Woede

De afgelopen weken heb ik geschreven over hoe God met me bezig ging over dankbaarheid en blijdschap. Maar die blijdschap daar haperde het nogal eens aan, God liet me zien dat ik nog veel te veel in mijn hoofd zit, in voldoen aan de regeltjes omdat het zo hoort, dat is wettisch en geeft eerder gelatenheid dan echte vreugde (geïnitieerd door Heilige Geest) Toen ik m'n blog Hoop weer las en ik de tekst aanhaalde die in mijn ouderlijk huis aan de muur hing : geduldig zijn in de verdrukking, was nu eigenlijk een houding van geduldig zijn in het genezingsproces, door de oude pijn heen om genezing te ontvangen, dat ook willen en nastreven want ik wil zo graag alles wat Hij voor mij heeft ontvangen van Hem. Maar het gemis van de vreugde daarin begon te knellen. 

Ik vroeg God wat daar de wortel van was en het antwoord was nou niet bepaald wat ik verwachte : woede. Woede ?!?! Heer wat dan, waar dan, waarom?? Woede die zich tegen mijzelf keerde en die zich in de vorm van overeten.....weer was dat struikelblok opgedoken, en ja daar was ik niet heel blij van geworden., misschien inderdaad ook wel onbewust boos. Ik ontdekte wel dat aan de woede ook een component angst zat, angst voor het onbekende, het nieuwe dat God voor me heeft en wat ik diep van binnen ook doodeng vind, terwijl ik het ook zo graag wilde hebben, zo dubbel.

Is het woede omdat het zo anders gaat dan.....  - het duurt langer en het is intensiever, ook al zie ik ook dat het zo goed is, dat het nodig is en dat het  Zijn liefde is die me deze weg laat gaan - Woede omdat er steeds weer dingen boven komen  - dingen die ik niet meer wist , en die ook niet fijn zijn om weer te herinneren - omdat God ze ziet en aanwijst omdat Hij weet dat het opgeruimd moet worden zodat de boze geen legale grond meer heeft om me daarin aan te vallen. Woede om er steeds weer doorheen te moeten, ik begreep het eigenlijk niet.

Ben ik dan boos op U God ? Ik mag toch helemaal niet boos zijn, zeker niet op U. U bent zo goed voor mij, U heeft toch het beste met mij voor, U houd van mij, daar ben ik wel van overtuigd. Maar als U dit zegt wil ik het als waarheid aannemen, want ik weet uit ervaring dat U altijd gelijk hebt. Laat me dan maar zien hoe het zit, legt U de wortels maar dieper vrij.

Ik had in die tijd onderwijs van Jan Sjoerd Pasterkamp geluisterd wat voor mij enorm leerzaam was : Demonie & Bevrijding en een zinnetje van hem  kwam terug in mijn gedachten : wordt maar eens een keertje flink boos. Ik mag dus boos zijn....... In Efeze 4:26 staat  "Word boos, maar zondig niet, laat de zon niet ondergaan over uw boosheid." Word boos, Jezus werd soms ook boos op onrecht. Maar laat ik dan ook wel boos zijn op het juiste, Hij liet me zien dat ik niet boos was op Hem en Zijn proces in mijn leven boos was, maar dat teleurstelling en twijfel wel op de loer lagen. Hij liet me zien dat ik ook niet boos op mezelf hoef te zijn omdat ik tekort schiet en niet aan de regeltjes voldoe. Hij vraagt mij niet aan regeltjes te voldoen. Ik kan daar ook niet aan voldoen en hoef ook niet te voldoen, Jezus heeft voldaan voor mij aan het kruis op Golgotha en ik heb door geloof Zijn offer aanvaard., in Hem ben ik rechtvaardig verklaart. Door Zijn genade heeft Hij voldaan.

Ik zou boos moeten zijn op de boze die zo gemeen en slinks is en mijn leven - of in ieder geval delen van mijn leven - in zijn grip probeert te houden. Die het liefst wil dat ik dom en onwetend blijf over rechtmatige gronden waarop hij kan inspelen om mij gevangen te houden in zijn netten, hij wil dat ik me overweldigd voel door zijn gebrul en niet durf op te staan om mijn grenzen te verdedigen, gelatenheid omdat ik er diep van binnen niet van overtuigd ben dat ik in staat ben dit gevecht te winnen. Maar God zegt : Ik ben jou kracht, met Mij kan je alles aan en hoef je je niet bang te laten maken.

Verkeerd gerichte  woede ontneemt de ruimte aan vreugde, vreugde die het gevolg is van dankbaarheid in elke situatie, vertrouwen dat Hij echt van mij houd en dat elke situatie waar ik in zit onderdeel is van Zijn perfecte plan met mijn leven, volharding in die overtuiging ook als de situatie niet veranderd. Ik moest denken aan het boek Goed voelen waar ik eerder ook een gelijknamig blog over schreef. Achterin dat boek staat een bijlage waarin de basisemoties in diverse intensiteiten worden beschreven en daar stond iets wat mij aan het denken zetten. Boosheid - woede heeft ook kracht in zich, kracht die je op een gezonde manier kunt leren gebruiken. Ik moest ook weer denken aan het onderwijs van Audrey Mack over "standing up on the inside" naar aanleiding van Mattheus 11:12, ik schreef daar over in mijn blog Regeren. Stel een grens en zeg : tot hier toe en niet verder ! Ik herinnerde me dat ik toen tegen God had gezegd dat ik die boosheid, die kracht niet in mezelf had en dat ik Hem gevraagd had me een heilige boosheid te geven om op te staan tegen de boze, maar had dat nog niet echt ervaren, had het daarmee te maken ?

Soms lijken dingen een onmogelijke spagaat, dankbaarheid over een situatie en tegelijk opstaan tegen de boze en je grenzen aangeven en bewaken, maar ik geloof dat Hij het in me uitwerkt, me helpt, het me leert, me Zijn weg wijst.

God bracht een lied in mijn gedachten Hurt by hurt Pijn word opgebouwd situatie voor situatie, zo gaat het een muur vormen, maar ook het afbreken gaat situatie voor situatie, alles tegelijk zou ik niet aankunnen. Daarbij is het belangrijk dat ik situatie voor situatie ga zien waarom ik reageer zoals ik reageer en verantwoordelijkheid ga nemen voor mijn eigen aandeel daarin en dat met God ga schonen en ga reageren op Zijn leven gevende manier zodat daar genezing kan komen. De zin die steeds maar bij me opkwam was : Hurt by hurt, You healed them all one hurt at a time. (Pijn bij pijn, U genas ze allemaal, één pijn per keer) en dat is wat ik zie gebeuren in mijn leven. Ik herinnerde me dat God tegen mij had gezegd in 2016 : Ik zie jou en Ik wil jou hart genezen. Hij wil niets liever dan in Zijn liefde voor mij mijn hart genezen, en Hij gaf zelfs nog meer, ik ontving ook genezing in mijn lichaam.

Kijken naar het hoe en wat van woede was niet leuk, ik schrok er wel een beetje van eigenlijk toen Hij dat benoemde, het was verwarrend, maar het heeft me weer laten zien dat er nog meer bewustwording en bewustzijn nodig is in mijn leven. Bewust blijven, genadig zijn naar mezelf, tekortkomingen en je verkeerde denken (ook als het onbewust was) belijden en ons bekeren, je ervan afkeren. Hij staat klaar om te vergeven en zo worden er deuren voor de boze gesloten en hem legale grond ontnomen om mij Zijn kind daarin langer gevangen te houden. Bewustzijn van Hem en Zijn weg en manier, maar ook bewustzijn van de slinkse manieren van de vijand. Het is goed te weten met welke vijand je te maken hebt in de strijd maar nog belangrijker te weten hoe je er zelf voorstaat en door Wie dat mogelijk is gemaakt, en alles wat je in Hem hebt in te zetten tegen de vijand.

Nadat ik gestopt ben met de post en er meer ruimte kwam qua tijd hebben mijn vriendin en ik onze studie naar aanleiding van het boek van Robert Henderson,  De hemelse rechtbanken weer opgepakt, ik ben er zo blij mee. Ook al had dat bijna 1,5 jaar stil gelegen, we merkte daar niets van, zo soepel vervolgde we onze studieochtenden weer, zo bijzonder. Dank U wel Heer dat U deuren hebt geopend om dit weer op te kunnen pakken en meer te leren over gebed en over legale gronden. waarop de boze recht heeft om ons aan te vallen, en hoe we die deuren kunnen sluiten. U bent zo goed, U wilt niet dat Uw kinderen onwetend zijn.

