Dochter zijn

Omdat de relatie tussen mij en mijn aardse vader niet erg best was, heeft God mijn denken over hoe Hij als Vader is flink moeten bijstellen.  
Langzaam begon God mij te leren dat Hij absoluut te vertrouwen is, dat Hij alles weet en alles ziet en dat Zijn ogen vol liefde onafgebroken op mij gericht zijn. Dat Hij mij niet veroordeeld en er niet vanuit gaat dat ik het weer zal verknoeien, en dat Hij het ook nooit met mij zal opgeven. Hij verwacht ook geen gehoorzaamheid van mij vanuit plichtsgevoel, Hij ziet veel liever dat ik Hem gehoorzaam vanuit liefde en vertrouwen. 
Hij is geïnteresseerd in mij en wil ook heel graag Zijn gedachten met mij delen als ik wil luisteren. Ik kon en wilde wel wennen aan zo'n Vader, want leven met zo'n Vader zou me nooit ongelukkig maken.

Het riep ook een andere vraag in mij op : Wat is een gezonde Vader - dochter relatie, wat is de gezonde houding van een dochter ?

Dat de relatie tussen mijn aardse vader en mij niet zo lekker liep lag zeker niet alleen aan mijn vader. De redenen doen er hier niet zo toe, maar er ontstond een hele scheve verhouding. Mijn houding was enorme defensief tegenover mijn vader, alsof hij de vijand was. Ik moet bekennen dat ik ook behoorlijk overheersend kon zijn naar hem toe, ik werd de sterkere. 
Ik herinner me het kantelpunt daarin : We stonden behoorlijk verhit tegenover elkaar in de woonkamer voor de kachel. Mijn vader die vaak dreigde met "een pak op mijn sodemieter", zoals hij dat noemde, en ik die hem uitdaagde om dan ook maar een keer de daad bij te woord te voegen en me daadwerkelijk te slaan. Demonstratief wees ik op mijn onderkaak. Je begrijpt dat dit niet op een vriendelijke spreektoon ging. 
Mijn vader droop als een geslagen hond met z´n staart tussen zijn poten af. 
Ik had zogezegd gewonnen maar voelde me afschuwelijk, alle respect (als die er al was) en ontzag (of was het angst) voor deze man was weg, ik wist dat ik hem de baas was. Ik verafschuwde de man, het zaadje van haat was in mijn hart geplant. 
Geloof me dat is niet goed voor een pubermeisje van een jaar of 14 denk ik dat ik was, ik wist dat ik goed fout zat ook al wilde ik dat toen absoluut niet toegeven en overschreeuwde ik elke reactie in mij of van anderen.

Zo´n relatie kan en wil ik niet hebben met Vader God, maar hoe is dan de houding van een dochter ten opzichte van haar Vader ?
Doordat ik ging ervaren dat Hij zo'n goede en liefdevolle Vader was voor mij kwam er een verlangen om mij om een goede dochter te zijn. Op een avond heb ik Papa gevraagd of Hij mij wilde gaan laten zien hoe een dochter op een gezonde manier naar haar Vader kijkt, of Hij me dat wilde leren. 
Een paar dagen later kwam het in me op hoe een kind trots kan zeggen : Dat is mijn Papa. Het kind is ten volle overtuigd van het kunnen van Papa. Alsof God zei : Jij mag trots zijn op Mij.
Toen ik daar over na dacht realiseerde ik me dat dat zou betekenen dat ik dan het volste vertrouwen zou hebben in Hem, in mijn Papa, en ja dat vertrouwen in mijn Papa groeit met de dag, Hij is zo goed voor me.

