Zoeken in deze blog

dinsdag 8 november 2022

Op reis (vervolg)

De reis die ik maak door dit leven heeft flinke dieptepunten gekend, en hele mooie bijzondere hoogtepunten. God is er altijd bij geweest, daar ben ik inmiddels van overtuigd en daar ben ik Hem enorm dankbaar voor. Ik mag weten wie ik ben en ik mag mijn reis met Hem gaan op de manier die ik kies, ook als dat keuzes zijn die anderen niet begrijpen of waar anderen een andere mening over hebben.

Ik heb bijzondere wonderen meegemaakt, wat het meeste indruk op me heeft gemaakt gebeurde Pasen 2016. Ik leerde God op een hele andere manier kennen en Hij leidde mij langs wegen die ik nooit had kunnen bedenken. Toch zit ik nu sinds half april van dit jaar in een periode waarin ik worstel en ik met heel veel vragen zit waar ik niet 1,2,3, een antwoord op heb, en als ik het denk te hebben gebeurd er weer iets waardoor ik me afvraag : is dat wel zo ? Dan komt een tekst als Jacobus 1:6-8 in me op "Maar, laat hij er in geloof  om vragen en daarbij niet twijfelen. Immers, wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt. Want zo iemand moet niet denken dat hij iets ontvangen zal van de Heere. Hij is een dubbelhartig man, onverstandig in al zijn wegen." Ik vond dat heen en weer ge-slinger in mijn denken, tussen verschillende dingen die ik geleerd heb door onderwijs wat ik luister (waar op zich niets mis mee is en wat ik ook geloof), wat ik gezien heb bij mijn ouders, vooral bij mijn gehandicapte moeder, en nu mijn eigen worsteling met beperking door pijn en stijfheid in mijn lichaam. Het is mijn keuze om het van God alleen te verwachten en niet van mensen/dokters, en te luisteren naar wat Heilige Geest mij zegt te doen. Dat is zoeken, en het duurt lang voor mijn gevoel, maar ik ervaar ook dat Hij bij me is en tot mijn hart spreekt. Vrijwel elke ochtend is daar Zijn bemoediging, door een lied, Zijn Woord, dingen die Hij me in herinnering brengt.

Op een avond (eind juli) vroeg ik of Hij me wilde laten zien wat er nou toch allemaal aan de hand was, of Hij mij iets wilde laten zien van waar dit heen gaat. Ik voelde me dippig en wilde niet afglijden naar wanhoop.  Ik wist dat ik deze vraag mocht stellen omdat Hij me zelf had laten weten dat ik die vraag moest stellen in plaats van de vraag hoelang dit nog ging duren. Ik schreef daarover in de blog Waar gaat dit heen ? Inmiddels weet ik dat ik rustig moet wachten en dan op een gegeven moment weet ik : dit is het antwoord. De volgende ochtend werd ik weer wakker met een zin uit een lied Yeshua waar Hij me al weken mee wakker maakte : My beloved is the most beautiful among thousands and thousands. Ik las een linkje van wat iemand me toe had gestuurd en kwam daarvandaan terecht bij een uitleg over beproeving die mijn aandacht trok. Op de site van Herschepping vond ik er een heel hoofdstuk/Bijbelstudie over. Kort daarna springt de titel van een spreekbeurt van Jack van der Tang, een spreker die ik enorm kan waarderen, van de Messiaanse Shamar gemeente, waar ik zo nu en dan naar luister er voor mij uit : Wat als onze verwachtingen van God niet uitkomen. Deze toespraak zetten mij enorm aan het denken.

Denk ik te vaak het zeker te weten, zelfs gebaseerd op Gods Woord, en geloof ik het ook, maar ervaar ik ook dat het niet altijd gebeurd. Er gebeuren gewoon dingen in het leven die je niet verwacht, of die heel anders lopen ondanks dat je het echt geloofd en niets liever wil dat het ook gebeurd en het waarheid word en dat God erdoor geëerd zal worden denk je er dan nog (vroom) bij en dat wil je dan ook nog wel echt. Dan bespringen mij allerlei vragen zoals : wat doe ik fout, wat heb ik gemist, Heer help, laat me het alstublieft zien, maar ook andere : gaat dit veranderen, Heer wat als.......

