Aanbidding

Aanbidding is een opdracht in de Bijbel, wat dingen die ik daar over leerde wil ik delen in deze blog.

Mattheus 4:10 "Toen zei Jezus tegen hem : Ga weg, satan, want er staat geschreven : De Heere, uw God zult u aanbidden en Hem alleen dienen."  

In het boekje : Met het gezicht naar de muur van Don Potter heb ik mooie dingen gelezen over aanbidding. Daar werd uitgelegd dat het Griekse woord voor aanbidding "proskuneo" is wat "kussen" betekend, zoals een hond die bij de hand van z'n baasje zit door te knielen, eer te bewijzen of respect te tonen aan mensen of wezens die een superieure positie bekleden.

Het heeft niet eens zozeer met liefde te maken, maar met onderwerping aan Diegene waarvan je weet dat Hij boven jou staat, het heeft te maken met eerbied, neerbuigen of neervallen, zich ter aarde werpen. 

In ons westerse denken waar iedereen gelijk moet zijn zijn we zulk respect en eerbied kwijt geraakt, we zijn zo trots geworden, opstandig, dat we niemand meer boven ons accepteren, de mens is zijn eigen god geworden.

1 Samuel 15:22 -23 zegt "Maar Samuel zei : Heeft de Heere evenveel behagen in brandoffer en slachtoffers als in gehoorzaamheid aan de stem van de Heere ? Zie gehoorzaamheid is beter dan slachtoffer, opmerkzaam zijn beter dan het vet van de rammen. Want opstandigheid is een zonder van waarzeggerij, en tegenstreven is afgoderij en beeldendienst."

Gehoorzaamheid , Hans Maat zegt daar ook mooie dingen over in dit korte filmpje.

In het leesplan Een uitbarsting van vreugde in de Bijbel-app kwam ik het voorbeeld van de jonge koning Josafat tegen wat me raakte. Hij richtte zijn aandacht alleen op het zoeken van de Heere, hij verspilde geen minuut door te twijfelen of God te beschuldigen. Hij besloot dat zijn blik op de Heere gericht zou blijven, ongeacht welke vijanden op weg waren naar de grenzen van het gebied waar hij koning over was, waar hij regeerde. Over hoe God daar al met mij over bezig is geweest schreef ik het blog Regeren.

Hij neemt de beslissing in zijn hart dat God de volledige en onverdeelde aandacht krijgt, ongeacht de situatie waarin hij beland, maar hij negeert zijn emoties niet en dat was me nog nooit eerder opgevallen. God is enorm met mij bezig over emoties en me aan het leren dat ze negeren en/of wegdrukken niet is waar Hij ze voor gegeven heeft, Hij verlangt ernaar dat ik ze bij Hem breng,  dat deed Josafat ook viel me op in 2 Kronieken 20:3  "Josafat werd bevreesd en hij richtte zich erop om de Heere te zoeken." 

Ook angst is een emotie die God gegeven heeft en dat is nou precies de emotie waar ik de meeste moeite mee heb en waar ik naar mocht gaan leren kijken zonder ervoor weg te vluchten of zo diep mogelijk weg te stoppen, op de een of andere manier het zwijgen op te leggen. Ik richtte me op God, dat werd mijn oplossing, maar God leerde me : Je bent welkom, maar jou angst is ook welkom bij Mij, mag jouw angst er ook bij jou zijn ? Een heel eerlijk antwoord zei : NEE, liever niet.

