Waar gaat het heen ?

In de tijd dat mijn blog De les van het traplopen online moest  komen had ik last van mijn knieën en heupen en liep ik geen trappen meer, toen ik zag dat deze blog gepland stond vond ik dat best een ding.....Heer....???? Ik bad ervoor, God gaf wijsheid en ideeën hoe anders te bewegen, zitten, liggen als handvaten. Toch wist ik dat ik 'm moest plaatsen. En het was of God zei : Vertrouw je Mij ? Ja Heer ik kies ervoor U te vertrouwen, maar binnen in mij was het een woeste zee aan gedachten en gevoelens, en vond ik het zo moeilijk om die onder ogen te zien en was er een roep in mij : Heer hoe ga ik hier mee om op Uw manier ? 

Tegelijkertijd was ik bezig met het volgen van de Faith School Live, in m'n vorige blog vertelde ik dat ik de indruk had dat God tegen me had gezegd dat ik dat op dezelfde manier moest benaderen als de Online Bijbelschool, er met pen en papier aantekeningen bij maken omdat het op die manier veel beter binnenkomt. Ik weet het onderwijs van Tom kan flink confronterend zijn, maar ik houd van zijn recht door zee onderwijs. Ik heb graag de waarheid, ook als ie op m'n teentjes trapt. Gods motivatie is altijd liefde. Ik ontdekte dat ik regelmatig dacht geloof (voor genezing) te hebben terwijl ik het niet had. Ik moest denken aan wat God had gezegd over omweg, ik schreef daar de gelijknamige blog over : Omweg. Dat was een pittige tijd, ook toen was ik erg aan het zoeken : Heb ik U goed verstaan ? Hoe dan Heer ? 

Iemand uit de gebedsgroep kreeg toen ze voor mij bad eens een indruk van God en één van de dingen die Hij zei was : Vraag niet hoelang, vraag beter : Waar gaat het heen ? Toen zij dat met me deelde wist ik dat dit echt van God was, Hij had mij eerder op een soortgelijke manier gecorrigeerd door tegen mij zeggen : Waarom zeg je niet : U bent bij Mij (i.p.v. Heer help) Het koste me wat tijd om het op die manier te leren benaderen. Wat me hielp was dat Hij steeds weer regelmatig me liet weten : Je bent niet alleen, het is jij en Ik, Ik en jij, wij samen. 

Op een gegeven moment had ik de indruk dat ik de boeken die ik sinds 21-8-2017 ben gaan volschrijven terug moest gaan kijken. Ik denk dat het nodig was dat ik me weer even realiseerde wat een enorm verandering ik in de laatste jaren na Pasen 2016 heb doorgemaakt. Toen ik vooral de boeken van de laatste 2 á 3 jaar terugkeek begon ik me te realiseren dat sommige processen helemaal nog niet zo lang geleden zijn en dat ik best eens wat geduldiger met mezelf zou mogen zijn. Een ander ding dat God gezegd had in de indruk die deze vrouw uit onze gebedsgroep kreeg was : Het is een proces en het heeft tijd nodig. Oei dat was de vinger op een gevoelige plek, maar ik wist dat het zo waar was. Later las ik in het Engelstalige boek The final quest (trilogie) dat ongeduld eigenlijk een gebrek aan geloof is. Dit  haakte in me vast, heb ik het geduld om de lange, grondige route te gaan, het hele proces op Zijn manier te doorleven in plaats van er steeds maar zo snel mogelijk doorheen te gaan om er vanaf te zijn, met als gevolg dat ik dan bepaalde processen nog eens door moet net zo lang tot ik heb geleerd wat Hij mij leren wilde omdat ik het nodig heb om dat te leren. 

Heer ik ben zo enorm dankbaar voor Uw geduld, Uw liefde, Uw liefdevolle correctie, U bent een geweldig goede Opvoeder, Trainer,  U leert mij geduld, geduld met mezelf, met het proces, U leert mij vertrouwen, op U en op het proces, mezelf, U leert mij wat Uw definitie is van geloof, en dat ik daarin mag leren wat het wel is en ook wat het niet is, dat ik erin mag groeien. Dat het een proces ook is van mijn denken in lijn brengen met Uw denken, vergroeien met U zoals de ent vergroeid met de (Ware) wijnstok in Johannes 15:1-8 

Ik begon me af te vragen of die omweg iets te maken had met dit proces, dat mijn denken nog de nodige verandering nodig had voor ik kon ontvangen. Maar wat ik ook ontdekte dat er nog het nodige verwerkt moest worden, opgeruimd moest worden, dat mijn hart niet zuiver was voor God omdat er oordeel in mijn hart zat ten opzichte van mijn ouders, vooral mijn moeder, over wat ik zag van haar omgaan met haar lijden. Ik herkende de bewegingen die ik ging maken als bewegingen die ik mijn moeder zo vaak had zien maken en ik dat maakte veel in mij los. Ik werd me bewust dat er ook oordeel in mijn hart zat, dat was geen fijne ontdekking.

Ik hoorde daar geen oordeel over te hebben, ik kende haar hart niet, Papa God wel. Mattheus 7:1-2 zegt : "Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt, want met het oordeel waarmee u oordeelt, zult u zelf geoordeeld worden, en met welke maat u meet, zal er bij u ook gemeten worden." Die woorden hebben me flink aan het denken gezet. God ziet mijn hart en wat er in mijn hart is heeft invloed op mijn leven. Mijn hart is de maat waar ik mee gemeten word. Het was nodig dat ik vergaf, zowel hen/haar als mijzelf en ik God toestemming gaf het trauma uit mij te tillen en de leeg gekomen plaats te vullen met Heilige Geest, Zijn liefde, Zijn balsem. Een mooi lied zegt : Als er vergeving is kan er genezing zijn. Ik kom dit steeds weer tegen, en ik ben dankbaar dat God mij steeds weer op dat punt brengt, dat is Zijn liefde.

Het bracht me ook weer bij mijn identiteit, ik wilde nooit op mijn vader of mijn moeder lijken. Het was of God zei : je bent half je vader en half je moeder, Ik gebruikte hun genen om jou te formeren, maar jij bent uniek, er is er maar één zoals jij en dat ben jij en jij mag het anders doen, jij mag het op jou manier doen, samen met Mij.

Kernonderwerpen die op het moment steeds terug komen is : ontspannen, rustiger aan, genieten, het er laten zijn, mijn ogen alleen op Jezus gericht houden, vertrouwen, groeien in geloof en liefde. En dat alles leidt tot dieper gegrondvest raken in de Liefde zoals Efeze 3:17 zegt : "Opdat Christus door het geloof in uw harten woont en u in de liefde geworteld en gegrondvest bent." Gegrondvest, mijn One-Word voor dit jaar. 

Heer U weet waar dit heen gaat, U bent erbij en U bent betrouwbaar, U houd van mij en U bent vol liefde, dank U wel dat ik samen met U onderweg mag zijn.

ONDERWEG naar Hem en met Hem