Uitbreken

Op een gegeven moment begon ik iets bij mezelf te ontdekken, ik ben aan het uitbreken. Wat bedoel ik daarmee, ik ga het proberen uit te leggen. Toen God Pasen 2016 zei : Ik zie jou en Ik wil jou hart genezen, begon Hij de zware last die op me lag - en die ik wel ervoer maar niet kon duiden wat het allemaal precies was - langzaam maar zeker van me af te pellen, ik ontving op bijzondere en voor mij compleet nieuwe manieren diepe innerlijke genezing. Ik begon dat "nieuwe" te herkennen en begon er beetje bij beetje vertrouwder mee te raken, dat gaf vertrouwen, in Hem maar ook in mezelf, in wat ik kon zijn omdat Hij het in me heeft geweven in de schoot van mijn moeder zoals we lezen in Psalm 139. 

Ik kreeg de smaak te pakken van dat nieuwe, van de ruimte die er ontstond. Ik werd me daardoor ook bewuster van de gebieden die nog niet zo nieuw en vrij voelde, ik wilde het daar ook. Ik wist nu dat het kon, dus waarom het dan niet willen. 

In het proces van herstel in mijn emoties ontdekte ik dat ik nieuwsgierig en leergierig ben en dat was voor mij een verrassende ontdekking. Ik wil m'n grenzen verleggen en dat heeft God in mij gelegd, zo heeft Hij mij met opzet bedoeld. Ik word daar zo blij van.

Ik begon me bewust te worden van de geest van armoede. Een geest die zegt dat dingen niet mogelijk zijn, dat je iets niet kan, dat daar de middelen niet voor zijn. Eigenlijk zegt deze geest die vaak verweven is met een gedachtenpatroon : blijf zitten waar je zit en verroer je niet. Maar wat nou als dat hoekje waar je zit niet is waar je bedoeld bent om te zitten. God schiep niemand voor gevangenschap, God schiep Zijn schepping en schepselen voor vrijheid, groei en ontwikkeling. Hij schiep mensen om een beelddrager te zijn van Hem, en ieder gedachte die denkt in beperking is geen afspiegeling van de God voor wie álles mogelijk is, die álles kan bedenken en scheppen door Zijn woord te spreken. Eerst kon Hij het zich helemaal voorstellen, Hij zag het al helemaal voor zich, toen sprak Hij uit wat Hij zag en het was er, Zijn gedachten werden realiteit. Wat een creatieve Geest ! En de mens vormde Hij eigenhandig, Hij zag in Zijn verbeelding hoe het eindresultaat worden moest en ging aan de slag, en toen Hij klaar was blies Hij de levensadem in die mens zegt Genesis 2:7, de enige levensadem die er was, Zijn Levensadem, daar was deze bijzondere creatie die wij kennen als de mens voor bedoeld. En na die eerste mens is God niet van gedachten veranderd want dat kan Hij niet, de mens is nog steeds bedoeld om te leven. Leven doe je in vrijheid, als je niet vrij bent maak je het beste van je situatie en ben je aan het overleven. 

Naarmate het dieper tot mij door begon te dringen dat God mij had geschapen om vrij te zijn van alles wat mij gebonden houd begon er in mij iets te borrelen, en toen las ik ergens een zin die voor mij oplichtte en die ik op heb geschreven en aan de muur heb geprikt op het plekje waar ik 's morgens mijn tijd met God heb.

De zin zegt : Ik zal niet angstig rondrennen, maar vooruit gaan naar alles wat God voor me heeft !

En dat is precies wat ik aan het leren ben om te doen. Waar God begon me los te maken van wat me bond, wakkerde Hij ook het verlangen aan daar actief aan mee te gaan meewerken. Dat vind ik ook juist zo mooi, we doen het samen, Hij en ik, dat was Zijn bedoeling. Jezus kwam naar deze wereld om het ons voor te leven, om te laten zien hoe God het bedoeld had voor de mens. Hij haalde in Zijn dood de sleutels terug van de boze die ze op een slinkse manier had ontfutseld van de mens in de hof van Eden. Hij gaf ze terug aan de mens en zei : doe nu wat Ik je heb voorgeleefd,  breek vrij zodat je anderen kan vrij zetten en zorg dat deze hele aarde, Mijn hele Schepping in vrijheid hersteld word zoals Ik hem bedoeld heb.