In dat zelfde leesplan werd Psalm 33 aangehaald en die kwam enorm binnen. In vers 1 zegt David : "O God, U bent mijn God ! U zoek ik vroeg in de morgen, mijn ziel dorst naar U, mijn lichaam verlangt naar U in een land, dor en dorstig, zonder water."  David benoemd zijn ziel en zijn lichaam, hij verlangt met beide naar de God in een moeilijke situatie, een land dor, dorstig land zonder water. Hij kent God, hij heeft Hem ook op een andere manier leren kennen dus Hij weet dat God betrouwbaar is, en dat Hij ook betrouwbaar zal zijn in deze benarde situatie die niet fijn voelt.  David geeft hier een mooi voorbeeld van hoe hij omgaat met emoties in een situatie die ook niet bepaald prettig is. Hij stopte het niet weg, het wordt benoemd in dit vers 

David wist, dit droge dorre land is niet van God, God is een God van overvloed, van geen tekort, ook niet voor mijn ziel. Hij is mij Maker en Hij is de enige die me hier kan helpen, die een echte oplossing heeft voor dit dorre droge land. 

In mijn blog Goed voelen schreef ik dat ik aan de gang mag met mijn emoties, mag leren emotie er te laten zijn zonder het te oordelen en in een hokje te frommelen. Het is er, het mag er zijn, het is zoals het is, ik mag er naar kijken en bekijken wat ik daarbij voel. Dan mag ik ermee naar God gaan, het Hem vertellen en stil worden om te luisteren wat Hij zegt, mij vertelt hoe ik verder mag gaan.

Psalm 63:4-6 laat zien dat hij besluit hoe dan ook God groot te maken, te eren voor Wie Hij is, gewoon omdat God alle eer toekomt. "Uw goedertierenheid is immers beter dan het leven, daarom zullen mijn lippen U prijzen. Zo zal ik U loven in mijn leven, in Uw Naam zal ik mijn handen opheffen. Mijn ziel zal als met het vette en overvloed verzadigd worden, mijn mond zal roemen met vrolijk zingende lippen." Ik zie hier een daad van gehoorzaamheid, een keuze om God te eren, hoe hij zich ook voelt. Maar ik denk niet dat David zijn emoties had weggestopt en er overheen heeft gewalst met lofprijs. Hij maakte God groot te midden van emoties.

Psalm 63:7-8 zegt dat Hij heel bewust in de nacht zijn gedachten op God richt, hij kent God als Zijn Helper, en in de schaduw van Zijn vleugels besluit hij te zingen, God groot te maken, Hem te aanbidden voor Wie Hij is.

Psalm 63:9 raakte me "Mijn ziel klampt zich aan U vast, komt achter U aan, Uw rechterhand ondersteunt mij."  Op Christipedia vond ik een uitgebreide beschrijving van de ziel, in onze ziel bevinden zich onze emoties.  Met al zijn emoties klampt hij zich aan God vast, ze mogen er zijn en hij brengt ze bij God, de gever van al die emoties. David was bekent met angst, mensen die hem naar het leven staan maar hij weet iets heel zeker en zegt dat in vers 10-12  "Maar dezen, die mij naar het leven staan om dat te verwoesten, komen in de laagste plaatsen van de aarde. Men zal hen neer doen storten door  het zwaard, zij zullen de vossen ten deel vallen. Maar de Koning zal zich verblijden, al wie bij Hem zweet, zal zich beroemen, want de mond van de leugenaars zal gestopt worden." Voor David was daar geen twijfel over mogelijk, de mond van de leugenaar, de boze die nog steeds erg z'n best doet om ook in onze oren de boodschap van zijn angst te tetteren, die zal verslagen worden. 

Bij het woord zwaard uit vers 11 moest ik denken aan Efeze 6: 17 "....en het zwaard van de Geest, dat is het Woord van God." 

Ja op God zien in onze moeilijkheden is het beste wat we kunnen doen, maar het is niet Gods bedoeling dat we onze emoties daarbij het zwijgen opleggen, ze mogen er zijn en met die emoties mogen we naar Hem toe gaan. Ik vind het een uitdaging, maar ik ben dankbaar dat Hij mij in Zijn liefde hier over leert en onderwijst, zodat ik nog meer kan worden zoals Hij mij bedoeld heeft. Dat Hij mij leert om een leven van aanbidding te leiden, een leven van gehoorzaamheid, een leven tot Zijn eer, de eer die Hem als mijn Meerdere, mijn Schepper toekomt.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.