Weer een paar dagen later was ik een stukje aan het fietsen om mijn hoofd leeg te maken omdat zorgen en verdriet mijn rust wilde roven. Hoe reëel een situatie ook kan zijn, ik mag die bij Papa brengen en Hem vertrouwen en rusten in Zijn kunnen. Er kwam weer kwam er iets in mij op : een Vader kan soms zonder dat z'n kind weet wat Hij precies doet iets voorbereiden of organiseren, iets wat het kind blij zal maken. Het kan zijn dat het kind een vermoeden krijgt dat Papa een plannetje aan het uitbroeden is, maar Papa houd z'n kaken stijf op elkaar want anders zou de verassing eraf zijn. En het was alsof God zei : Zo is het ook met deze situatie die jij zo moeilijk vind en waar jij niets aan kan veranderen en die jou probeert te roven uit Mijn rust die Ik jou geef. Achter de schermen, daar waar jij het niet ziet, ben Ik bezig en jij mag Mij vertrouwen, verwachtingsvol zijn, en als de tijd daar is zal je het zien, Ik zal je verrassen.

Deze gedachten kwamen diep binnen en ontroerde me diep, zo is mijn Papa. En als gezonde dochter van Hem mag ik alle vertrouwen hebben en er blind vanuit gaan dat Hij voor mij en voor alle betrokkenen bij de situatie die ik zo moeilijk vind zorgt. Het loopt Papa NOOIT uit de hand, en Hij is voor 1000% te vertrouwen. 

Het raakt me diep dat Papa precies weet wat een gezonde houding van een dochter is, en dat Hij me dat wil laten zien en leren. 
De houding van Papa maakt me stil en maakt dat de stekels die af en toe nog dreigen overeind te komen steeds minder scherp worden, en de reflexen worden ook minder scherp.
Deze dochter ontdekt dat Papa écht veilig is, dat er niets en niemand meer verdedigt hoeft te worden, er gaat geen dreiging van Papa God uit. Het vertrouwen groeit meer en meer, het maakt dat ik ontdek dat ik misschien wel kan ontspannen in de buurt van deze Papa. 
We hebben nog een weg te gaan, Papa en ik, maar dat gaat wel goed komen, want deze Papa is best wel geweldig, ik geloof niet dat ik ooit nog teleurgesteld zal raken in Hem.


ONDERWEG met Hem en met Hem

P.S. de relatie met mijn aardse vader was niet best maar hij was geen slecht mens, gewoon een man die zelf getekend was door het leven en op zijn manier zijn best deed.

Ik ben bij je

Op een ochtend las ik m'n dagelijkse mail van IkWonderJou en deze had als titel : Jou leven kan levens van anderen veranderen !
Al van jongs af aan heb ik het verlangen iets voor een ander te beteken, en mijn verstand weet dat God ook mensen gebruikt om mensen te helpen. Wij mensen zijn Gods handen en voeten hier op aarde. Aan de andere kant vind ik het soms ook lastig om er vertrouwen in te hebben dat God mij ook echt kan gebruiken, is daar nog regelmatig de twijfel of ik daar dan wel goed genoeg voor ben. Deze twijfel komt zeker niet bij mijn liefdevolle Hemelse Vader vandaan en daarom mag ik deze ook aan de kant schuiven als een leugen.

In de mail werd een stukje uit Rechters (ik noem het nog altijd Richteren) 6:12-16 gedeeld over Gideon, een man die door God geroepen werd, en ook niet zo zeker was van zijn eigen kunnen en God zelfs tot twee keer toe om een bevestiging vroeg voor hij eraan durfde te beginnen : "De engel van de Heer ging naar hem toe en zei : Dappere held, de Heer is met je ! Maar Gideon antwoordde : Als de Heer met ons is, waarom overkomt ons dan zoveel ellende ? Waar zijn dan al zijn wonderen waarover onze vaders ons hebben vertel ? Zij zegge dat de Heer ons uit Egypte heeft bevrijd. Maar nu heeft de Heer ons in de steek gelaten. Hij heeft ons in de macht van de Midianieten gegeven. Toen zei de Heer tegen hem : Ga erop af zoals je bent. Bevrijd Israël  uit de macht van de Midianieten. Ik stuur je, dus je kan het. Maar Gideon zei : Heer hoe zou ik Israël kunnen bevrijden ? Mijn familie is de armste van de stam van Manasse ! Bovendien ben ik de jongste van de familie ! Maar de zei tegen hem : Ik ben met je. Daarom zul je de Midianieten kunnen verslaan alsof het maar één man was." 