Ik word daar meer en meer enthousiast van, ik wil daar ook steeds enthousiaster voor worden en geef Hem daarom ook toestemming me daar enthousiast voor te maken. Ik wil de dingen gaan zien zoals Hij ze voor zich ziet en er aan meewerken om dat gerealiseerd te zien worden.

Armoede denken zegt dan : Wie denk jij nou wel helemaal dat je bent ?

God zegt : Mooi hè !? Ik wil dit zo graag gerealiseerd zien, maar daar heb Ik mensen voor nodig, daar heb Ik jou (de mens) voor nodig, daar heb Ik jou (de mens) voor geschapen. Doe je mee ?

Dank U wel Heer dat U alles zo mooi hebt uitgedacht, gevisualiseerd en geschapen hebt, mij incluis. Dank U wel dat ik onderdeel mag zijn van Uw plan met deze wereld en dat U me daar enthousiast voor maakt. Ik weet ook dat het op Uw manier zal gaan en dat ik daarvoor en daarin opgevoed moet worden, het zal discipline van mijn kant vragen, gehoorzaamheid, sterven aan mijn vlees, het heeft een prijs, maar help me Heer in dat alles mijn oog alleen op de prijs gericht te houden zoals Filippenzen 4:14 zegt "Maar één ding doe ik, vergetende wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus." U zult het altijd doen gemotiveerd vanuit Uw liefde, U kunt niet anders, want U bent Liefde.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Discipline

Hebreeën 12:7 zegt "Als u de bestraffing verdraagt behandelt God u als kinderen. Want welk kind is er dat niet door zijn vader bestraft wordt ?" Dit vers heeft mij aan het denken gezet. Als ouder heb je de taak om je kind op te voeden, als je dat niet doet je het kind tekort, verwaarloos je het en dat is eigenlijk niets anders als mishandeling.

Binnen een gezonde opvoeding is er ook voldoende ruimte voor het kind om de grenzen op te zoeken, te ontdekken wat kan en geaccepteerd word, maar ook om te ontdekken wat het kind zelf kan, ontplooiing, groei. 

Het vers erna zegt "Maar als u zonder bestraffing bent, waar allen deel aan hebben gekregen, bent u bastaarden en geen kinderen." Als God ons niet zou opvoeden en terechtwijzen als dat nodig is zijn we niet Zijn kinderen. Een gedachte die bij me opkwam was : Wat als ik me niet laat corrigeren, mijn eigen wijsheid boven die van mijn vader/ouder zet, rebels ben en niet de autoriteit van de ouder accepteer. In het natuurlijke zien we dat al jong in onze kinderen : Zelf doen ! Zonder bestraffing ben je een bastaard zegt de Bijbel, maar kan het ook zijn dat ik me vanuit eigen-wijsheid/trots/hoogmoed me gedraag als een bastaard. 

God voed ons op, Hij wil niets liever dan dat wij groeien en ontwikkelen naar het beeld van Zijn Zoon Jezus Christus. Om te groeien is het nodig dat je leert, en om goed te kunnen leren moeten daar de goede omstandigheden voor worden gecreëerd. Dan moet ik denken aan de drie R's van Rust, Reinheid en Regelmaat. Regelmaat, dat doet me denken aan discipline, zelfbeheersing, één van de vruchten van de Heilige Geest, ik vond daar een mooi stukje over op de site van de Eva : De 9 vruchten van de Heilige Geest. 

