Leren herkennen

Al een tijdje kom ik in m'n blogs steeds weer terug op het leren omgaan met emoties, iets wat daar bij mij stevig mee verweven is is is mijn eetgedrag. Op een gegeven moment begon ik in te zien dat er een moment is waarin ik mij om de een of andere rede niet meer veilig voel en dan trekt daar het eten. Toen ik erom begon te bidden of God die wortels bloot wilde gaan leggen begon ik steeds vaker die momenten te herkennen. Ik heb ontdekt dat het heel belangrijk is die momenten te herkennen, ze er te laten zijn en er dan bij stil te staan om gewoon even te tijd te nemen om te kijken wat er speelt en te beslissen hoe ik daar op ga reageren. Toch is het niet altijd zo makkelijk om te verklaren, zeker niet als het gaat om iets uit het verleden wat getriggerd word. Iets wat nu gebeurd kan onbewuste herinneringen oproepen. 

Ik merk dat ik God zo nodig heb om inzicht in mijn eigen gedrag te krijgen en er op een goede manier op te reageren, op een manier waar ik verder mee kom, op Zijn manier op te reageren. Wat vooral belangrijk was om te ontdekken was wat mijn daden voor effect hadden in de geestelijke wereld. 

Wij zijn een geest, onze geest is onze ware ik, we hebben een ziel en wonen in een lichaam. Onze geest is opnieuw geboren en één geest geworden met Gods Geest. Onze ziel en lichaam zijn niet opnieuw geboren en leven nog vanuit de vleselijke verlangens en dat beperkt ons. Als ik door pijn vanuit mijn vlees reageer beperk ik mijzelf/mijn geest. Omdat ik niet vroeg genoeg herken wat er gebeurd ben ik al op de vlucht geslagen voor ik er erg in heb en heb ik in de geestelijke wereld bevestigd wat ik helemaal niet wil bevestigen namelijk dat Jezus niet genoeg is, dat ik niet op Hem (kan) vertrouw om voor mij te zorgen, en stem ik in met de leugens van satan. Dit klinkt heel stevig en natuurlijk is dit niet wat ik wil maar vanuit mijn beperkte vlees gebeurd dit. Toen ik me dit ging realiseren zag ik in hoe belangrijk het is om die momenten waar het begint te wringen te herkennen en ze heel serieus te nemen.

Johannes 10:10 zegt "De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan, Ik ben gekomen opdat zij leven hebben en overvloed hebben" En in Mattheüs 28:18 staat "En Jezus kwam naar hen toe, sprak met hen en zei : Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde." Als Jezus alle macht heeft, heeft de dief (de satan) dus helemaal geen macht, en dat is iets wat ik me nog niet genoeg realiseer. Ja met mijn verstand, maar mijn hart/ziel waar mijn emoties onderdeel van zijn niet. Hij heeft alleen de macht die wij hem geven, en dat geven doen we door vanuit ons vlees te handelen in plaats vanuit onze wedergeboren geest. Toen dat beter tot me door begon te dringen begreep ik dat er iets moest gebeuren in de manier waarop ik reageer op pijn die onbewust mij triggert. Het werd tijd die momenten te gaan herkennen, dat is een groeiproces en daar zit ik nog steeds in.

Zijn deze lessen of misschien wel testen/beproevingen makkelijk : nee, alles behalve, maar ik heb iets ontdekt wat me heel veel moed geeft. Het hoort bij het leven van groei. We zijn geneigd alles wat negatief of moeilijk is in de schoenen van de duivel te schuiven, maar de Bijbel leert ons ook dat God ons test, vaak zijn ook gewoon de dingen van het leven een test. Hoe ga je er mee om ?  Je ontdekt wat er werkelijk in je hart is door hoe je er op reageert. Het mooie is dat je bij God net zoveel kansen krijgt als dat je nodig hebt, maar het is voor Hem en jezelf wel fijn als je een keer slaagt, dan ben je klaar voor het volgende niveau. Dat is groeien, stapje voor stapje, en hoe meer jij ontwikkeld hoe meer Hij je kan toevertrouwen. Ook ik zou graag horen wat Jezus in Mattheus 25: 23 zegt "Zijn heer zei tegen hem : Goed gedaan, goede en getrouwe dienaar, over weinig bent u getrouw geweest, over veel zal ik u aanstellen, ga in, in de vreugde van uw heer." Overwinningen daar wordt je blij van, ik wel. 

Ik ben al enorm dankbaar dat ik heb geleerd mezelf niet meer te veroordelen als ik de mist in ga, vriendelijker voor mezelf te zijn, meer begrip te tonen aan mezelf. Ik vind het zo bijzonder hoe Papa me steeds weer een stapje verder helpt om iets eerder te herkennen. Ja Hij wil dolgraag dat ik groei, maar Hij dwingt me niet, Hij forceert niet, Hij moedigt liefdevol en soms wat steviger aan omdat Hij ziet dat ik het zou kunnen. En dan moet ik weer denken aan een zin van Henk Binnedijk die regelmatig in me op komt : Ik vraag niets van je, Ik bied je iets aan.

ONDERWEG naar Hem en met Hem