De mail ging verder : "Haal dit uit de tekst van vandaag : God roept je, God zendt je en God is met je. Je hoeft niet perfect te zijn. Wees gewoon oprecht, want God kiest niet zoals de mens kiest. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je hebt gedaan; God kiest jou en helpt jou om te leven naar Zijn wil. Je draagt de liefde en het licht van Christus in je. En daarom kan jouw leven de levens van anderen veranderen."

Zo simpel is het dus eigenlijk, God roept - Hij roept al Zijn kinderen. God zendt je - Hij zend al Zijn kinderen in deze wereld om een licht te zijn en te leven vanuit Zijn kracht en autoriteit. En God is met je - Je staat er niet alleen voor, wat Hij ook van je vraagt, in voor het oog kleine of grote dingen die jou afschrikken, zoals Gideon best wel even schrok van de opdracht die God hem gaf. God is met je.

Heer laat die wetenschap dat U altijd bij me bent, ook als ik dingen voor U mag doen die mij de bibbers geven. Het gaat er niet om dat ik goed genoeg ben, maar dat U goed genoeg bent. 
En toen kwam er een oud lied in mij opborrelen : 

U kent mij door en door, U weet wat U door mij heen kunt doen, leer mij naar mijzelf kijken zoals U mij ziet en geef mij de moed om te doen wat U graag wilt dat ik doe, dat ik de plannen mag uitvoeren die U voor mij heeft. Plannen die mij misschien te groot lijken, maar waarvan U zegt : Ik roep je, Ik zend je, en Ik ben bij je.



ONDERWEG naar Hem en met Hem

Knipoogje

Zo af en toe vraag ik me af hoe mijn moeder met haar geloof in God beleefde, hoe haar relatie met haar Vader was. Mijn moeder was een vrouw die een zwaar leven heeft gehad met veel teleurstelling en verdriet, het leven viel haar niet mee, zo kwam het op mij over.

Ik denk dat ik meer de sfeer oppikte als dat er daadwerkelijk over gesproken werd en dat vind ik nu zo jammer, ik had zo graag het geloof van mijn moeder willen leren kennen, ik had zo graag willen zien hoe mama zich vast hield aan de Enige die haar helpen kon, want dat ze dat deed weet ik zeker.

Tegenwoordig probeer ik anders naar moeilijke dingen te kijken, ze te zien als uitdagingen (hoe ga ik er mee om) of kansen, kansen om me aan Hem vast te klampen, groei momenten/periodes. 

Ik wil zo graag onder dat zware, beklemmende deken uit kruipen.

Ja die moeilijke dingen zijn nog steeds als worstelen in de modder. Maar vanuit die plek in de modder wil ik op kijken naar die hemel en weten dat daar mijn hulp vandaan komt, en me niet meer zo zwaar neer laten drukken.

Die zwaarte heb ik zo mee gekregen, zit het in mijn genen ? 

Ik weet het niet, maar ik geloof wel dat het niet zo hoeft te zijn en blijven, dat er een ander perspectief is. Dat mijn denken kan veranderen en mijn gevoel daarin mee zal gaan.

Nederland Zing stuurt regelmatig een mail rond met mooie liederen en in de zomer stond daar de afspeellijst van Joke Buis bij. Zij heeft de oude liederen waar zij mee op is gegroeid van Johannes de Heer zo hier en daar wat aangepast in de tekst en er al veel opnieuw uitgebracht en ze komen diep bij me binnen. 

Bij het lied "Lichtstad met uw paar'len poorten" moet ik altijd aan mijn moeder denken en regelmatig  beginnen mijn tranen dan weer te stromen, het was het lievelingslied van mijn moeder.

