Aan de buitenkant is dat allemaal waarschijnlijk niet eens zichtbaar, daarbij zijn er in mijn kleine wereldje ook niet zo heel veel mensen om het op te merken, de meeste staan op veilige afstand en degene die wel dicht bij staan nemen me zoals ik ben gelukkig.
Iets wat ik me meer en meer bewust word is dat dit leven, dit lichaam, wie ik ben niet meer van mijzelf is maar van Jezus.
Toen ik mijn leven aan Hem (over) gaf, heb ik er afstand gedaan, mijn zeggenschap daarover opgegeven. Heb ik er voor gekozen om als een lege handschoen te worden waarin Hij Zijn hand mocht steken, die handschoen kan als er geen hand in zit helemaal niks, de hand die erin gestoken zit bepaald wat er gebeurd.
In 2 Korinthe 3:4-6 zegt Paulus: "[Ik durf dit zo te zeggen, want] zo groot is mijn vertrouwen op God door Christus. Het is niet zo dat wij zelf zulke goed werk doen. Maar de goede dingen die gebeuren, zijn het werk van God door ons heen. Hij heeft ons geschikt gemaakt om Hem in dit nieuwe verbond te dienen. Dat nieuwe verbond is geen wet waar we ons aan moeten houden. Het is een verbond in de Geest. [Doordat we ons niet aan de wet kunnen houden, worden we schuldig verklaard.] Maar de Geest van God maakt levend."
Er zijn dagen dat ik tegen God zeg: ik weet het even niet, weet zelfs even niet hoe en wat ik moet bidden, maar ik wil me vasthouden aan Uw waarheid dat U mij vasthoud. In Johannes 8:31 zegt Jezus "...Als jullie blijven geloven wat ik zeg en doen wat ik zeg, zijn jullie echte leerlingen van Mij. Dan zullen jullie de waarheid gaan begrijpen, en de waarheid zal jullie vrijmaken."
Ik vind het lastig als ik dagen heb waarin ik er niks van lijk te begrijpen, waarin ik me afvraag of ik het wel goed heb begrepen. Want er zijn gelukkig ook dagen dat ik het wel begrijp (of denk te begrijpen) dat het zo duidelijk is en dat ik zo enorm blij wordt van Zijn waarheid.
Als ik zo twijfel is het goed me te realiseren dat ik die lege handschoen ben, en dat het enige wat ik kan doen me open stellen, beschikbaar zijn.
Toch is dat soms best lastig, maar ik begin te leren dat ik m'n gedachten dan heel bewust op Hem moet gaan richten bijvoorbeeld door bijbel lezen, een goed boek te lezen of een opbouwende preek te beluisteren, of aanbiddingsmuziek te gaan luisteren, een lied wat me dan helpt om me te realiseren dat het goed komt is "Sinking deep" want Zijn liefde overwind alles.
Wat heb ik Zijn waarheid nodig om door het leven op deze wereld te gaan vol van van alles wat op me afkomt Wat een les ook in geduld met mezelf, maar het gaat goed komen want net als Paulus heb ik een groot vertrouwen in God, een God die vele male groter is dan mijn twijfels en onzekerheden, mijn niet weten.
ONDERWEG naar Hem en met Hem.
Bij een lege handschoen denk ik aan een marionet en dat beeld begrijp ik niet. Want we zijn vrije mensen die op Gods liefde kunnen en mogen reageren. Dan gaat Hij wel leven door ons heen maar dan zijn 'wij' niet weg.
BeantwoordenVerwijderenIk heb de tijd na het sterven van mijn moeder heel vaak gezegd "ik weet het niet" tot ik ineens besefte "God weet het wel" daarmee wist ik zelf nog steeds niks. Maar wat een rust! Veilig bij God zijn die het wel weet.
Niet als een marionet, meer vrijwillig ten dienst gesteld.
VerwijderenVoor mij is het nog een hele zoektocht wie ik ben en wat Hij in mij heeft gelegd.
Het besef dat Hij dat kan en wil gebruiken en dat ik mag kiezen daar aan mee te werken kan ik moeilijk bevatten.
Mooi wat je zegt, Hij weet het als wij het niet weten, dat geeft inderdaad rust.
Oké, ik snap je nu beter. De zoektocht herken ik wel.
VerwijderenWat heerlijk om te weten dat Hij het weet.als wij geen woorden vinden mogen we toch heerlijk bij Hem schuilen en uithuilen. Hij kent ons het allerbeste en weet wat we nodig hebben.
BeantwoordenVerwijderenMooi hé dat Hij het altijd weet en dat we ons daar aan vast mogen houden.
VerwijderenHet is niet altijd makkelijk.
BeantwoordenVerwijderenGeloof, hoop en liefde daar houd ik mij aan vast.
Zeker niet Hilly.
VerwijderenGeloof, hoop en liefde inderdaad, en de liefde vind ik dan best een lastige.