Die zelfbeheersing is voor mij nog al eens een dingetje, en dat vind ik best wel eens beschamend als ik eerlijk ben, vooral ik ik proef dat ik Gods Geest daarmee bedroef, ik denk dat we dat doen als we ingaan tegen wat Hij tot ons spreekt, wat Hij van ons vraagt. Ik vond daar een artikel uit het Zoeklicht over. Een zin daaruit sprak me enorm aan, en ik merk dat ik me daar elke dag bewust van moet zijn en ook elke dag actief aan moet blijven werken : Houd altijd je oog op Jezus gericht. Pas je niet aan bij de standaards van mensen, of zij zich discipelen van Jezus noemen of niet. Pas op voor valse religie, die je (pas)gevonden vreugde en liefde kan uitblussen.

Waarvan ik weet dat God dat aan mij vraagt hoeft, niet iets te zijn wat God ook van een ander vraagt. Ik ben uniek en Hij gaat met mij Zijn unieke weg. Hij geeft ons door Zijn Geest de kracht om die weg te gaan. In dat artikel stond nog een zin die me raakte : De wereld, het vlees en de duivel hebben geen macht over je zolang je dicht bij Jezus blijft. Ik weet dit, ik heb dit ervaren, maar ik heb ook ontdekt hoe dun die lijn is tussen in Gods kracht staan, me laten opvoeden, leren en groeien en eigenwijs zijn en toegeven aan verleiding. Kortom discipline, zelfbeheersing, regeren over ons eigen vlees. Dat doet me denken aan een blog dat ik eerder schreef : Regeren.

Dank U wel Papa dat ik mag groeien, dat het een proces is en dat ik mag weten dat U zo ontzettend veel van mij houd en zo enorm geduldig bent. Dank U wel dat Uw correctie geen straf is, U veroordeeld mij niet als ik dingen anders doe dan U ze bedoeld hebt. Vanuit liefde corrigeert U mij om het te leren te doen zoals U het wel bedoeld hebt. U hebt mij Uw Geest gegeven, ik heb toegang tot de vruchten daarvan, ook tot zelfbeheersing, help me in liefde, lankmoedigheid en vriendelijkheid (om er nog maar een paar te noemen) naar mezelf te kijken hierin en trouw (nog zo één) zelfbeheersing leren te ontwikkelen, erin te groeien. Ik verlang ernaar Papa dat niets de relatie tussen U en mij vertroebeld, zeker mijn eigen eigenwijsheid niet die er voor zorgt dat ik doe wat ik niet wil en niet doe wat ik eigenlijk wel wil zoals Paulus zegt in Romeinen 7:18 "Want ik weet dat in mij, dat is in mijn vlees, niets goeds woont. Immers, het willen is er bij mij wel, maar het goede teweegbrengen, dat vind ik niet." Paulus zegt niet dat we daarom veroordeeld zijn hiertoe en dat we ons er maar bij neer moeten leggen, Hij roept ons juist op om te groeien zoals Filippenzen 3:12 zegt "Niet dat ik het al verkregen heb of al volmaakt ben, maar ik jaag ernaar om het ook te grijpen. Daartoe ben ik ook door Christus gegrepen." U hebt mij gegrepen Papa, mij Uw kind gemaakt en ik wil me door U laten opvoeden en corrigeren, ook als het moeilijk is en soms pijn doet, want U hebt het allerbeste met mij voor.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Eng maar goed (vervolg)

Ik ben in deze blog open en vrijmoedig over wat God deed en doet in mijn leven, dat komt omdat ik weet dat God me deze opdracht heeft gegeven, maar wat ik vandaag ga delen als vervolg op mijn blog van vorige week daar heb ik toch wel over zitten twijfelen hoe ik dit moet gaan vertellen want het was voor mij heel confronterend, en het is zo kwetsbaar, intiem. 

In het laatste gesprek met Johanneke zijn we verder gaan kijken naar mijn kind-delen en daar was er één waar ik enorm tegen aan bleef lopen in mijn leven, het deel controle. Toen dat aangesproken werd werd er een enorm verdrietig meisje zichtbaar, ik kon dit in eerste instantie niet plaatsen. De naam van mijn broertje kwam in mij op, ik schreef eerder dit blog over hem Mijn broertje Gideon. Zijn dood was een situatie waarin ik als 5 jarig meisje totaal geen controle had, en er kwamen meer herinneringen aan situaties boven waarin ik totaal geen controle had. Mijn deel controle was tegen wil en dank ontstaan, wilde er eigenlijk helemaal niet zijn, maar iemand moest toch de controle nemen ? 

