Op reis

God bleef maar doorgaan over de verandering van mijn denken. Het onderwijs dat Hij gebruikt in mijn leven komt echt van allerlei kanten, ik ga proberen er een samenhangend verhaal van te maken. Toen ik mijn leven aan Jezus gaf was dat het begin van een levenslange reis. Een reis/proces waarin ik door het werk van de Heilige Geest in mij veranderd zou gaan worden naar het beeld van de Heer Jezus. Bekering is zoveel meer dan een ticket naar de hemel, het is het begin van een leven met God om te leren te leven onder leiding en door de kracht van de Heilige Geest. 

God gaf de wet aan Mozes op de berg Sinai, de wet is Gods standaard voor heiligheid. De wet laat ons zien dat wij daar als mens in onze eigen kracht onmogelijk aan kunnen voldoen. Jezus zegt in Mattheus 5:17 "Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen, maar te vervullen." God is een heilige God en zal dat ook altijd blijven. Petrus haalt in 1 Petrus 1:16 woorden uit Leviticus aan waar God zegt : "Wees heilig want Ik ben heilig."  Daarmee bedoelde God precies wat Hij zei, toen en nu. Ons proces van gaan lijken op de Heer Jezus is een proces naar heilig worden zoals God heilig is. Dat begint in je denken en daar moeten bolwerken voor worden geslecht. Dingen waar ik al over schreef in de blogs ,Helm van het heil, Helm van het heil (vervolg), Bolwerken verslaan. Deze hele reis heeft één doel : Het hart van God. Toen dat tot me door ging dringen was dat een enorme eyeopener voor mij. 

In het (Engelstalige) leesplan Brick by brick las ik Nehemia en wat ik daar las raakte me. Nehemia krijgt van Arthahsasta, voor wie hij werkt als schenker, de koning van het land waarin hij en een deel van zijn volk in ballingschap leeft, toestemming om terug te gaan naar Jeruzalem om de stad te herbouwen. De koning voorziet hem van de nodige papieren om naar Juda te reizen, de koning geeft zelf een brief mee aan Asaf, de bewaker van het kroondomein om Nehemia van de benodigde materialen te voorzien. Wat een gunst krijgt deze man door deze koning die niet eens in God gelooft. In Nehemia 1  is te lezen hoe Nehemia namens zijn volk God om vergeving smeekt voor zijn volk en familie omdat het zich van God heeft afgekeerd en daardoor in deze ballingschap terecht is gekomen, maar ook met het gevolg dat dat Jeruzalem, Gods woonplaats, verwoest is. Dit heeft Gods gunst in werking gezet. 2 Kronieken 7:14 zegt "A's Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zij zich bekeren van hun slechte wegen, dan zal Ik vanuit de hemel horen, hun zonden vergeven en hun land genezen."

Maar als Nehemia in Jerusalem komt zitten ze niet te wachten op zijn boodschap en op wat hij komt doen. Het volk dat met hem meekomt bouwt uiteindelijk liever eerst hun eigen huizen dan Gods huis, terwijl God zegt : Bouw eerst Mijn huis. (Dat zei God toen en nu nog steeds Mattheus 6:33) En de andere volken die daar ook wonen doen er alles aan om het werk te frustreren. Ze ontmoedigen door wat ze zeggen en als dat niet werkt  zoeken ze naar andere manieren. Nehemia 4:3 raakte me "En Tobia, de Ammoniet, stond naast hem en zei : Ook al bouwen ze, als er slechts een vos op klimt maakt hij een bres in hun stenen muur." Ik moest denken aan Hooglied 2:15 "Vang voor ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaard ten gronde richten, nu onze wijngaarden bloeien." Ik vond een mooi artikel waar de uitleg duidelijk is dat de kleine vossen gedachten zijn die ons denken ondermijnen. De satan heeft een heel leger kleine vosjes tot zijn dienst, ze lijken zo schattig, wollig en aaibaar en ze worden je makkelijk aangepraat als nuchter verstand, logisch. Maar ze ondermijnen Gods Waarheid. En wat die kleine vosjes teweeg brengen kan uitgroeien tot een bolwerk van een leugen die je bent gaan geloven en die tussen jou en God is in komen te staan waardoor je geen open verbinding meer hebt met het hart van God. 

