Ik borduur weer even verder op vorige week. Op een ochtend realiseerde ik me iets. Als we ons leven in Gods hand leggen, kunnen we daar alleen inleggen waar we ons bewust van zijn en waarvan we bereid zijn het ook aan Hem te geven. Hij zal daarin dan Zijn genezende werk beginnen. Maar er zijn ook stukken die we diep heb en weggestopt omdat er teveel pijn aan vastzit, het is zover weg gestopt dat we ons er niet van bewust zijn.
God ziet het wel, Hij ziet alles en in Zijn liefde wil Hij het aanraken, daarvoor is het nodig dat het terug komt in ons bewustzijn zodat wij daarover kunnen beslissen het aan Hem te geven. Om die dingen in ons leven aan te kunnen raken heeft Hij onze toestemming nodig, Hij heeft ons heel bewust een vrije wil gegeven en zal die grens respecteren.
We willen zo graag de kwick-fix, Heer los het maar op, en het liefst nog op zo'n manier dat het niet te veel pijn doet. Maar juist het proces is zo belangrijk, de oude manieren moeten omgebogen worden naar nieuwe manieren. De oude manieren die niet meer gevoed worden sterven af en de nieuwe manieren moeten groeien door training en liefdevolle aandacht uit tot een grote stevige boom met diepe wortels. Zowel het afsterven van het oude als de groei van het nieuwe vragen tijd.
Beide processen gaan een tijdje naast elkaar op en dat vind ik lastig, maar het is het gevolg van het Bijbelse principe van zaaien en oogsten. In de Bijbel vind je deze gelijkenis van de zaaier beschreven in Mattheüs 13:1-23, Marius 4:1-20 en Lucas 8:4-15
Als wij onze zonden belijden vergeeft God ons, dat staat vast, maar de gevolgen van wat we gezaaid hebben zijn niet weg, Hij zal ons wel helpen om daar op Zijn manier mee om te gaan. Het boekje : Hebben je nieren zich ook bekeerd, van Jan Sjoerd Pasterkamp heeft me enorm geholpen dit te gaan begrijpen. Ik had het kort geleden gelezen en toen dit hele proces met emoties flink op gang kwam bracht God het me weer in herinnering.
We vinden zonde geen fijn woord, maar alles wat niet is zoals God het / ons bedoeld heeft is zonde, zonde is niet in de bestemming wandelen die God voor je heeft, Zijn doel missen.
De oude systemen van hoe ik omging met mijn emoties miste volledig het doel dat God met mijn leven heeft, daar was diepe bekering nodig, een omkeer weg van het oude en naar Zijn manier. Nieuw zaad zaaien dat Hij zegent en dat absoluut goede vrucht zal gaan voortbrengen, veelvuldig vrucht.
Galaten 6:8-9 "Want wie in Zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderf oogsten, maar wie in de Geest zaait, zal uit de Geest het eeuwige leven oogsten. En laten wij niet moe worden."
We zaaien zo vaak zonder dat we er erg in hebben, het is zo belangrijk om ons bewust te worden van dit principe, zodat we het in kunnen gaan zetten op een goede manier, een manier die opbouwt. Iedere keuze die we bewust of onbewust maken is zaaien, en wij zullen daarvan de vruchten oogsten.
Helaas kunnen wij ook de vruchten ondervinden van wat anderen hebben gezaaid in ons leven, dan moeten we vergeven, laat geen bittere wortel opschieten in je hart. Als dat wel gebeurd moeten we ons bekeren van die boosheid / bitterheid die we ruimte hebben gegeven. Wij zijn niet verantwoordelijk voor het zaad dat gezaaid werd door een ander, maar wel voor hoe wij daar mee omgaan, staan we het toe om te gaan woekeren in ons leven.
Diepe bekering, verantwoordelijkheid nemen voor het leven wat we van God gekregen hebben, je bewust worden van het principe van zaaien en oogsten is daar denk ik een sleutel in. Het is een proces, steeds weer ontgin je een volgend stukje land om het op te schonen, je dieper te bekeren zodat het goede zaad van Gods Woord daar kan groeien en vrucht kan dragen.
Ik hoorde daar een hele mooie les over van Jan Sjoerd Pasterkamp over bekering.
Dank U wel Papa God dat U zo liefdevol zelfs de hele moeilijke en pijnlijke terreinen van mijn leven wilt en durft aan te raken en er met mij mee aan de gang wilt gaan.
ONDERWEG naar Hem en met Hem