In het gesprek werd me ook duidelijk hoe dit deel in een ander fase van mijn leven naast helpend ook veel kapot heeft gemaakt in onderlinge relaties die God heel anders bedoeld had en dat vond ik enorm pijnlijk om me dit te realiseren. Wat is God dan goed en genadig dat Hij ons helpt door zo'n genezingsproces heen. De dag erna werd ik wakker en ik realiseerde me dat er nog een diepere wortel was die Gods aanraking nodig had. In de blog Bijzonder beschrijf ik het wonder van mijn geboorte, want dat ik leef is niet zo vanzelfsprekend. Mijn moeder was buitenbaarmoederlijk zwanger en toen ze uiteindelijk een keizersnee onderging zat de arts bijna in mijn roze velletje met zijn scalpel, en daar zat nu precies de wortel van een enorme diepe angst die controle overal volgde, het leek wel een Siamese tweeling. Ik mocht mijn angst uitroepen naar God, Hij tilde het trauma eruit en goot Zijn balsem in de wond zoals ik ook in mijn vorige blog beschreef. 

Terwijl dit proces van gesprekken en genezing bezig was werkte God ook op een ander vlak. In het onderwijs van online-Bijbelschool komt er ook onderwijs over genezing aan de orde en dat bleef bij me hangen. God genas me van een eetstoornis, ADHD en depressie, ik schrijf daarover in de blog Pasen 2016, maar ik had nog andere lichamelijke kwalen, zou God die ook niet willen genezen ? JA, absoluut, dat wil Hij, en dat kan Hij ook. De Bijbel zegt in Johannes 14:13-14 "En wat u ook zult vragen in Mijn Naam, dat zal ik doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt zal worden. Als u iets vragen zult in Mijn Naam, Ik zal het doen." Ik hoefde alleen maar te vragen. Jacobus 1:6-7 zegt "Maar laat hij er in geloof om vragen en daarbij niet twijfelen. Immers, wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt. Want zo iemand moet niet denken dat hij iets ontvangen zal van de Here." Als ik vraag, moet ik niet twijfelen, als ik zonder twijfel vraag zal ik ontvangen.

Een aantal jaar geleden werd er bij mij Lichen Sclerosus geconstateerd, een huidaandoening op een plek die niet prettig is. Eigenlijk wist ik in mijn hart dat God zei : Ik ben ook daarvoor gestorven en heb het gedragen zodat jij genezen zal zijn. Dat staat zowel in Jesaje 53:5 "Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen." als 1 Petrus 2:24 "Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout, opdat wij, voor de zonden dood, voor gerechtigheid zouden leven. Door Zijn striemen bent u genezen." Hij droeg deze 39 afschuwelijke zweepslagen en kruisiging zodat wij gezond zouden zijn op alle terreinen van ons leven, ook in ons lichaam. Toen ik op een gegeven moment weer de zalf wilde smeren ervoer ik in mijn hart iets dat zei : Ik heb jou genezen, je hoeft niet meer te smeren, geloof Mij. In geloof ben ik gestopt met smeren. 

