Ontvangen en doorgeven

Hoewel ik jaren enorm werd aangesproken door de muziek van Bill Gaither en z'n Homecoming Friends, was dit lied er nooit voor mij uitgesprongen, tot iemand me er eens op wees. Het kwam binnen, die tekst. Dit is precies waar God zo mee bezig geweest is en nog is in mijn leven. Weten wie ik ben, een vergeven en schoongewassen kind van Hem die zijn naaste mag behandelen zoals ik zelf door Vader God ben behandeld. Leren kijken naar de ander met compassie en liefde omdat Hij zo naar mij kijkt. Relaties aangaan omdat Hij een God van relatie is, open staan voor de ander ook als die anders denkt, de ander niet afschrijven maar blijven verbinden. 

Gods Koninkrijk laten zien aan de wereld om me heen, doordat Hij door en in mij werkt, zodat Zijn glorie en kracht zichtbaar wordt. Zijn Naam heiligen door mijn leven. Brood zijn dat Hij mag uitdelen aan de hongerige zielen in deze wereld.

Laatst sprak er iemand in onze gemeente over de

wonderbare spijziging zoals die word beschreven in Johannes 6:1-15. Wat er voor mij uitsprong was de vraag of ik die vijf broodjes en twee visjes (5 en 2) wil zijn in de handen van Jezus. Of ik alles wat ik heb aan Hem wil te geven, en Hem ermee te laten doen wat Hem goed dunkt.

Jezus wist al lang hoe Hij al die duizenden mensen daar die naar Hem toe gekomen waren om naar Hem te luisteren te eten zou geven. Toch vroeg Hij aan Filippus waar ze voor zoveel mensen brood zouden kunnen kopen.

Jezus test hem : Filippus, hoe gaan we dit aanpakken ?  Je loopt nu al zo'n tijd met me mee, je hebt gezien hoe ik dingen doe, wat heb je er al van geleerd ? Even testen of je al denkt zoals Ik denk en doet zoals Ik doe zoals dat een goede discipel betaamd. 

Johannes 6:11 "Jezus nam de broden, en nadat Hij gedankt had, deelde Hij ze uit aan de discipelen, en de discipelen aan hen die daar zaten; op dezelfde manier werden ook de visjes uitgedeeld, zoveel ze wilden."

Waarom is het toch zo moeilijk om Hem alles te geven wat je hebt ? 

Is het de angst voor het breken ? 

Het onbekende ? 

Bang voor het tekort zijn of komen ? 

Daar deed dit lied me weer aan denken.

Die tekst is super, en het is mijn hartsverlangen Hem alles te geven, maar dan de praktijk. Eigenlijk kom ik dan weer bij m'n blog van vorige week, niet alleen zeggen, niet alleen verlangen, maar ook echt doen. 

Hij gaf alles voor mij, geef ik alles aan Hem ?

Als ik heel eerlijk ben word dit steeds meer een punt wat ik eigenlijk best lastig vind en waar ik mee worstel. Ja ik wil, maar de praktijk kost best wat strijd en moeite. Dat komt neer op vertrouwen.

 

I then shall live as one who's been forgiven

I'll walk with joy to know my debts are paid

I know my name is clear before my Father

I am His child and I am not afraid

So, greatly pardoned, I'll forgive my brother

The low of love I gladly will obay

I then shall live as one who's learned compassion

I've been so loved, that I'll risk loving too

I know how fear builds walls instead of bridges

I'll dare to see another's point of view

And when relationships demand commitment

Then I'll be there to care and follow through

Your Kingdom come around and through and in me

Your power and glory, let them shine through me

Your Hallowed Name, O may I bear with honor

And may Your living Kingdom come in me

The Bread of Life, O may I share with honor

And may You feed a hungry world through me

Heer ik weet dat U veilig bent, ik weet dat U genoeg bent, dat ik bij U nooit iets tekort zal komen, ik weet dat U volledig te vertrouwen bent, dat U nooit meer van mij vraagt als dat waar U mij toe is staat stelt. Ik moet denken aan 1 Korinthe 10:13 "Meer dan een menselijke verzoeking is u niet overkomen. En God is getrouw : Hij zal niet toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven om die te kunnen doorstaan."  Mijn verstand weet het en mijn hart begint het te begrijpen, maar dan is er nog die volgende stap nodig : het geven aan U, Heer help me echt te geven door dat wat ik U geef ook los te laten en U de vrijheid te geven er mee te doen wat U wil.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Kennis of gehoorzaamheid