Lichtstad met uw paar'len poorten

wondere stad zo hoog gebouwd

nimmer heeft men hier op aarde 

ooit uw heerlijkheid aanschouwd

Heilig oord vol licht en glorie

waar de boom des levens bloeit

en de stroom van levend water

door de gouden God'sstad vloeit

Daar zal ik mijn Heer ontmoeten

luist'ren naar Zijn liefde stem

daar geen rouw meer en geen tranen

in het nieuw Jeruzalem

Schoon tehuis voor moede pelgrims

komend uit de zandwoestijn

waar zij rusten van hun werken

bij de springende fontein

Daar zal ik mijn Heer ontmoeten

luist'ren naar Zijn liefde stem

daar geen rouw meer en geen tranen

in het nieuw Jeruzalem

Wat een vreugde zal dat wezen

Straks vereend te zijn met Hem

in die stad met paar'len poorten

in het nieuw Jeruzalem

Daar zal ik mijn Heer ontmoeten

luist'ren naar Zijn liefde stem

daar geen rouw meer en geen tranen

in het nieuw Jeruzalem

Ik kan me alleen een voorstelling maken van waar mama aan dacht als ze zong "daar geen rouw meer en geen tranen", was het aan het gemis van haar moeder, haar zoon, het onrecht dat haar is aangedaan, de eenzaamheid ? Alleen zij en God weten het en dat is goed, dat hoef ik ook niet te weten.
Het doet me goed te weten dat ze daar nu is, inmiddels al weer ruim 7 jaar, zij kent geen tijd meer. Voor haar is 1 Korinthe 13:12 waarheid geworden, zij ziet nu zoals het daar zo mooi staat "van aangezicht tot aangezicht." Mama ziet nu in Wie zij gelooft heeft, ook zo'n oude zin uit een Johannes de Heer lied. Ik deel 'm er gewoon lekker bij.

Een tijdje geleden vond een boek in mijn boekenkast waarvan ik door het kaartje wat er als bladwijzer in zat weet dat het een boek is dat van mijn moeder is geweest. Het heette "Zij durfde anders te zijn" van Hugh Steven en werd uitgegeven door Open Doors. Op het kaartje stond in haar handschrift een aantekening in haar handschrift met de datum van haar verjaardag in 2000, 22 november : Psalm 68:20-21 "Geloofd zij de Heere, dag aan dag overlaadt Hij ons, Die God is onze zaligheid. Die God is ons een God van volkomen zaligheid; bij de Heere, de Heere, zijn uitkomsten tegen de dood."  

Het vinden van dit kaartje raakte me, ik wist dat mama met God wandelde, naar Wie moest zij anders gaan ? Ik ben er van overtuigd dat ze het Simon Petrus na zei. 
Soms vraag ik me af hoe ze dat had gedaan, hoe zij met haar hemelse Vader omging, ik had er zo graag daar eens met haar over willen spreken nu ik zelf die Vader heb mogen leren kennen.
Ik zie het vinden van dit kaartje als een knipoogje van God : zo dus. Hij kent ons en weet van onze verlangens en Hij is zo goed.

Ik ben dankbaar voor een moeder met een ik denk groot geloof in God, ik geloof dat mama veel voor deze dochter heeft gebeden, deze dochter die zo op zoek was naar zichzelf en die nog niet de rust had gevonden om te luisteren naar de wijze raad van een moeder die zo enorm veel van haar hield, maar niet in staat was dat te communiceren op een manier die de dochter kon ontvangen.

Op haar sterfbed was het goed, we hadden beide ons best gedaan met wat we hadden en konden het loslaten. Het heeft geen zin meer om te kijken naar het gemis van wat het nooit hebben gedeeld. Eerlijk is eerlijk, ik stond er ook niet erg voor open en toen er in mij een opening kwam was zij al flink aan het dementeren. Het verleden is niet meer terug te draaien, maar deze ontdekking geeft mij hoop. God verhoorde haar gebeden en het kwam goed met haar vaak opstandige dochter.
Dit geeft mij zoveel hoop.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Loof Hem

Ik vind het zo mooi dat het voorbeeld van David in de Bijbel staat, David spreekt tot zijn ziel, hij vertelt zijn ziel hoe groot God is en roept zijn ziel op om God groot te maken. Ik vind Psalm 103 dan ook een prachtige Psalm die ik hier met jullie wil delen : 

"Loof de Heere, mijn ziel, en al wat in mij is, Zijn heilige Naam.