Ik moest denken aan een stuk grond wat rijp moet worden gemaakt om er zaad in te kunnen zaaien, de grond moet vrij zijn van stenen en oude wortelresten, het moet bemest worden (met Gods zuivere Woord van de Waarheid) zodat het zaad kan sterven en ontkiemen, groeien en tot wasdom kan komen en uiteindelijk zelf vrucht gaat dragen. Dat is denk ik het levenslange proces waar we aan beginnen als we Jezus Heer van ons leven maken. Dan leggen we onszelf als een levend offer op Zijn altaar. Romeinen 12:1 "Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontferming van God, om uw lichamen aan God te wijden, als een levend offer, heilig en voor Gods welbehagen : dat is uw redelijke godsdienst." Als ik dat dus doe dan geef ik alle rechten om te beslissen over mijn lichaam/leven op. Dit heeft me de nodige tijd gekost om dat te verteren. Mijn weg met eten waar ik in het verleden regelmatig over heb geschreven is daar als ik nu terug kijk een onderdeel van geweest. Het was nodig dat ik kwam op het punt dat ik ging zeggen : mijn ziel (wil, emoties, denken) jij hebt Jezus nodig, en als een goed rentmeester van het lichaam dat ik van God heb gekregen om te doen wat Hij in mijn hart heeft gelegd, ga ik jou alleen nog geven wat jou leven brengt, waarvan ik weet dat God wil wat ik jou geef. 

Ik kwam tot de ontdekking dat ik op diezelfde manier ook met mijn lichaam om wilde gaan ten aanzien van allerlei symptomen. Ik had tegen God gezegd : ik wil in alles in mijn leven het alleen nog op Uw manier doen, ik kies ervoor eerst naar U te gaan met de dingen die ik op mijn weg vind, het lied All is for Your glory kwam dan ook heel vaak in mijn gedachten, U op de eerste plaats, U krijgt altijd voorrang, alles voor Uw glorie, alles voor Uw Naam. 

De enige manier waarop zo'n leven mogelijk is is door de kracht van Heilige Geest, Hij stelt ons in staat om zo te leven. Ik ben niet maar gewoon een mens, ik ben een met Heilige Geest kracht vervuld kind van God en dat maakt een groot verschil. Wanneer ik vanuit mijn vlees leef ga ik de mist in, wanneer ik vanuit de Geest leef ben ik in Christus meer dan overwinteraar zegt Romeinen 8:37 "Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem die ons heeft liefgehad." en dan gaat Paulus verder in vers 38-39  "Want ik ben er van overtuigd dat nog dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, nog diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heer." Het is regelmatig met vallen en opstaan, jezelf opnieuw realiseren waar je staat, en hoe je bedoeld bent, waar je bedoeld bent te gaan en waar je naar op weg bent. Ik ben zo dankbaar voor Gods Woord in 2 Timotheus 2:13 "Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw, Hij kan Zichzelf niet verloochenen." 

God van trouw, U veranderd nooit !

ONDERWEG  naar Hem en met Hem

Helm van het heil (vervolg)

In de blog borduur ik verder op mijn blog van vorige week, waar ik vertelde dat toen de blog Keuzevrijheid online kwam ik het boek De kracht van verbeelding, weer op moest pakken, maar ook het boek Beperk God niet haalde ik daarin aan en ik wist dat ik deze ook weer moest pakken. Ik had de indruk dat ik deze boeken naast elkaar moest lezen, voor mij sluiten ze naadloos op elkaar aan. Onze emoties zijn het gevolg van ons denken, het is ons denken waar alles om draait en daar is God denk ik heel erg mee bezig bij mij. Ik vind het best pittig maar het is ook goed want alhoewel  ik al een hele tijd in mijn WhatsApp heb staan : Live on-purpose, not on auto-pilot, ik mezelf realiseerde hoe je geleidelijk toch weer in die automatische piloot verzand en minder on-purpose (opzettelijk) leeft. En ik realiseerde me dat dat niet was wat ik wilde en me had voorgenomen toen ik me dat bewust werd en het als onderschrift in m'n WhatsApp zette.

In het boek Beperk God niet verteld Andrew onder andere over de les die hijzelf hierin van God leerde in 2002. Hij realiseerde zich toen dat hij God beperkte vanwege angst. Dit raakte me en ik realiseerde me dat ik precies hetzelfde doe. Hij legt uit dat er verschillende soorten angst zijn die ons kunnen hinderen in het doen wat God van ons vraagt of door ons heen wil doen.

 Onze angst brengt satan in beweging en zet zijn kracht vrij op precies dezelfde manier als geloof in God Zijn kracht vrijzet. 