Ik heb zo'n vermoeden dat dit onderwerp nog niet klaar is dus waarschijnlijk wordt vervolgt.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zaaien en oogsten

Ik borduur weer even verder op vorige week. Op een ochtend realiseerde ik me iets. Als we ons leven in Gods hand leggen, kunnen we daar alleen inleggen waar we ons bewust van zijn en waarvan we bereid zijn het ook aan Hem te geven. Hij zal daarin dan Zijn genezende werk beginnen. Maar er zijn ook stukken die we diep heb en weggestopt omdat er teveel pijn aan vastzit, het is zover weg gestopt dat we ons er niet van bewust zijn. 

God ziet het wel, Hij ziet alles en in Zijn liefde wil Hij het aanraken, daarvoor is het nodig dat het terug komt in ons bewustzijn zodat wij daarover kunnen beslissen het aan Hem te geven. Om die dingen in ons leven aan te kunnen raken heeft Hij onze toestemming nodig, Hij heeft ons heel bewust een vrije wil gegeven en zal die grens respecteren. 

We willen zo graag de kwick-fix, Heer los het maar op, en het liefst nog op zo'n manier dat het niet te veel pijn doet. Maar juist het proces is zo belangrijk, de oude manieren moeten omgebogen worden naar nieuwe manieren. De oude manieren die niet meer gevoed worden sterven af en de nieuwe manieren moeten groeien door training en liefdevolle aandacht uit tot een grote stevige boom met diepe wortels. Zowel het afsterven van het oude als de groei van het nieuwe vragen tijd. 

Beide processen gaan een tijdje naast elkaar op en dat vind ik lastig, maar het is het gevolg van het Bijbelse principe van zaaien en oogsten. In de Bijbel vind je deze gelijkenis van de zaaier beschreven in Mattheüs 13:1-23, Marius 4:1-20 en Lucas 8:4-15

Als wij onze zonden belijden vergeeft God ons, dat staat vast, maar de gevolgen van wat we gezaaid hebben zijn niet weg, Hij zal ons wel helpen om daar op Zijn manier mee om te gaan. Het boekje : Hebben je nieren zich ook bekeerd, van Jan Sjoerd Pasterkamp heeft me enorm geholpen dit te gaan begrijpen. Ik had het kort geleden gelezen en toen dit hele proces met emoties flink op gang kwam bracht God het me weer in herinnering.

We vinden zonde geen fijn woord, maar alles wat niet is zoals God het / ons bedoeld heeft is zonde, zonde is niet in de bestemming wandelen die God voor je heeft, Zijn doel missen. 

De oude systemen van hoe ik omging met mijn emoties miste volledig het doel dat God met mijn leven heeft, daar was diepe bekering nodig, een omkeer weg van het oude en naar Zijn manier. Nieuw zaad zaaien dat Hij zegent en dat absoluut goede vrucht zal gaan voortbrengen, veelvuldig vrucht.

Galaten 6:8-9 "Want wie in Zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderf oogsten, maar wie in de Geest zaait, zal uit de Geest het eeuwige leven oogsten. En laten wij niet moe worden."

We zaaien zo vaak zonder dat we er erg in hebben, het is zo belangrijk om ons bewust te worden van dit principe, zodat we het in kunnen gaan zetten op een goede manier, een manier die opbouwt. Iedere keuze die we bewust of onbewust maken is zaaien, en wij zullen daarvan de vruchten oogsten. 

Helaas  kunnen wij ook de vruchten ondervinden van wat anderen hebben gezaaid in ons leven, dan moeten we vergeven, laat geen bittere wortel opschieten in je hart. Als dat wel gebeurd moeten we  ons bekeren van die boosheid / bitterheid die we ruimte hebben gegeven. Wij zijn niet verantwoordelijk voor het zaad dat gezaaid werd door een ander, maar wel voor hoe wij daar mee omgaan, staan we het toe om te gaan woekeren in ons leven.

Diepe bekering, verantwoordelijkheid nemen voor het leven wat we van God gekregen hebben, je bewust worden van het principe van zaaien en oogsten is daar denk ik een sleutel in. Het is een proces, steeds weer ontgin je een volgend stukje land om het op te schonen, je dieper te bekeren zodat het goede zaad van Gods Woord daar kan groeien en vrucht kan dragen.

Ik hoorde daar een hele mooie les over van Jan Sjoerd Pasterkamp over bekering.

Dank U wel Papa God dat U zo liefdevol zelfs de hele moeilijke en pijnlijke terreinen van mijn leven wilt en durft aan te raken en er met mij mee aan de gang wilt gaan.

ONDERWEG naar Hem en met Hem