdat we in die tijd vol spanning op ons 4e kleinkind wachtte en wij in zouden springen om grote broer als het moment daar zou zijn op te vangen besloot ik na de geboorte m'n studie weer op te pakken. Een week na zijn geboorte heb ik de keuze gemaakt me aan mijn voornemen te houden en het weer op te pakken, en één van de eerste dingen die ik hoorde dat leiderschap voor iedereen is en dat het begint bij je eigen leven, precies wat God me al had duidelijk gemaakt. 

Leiders maken keuzes, laat God daar nu al een tijdje met me bezig zijn over bewust-worden en -zijn, keuzes maken. Leiders hebben oog voor de lange termijn, ze kijken verder dan korte termijn oplossingen. Kijken naar de lange termijn i.p.v. op korte termijn verlangens bevredigen, ook dat onderwerp was God  begonnen in mij aan te aan te stippen. Toen kwam ik een (Engelstalig) filmpje tegen met een gesprek met Helen Roseveare, een vrouw die voor de WEC (Worldwide Evangelisation for Christ) in Congo had gewerkt en daar hele heftige dingen had doorgemaakt. Deze vrouw vertelde dat God haar een vraag had gesteld : Can you thank Me for trusting you with this experiance even if I never tell you why ? Kun jij me danken dat Ik jou heb vertrouwd met deze ervaring, ook als Ik je nooit uitleg waarom ? 

Ik moest weer denken aan mijn blogs Herkauwen, Herkauwen (vervolg), De ladder op klimmen en Danken voor alles) God danken in situaties waar je menselijker wijs niet echt vrolijk van wordt, maar kiezen om God te danken en te vertrouwen dat het alles in Zijn perfecte plan pas. Ineens realiseerde ik me : dat is leiding geven, regeren, jijzelf bepaalt hoe je reageert. En omdat de wereld om je heen ziet hoe jij door Gods kracht en hulp kan reageren zien ze iets van Wie Hij is, dan zien ze het verschil en dat is Zijn getuigenis in deze wereld. Jezus riep ons op om Zijn getuige te zijn, gewoon op de plek waar God jou geplaatst heeft, midden in deze wereld. En op die plaats word zichtbaar dat jij niet ván deze wereld bent omdat jij anders reageert, niet vanuit je pijn, boosheid, frustratie, maar vanuit Zijn liefde. Jij hebt Iemand die al jou pijn, boosheid en frustratie voor je gedragen heeft aan het kruis van Golgotha en daarom hoef jij er niet zelf mee rond te zeulen, je brengt het bij Hem en je krijgt er rust, vrede, vreugde voor terug te midden van jou omstandigheden. 

Dat is een heleboel om op te kauwen voor mij, en ik realiseer me dat ik nog een hele weg te gaan heb, dat ik me meer bewust mag worden van mijn afhankelijkheid van Hem. Dat ik op moet passen dat ik mezelf niet op de borst sla dat ik al ben gekomen waar ik nu ben, want ik heb nog maar een paar baby stapjes gezet, er ligt nog een hele weg voor me en daar heb ik Hem enorm hart bij nodig. Maar wat een bijzondere weg ook. Wat mij enorm raakte in het verhaal van Helen was dat ze zei : het is een voorrecht, dat lijden, die moeilijke dingen zijn een voorrecht, ik vind het heel wat dat ze dat kon zeggen. Maar is dat ook niet precies wat wat de Bijbel ons in 1 Petrus 4:12-16, 19 leert, je niet te verbazen over de vuurproef. En dan zegt Paulus in 2 Korinthe 12:9-10 "Maar Hij zei tegen mij : Je hebt niet meer dan Mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid. Dus laat ik mij veel liever voorstaan op mijn zwakheid, zodat de kracht van Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid : in beledigingen, nood, vervolging. In mijn zwakheid ben ik sterk."

Om in de Geest van God te reageren op zulke zware dingen in het leven, of zoals ik het iemand wel eens heb horen noemen : in een tegenovergestelde geest, dwars tegen je eigen gevoel in, dat vraagt leiderschap, leiderschap over jezelf. Ik heb nog een hele boel om op te herkauwen, om bewust mijn denken in te vernieuwen, om te leren, erin te groeien. Gelukkig is leiderschap ook niet iets wat je ineens zomaar even doet, je mag erin groeit. Ik heb besloten dat ik dat wil, te beginnen in mijn eigen leven en daar heb ik al een hele kluif aan als ik eerlijk ben.

ONDERWEG naar Hem en met Hem