Ik heb in mijn leven heel veel lijden gezien als gevolg van ziekte/zwakte, mijn beide ouders, mijn broertje, de vrouw waar ik al jaren mantelzorger ben, het verhaal van Joni Eareckson Tada waar ik al vroeg mee in contact kwam door mijn moeder. Joni is nooit genezen, mijn moeder is niet genezen, mijn vader ook niet, mijn broertje overleed ook al jong. Ben ik niet vaak te makkelijk geweest in mijn oordeel : Jezus alleen is het antwoord. En dat is ook wat ik werkelijk geloof. Maar hoe ga je daar mee om als je reis anders verloopt dan dat je had gehoopt/verwacht ? Zit daar eigenlijk niet een heleboel, angst, boosheid, onzekerheid, misschien nog een restje bitterheid, in mij waar ik eigenlijk niet goed naar durf te kijken ? Brengen mijn omstandigheden me nu een hoek waar ik gelukkig inmiddels wéét dat ik weet dat mijn liefdevolle Vader God, mijn hemelse Papa die zo intens veel van mij houd bij me is, dat alles wat Hij doet gemotiveerd is door Zijn intense liefde voor mij, is Papa nu gemotiveerd door Zijn liefde die wortels bloot gaat leggen ? 

Is Hij eerst jaren vol liefde en geduld bezig geweest om mij te doordringen van Zijn liefde, en me te helpen mezelf te zien zoals Hij mij ziet, iets wat ik soms nog wel een dingetje vind als ik eerlijk ben. Wilde Hij eerst dat ik daar zo van doordrongen was voor Hij dit volgende onderdeel van de reis met mij aanging. 

Niet zo lang geleden moest ik denken aan landbouwgrond die ontgonnen moest worden. Alle stenen moeten eruit, alle oude wortels moeten eruit zodat ongewenste gewassen (bolwerken waar ik over schreef in de blogs Bolwerken verslaan en Op reis) niet meer kunnen opkomen. Hij heeft het onderwerp boosheid al eerder aangestipt in de afgelopen tijd, en dat vond ik niet fijn en net makkelijk, ik schreef daar al over in de blogs WoedeWoede (vervolg) en Mogen zijn Zelfs als ik dacht dat ik het nu echt doorleeft had wist ik eigenlijk wel in m'n achterhoofd dat er nog meer laagjes zaten, en nu is het blijkbaar weer tijd voor nieuwe laagjes.

Ik realiseer me dat het hiermee niet de luchtigste en makkelijkste blogs worden om te lezen, maar het is mijn opdracht om te schrijven van wat Hij heeft gedaan en doet in mijn leven, en dat ik wat ik zal en wil doen. Mijn verhaal kan iets voor anderen betekenen. Eigenlijk is het mijn getuigenis, en getuigenis betekend : doe het opnieuw. Wat God heeft gedaan - wat we ook lezen in de Bijbel - doet Hij nog steeds, want zoals Hebreeën 13:8 zegt : "Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid." De Bijbel staat vol met verhalen over Gods trouw, steeds weer, keer op keer, ondanks de ontrouw van mensen.

Jack sluit af met de beslissen God te vertrouwen wat er ook gebeurd, ook ik heb dat besloten voor mijn leven, Hij is trouw en ik wil het op Zijn manier doen en niet anders. Spreuken 3:5-8 zegt : "Vertrouw op de Heere met je hele hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden rechtmaken. Wees niet wijs in je eigen ogen : vrees de Heere en keer je af van het kwade. Het zal een medicijn wezen voor je vlees en lafenis voor uw gebeente."  Ik blijf doorgaan, stap voor stap, aan Vaders hand in een groeiend vertrouwen in/op Hem, Hij laat mij niet los, Hij weet alles, Hij kent mij beter dan ik mijzelf ken. Ik geef Hem regelmatig toestemming om alles in mijn leven aan te raken, dat waar ik me van bewust ben, maar ook dat waar ik me niet bewust van ben, op de manier, de tijd en de plaats die Hij kiest. Mijn leven is van Hem, Hij heeft het voor een hele dure prijs gekocht en betaald, het behoord Hem toe en Hij mag er mee doen wat Hij wil om het te reinigen en heiligen voor Zijn doel. Snap ik het altijd....nee, ik snap hier niets van, maar Hij is mij geen uitleg verschuldigd, ik ben Hem mijn dank en aanbidding verschuldigd. Hem wil ik eren met mijn leven en daar is mijn blog onderdeel van. 

U komt de eer en glorie toe


ONDERWEG naar Hem en met Hem

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat leuk dat je mijn blog hebt gelezen, laat gerust een reactie achter dat vind ik altijd leuk.

Doe je dat liever privé dan begrijp ik dat en kan dat via het volgende mailadres

danielle.hoogendijk@live.nl

Je kroon dragen

  Ik was te gast bij  Johanneke Plaggenmarsch  van  Waardevol en uniek  voor haar nieuwe serie " je kroon dragen " Hier de eerste ...