Zoeken in deze blog

dinsdag 6 augustus 2019

Stil vertrouwen (vervolg)

In mijn blog van vorige week schreef ik over de eye-opener over dat God mij nooit uit Zijn zicht en zorg zal verliezen. Natuurlijk wist ik dat wel in mijn hoofd maar tot dat moment was het niet diep in mijn hart en ziel, mijn wezen geland, nu wel en wat een verschil maakte dat.

In het proces waarin God bezig was om mij te leren me aan Zijn voedingsadvies voor mij te houden (ik schreef daar al over in m'n blog Luisteren)  mijn lichaam te leren aanvaarden en Hem daarin te vertrouwen had God mij op een gegeven moment de vraag gesteld of ik Hem mijn lichaam wilde geven. Eerlijk gezegd heb ik daar wel even mee gestoeid, maar ik wist heel goed wat Hij er mee bedoelde : mocht Hij voor mijn lichaam gaan zorgen ?  
Durfde ik Hem te vertrouwen, te gaan doen wat Hij mij had gezegd wat goed voor mij was en het resultaat aan Hem over te laten, wat dat ook zou worden. Om daar niet langer zelf een einddoel aan te plakken maar gewoon van de reis met Hem te gaan genieten. 

Daar zit ook aan vast dat ik Zijn waarheid over mijn lichaam zou aanvaarden en het niet langer af zou wijzen (daarover schreef ik al in Aanvaard

Al deze dingen hebben heel lang om elkaar en door elkaar gedraaid, en hebben mijn hoofd en hart erom gestreden. Pas toen ik me bewust werd van de wortel van deze enorme strijd in mijn denken en gevoel en ik me realiseerde dat het met afwijzing en angst voor onveiligheid te maken had en ik dat bij God mocht brengen en Hij die afschuwelijke diepe wortels eruit haalde kwam er verandering en bovenal rust. 

Toen ik voor mijn onvermogen om mijn lichaam te accepteren liet bidden kreeg die persoon een beeld van een pad die door een tuin liep. De tuin was woest, dor, een wildernis Op het pad stond een poort/hek en aan de andere kant van het hek lag een prachtige bloeiende Engelse tuin. De boodschap was : nu is het moeilijk en zwaar maar maak elke dag de keuze om door het hek te gaan naar die mooie overvloedige tuin. En ik realiseerde me dat die mooie tuin is dat wat God voor mij heeft. Door het hek gaan is een bewuste keuze, een besluit, een manier van je denken vernieuwen.
Dat moeten we elke dag gebeuren zegt Efeze 4:23 "Dat uw geest en uw denken voortdurend vernieuwd moeten worden." Steeds weer opnieuw kiezen : blijf ik in deze wildernis of stap ik in die prachtige tuin, kies ik voor mijn eigen denken of voor Gods manier van denken. 

Ineens moest ik denken aan een klein kind dat leert lopen, het is niet zo dat zo'n kleine op een dag opstaat en wegloopt. Het is een proces van vallen en opstaan, stapje voor stapje, aan de hand van vader of moeder. Zo leert Papa mij aan Zijn trouwe vaderhand lopen. 
Door me bewust te worden dat ik geen moment uit Zijn zicht en zorg zal zijn kreeg ik de moet om te zeggen : Ja Papa U mag mijn lichaam hebben, U mag er voor zorgen, en eigenlijk geloof ik dat U dat nog veel beter dan ik het zelf kan ook. 

Sinds dat moment maak ik elke dag dit besluit en dank ik Papa dat ik weer een nieuwe dag heb gekregen om met Hem van die prachtige tuin te genieten. Het gaat niet meer om het bereiken van een doel maar om de reis, ook die manier van denken is een gevolg hiervan. Ik had er vaak over gehoord maar vond dat een lastige, en soms nog wel, maar ik mag leren steeds weer terug te gaan naar de reis.
Ik had meer met een to-do-lijstje dat je af kan vinken als je doel bereikt is, maar daardoor vergat ik te genieten. Genieten van Zijn kinderen is nou precies wat de Vader graag wil, maar hoe kan Hij van mij genieten als ik niet geniet ? 

Dank U wel Vader voor deze moeilijke weg, het was best zwaar en af en toe zag ik niet waar dit op uit moest lopen, voelde ik me verward en begreep ik U niet, maar al die tijd was Uw oog onafgebroken op mij gericht en was Uw hand onder mij en om mij heen. U bent zo geduldig, goed en genadig. Ik ben zo dankbaar voor wat ik uit Uw hand mag ontvangen. Ik houd van U.


ONDERWEG naar Hem en met Hem

6 opmerkingen:

  1. Wat mooi Danielle ik hoop en bid dat je samen met Vader prachtige bloemen mag ontdekken. XXX Lineke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooi beeld; van die tuin. Dankjewel voor het delen hier. In gedachten ga ik door het hek...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat mooi Daniëlle. Moedig en mooi om zo steeds dichterbij God te wandelen. En als je weleens struikelt dan tilt Hij je vol liefde overeind.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. In een leven zonder Hem vind ik geen bevrediging meer. Soms sputterde het best in me als Hij een volgende stap vraagt, maar uiteindelijk buigt het in me. Ik wil niet zonder Zijn nabijheid.

      Verwijderen

Wat leuk dat je mijn blog hebt gelezen, laat gerust een reactie achter dat vind ik altijd leuk.

Doe je dat liever privé dan begrijp ik dat en kan dat via het volgende mailadres

danielle.hoogendijk@live.nl

Je kroon dragen

  Ik was te gast bij  Johanneke Plaggenmarsch  van  Waardevol en uniek  voor haar nieuwe serie " je kroon dragen " Hier de eerste ...