Ik vind het zo bijzonder hoe God dingen onder je aandacht brengt, je leest ergens een artikeltje, gaat eens Googlen, bekijkt is wat op YouTube, ik kwam bij een serie Engelstalige filmpjes terecht : The Pioneer School, gemaakt door Torben Sondergaard van The Last Reformation. Natuurlijk zoek je wat verder om uit te vinden uit welke hoek dit kwam en zo kom je op internet al snel heel veel informatie tegen waarom iemands leer wel of niet zou deugen. Eigenlijk kwam er iets me op dat zei dat ik het zelf moest gaan toetsen, kijken of het klopte naar wat ik van Hem en Zijn Woord weet. 

Deze man baseert wat hij leert op het Bijbelboek Handelingen, zo zou de kerk er uit moeten zien. en dus ben ik ook dat boek weer eens bewust gaan lezen, ineens zag ik dingen die me eerder niet zo opgevallen waren. Hij onderbouwd alles heel duidelijk vanuit de Bijbel in zijn onderwijs en daar houd ik van, daarnaast lezend in de Bijbel kon ik geen verkeerde dingen ontdekken. Ik begon er juist van te leren, en hetgeen mij vooral raakte was dat niet zozeer kennis de prioriteit moet hebben in ons leven, maar de gehoorzaamheid. Ja kennis is belangrijk en goed, de boze weet ook precies wat er in de Bijbel staat en Jezus leefde ons voor zoals we kunnen lezen in Mattheus 4:1-11 door toen de boze Hem met de verdraaide waarheid probeerde te verzoeken de boze te antwoorden met : er staat geschreven. Dan moet je dus ook wel weten wat er geschreven staat. Maar met die kennis alleen ben ik er niet, ik moet er iets mee doen, het toepassen. Het is dus en - en

Zelfs Samuel zei al in 1 Samuel 15:22 "Schept de Heer meer behagen in offers dan in gehoorzaamheid ? Nee ! Gehoorzaamheid is beter dan offers, volgzaamheid is beter dan het vet van rammen."
De kennis verzamelen kan je vaak lekker anoniem doen, bijvoorbeeld gewoon thuis Bijbelstudie doen aan de hand van boeken of filmpjes, dat vind ik zelf ook heerlijk om te doen, ik leer er veel van. Maar toen ik Torben in het 4e filmpje hoorde zeggen dat gehoorzaamheid hand in hand hoorde te gaan met kennis. 
Breng gelijk in de praktijk wat je geleerd hebt. 

Als ik heel eerlijk ben is dat best wel een manco in mijn leven en ik denk dat God mij daar op deze manier op aansprak, dat Hij tegen me zei : Je weet het m'n kind en Ik kijk er zo naar uit dat je het ook gaat doen. 
Vertrouw Mij hier nou in. 
Al kijk ik maar naar het punt eten en mijn lichaam, hoe dat steeds weer de kop op steekt, dan moet ik toegeven dat ik vaak de mist in ga omdat het me te heet onder de voeten word, het niet fijn voelt. Maar los ik het op door toe te geven aan m'n menselijke gevoelens ? Leef ik op die manier in overwinning ? 
Steeds vaker komt de gedachte in me op dat de kracht die Jezus uit de dood opwekte in mij woont, ook dit is hele goede hoofd en hart kennis, maar die kracht kan niets doen als ik niet in beweging kom en stappen in vertrouwen ga zetten. 
Maar ook het overbekende heb je vijanden lief, vergeef wie jou iets schuldig is, zijn dat dingen die ik ook echt gelijk doe ? Of ga ik eerst sputteren en me verdedigen waarom dat nu toch echt wat teveel gevraagd is. Vijanden klinkt gelijk zo heftig, maar bijvoorbeeld die persoon die niet zo aardig tegen je doet, of die over je roddelt.