Loof de Heere, mijn ziel, en vergeet niet een van Zijn weldaden.

Die al uw ongerechtigheden vergeeft, Die uw ziekten geneest, Die uw leven verlost van het verderf, Die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheid, Die uw mond verzadigd met het goede, uw jeugd vernieuwt als die van een arend.

De Heere doet rechtvaardige daden en recht aan alle onderdrukten.

Hij heeft aan Mozes Zijn wegen bekent gemaakt, aan de nakomelingen van Israël Zijn daden.

Barmhartig en genadig is de Heere, geduldig en rijk aan goedertierenheid.

Hij zal niet voor altijd ter verantwoording roepen, niet voor eeuwig handhaaft Hij Zijn toorn.

Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.

Want zo hoog als de hemel is boven de aarde, zo is Zijn goedertierenheid machtig over wie Hem vrezen.

Zo ver het oosten is van het westen, zo ver heeft Hij onze ongerechtigheden van ons gedaan.

Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen, zo ontfermt de Heere Zich over wie Hem vrezen.

Want Hij weet wat voor maaksel wij zijn en blijft bedenken dat wij stof zijn.

De sterveling - zijn dagen zijn als gras, als een bloem op het veld, zo bloeit hij.

Wanneer de wind erover is gegaan, is hij er niet meer en zijn plaats kent hem niet meer.

Maar de goedertierenheid van de Heere is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over wie Hem vrezen.

Zijn gerechtigheid is voor de kinderen van hun kinderen, voor wie Zijn verbond in acht nemen en aan Zij bevelen denken om ze te doen.

De Heere heeft Zijn troon in de hemel gevestigd, Zijn Koninkrijk heerst over alles.

Loof de Heere, u, Zijn engelen, sterke helden, die Zijn woord uitvoeren, gehoorzaam aan het woord dat Hij spreekt.

Loof de Heere, al Zijn legermachten, dienaren van Hem, die Zijn welbehagen doen.

Loof de Heere, al Zijn werken, op alle plaatsen van Zijn heerschappij.

Loof de Heere, mijn ziel !"

David zegt hier nogal wat. 

Hij sust hier zijn ziel niet gewoon een beetje, nee hij roept het op om te weten wie God is. Hij zegt min of meer : je kan het weten ! God heeft het Mozes al vertelt en Zijn volk Israël laten zien door Zijn daden, Bedenk en herinner je : Hij is machtig in goedertierenheid, barmhartig en genadig voor wie Hem vrezen. Als je Hem vreest gedenkt Hij je ongerechtigheden niet, loof Hem. Maak Hem groot want Hij is dat waart. Hij zegt eigenlijk : mijn ziel je hebt geen rede om je mond te houden als je nadenkt over Wie Hij is en wat Hij gedaan heeft. En niet alleen wij mensen moeten Hem groot maken, zelfs de engelen en de hemelse legermachten, al het werk van Gods handen - wij dus ook - zouden maar één ding moeten doen, één ding onze prioriteit geven : Hem groot maken en alle lof brengen die Hem toekomt. 

Maar regelmatig is mijn ziel met hele andere dingen bezig, dreigt mijn ziel zich zorgen te maken of teveel op zichzelf gericht te zijn omdat het niet altijd makkelijk is om God altijd groot te maken. Soms sputtert mijn ziel : en ik dan ? 

Dan wil ik mijn ziel toespreken en zeggen : Wees stil mijn ziel, wees niet bang, laat je niet in de war brengen. Houd je ogen op Hem gericht, juist als er zo aan je getrokken word en de boze zijn vurige pijlen op je gericht heeft. Juist dan, juist dan mag je God loven mijn ziel en je zult ervaren dat de rust terug keert. Ga door, blijf Hem groot maken, hoe je je ook voelt.