Deze uitspraak van Andrew raakte me, wat dit is niet wat ik wil doen en toelaten in mijn leven. Hier moet ik mezelf heel erg bewust van gaan worden en er mee aan de slag. Angst verlamt je en geloof in God geeft kracht. Ben ik niet veel te laks in het beheren en regeren van mijn denken, loop ik met een vergiet op m'n hoofd denkend dat het een helm is , en gebeurd dat ook nog omdat ik gewoon niet expres oplet ? 

Angst voor mensen is een grote, ik denk dat deze daarom ook in Spreuken 29:25 word genoemd "Mensenvrees legt iemand een valstrik, maar wie op de Heere vertrouwt, wordt in een veilige vesting gezet." Verwacht ik alles echt alleen van mijn hemelse Vader God, is Hij op elk terrein van mijn leven genoeg voor mij ? God tegen Paulus zei in 2 Korinthe 12:9 ".....Mijn genade is u genoeg.....", deze woorden hingen op een wandbordje in mijn ouderlijk huis, maar is het ook echt waaruit ik leef ? Dan zou angst verleden tijd moeten zijn in mijn leven. Zijn genade is Zijn liefde, en volmaakte liefde sluit angst uit zegt  1 Johannes 4:18 "Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest is niet volmaakt in de liefde." dat zijn best stevige woorden, maar het zijn wel Gods Woorden en die zijn levend en krachtig zegt Hebreeën 4:12,  ze zijn waar en hebben als doel leven in mij voort te brengen.

En dan kom ik weer bij m'n denken, waar vul ik mijn denken mee, vul ik mijn denken met deze stevige Waarheid van Gods Woord ? Het doet me ook denken aan balanceren op een koorts en dat herinnert me aan een beeld dat wat God me eens liet zien : wandelend over een koorts, Hij liep tegenover me een zei : kijk alleen naar Mijn ogen. Ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Het is alsof Papa steeds weer zegt : verwacht het alleen van Mij, vertrouw alleen op Mij, kijk alleen naar Mij, en wees niet bang. Vrees niet, zou het om die reden zo vaak in de Bijbel staan, ik heb wel eens behoort dat het er 365 x in staat, ik heb het nooit nageteld, maar het staat er vaak, genoeg voor elke dag, zo vaak als je het nodig hebt te horen. 

Het vullen van mijn gedachten met Hem en Zijn Woord, Zijn Waarheid is mijn verantwoordelijkheid, niet de Zijne. Hij heeft alles al gegeven waar ik me mee kan vullen, en Hij heeft mij ook van alles voorzien om dat te kunnen doen. Het gaat niet om wat ik heb, maar wat ik aan Hem overgeeft bepaalt de uitkomst. En dan moet ik denken aan aan de jongen die zijn 5 broden en 2 vissen bereid was aan Jezus te geven, Jezus dankte ervoor en zegende het en brak het en duizenden werden ermee gevoed lezen we in Johannes 6:5-15. Met dat ik dit opschrijf realiseer ik me dat Jezus eerst zegende en toen brak om uit te delen. Breken is nodig om als zegen uitgedeeld te kunnen worden. Je denken vernieuwen houd in dat oude patronen en denkwijzen (af)gebroken moeten worden, maar dat gebeurt nadat Hij je gezegend heeft, het gebeurd in liefde. Ik hoef er niet bang van te worden, er zit iemand op de loer die een hele goed neus heeft voor mijn angst er er als de kippen bij is om er misbruik van te maken. 

Dit was een eyeopener voor mij, het legde een wortel bloot en het wijst mij op mijn eigen verantwoordelijkheid. In Efeze 6:10-20 word het ook zo beschreven, ik word geacht die wapenrusting aan te trekken als ik beschermd wil blijven. Niet Gods verantwoordelijkheid. Hij voorziet in de wapenrusting, ik moet 'm aan trekken. Een volwassen zoon is intens geliefd maar heeft tegelijkertijd z'n verantwoordelijkheden te dragen. Hebreeën 5:11-14 is duidelijk, wordt volwassen, je bent toe aan vast voedsel, gedraag je dan ook zo, neem je verantwoordelijkheid. Aan mij de keuze. Een Vader voed zijn kind op, wel liefde gemotiveerd, maar het is niet altijd prettig. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

God doesn't waste pain

Precies in de tijd dat ik op de online-Bijbelschool bezig was met de module Geloof en Overwinning begon God aan de gang te gaan met mijn emoties, waar ik de laatste al wat blogs over heb geschreven. Zijn timing is bijzonder zal ik maar zeggen, wat een combinatie roept mijn gevoel, en mijn verstand, ja die weet even niet wat die ervan moet vinden, die vliegt een beetje alle kanten op en ik vind dat niet echt fijn.

En dan lees ik in een heel eerlijk en kwetsbaar (Engelstalig) blog van Kaitlynn Labit, een vrouw die na de zelfdoding van haar man alleen achter blijft met 3 jonge jongens  de volgende zin : God doesn't waste pain.  

Die kwam binnen, God laat geen enkele pijn in ons leven onbenut om er iets goeds uit te halen. Romeinen 8:28 zegt het zo "En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken te goed, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn."

In die tijd las ik ook het boekje : De zeven genadegaven van Romeinen 12 van Jan Sjoerd Pasterkamp en haalt daarin Gideon aan, ik heb een beetje een zwak voor deze man Gods uit de Bijbel omdat mijn broertje ook zo heette, maar ook omdat hij zo eerlijk en kwetsbaar is en God deze man die niet bepaald een hoge pet van zichzelf ophad wilde en kon gebruiken om Zijn volk de overwinning over de Midianieten te geven. God stelde hem aan als richter over Zijn volk Israël.  In Richteren 6:3-4 lezen we dat er een engel van God bij hem komt die tegen hem zegt : "de Heere is met u, strijdbare held ! " en dan zegt Gideon : "Als de Heere met ons is, waarom is dit alles ons dan overkomen ? En waar zijn al Zijn wonderen, waarover onze vaderen ons verteld hebben, toen zij vertelden : Heeft de Heere ons niet uit Egypte doen optrekken ? Maar nu heeft de Heere ons verlaten en ons in de hand van Midian gegeven." Jan Sjoerd schrijft daarover : De Heere openbaart zich dan aan Gideon als Jahweh Shalom, De Heere is vrede en harmonie. Gideons beeld van God moest veranderen. Omstandigheden zijn niet het probleem, maar de vraag : hoe zien we God in die omstandigheden. Ook deze zin kwam flink binnen. 

Hoe kijk ik aan tegen de situatie waar ik nu inzit en er zoveel los komt waar ik liever helemaal niet naar wil kijken, misschien af en toe om te zien of het nog goed opgeborgen ligt, maar verder ook niet. Maar God denkt daar anders over, Hij brengt zelfs iemand op mijn weg om daarover met me in gesprek te gaan, ik schreef daarover in de blog Goed voelen  Dat ik daar aan vast zat was ook een enorme hulp om het  door te zetten en dat had ik echt nodig want ik vond het zo lastig om naar mijn diepste pijn en angst die daaraan vast zat te kijken. Als het om je kind gaat komt het heel diep binnen, dieper als je lief is denk ik, in ieder geval dieper als ik mezelf toe durfde staan te voelen.

Papa God, dit doet zo'n pijn, maar U laat geen elke pijn onbenut. Kaitlynn schreef : It's important to me that I allow God to squeeze every last drop of good He can out of this. Met mijn wil wil ik die keuze ook maken, maar ik ben er ook zo ontzettend bang voor om de pijn te voelen. Help me alstublieft.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Niet bang

Ik zit in een heel lastig proces van emoties leren te voelen, er naar kijken, er laten zijn en ik vind het eerlijk gezegd best wel beangstigend,  het brengt me in verwarring, wat moet ik ermee ? 

En toen kwam ik dit lied weer tegen en toen de tekst tot me door begon te dringen realiseerde ik me : ik hoef niet bang te zijn, en nee ik hoef dat ongemakkelijke onderbuikgevoel ook niet weg te drukken, Hij is er hoe dan ook bij, Hij laat me nooit alleen, ook niet in dit proces van een nieuwe balans vinden, want dat is het eigenlijk. Een stukje Danielle in mij wat jaren niet gehoord werd door mezelf, waar ik niet naar wilde luisteren omdat ik me er geen raad mee wist. Ik deed mezelf daar onrecht mee aan. 

Emotie voelen betekend niet gelijk dat je dan ook alleen nog maar die emotie bent, je wordt er zelfs geen minder sterk of dapper mens van, je bent gewoon mens. Misschien is dat menselijk juist wel zo lastig voor me omdat ik me meer thuis voel in de geestelijke wereld, ik het daar de beste plaats vind.