De vraag of ik kan gehoorzamen is overbodig, want als God dat van ons vraagt, en dat doet Hij, dan geeft Hij ons ook de kracht. Hij vraagt nooit iets dat onmogelijk voor ons is, onmogelijk in eigen kracht, ja, maar vanuit Zijn kracht kunnen we het wel. Paulus zegt in Fillipenzen 4:13 "Ik ben tegen alles bestand door hem die mij kracht geeft."  
Als ik eerlijk ben is dit in ieder geval voor mij vrij bekende kost, we horen het zo vaak, maar het gaat om het doen, om een verandering in het denken, het loslaten van je ego vaak, van vrees. Dan is het best wel stevige kost en vergt absolute eerlijkheid naar mezelf en naar God en dat doe ik niet zomaar even. 

God gaat later als ik voor Zijn Rechterstoel sta niet vragen wat ik allemaal weet, Hij vraagt wat ik er mee gedaan heb.

Heer help me, maak me bereid te veranderen, dank U wel dat U mij opvoed, met zoveel liefde en geduld.


ONDERWEG naar Hem en met Hem

Ben ik wel echt dood

In de dagen nadat God me mijn woord voor 2020 had gegeven begon het eigenlijk flink te roeren in me. 
Proefde ik daar opstandigheid ?
Waar kwam dat betweterige, veroordelende ineens weer vandaan wat ik in mezelf opmerkte, poeh, dit was niet mooi.
Dan kom je ineens een filmpje van 
Ik geloof niet in toeval dus ik denk dat Hij wilde dat ik dit zag, dat Hij bezig was een gebed te verhoren wat ik regelmatig bid : Heer ik geef U toestemming alles in mijn leven aan te raken wat Uw aanraking nodig heeft, wat niet goed is brengt U het maar aan het licht zodat ik het kan uitleveren aan U want ik wil zijn zoals U mij bedoeld heeft.  

Maar ik moet eerlijk zeggen dat als Hij dat doet ik het niet fijn vind en dat ik het ook niet zo makkelijk aan Hem overhandig als goed voor me zou zijn. En in die strijd komt het woord vertrouwen in me op borrelen. Tja wat houd vertrouwen in als ik niet loslaat, loslaat wat Hij dan ook aan mij vraagt los te laten, mijn oordeel over anderen, en daardoor ook oordeel naar mezelf om het oordeel over de ander.
Als Hij me iets laat zien en mij vraagt er voor te gaan bidden is het niet de bedoeling dat er ergens in een verborgen hoekje van mijn hart er een oordeel begint te ontstaan. Oei wat kom je dan hard jezelf tegen, bidden dat God die ander helpt dingen los te laten zodat Hij de vrije hand in dat leven krijgt en die persoon mag laten zien dat Hij iets zoveel beters heeft voor die persoon. Maar tegelijk vecht je met het loslaten van je eigen oordeel, dat is best confronterend.

Dat ik mijn weg in de opdracht te gaan bidden zou moeten vinden dat had ik wel verwacht, ik wilde ook heel graag van Hem hierover leren, maar dit pakt toch wel heel anders uit dan ik had verwacht, en eerlijk gezegd vind ik het best slikken.

Francis haalt in deze preek een vers aan dat God me wel eerder onder ogen heeft gebracht. Soms ben ik het er helemaal mee eens en stem ik er mee in, maar er zijn ook tijden dat ik er verschrikkelijk mee aan het stoeien ben. Galaten 2:20
Jezus volgen is niet altijd leuk en kan soms verschrikkelijk tegen je vlees ingaan en dan denk ik aan wat ik Henk Stoorvogel eens hoorde zeggen op Opwekking : Het is niet altijd leuk, maar wel goed. En dat zei hij over het volgen van Jezus. En dat kan ik alleen maar beamen, ja God is goed, ook als Hij me dingen onder m'n neus houd die ik liever niet wil zien bij mezelf. 

Oei, wat is ons hart toch arglistig.

Een andere tekst die Francis aanhaalde was Fillipenzen 2:3

Heer help me bij dat sterven aan mezelf, er zit nog meer leven in die oude mens als dat goed voor me is en dat bezorgt me heel wat last, meer als dat me lief is. Maak dat ik net als Jesaja in hoofdstuk 6:5 mezelf zal zien zoals ik werkelijk ben uit mezelf.

