Helm van het heil (vervolg)

In de blog borduur ik verder op mijn blog van vorige week, waar ik vertelde dat toen de blog Keuzevrijheid online kwam ik het boek De kracht van verbeelding, weer op moest pakken, maar ook het boek Beperk God niet haalde ik daarin aan en ik wist dat ik deze ook weer moest pakken. Ik had de indruk dat ik deze boeken naast elkaar moest lezen, voor mij sluiten ze naadloos op elkaar aan. Onze emoties zijn het gevolg van ons denken, het is ons denken waar alles om draait en daar is God denk ik heel erg mee bezig bij mij. Ik vind het best pittig maar het is ook goed want alhoewel  ik al een hele tijd in mijn WhatsApp heb staan : Live on-purpose, not on auto-pilot, ik mezelf realiseerde hoe je geleidelijk toch weer in die automatische piloot verzand en minder on-purpose (opzettelijk) leeft. En ik realiseerde me dat dat niet was wat ik wilde en me had voorgenomen toen ik me dat bewust werd en het als onderschrift in m'n WhatsApp zette.

In het boek Beperk God niet verteld Andrew onder andere over de les die hijzelf hierin van God leerde in 2002. Hij realiseerde zich toen dat hij God beperkte vanwege angst. Dit raakte me en ik realiseerde me dat ik precies hetzelfde doe. Hij legt uit dat er verschillende soorten angst zijn die ons kunnen hinderen in het doen wat God van ons vraagt of door ons heen wil doen.

 Onze angst brengt satan in beweging en zet zijn kracht vrij op precies dezelfde manier als geloof in God Zijn kracht vrijzet. 

Deze uitspraak van Andrew raakte me, wat dit is niet wat ik wil doen en toelaten in mijn leven. Hier moet ik mezelf heel erg bewust van gaan worden en er mee aan de slag. Angst verlamt je en geloof in God geeft kracht. Ben ik niet veel te laks in het beheren en regeren van mijn denken, loop ik met een vergiet op m'n hoofd denkend dat het een helm is , en gebeurd dat ook nog omdat ik gewoon niet expres oplet ? 

Angst voor mensen is een grote, ik denk dat deze daarom ook in Spreuken 29:25 word genoemd "Mensenvrees legt iemand een valstrik, maar wie op de Heere vertrouwt, wordt in een veilige vesting gezet." Verwacht ik alles echt alleen van mijn hemelse Vader God, is Hij op elk terrein van mijn leven genoeg voor mij ? God tegen Paulus zei in 2 Korinthe 12:9 ".....Mijn genade is u genoeg.....", deze woorden hingen op een wandbordje in mijn ouderlijk huis, maar is het ook echt waaruit ik leef ? Dan zou angst verleden tijd moeten zijn in mijn leven. Zijn genade is Zijn liefde, en volmaakte liefde sluit angst uit zegt  1 Johannes 4:18 "Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest is niet volmaakt in de liefde." dat zijn best stevige woorden, maar het zijn wel Gods Woorden en die zijn levend en krachtig zegt Hebreeën 4:12,  ze zijn waar en hebben als doel leven in mij voort te brengen.

En dan kom ik weer bij m'n denken, waar vul ik mijn denken mee, vul ik mijn denken met deze stevige Waarheid van Gods Woord ? Het doet me ook denken aan balanceren op een koorts en dat herinnert me aan een beeld dat wat God me eens liet zien : wandelend over een koorts, Hij liep tegenover me een zei : kijk alleen naar Mijn ogen. Ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Het is alsof Papa steeds weer zegt : verwacht het alleen van Mij, vertrouw alleen op Mij, kijk alleen naar Mij, en wees niet bang. Vrees niet, zou het om die reden zo vaak in de Bijbel staan, ik heb wel eens behoort dat het er 365 x in staat, ik heb het nooit nageteld, maar het staat er vaak, genoeg voor elke dag, zo vaak als je het nodig hebt te horen. 

Het vullen van mijn gedachten met Hem en Zijn Woord, Zijn Waarheid is mijn verantwoordelijkheid, niet de Zijne. Hij heeft alles al gegeven waar ik me mee kan vullen, en Hij heeft mij ook van alles voorzien om dat te kunnen doen. Het gaat niet om wat ik heb, maar wat ik aan Hem overgeeft bepaalt de uitkomst. En dan moet ik denken aan aan de jongen die zijn 5 broden en 2 vissen bereid was aan Jezus te geven, Jezus dankte ervoor en zegende het en brak het en duizenden werden ermee gevoed lezen we in Johannes 6:5-15. Met dat ik dit opschrijf realiseer ik me dat Jezus eerst zegende en toen brak om uit te delen. Breken is nodig om als zegen uitgedeeld te kunnen worden. Je denken vernieuwen houd in dat oude patronen en denkwijzen (af)gebroken moeten worden, maar dat gebeurt nadat Hij je gezegend heeft, het gebeurd in liefde. Ik hoef er niet bang van te worden, er zit iemand op de loer die een hele goed neus heeft voor mijn angst er er als de kippen bij is om er misbruik van te maken. 

Dit was een eyeopener voor mij, het legde een wortel bloot en het wijst mij op mijn eigen verantwoordelijkheid. In Efeze 6:10-20 word het ook zo beschreven, ik word geacht die wapenrusting aan te trekken als ik beschermd wil blijven. Niet Gods verantwoordelijkheid. Hij voorziet in de wapenrusting, ik moet 'm aan trekken. Een volwassen zoon is intens geliefd maar heeft tegelijkertijd z'n verantwoordelijkheden te dragen. Hebreeën 5:11-14 is duidelijk, wordt volwassen, je bent toe aan vast voedsel, gedraag je dan ook zo, neem je verantwoordelijkheid. Aan mij de keuze. Een Vader voed zijn kind op, wel liefde gemotiveerd, maar het is niet altijd prettig. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem