Maandagmorgen

De maandagochtenden zijn me dierbaar geworden.

Een tijdje geleden vertelde ik in deze blog dat God mij een vriendin heeft gegeven, een vriendschap waar ik heel blij mee ben en waar ik ook veel van leer, we maken mooie dingen mee.

Sinds een tijdje gebruiken we onze ochtenden om samen Bijbelstudie te doen omdat we beide naar verlangen naar meer van Hem te leren.

We kiezen ervoor om ieder keer gewoon te zien hoever we komen en zo doen we rustig 2 tot 3 weken over een hoofdstukje, de gesprekken gaan meestal heel erg diep en dan vind ik het heerlijk om daarna even m'n hoofd leeg te lopen in een flinke omweg van een uur of anderhalf terug naar huis.

Eigenlijk loop ik dan nog na te kauwen op onze studie en ons gesprek en vraag ik God het bij me te laten zakken wat er diep in mijn hart moet zakken, en me te helpen zien wat Hij tegen me wil zeggen.

Op een van die wandelingen na een ochtend waarin we het hadden gehad over puzzelstukjes die in elkaar vallen en over God hand kreeg die wandeling een mooi vervolg.

Gods hand die naar ons uitgestoken is om ons te geven.

Maar soms pakken we die hand vast (dat is heel wat anders dan je hand in Zijn hand leggen om je te laten leiden) om zelf grip op die hand te hebben omdat we bang zijn voor wat die hand gaat doen.

Ontvangen doe je met open handen, en al lopend moest ik denken aan "loslaten" een onderwerp waar God ook mee bezig is met mij en waar ik laatst een hele mooie preek over hoorde n.a.v. Lucas 14:33  "Zo kunnen jullie dus alleen mijn leerlingen zijn als jullie alles wat jullie hebben kunnen loslaten." 

Het loslaten van je wil, jou controle over de dingen, loslaten.......het kan van alles zijn wat je moet loslaten, wat je mag leren overlaten aan die goede, veilige Vaderhanden.

En toen kwam er een oud lied in mij op, een lied wat al op verschillende momenten in mijn leven een speciale betekenis voor me had. 

Wat kwam die tekst weer opnieuw binnen en ik bad: Heer wat er ook gebeurd, ik wil U vertrouwen, ik wil loslaten en het overlaten aan U want U weet wat het beste is voor mij (deze situatie), ik wil niet zelf beslissen, ik wil Uw hand niet sturen, ik wil loslaten en mijn handen open doen om te ontvangen wat U voor mij (deze situatie) hebt.

Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand

moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land

Leer mij volgen zonder vragen: Vader wat Gij doet is goed

Leer mij slechts het heden dragen met een rustig kalme moed.

Heer, ik wil uw liefde loven, al begrijpt mijn ziel U niet

Zalig hij die durft geloven, ook wanneer het oog niet ziet.

Schijnen mij uw wegen duister, zie ik vraag U niet : waarom ?

Eenmaal zie ik al uw luister als ik in de hemel kom.

Laat mij niet mijn lot beslissen: zo ik mocht, ik durfde niet.

Ach hoe zou ik mij vergissen, als Gij mij de keuze liet.

Wil mij als een kind behand'len dat alleen de weg niet vindt

neem mijn hand in uwe handen en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brengen moge, aan des Vaders trouwe hand,

loop ik met gesloten ogen naar het onbekende land.

Wat voel ik me dan geliefd, gezien, gezegend als ik zo met mijn Vader door de polder mag wandelen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.