Heer help me, breng me daar op dat punt dat ik al die zwarte sporen uit mijn hart vol vertrouwen en gewillig aan U over zal geven omdat ik toch liever bruikbaar ben voor U dan in mijn eigen wil te blijven hangen want die brengt me uiteindelijk toch alleen maar teleurstelling. Ik denk dat dit soort strijd bedoeld word als Jezus zegt in Lucas 9:23 


ONDERWEG naar Hem en met Hem

Vertrouwen

Mijn  woord voor 2020 is "Vertrouwen" Zoals ik vorige week al even zei, had ik even tijd nodig om dit woord te omarmen. Is vertrouwen niet gewoon al de basis voor het leven met God. Zonder vertrouwen is er toch geen relatie, en een relatie hebben U en ik toch al ?

Ja, wij hebben een relatie. Maar relaties zijn er in gradaties, niet met iedereen ben je even vertrouwd, intiem. 

Soms kan vertrouwen ook best eng zijn.

En dan kom je in de Bijbel-app het leesplan "Vertrouwen als David" tegen, toen ik dat las was het of God zei : ik wil dat je me nog dieper vertrouwd. 

Ik dacht terug aan de strijd die ik geleverd heb met mijn eetpatroon en mijn lichaam, hoe God mij aanbood om voor mijn lichaam te zorgen als ik het los durfde te laten en helemaal aan Hem te geven. Hij heeft me daarin niet teleurgesteld, door Zijn liefdevolle vasthoudendheid en genade heb ik met Hem mijn denken daarin mogen veranderen. Ervaren in de dagelijkse dingen dat Hij veilig is, dat geeft vertrouwen, en Hem daarin vertrouwen gaat steeds een beetje gemakkelijker.

Als ik dan in dit leesplan lees hoe David terwijl God Hem had belooft dat hij koning over Israël zou zijn nooit het recht in eigen handen neemt, ook al lijkt het soms alsof God de ideale omstandigheid heeft gecreëerd om dat te doen en wijzen goed bedoelende mensen uit je naaste omgeving daarop, David vertrouwd op God, hij vertrouwd erop dat de God die hem heeft laten zalven als koning er ook voor zal zorgen dat hij koning zal zijn, maar niet door zijn eigen hand. David begint niets te claimen, maar vertrouwd God, meer dan de natuurlijke omstandigheden.

Toen ik de volgende zin las kwam die enorm binnen : Waarschijnlijk heeft hij ook niet altijd Gods bedoelingen begrepen in de gebeurtenissen van de dag, toch wist hij dat hij ooit zou zien en liet de beloftes van God in de handen van God. 
Wat een vertrouwen.

Soms vind ik het hoe te verwoorden van m'n blogs best lastig, zoveel lessen die ik leer hebben met mensen of situaties te maken die ik hier niet wil delen. Ik vraag me dan af of het allemaal niet te vaag word en of het dan nog wel duidelijk genoeg is om te blijven lezen. Aan de andere kant weet ik weet ook dat bloggen niet mijn idee was maar Zijn idee. Hij wil dat ik vertel wat Hij deed en doet in mijn leven, en Hij heeft me nog niet gezegd dat ik mag stoppen. Ik weet dus wel dat ik moet blijven bloggen maar om het dan te verwoorden en integer te blijven vind ik best een uitdaging, ook hierin mag ik Hem vertrouwen.

Een ding weet ik wel, aan Zijn liefdevolle, stevige hand word het weer een mooi jaar. Ja, ik ben ook wel erg benieuwd wat er voor me ligt, wat kan ik verwachten, Heer wat bedoeld U, wat hebt U voor mij in petto ? 
Maar dan is daar Zijn zachte stem : Vandaag Mijn kind, vandaag is genoeg, kijk naar Mij. Hoe vaak heeft Hij dat al niet tegen mij gezegd in het afgelopen jaar, dat was ook zo'n kostbare schat die ik mocht ontvangen. En het is zo waar, als ik alleen naar Hem kijk, me op Hem focus heb ik geen oog voor de omstandigheden, en zo mag ik ook in dit jaar met vertrouwen achter Hem aan. 

Ik deel dit prachtige lied nog hierbij, een lied dat wij op een andere melodie zongen op onze trouwdag en wat me nog steeds raakt. Nu op een andere melodie, maar ik vind dit zo mooi.
Wat de toekomst ook brengt, Hij is erbij.

ONDERWEG naar Hem en met Hem