Opzettelijk

Iets wat mij van alle kanten steeds meer duidelijk word is hoe belangrijk het is bewust te leven en God heel serieus te nemen. Ik zag een (Engelstalig) filmpje en één zin daaruit haakte in mij vast : Live on-purpose, not on auto-pilot - Leef opzettelijk, niet op automatische piloot. Hoe vaak ga je als mens op automatische piloot, gewoonte, zonder na te denken. Een groot deel van ons leven verloopt op deze manier, je aankleden, eten drinken, je tanden poetsen, je denk er niet eens bij na. 1 Korinthe 10:31 zegt "Of je nu eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God." Dit is toch altijd een beetje een tekst geweest waar ik een "oei" gevoel had, waarschijnlijk door het woordje "eet" omdat dat toch wel een heikel puntje is geweest in mijn leven. 

Door het onderwijs van o.a. Robert Henderson over de Hemelse rechtbanken werd het me steeds meer duidelijk dat ons gedrag heel veel plekken creëert voor de boze om ons aan te vallen. Elke plek waar wij niet vergeven, waar wij ons niet houden aan de grenzen die God in liefde aan de mens gesteld heeft, elke plek waar bewust even iets doen -omdat het maar een keer moet kunnen, of waar we onszelf wijs maken dat het niet uitmaakt, of omdat we het nu gewoon zo graag willen, of ...... - waarvan we eigenlijk weten in ons hart dat we dat beter niet kunnen doen, en we het toch doen, waar we onze eigen wil boven Zijn wil plaatsen, daar zetten we een deur open, al is het maar op een kier. Of zoals ik het ook wel mooi heb horen benoemen : we creëren een landingsplek voor de boze in ons leven waar hij zijn kwaad kan laten landen, we geven hem op die manier legale grond.

Dit heeft te maken met Gods principe van zaaien en oogsten, oorzaak en gevolg, als je dezelfde dingen blijft doen moet je geen andere gevolgen verwachten. Eigenlijk is God in Zijn liefde heel geduldig hierin blijven druppelen in mij, heel veel druppeltjes worden een plasje, en een plasje word een plas en op een keer kun je er niet meer omheen en zal je moeten erkennen : hier moet iets anders. 

God was een tijdje geleden begonnen met te spreken over : Kijk in Mijn ogen, ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. En later over op Zijn voeten staan terwijl mijn ogen in Zijn ogen bleven gehaakt, ik schreef daarover in de blog Dansen God begon tegen me te spreken over de veiligheid van grenzen. Ik hoorde eens vertellen dat kinderen bij een school waar er geen begrenzing staat om het schoolplein de neiging hebben dichter bij de te blijven spelen. Als er wel een begrenzing staat zijn ze meer geneigd tot de begrenzing te gaan en alle terrein erbinnen te benutten om te spelen. Grenzen zijn niet bedoeld als beperking maar als vrijheid om alle terrein erbinnen te benutten en uit te buiten. 

Het was of God zei : binnen Mijn begrenzing ben je veilig, in dat gebied mag je ontspannen, ik heb daar over geschreven in de blog Ontspannen en genieten, ook dat is een uitdaging. Ontspannen en genieten zijn niet dingen die ik mee heb gekregen als kind dat van jongs af aan alert was op zorgen (voor mijn ouders). Dat is niet bewust op me gelegd maar wel zo in mij gegroeid en zijn deze terreinen die God voor een mens bedoeld heeft ondergesneeuwd. Nu is het tijd om ook deze terreinen te ontwikkelen omdat God het bedoeld heeft dat je ontspannen mag leven en ook mag genieten van het leven, van Hem, van je leven met Hem. God heeft niet bedoeld dat we het leven alleen maar serieus nemen en ik heb wel een behoorlijk serieuze inslag en daar mag best wat meer ontspanning in komen en dat is Gods wens voor mij, dat vind ik zo mooi, zo liefdevol. Ontspannen en genieten gaan denk ik hand in hand, en het hoopvolle is dat het aan te leren is, nieuw inzicht en nieuw gedrag is aan te leren. 

Dingen veranderen niet vanzelf, als je andere resultaten wil hebben zal je andere dingen moeten gaan doen, zal je dingen opzettelijk anders aan moeten gaan pakken. Er is een bewuste opzettelijke keus nodig om God alle ruimte te geven om dat wat Hij in de mens gelegd heeft te laten ontplooien in het leven. Hij wil niets liever dan alle beperking die het leven/de boze op ons heeft gelegd ontwarren en van ons af nemen, genezing en herstel brengen, Hij wil niets liever dan ons in de vrijheid te zetten waarin we ontspannen kunnen genieten, kunnen dansen op Zijn voeten. En toen realiseerde ik me dat ik pas echt kan leren dansen als ik ontspannen geniet van het leerproces. 

Toen ik op een mooie middag weer eens door de polder fietste en de koeien in de wei stonden viel het mij ineens op dat er een omheining/begrenzing omheen stond en kwam er een herinnering in mijn op aan een beeld dat iemand een aantal jaar geleden voor mij had van dat ik aan het dansen was - als een kind aan het ronddraaien was met m'n armen uitgespreid - en nu ik dit schrijf moet ik denken aan een uitbundige lacht op m'n gezicht - in de grazige weiden van Psalm 23. Binnen Gods beschermende beperkingen mag ik elke millimeter van die groene weide benutten om te dansen en te genieten, te ontspannen van het leven met en voor Hem. 

Dank U wel Heer dat U zo liefdevol, zo geduldig aan het werk bent in mijn leven, mij leert en onderwijst, dingen voor mij ontvouwd en visualiseert, me dingen leert uitspreken en mag weten dat daar kracht aan verbonden is. U schiep door te spreken en wij mogen doen wat U deed, opzettelijk scheppend woorden van leven spreken, woorden die door het gehoor bij mij binnen komen - de Bijbel zegt in Romeinen 10:17 "Zo is het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God."- en die dan rondgaan in mijn denken en die invloed gaan hebben op mijn daden. U spreekt Uw woord heel bewust opzettelijk in mijn leven en daar wil ik U voor bedanken.

ONDERWEG naar Hem en met Hem