Angst is niet mijn baas.

Mijn vriendin en ik hebben ontdekt dat samen een leesrooster doen een hele mooie manier is om contact te houden in de tussenliggende afspraken die we maken, dus we hebben besloten na het leesrooster The hope quotient waar ik al verschillende keren aan gerelateerd heb in m'n blogs, door te gaan. Om en om kiezen we er een uit. Zo kwamen we in het Engelstalige leesrooster You're not the boss of me en een van de emoties die het behandelde kwam enorm bij me binnen : angst. Angst heeft bewust en onbewust een groot deel van mijn leven beheerd en het als een monster geregeerd, deel ook omdat ik dat liet gebeuren. 

In dit leesrooster las ik iets wat voor mij een enorme eyeopener was. Angst heeft te maken met onze van God gegeven vaardigheid om vooruit te kijken. Door deze vaardigheid zijn we ook in staat ons dingen te verbeelden, te dromen, te hopen. Dat zijn geweldige vaardigheden die ik aan het leren ben en die ik met vreugde omarm. Angst kan je daar niet van loskoppelen. 

Jezus zegt in de Mattheus 10:16 "Zie, Ik zend u als schapen te midden van de wolven, wees dus bedachtzaam als een slang en oprecht als een duif." Jezus werd niet echt met open armen ontvangen door de gevestigde wereld, maar ook niet in de religieuze wereld. Als wij Hem in alles willen volgen met ons hele hart, wat de consequenties ook zullen zijn zullen wij te maken krijgen met diezelfde tegenstand. Hij zegt in Johannes 15:18-21 "Als de wereld u haat, weet dat zij Mij eerder gehaat heeft. Als u van de wereld zou zijn, zou de wereld het hare liefhebben, maar omdat u niet van de wereld bent, maar Ik u uit de wereld het uitverkoren, daarom haat de wereld u. Herinner u het woord dat Ik u gezegd heb : Een dienaar is niet meer dan zijn heer. Als zij Mij vervolgt hebben, zullen zij ook u vervolgen, als zij Mijn woord in acht genomen hebben, zullen zij ook het uwe in acht nemen. Maar deze dingen zullen zij u aandoen omwille van Mijn Naam, omdat zij Hem niet kennen Die Mij gezonden heeft." 

Als we eerlijk zijn tegen onszelf zijn we allemaal wel ergens gevoelig voor de mening of goedkeuring van de mensen ons heen, zeker van onze geliefden. Ik ben daar zeker heel gevoelig voor geweest, maar ik merk dat het meer en meer belangrijk word van mijn hemelse Papa van me vind, ik wil Zijn goedkeuring, ik wil dat Hij blij kan zijn met mij. 

Het leven hier op aarde zal niet altijd makkelijk zijn, en eigenlijk merk ik dat dicht bij jezelf blijven ook nog niet altijd zo makkelijk is. Soms is dicht bij jezelf blijven een enorme confrontatie met je emoties, met angst. Angst om die emoties onder ogen te zien en om van je oude vertrouwde diep ingesleten paden af te komen en te gaan doen wat helpend is, wat je dichter bij de persoon brengt die je werkelijk bent, zoals God je bedoeld heeft. Ik kon niet zo'n goed woord vinden voor al die onzeker gevoelens, dat zoeken, aftasten, willen ontdekken, tot ik iemand het 'wiebelig' hoorde noemen, en toen dacht ik : Ja (!) dat is het juiste woord, en dat woord heb ik dus overgenomen. Ik voel me al een hele lange tijd ontzettend wiebelig, maar het is niet altijd vervelend, het is ook wel leuk spannend, ook daarin ben ik weer wiebelig. 

In de blog Zien wat het word beschreef ik het beeld wat God mij gaf over lopen over het koord van het leven. Het is een uitdaging, de bijzonder mooie vaardigheid die God in ons gelegd heeft om vooruit te kijken, te dromen, je dingen voor te stellen door je verbeeldingskracht, te hopen, te zien wat het kan worden heeft ook vrees in zich. Eigenlijk roept vrees je op tot even goed opletten, dat is niet verkeerd. Denk even goed na, zegt vrees, is dit goed voor je, vraagt vrees, wil je dit doen, vraagt vrees.  Mijn vriendin zei heel wijs : Vrees heeft twee kanten. Vrees voor God geeft rust en zekerheid, vrees voor situaties drijft je tot wanhoop en trekt je leeg. Voor wie vrees je ? Dat vond ik zo geweldig verwoord, daar kon ik flink op kauwen, en daar houd ik van. 

Papa dank U wel voor hoe U in mij werkt, hoe U mij leert en onderwijst over mijn emoties en hoe U ze gegeven hebt om me te helpen, hoe U me brengt in een diepere bewustwording en bewustzijn. Hoe U me daarin leert volharden. Dank U wel dat U ook dat woord dat U me gaf voor dit jaar steeds meer in een breder perspectief brengt. Het is niet alleen maar moeilijk en zwaar, het is ook uitdagend, het brengt veiligheid als ik volhard in het schuilen bij U, als ik volhard in het blijven kijken naar Uw ogen, het is ook een avontuur om niet op te geven maar door te gaan, nieuwsgierig naar wat de volgende stap met U zal brengen. Dat geld in mijn persoonlijke ontwikkeling maar ook in deze wereld. Wat er ook gebeurd U bent bij mij. Psalm 23:4 komt zo vaak in deze context in me op "....want U bent bij mij, Uw stok en Uw staf die vertroosten mij." Hoe eng het soms ook ik, angst is niet mijn baas, ik heb me vrijwillig gesteld onder een veel betere Baas : onder U mijn hemelse God en Vader. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem