Na het blok van mijn 12e tot mijn 16e jaar waar God me liefdevol doorheen leidde om te verwerken en te genezen, ik schreef daarover in de blog Liefdevolle Heelmeester bracht Hij me naar de jaren 2003, het jaar dat mijn vader stierf, tot 2012, het jaar dat mijn moeder stierf. Negen jaren die een enorme wissel hebben getrokken op ons gezin. Ik wil niet te veel ingaan op details, maar God begon mij te laten zien dat mijn kijk toen op de waarde van leven niet Zijn kijk was en dat ik daar mee af moest rekenen. Zijn vraag was : Ben je dankbaar voor de dingen die toen zijn gebeurd, waar jij en je gezin doorheen zijn gegaan en wat de gevolgen zijn geweest. Wil je Mij danken en geloven dat Mijn hand daarin was ? Ik vond het een hele lastige. Ik had inmiddels geleerd dat steigeren niet zou helpen, ik wist : God is goed, ik kan Hem vertrouwen. Ik wist ook : ook hier moet ik doorheen om genezing te kunnen ontvangen, om hier vrede mee te gaan krijgen.
Het andere boek is De tranen van God waarin Joni een gesprek beschrijft tussen haar en een vrouw wiens lichaam als gevolg van diabetes steeds verder uitvalt, en lichaamsdelen kwijt raakt. BAM dat kwam enorm binnen want beide mijn ouders zijn overleden aan complicaties als gevolg van diabetes. Deze vrouw uit het gesprek zag niet meer in waarom ze nog verder zou moeten leven, ze wilde sterven en naar haar hemelse Thuis, en o wat snap ik dat. Ik heb dat zo vaak voor mijn moeder gewenst omdat ik het niet meer trok. Toch was mijn dementerende moeder steeds weer blij als ze terug kwam van het randje van de dood, en daar heb ik heel wat mee afgeworsteld. Dan komt het gesprek (ik ga even kort door de bocht) op Filippenzen 1:21-24 waar Paulus zegt : "Want het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst. Maar blijf ik leven in het vlees, dan betekent dit voor mij vruchtbaar werk, en wat ik verkiezen zal weet ik niet. Want ik word door deze twee gedrongen, ik heb de begeerte om heen te gaan en bij Christus te zijn, want dat is verre weg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijk voor u." Joni zei heel voorzichtig tegen deze vrouw : "Je bent nog hier op aarde, niet in de hemel. Dat betekent dat God er Zijn rede voor heeft." Vooral de laatste zin die ik dikgedrukt heb kwam ook bij mij binnen.
Wie ben ik over het leven te oordelen wat waarde heeft als God nog steeds de adem in longen geeft en dus leven. Mijn moeder was blij als ze weer van het randje van de dood wegkwam. Mag ik dat leven bestempelen als geen leven van waarde ? Welke waarde ? Wie bepaalt de waarde van een leven ? Dat bracht mij ook bij mijn vader, hij koos ervoor na zijn beenamputatie (eerst zijn onderbeen, een week later zijn bovenbeen) het leven op te geven en te stoppen met eten en drinken. Hij kon niet met het verlies van zijn been leven. Heb ik of iemand anders het recht om hem daarom te veroordelen ? God verhoorde niet het gebed van onze dochter om opa beter te maken, daardoor kan zij nog steeds niets met God. Maar wat als mijn vaders gebed was : Heer haal me maar Thuis, en zijn gebed wel is verhoord ?
Ik bleef achter met een enorme puinhoop en zag (laat ik het even houden op 2) levens van mensen die behoorlijk ontwricht raakte. Door al het ge-zorg voor de ene, en het daardoor niet voldoende aandacht kunnen geven aan de ander. Dit zien, en het er zelf niet met die onmogelijke spagaat om kunnen gaan bracht mij letterlijk aan het eind van mijn latijn, ik stortte compleet in.
Joni schreef een paar dingen die me niet los laten : als je niet gelooft dat God Zijn hand heeft in het lijden dan ben je overgeleverd aan de grillen van de satan. God laat soms dingen toe die Hij afschuwelijk vind om een hoger doel te bereiken, dat de mens aan Zijn hart komt. Door dit afschuwelijk dal heeft Hij mij terug gebracht aan Zijn hart, en ik ben enorm dankbaar dat Hij nooit heeft opgegeven. Ik heb gezegd : ja Heer leer mij U maar te danken voor als die moeilijke dingen die er in die jaren zijn gebeurd, en waar ik nog steeds wat gevolgen van zie. Ik kies ervoor U te danken.
Jozef ging een diepe weg om uiteindelijk op de plaats te zijn waar God hem hebben wilde en hij zei tegen zijn broers in Genesis 45:8 "Nu dan, niet jullie hebben mij hiernaartoe gestuurd, maar God. Hij heeft mij aangesteld als een vader voor de farao, als heer over heel zijn huis en als heerser over heel het land Egypte." Job zegt in Job 2:10 tegen zijn vrouw ".....Zouden wij het goede van God ontvangen en het kwade niet ontvangen ?...." En dan staat er nog achter : "..In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet." Job kwam niet in opstand tegen God om wat hem overkwam. En dan nog een voorbeeld uit de Bijbel wat ik anders ben gaan bezien. Naomi, ze leed grote verliezen, man, 2 zonen, maar als zij hier niet doorheen was gegaan was ze nooit met haar schoondochter Ruth terug gekomen in Bethlehem, waar Ruth met Boaz trouwt, waar Obed uit geboren is, een van de voorvaders uit het Geslachtsregister van Jezus.
Is het nu klaar, heb ik nu nergens geen moeite meer mee, nee, dat kan ik niet zeggen, maar mijn liefdevolle hemelse Vader, mijn Heelmeester durft aan mijn overtuigingen te schudden en dat doet Hij omdat Hij van me houd. Hij wil graag dat ik de moed neem om met Hem in gesprek te gaan, Hem mijn hart te laten zien en te leren luisteren naar Hem, ook als ik dan dingen hoor of denk te horen waar ik moeite mee heb. Hij is daar niet bang voor, en ik hoef dat ook niet te zijn. Hij zal mij nooit dwingen, Hij zal nooit over me heen walsen.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
P.S. Ik kan me goed voorstellen als deze blog heel veel vragen en misschien wel irritaties oproept, maar ik deel hier alleen mijn eigen persoonlijke proces, ik wil niemand iets opleggen.
Ik ben heel blij met je blog Daniëlle, omdat het voor mij herkenning oproept. Ik groei nog. En het doet soms pijn als ik aan bepaalde dingen denk. Maar de angel is eruit,
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor het delen Aritha
Verwijderen