Stil mijn ziel wees stil
en wees niet bang
voor de onzekerheid van morgen
God omgeeft je steeds
Hij is er bij
in je beproevingen en zorgen

God U bent mijn God
en ik vertrouw op U
en zal niet wankelen
Vredevorst vernieuw een
vaste geest binnen in mij
die rust in U alleen 

Stil mijn ziel wees stil
en dwaal niet af
dwars door het dal zal Hij je leiden
stil, vertrouw op Hem
en hef je schild tegen de pijlen van verleiding

God U bent mijn God

Stil mijn ziel wees stil
en laat nooit los
de waarheid die je steeds omarmd heeft
wacht wacht op de Heer
de zwartste nacht
verdwijnt wanneer het daglicht doorbreekt

God U bent mijn God
Ik rust in U alleen

Dank U wel Vader voor Uw Woord waar precies in staat wat ik nodig heb, zulke praktische voorbeelden en verhalen die mij aanmoedigen hun voorbeeld te volgen, die mij helpen woorden te geven aan wat er zich allemaal in mij roert. Dank U wel Vader dat U mij leert en onderwijst door de praktijk van alle dag heen, U weet alles, U ziet alles en U laat mij nooit alleen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

God spreekt

Als ik het me goed herinner was het 2009 of misschien 2010 dat ik voor het eerst binnen stapte in de gemeente waar ik nu mijn thuis heb gevonden. In het begin kwam ik er af en toe, maar als het me te dichtbij kwam nam ik weer afstand, de periodes dat ik weg bleef werden wel minder en korter maar toch, ik wilde me niet binden en maakte dus ook zo min mogelijk contact. Daarbij stroomde mijn tranen rijkelijk, dat ging daar op de een of andere manier vanzelf, ik kon ze niet stoppen, vooral de muziek kwam enorm binnen, maar ook het woord raakte me regelmatig diep. Na de dienst wist ik niet hoe snel ik weer weg moest. Toen God in 2015 tegen me zei : Ik wil dat je hier zit, elke week, ben dat gaan doen en God deed bijzondere dingen in mijn leven in die plaats. 

Vorig jaar rommelde het en er gingen mensen weg en ook al bemoeide ik me nergens mee, je proefde dat er wat speelde. Er kwamen herinneringen boven van een scheuring in de gemeente waar ik als kind opgroeide (ik zal toen een jaar of zes zijn geweest denk ik)  deze scheuring ging ook door mijn familie Mijn ouders waren de enige van de familie van mijn vader die besloten om te blijven en niet weg te gaan, het contact werd nihil. 
Tot deze herinnering weer boven kwam heb ik me niet gerealiseerd hoeveel impact deze gebeurtenis op mij heeft gehad, de onveilige herinnering maakte dat ik tegen God heb gezegd dat ik dit te moeilijk vond en ik heb Hem gevraagd of ik weg mocht, maar zou weglopen de oplossing zijn geweest ?
Het antwoord was duidelijk : Ik wil dat je blijft. 
Mijn volgende vraag was : Waarom ? 
Als antwoord kreeg ik een woord : Bidden.
Oké........duidelijk. 

Bidden, ik vond het een lastig antwoord, voelde me er absoluut niet geschikt voor. Maar God bracht in mijn gedachten dat Hij degene die Hij roept bekwaam maakt, dat deed Hij met Mozes, met Jozef, met David. Ze gingen geen makkelijke weg, maar God leerde hen wat ze moesten leren om de taak te vervullen die Hij voor hen op het oog had. 
Op bijzondere wijze begon God me boekjes in handen te spelen over gebed en de Hemelse Rechtbanken, ineens zag ik ook in de Bijbel teksten die me nooit waren opgevallen over rechtzaken en rechtspraken. Ik zit nog midden in deze leerschool, en ik moet eerlijk zeggen dat ik 'm pittig vind, maar ook bijzonder, ik voel me geliefd, dat Hij deze weg met mij wil gaan.

Op een informatieavond over wat er in de gemeente speelde en waarvan ik wist dat ik daar heen moest en dat ik me niet langer afzijdig moest houden, werd mij heel duidelijk dat we nú moesten gaan bidden.
Ik was niet de enige gelukkig, en er was nog een vrouw die dat net zo had ervaren en samen begonnen we op een middag in december in mijn huiskamer te bidden, Het voelde best onwennig, ook omdat ik deze vrouw alleen van een afstandje kende en niet zo goed wist wat ik met haar aan moest, maar ik was er van overtuigd dat het het juiste was om te doen. 

Vanaf de eerste middag zaten we op één lijn en was er veel herkenning, alleen na een aantal weken moest zij weer naar Amerika waar zij een groot deel van het jaar woont.  Stoppen was niet de bedoeling, dat wist ik, maar hoe dan verder ?  Zij tipte me om contact met een ander vrouwen op te nemen en deze hadden er oren naar, het gebed ging door.
Ik deed het maar ik voelde me nog steeds niet erg zeker, zo onbekwaam, maar ik ervaarde wel zegen. 
Als je God gehoorzaamd en doet wat je weet dat Hij van je vraagt betekend dit niet dat het gelijk niet meer moeilijk is. Zoals ik Henk Stoorvogel hoorde zeggen op Opwekking afgelopen Pinksteren (gewoon thuis op de bank kijkend naar Family7) : Geloven en Jezus volgen is niet altijd leuk, maar wel goed.

Ruim een half jaar later hadden we een bijzondere dienst in onze gemeente waarin profetie en bemoediging centraal staan. 
Inmiddels was het profetische niet vreemd meer voor me en had ik al geleerd dat dat en gebed enorm krachtige wapens zijn in het Koninkrijk van God en de geestelijke wereld. 
In Handelingen 2:17 worden woorden van de Profeet Joel aangehaald : "En het zal zijn in de laatste dagen, zegt God, dat Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, uw jongemannen zullen visioenen zien en uw ouderen zullen dromen dromen." Als Joel zijn dagen al benoemde als het laatste der dagen dan zitten wij zeker in het laatste der dagen.

Profeteren is Gods Woord spreken, het is altijd opbouwend en bemoedigend en eert God. In die dienst kwam naar voren dat het samen bidden meer van Gods kracht vrij zet. God belooft zelf in Mattheus 18:20 "Waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben ik in hun midden."  We ervoer dat als een enorme bevestiging, voor ons, het was niet mijn idee geweest, nu wist ik zeker dat we goed bezig waren en ik begon ook een antwoord op onze gebeden te zien. Wij hadden gebeden dat Gods Geest zichtbaar zou gaan bewegen in onze gemeente, dat mensen vrijmoedig mochten worden om tegen elkaar uit te spreken wat Zijn Geest hun gaf om te spreken.

Ook werd mij duidelijk waarom God wilde dat ik op deze plaats bleef, Hij wilde dat ik erbij zou zijn en zou mee bewegen in Zijn werk. Wat was ik dankbaar voor dit inkijkje. Gods Geest is echt, levensecht, ook al zien we hem niet met het menselijk ook, als wij God vragen onze geestelijke ogen en oren te openen wil Hij dat doen en gaan wij dingen zien en horen, ervaren die ons zullen verwonderen. God spreekt, elke dag, Hij is de God van communicatie en ik word daar hoe langer hoe meer enthousiast over, dit is zo bijzonder, Hij is zo bijzonder. 

Heer dank U wel, ik wil met U wandelen Heer, neem mij mee naar de plaatsen waar U me heen wilt brengen, laat me zien wat U me wilt laten zien, laat me horen wat U wilt dat ik hoor. Zet mijn geestelijke ogen en oren op scherp, maak mij gevoelig voor Uw zachte stem, leer mij te luisteren en te volgen. Vrijmoedig te doen wat U van mij vraagt. Er is nog zoveel wat me niet helemaal duidelijk is maar ik mag mijn vragen aan U stellen en U gewoon vertrouwen. Dit is zo'n mooi avontuur met U, een avontuur waar ik van geniet, en dat genieten is eigenlijk best wel nieuw voor me, maar zo leuk. Dank U wel, dat U mij meeneemt op deze reis.


ONDERWEG naar Hem en met Hem