Enkele dagen later, om precies te zijn de ochtend dat God mij genas van weer een stuk geboortetrauma,  wist ik dat ik kon stoppen met het incontinentiemateriaal wat ik na de geboorte van onze jongste moest gaan gebruiken, die is nu 27. Ik moet eerlijk zeggen dat dat een hele stap was, een stap van geloof, de vurige pijlen (waar Efeze 6:16 over spreekt) van twijfel floten om m'n oren. Mijn mond sprak steeds weer uit : Ik ben genezen, ik zal niet lekken, ik zal niet ruiken, mijn huid is gezond als van een pas geboren baby, wat er door de LS is verdwenen word herstelt in de naam van Jezus, blaas verzakking word opgeheven. Dat is je geloof inzetten, vertrouwen, volharden, je oog alleen op Hem richten, woorden van geloof spreken en weten dat wat God zegt waar is, en dat Hij Zijn Woord zal bevestigen, dat Hij het zal doen. Je gedachten niet toestaan in te gaan op de vragen die de boze in je oren blaast : weet je wel zeker dat het God was en niet je eigen idee/verlangen, was dat nou toch niet een druppel die je voelde, is dat niet een kloof die je daar voelt branden. Ik heb gezegd : Symptoom je bent een leugen ! Jezus zegt : Door Mijn striemen ben je genezen, ik bén genezen wat ik ook voel, ieder symptoom is een leugen en wijkt voor de Naam van Jezus !

Dit is wel een tijdje doorgegaan, steeds als twijfel de kop weer probeerde op te steken sprak ik tegen de berg zoals Marcus 11:23 ons leert "Want, voorwaar, Ik zeg u : wie tegen deze berg zal zeggen : Word opgeheven en in de zee geworpen, en niet zal twijfelen in zijn hart, maar zal geloven dat wat hij zegt, gebeuren zal, het zal hem gebeuren wat hij zegt." Ik bespeurde groei in mijn geloof, vertrouwen, bevrijding en genezing, spreek hardop in geloof tegen je berg, de geestelijke wereld moet het horen, en je krijgt wat je zegt. Spreuken 18:21 "Leven en dood zijn in de macht van de tong, wie hem liefheeft, zal de vruchten eten." Wat een geweldige God hebben wij ! 

God geneest niet alleen mijn hart zoals hij me zei in 2016, maar Hij wilde ook mijn lichaam verder genezen, Hij wilde met mij samenwerken, ik mocht geloof in werking zetten en vertrouwen en in beweging komen, en net als de melaatsen uit Lucas 17:11-19 werd ik gaandeweg genezen. Het was een spannend avontuur maar ook heel kostbaar. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Eng maar goed

Een tijdje geleden schreef ik de blog Stop worrying !, een Bijbelse opdracht en een les waar ik nooit in uitgeleerd zal raken denk ik, want de leugenaar van de beginne vind steeds wel weer iets anders om naar m'n hoofd te gooien, de vurige pijlen vliegen me om de oren. Maar wat er ook op me afkomt, Gods opdracht veranderd niet, Hij zegt nooit : ja dit is wel heftig hé, ik snap het wel hoor dat je je nu zorgen gaat maken. Nee, de Bijbel is daar heel duidelijk over : Vrees niet, wees niet bezorgt, vertrouw op Mij, alleen op Mij en op niets en niemand anders, ook niet op jezelf. 

God gaf mij 5 mooie gesprekken met Johanneke van Waardevol en uniek, ik schreef daarover in de blog Goed voelen dat bracht me in een dieper genezingsproces waarin ik me meer bewust werd van m'n kind-delen die mij jaren hebben geholpen om te overleven. Het klinkt best heftig maar ieder mens heeft zulke delen, ze helpen je te overleven in het leven. Als deze delen niet meer nodig zijn om je te helpen kunnen ze een belemmering worden, en onze gesprekken hielpen me om dit te zien en God in Zijn liefde bracht door de Heilige Geest genezing en herstel. 

In mij was een meisje dat bij het minste of geringste in een hoekje kroop om ongezien de boel angstig eens goed in de gaten te houden en af te wachten wat er zou gaan gebeuren, of het veilig zou blijven. Op zich is er niks mis met de kat uit de boom kijken, dat is zelfs heel gezond. Maar er is een verschil tussen gezonde afwachtende, onderzoekende houding en angstige wegkruipen en als het ware door de kiertjes van je verstopplek de situatie begluren. Maar het werd een rem die me belemmerde. 