Ik las Johannes 16:21 "Wanneer een vrouw baart heeft zij droefheid omdat haar tijd gekomen is, maar wanneer zij het kind gebaard heeft denkt zij niet meer aan de benauwdheid vanwege de blijdschap dat een mens ter wereld is gekomen."

Dit proces van leren omgaan en toelaten van emoties moet ik misschien wel bezien als een bevalling, en uit ervaring weet ik dat die lang kunnen duren, maar er is dan maar één weg, erdoorheen gaan, het over je heen laten komen en je  weet : straks zie ik het kindje waar je zo nieuwsgierig naar bent. Iedere wee is er een, daar moet je doorheen en die ligt als ie voorbij is achter je en heeft je een stapje dichter bij de ontmoeting met je kindje gebracht. Een bevalling is niet comfortabel, maar je weet : straks is daar wat moois wat bij mij hoort.

Nee, ik hoef niet bang te zijn voor dit proces, voor dit nieuwe, het hoort bij mij en mag tevoorschijn komen. Ik was dankbaar dat Papa me deze vergelijking gaf,  Hij is bij mij, Hij houd mijn hand vast en samen kijken we uit naar wat er tevoorschijn komt en wat ik mag leren kennen, net zoals een moeder haar kindje mag gaan leren kennen en ontdekken wie de persoonlijkheid is die erin zit.

 

I have this confidence because

I've seen the faithfulness of God

the still inside the storm, the promise of the shore

I trust the power of Your Word

enough to seek Your Kingdom first

beyond the barren place, beyond the ocean waves

When I go through the waters, I won't be overcome

when I go through the rivers, I will not be drowned

my God will make a way so I am not afraid

You keep the promises You make

there isn't one that is delayed

so I will not lose heart, I will lift my arms

and start to sing into the night

my praise will call the sun to rise

declare the battle won, declare that it is done

When I am in the fire, I will not feel the flame

I'll stand before the giant, declaring victory

my God will make a way so I am not afraid

Before me, behind me, always beside me

no shadow, no valley, where You won't find me

I am not afraid

Als ik de tekst van dit lied tot me door laat dringen komen er stukken van het onderwijs dat ik volg bij de online-Bijbelschool bij me boven, waarheden uit Gods woord die ik soms tussen al die emoties zo moeilijk kan pakken. Oude herinneringen aan jaren van depressie vechten om mijn aandacht. 

NEE, dat niet ! 

God heeft mij genezen en Hij doet nooit een half werk.

Die leugen van de boze, die gedachten van twijfel die hij daar in m'n oren wil lispelen daar weiger ik naar te luisteren.

Ik moet denken aan hoe ik op een gegeven moment weer enorm heb geworsteld met symptomen die leken op mijn eetstoornis waar God mij ook van had genezen, en dat God zei : Ik héb jou genezen, maar de wortels van de oude systemen moest er nog uit door je denken te vernieuwen. O wat vond ik dat een lastige, en wat heb ik daar mee geworsteld, maar ik ben er doorheen gekomen en ik zie het verschil dat en de genezing nu ik terug kijk. 

De vernieuwing van ons denken is wat het verschil maakt in ons leven. Als wij ons leven aan Jezus geven doet Hij een diep werk in ons, we worden een nieuwe schepping. Daarna krijgen wij de opdracht en de verantwoordelijkheid om ons denken te vernieuwen door het Woord van God tot ons te nemen en te processen in ons leven.  Efeze 4:23 vind ik in de AMPC heel mooi "And be constantly renewed in the spirit of your mind [having a fresh mental and spiritual attitude]" Word constant vernieuwd in de geest van je gedachten voor een verse mentaal en geestelijk houding.

Bij de Bijbelschool hoorde ik een prachtig voorbeeld : Ben je een vlinder die blijft kruipen als een rups omdat je niet weet dat je een vlinder bent, dan blijf je op je tak zitten kauwen op die taaie bladeren. Je bent niet gemaakt om daar te blijven zitten, je bent gemaakt om te vliegen.

Mijn liefdevolle Papa God doet geen half werk, ook hier zitten waarschijnlijk nog oude wortels van oude systemen en denkpatronen en Hij weet in Zijn wijsheid dat het nu de tijd is om daar mee aan de slag te gaan, dat ik dat aan kan omdat ik al zoveel groei en genezing heb mogen doormaken. Nu het jaar met het One-Word vertrouwen bijna voorbij is kies ik er voor om Hem ook hierin te vertrouwen, maar als ik heel eerlijk ben wel met de bibbers in m'n benen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem