Mediteren

Mediteren, ik heb het altijd een beetje iets gevonden waarvan ik me afvroeg : wat moet ik er mee. Waarschijnlijk omdat het in eerste instantie aan vage oosterse dingen doet denken en dat is gericht op een ander god dat de God die hemel en aarde schiep, die mij schiep, die ik dien. In Exodus 20:3-6 is God heel duidelijk "U zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben. U zult voor uzelf geen beeld maken, geen enkele afbeelding van wat boven in de hemel, of beneden op de aarde of in het water onder de aarde. U zult zich daarvoor niet neerbuigen, en die niet dienen, want Ik, de Heere uw God, ben een na-ijverig God, Die de misdaad van de vaderen vergeldt aan de kinderen, aan het derde en vierde geslacht, van hen die Mij haten, maar Die barmhartigheid doet aan duizenden van hen die Mij liefhebben en Mijn geboden in acht nemen." In mijn opvoeding heb ik heel duidelijk meegekregen : blijf uit de buurt van occultisme. Een hele goede en waardevolle raad, maar het bracht ook een angst voor die onbekende wereld. Satan is de "aap" van God, hij doet God na, neemt de dingen van God en geeft er een eigen verdorven draai aan. Ik ben dus altijd met een zekere boog om meditatie heen gelopen.

Op een gegeven moment hoorde ik over Bijbels mediteren en begon me steeds meer af te vragen of meditatie ook van oorsprong van God kwam. Ik ging eens zoeken naar de betekenis/definities van mediteren en vond van alles. Wat mij opviel was dat het een methode is, een methode om dingen te overdenken en tot rust komen. In het Engels is het het woord mediteren meditate dat overdenken, reflecteren, overwegen betekent. Wie is de bron van mijn rust : God/Jezus. Jezus zelf verwijst in Mattheus 6:33 naar Deuteronomium 6:5 "Daarom zult u de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht." Als je iemand écht liefhebt ben je helemaal vol van die persoon. Jozua 1:8 zegt  "Dit boek met deze wet mag niet wijken uit uw mond, maar u moet het dag en nacht overdenken (mediteren) zodat u nauwlettend zult handelen overeenkomstig alles wat daarin geschreven staat. Dan immers zult u uw wegen voorspoedig maken en dan zult u verstandig handelen." Dan zou ik me dus op Zijn Woord moeten richten om tot rust te komen. 

Zoals wel vaker gebeurd laat God ineens een boek in mijn kast oplichten en weet ik dat ik daar mee aan de gang "moet" gaan, dat gebeurde ook bij het boek Rust bij Jezus van Willem de Vink. Toen ik het open sloeg stond ik nou niet direct te trappelen om daar mee aan de gang te gaan. Ik had al verschillende pogingen tot mediteren achter de rug en geen van alle erg succesvol, ik kreeg het gewoon niet te pakken om me op m'n ademhaling te richten, m'n denken stil te krijgen. Maar dit zei me wel dat God zei : Ik nodig je uit, Ik daag je uit, om in de rust komt bij Mij, zullen we het samen doen , durf je het aan met Mij, ga je mee op deze ontdekkingsreis met Mij ? Ik realiseerde me dat het een logisch gevolg was van een Tandje langzamer en Woorden en Woorden (vervolg) 

Ik vind het heerlijk om rond 5.30/5.45 mijn bed uit te komen, dan is de wereld nog redelijk stil, ik houd van die vroege uurtjes, en zo de dag met God te beginnen, tijd door te brengen met Hem. Ik had daar zo mijn eigen invulling aan gegeven met verschillende dagboekjes en leesplannen in de Bijbel-app, en die beviel me eigenlijk best goed. Maar als je het je streven is om te luisteren naar Zijn Stem en Zijn leiding wil volgen dan heeft Hij regelmatig hele andere ideeën heb ik ontdekt, en ik besloot dat ik me wilde laten leiden door Zijn ingevingen......daar ging mijn bekende vastgelegde invulling.... Die tijd met Hem werd iedere keer weer een verrassing en Hij begon me te leren me om stil te worden bij Hem. Als ik neigde te denken : doe ik het nou wel goed, zei Hij : ssttt, wees maar stil, Ik ben bij je, fluister Mijn Naam maar. Ik ben op weg, met Hem, zoekend mag leren om gewoon in Zijn aanwezigheid te zijn. Kan ik uitleggen wat er precies gebeurd, nee, het is niet te verklaren, te beredeneren, dat is ook niet de bedoeling. Gewoon zijn, dat is genoeg.

Op een gegeven moment realiseerde ik me dat nu ik in een langzamer tempo leer leven het lijkt of er juist in mijn geest/geestelijk leven veel meer gebeurt. Dingen beginnen echt dieper binnen te komen en dat mag ook, ik leer daar de waarde van inzien. Op één van die ochtenden vroeg ik God n.a.v. Vrijspraak : Heer waar is er in mijn leven of voorgeslacht sprake van toverij en Hij zei : Je wijst jezelf nog steeds af. Ik wist gelijk : Hij heeft gelijk. Ik wist dat Hij mijn lichaam bedoelde, maar ook het niet omarmen van de roeping die Hij op mijn leven heeft gelegd, niet geloven dat dat mogelijk zou zijn. Ja ik ben er een eind in gekomen, maar er bleef een wortel achter en ik liep daar steeds tegenaan. Ik ervoer ook dat mijn beide ouders zichzelf hadden afgewezen. Als afwijzing overgaat in controle is dat toverij. 

Ik ben dat gaan belijden en moest enorm huilen, toen bracht God me Psalm 139 in gedachten die ik hardop voor mezelf ben gaan lezen en die kwam enorm binnen : Hij kent mij, Hij heeft mij gevormd. Maar er kwam ook een zin uit een liedje van Elly & Rikkert in mijn gedachten : Jij bent jij. Jij bent jij, zo heb Ik jou geschapen, zo mag jij zijn. Ik zocht de tekst op en werd getroffen door de woorden :  Maar samen zal het wel gaan mijn zoon, Hij en jij, jij en Hij, onthoud dat mijn zoon, je bent buitengewoon, jij bent jij. 

Later wandelde ik buiten met m'n jongste kleinzoon en God zei : Ik heb een persoonlijkheid in jou gelegd, en ik moest gelijk denken aan hoe Hij mij geleidt had naar de DISC test, ik schreef daarover in de blog Wie ben ik ?. Ook zei Hij : Ik heb "sensoren" in jou gelegd om te voelen, en ik dacht aan het proces van het wakker maken van mijn emoties en het met Hem daarna leren kijken. En Hij zei : Ik heb jou lichaam gevormd om daarmee te kunnen doen wat Ik in je hart leg. Daar werd ik stil van en heb er later nog vaak over na lopen denken (mediteren) Mediteren is niet anders als nadenken over, niet jou hersencellen hebben de leiding maar je geest, je hebt een keuze waarover je nadenkt, je kan je gedachten sturen en zelfs tot stilte manen. 

Ik dacht "sensoren"..... we noemen ze toch zintuigen ? En er kwam in mij op : zin-(werk)tuigen, werktuigen om je (vleselijke)zin te doen, en het was of God zei : daar heb Ik ze niet voor bedoeld. Sensoren nemen waar. Neem je emoties waar, maar je hoeft er niet naar te handelen, je mag ze bij Mij in het Licht brengen en Mij vragen wat ze zeggen. Daar moest ik toch eens flink op kauwen, en niet alleen daarop, ook maar weer eens op hoe ik naar mijn lichaam kijk. Mediteren, maar dan wel terwijl ik Hem vraag het me te laten zien door Zijn ogen en Zijn hart.

En dan komt Psalm 46:11 in mijn gedachten "Wees stil en weet dat Ik God ben, hoog verheven boven de aarde en volken verheven" een andere vertaling zegt "Geef het op en weet dat Ik God ben, Ik zal geroemd worden onder de heidenvolken, Ik zal geroemd worden op de aarde." Stil zijn, worden, is een opdracht van God, houd op met je eigen inspanningen, wéét dat je in alles afhankelijk bent van Mij, Ik ben God, en niet iemand anders, zelfs jijzelf niet mens.

Heer U weet alles, U wilt als ik daarom vraag de dingen openbaren die ik zelf niet kan zien, U wil God zijn in mijn leven, wees mijn God Heer, van elke vezel van mijn wezen, of die mij bekent is of niet, elke vezel is U bekend en daar dank ik U voor. Ik wil leren om stil te worden en Uw Stem nog beter te verstaan, ik wil niets missen van wat U wilt spreken tot mij, U zegt zelf in Johannes 6:63 "De Geest is het Die levend maakt, het vlees heeft geen enkel nut. De woorden die Ik tot u  spreek, zijn geest en leven." U bent een levende en sprekende God die met ons leven bewogen is en een relatie met ons wil hebben, tijd en aandacht met ons wil doorbrengen. Ook dat is mediteren, tijd en aandacht geven aan.

ONDERWEG naar Hem en met Hem