Naast dit verlammende deel was er een ander heel dapper lijkend deel : het "en door" deel, maar om door te kunnen was het nodig om niets te voelen, de boel bedelven onder (in mijn geval eten), verstand op nul, blik op oneindig en door met wat moet gebeuren, op het doel af. Dat konden m'n zorgtaken zijn, maar ook mijn intense verlangen God te volgen. Alleen ontdekte ik dat daar nog steeds een behoorlijk stuk zat wat enorm z'n best deed om goed genoeg te zijn, dat niet om kon gaan met falen, bang om Vaders liefde te verliezen. Er moest nog heel wat Waarheid die Hij me voor heeft gehouden in de afgelopen jaren een centimeter of 30 zakken van m'n hoofd naar m'n hart. Dit "en door" deel was flink groot en mocht best terug keren naar gezonde proporties. Want ook dit deel is helemaal niet verkeerd, heel mooi zelfs, het helpt me niet te verzanden in zelfmedelijden of een langdurig gemaal van niet helpende gedachtenspinsels. Maar ik mag de emoties die God geschapen heeft leren waarderen, ernaar te kijken en me er door te laten helpen, dat is een andere manier van doorgaan.

Dit inzicht heeft me zo enorm geholpen, ik mocht deze delen ontslaan van hun opdracht, en ze bedanken voor al hun hulp en ze loslaten om te rusten bij Jezus. Hij tilde de trauma's uit mij en Hij goot net als de barmhartige Samaritaan olie in mijn wonden om te genezen. Hij herstelde en hechte deze delen in de volwassen Danielle die Jezus kent en weet dat Hij voor haar zorgt, die weet dat Hij te vertrouwen is, en dat Hij alleen maar het beste met haar voor heeft. 

God wil niets liever dan dat wij heel worden, herstelt worden in de persoon die Hij voor ogen had toen Hij ons weefde in de schoot van onze moeder zoals Psalm 139:13-16 zegt "Want U hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben, wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed. Mijn beenderen waren voor U niet verborgen, toen ik in het verborgene gemaakt ben en geborduurd werd in de laagste plaatsen van de aarde. Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien, en zij alle werden in Uw boek beschreven, de dagen dat zij gevormd werden, toen er nog niet één van bestond." 

Ik vind dit zo geweldig, God die mij wilde, die al een plan voor mijn leven had voordat ik geboren was, die mij weefde in de schoot van mijn moeder, die mij beter kent dan ik mijzelf ken. Die God die weet waar de dingen scheef zijn gegroeid, dingen die in aanleg zo mooi bedoeld waren. Hoe bijzonder dat Hij deze overlevingssystemen in de mens heeft gelegd, Hij wist dat we ze in deze gebroken wereld nodig hebben. Maar Hij wijst ook de weg naar herstel als ze niet meer helpend zijn maar een belemmering worden. Hij geeft openbaring, en genezing, hoe geweldig liefdevol is onze Papa. 

Om steeds weer een stukje dieper in genezing en herstel te komen is volharding nodig, is dieper vertrouwen nodig, is moed nodig om stappen te zetten die zo eng zijn. Oude patronen worden ontrafeld en achter gelaten zoals Abraham het oude moest achterlaten om op reis te gaan naar het nieuwe land dat God voor hem had. Hij ging in vertrouwen op weg, als God het zegt kan het niet anders dan goed zijn. Maar God vertelde niet van te voren hoe en wat. Pas toen Abraham in actie kwam, opbrak van het oude vertrouwde plekje en in beweging kwam zonder te weten waar hij zou eindigen gaf God een volgende aanwijzing. 

Best spannend, en soms ook flink ongemakkelijk zo steeds verder uit je comfortzone te trekken. Eng maar goed, er ontstaat steeds meer ruimte, God keert angst en controle om in verwachting. Ik ontdek steeds meer dat er ook een heel nieuwsgierig meisje in mij huist, en dat meisje mag nu ook te voorschijn komen en rondkijken. Ze mocht haar hand in de hand van Papa leggen wetend dat Hij erbij is en veilig is, samen zijn ze op weg, en Papa weet waarheen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem